پاورپوینت کامل آیه تبلیغ ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه تبلیغ ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه تبلیغ ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه تبلیغ ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ متن و ترجمه آیه
۲ سبب نزول آیه تبلیغ
۳ پیام آیه
۴ آیه تبلیغ و اهل کتاب
۵ پانویس
۶ منابع

متن و ترجمه آیه

«یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ»

[۵–۶۷] (مشاهده آیه در سوره)

اى فرستاده ما آنچه را از ناحیه پروردگار به تو نازل شده برسان و اگر نکنى (نرسانى) اصلا پیغام پروردگار را نرساندى و خدا تو را از (شر) مردم نگه مى دارد زیرا خدا کافران را هدایت نمى فرماید (به مقاصدشان نمى رساند).

این آیه یکی از سه آیه‌ای است که مستقیماً در رابطه با واقعه غدیر بر پیامبر نازل گردیده است. منابع شیعه و همچنین روایاتی که در بسیاری از منابع اهل سنت[۱] نقل گردیده تصریح دارند پیامی که پیامبر به موجب این آیه مامور به ابلاغ آن گردید ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام بوده است.

سبب نزول آیه تبلیغ

به طورى که در کتب سیره و حدیث و تفسیر آمده است، پیامبر اسلام در سال آخر عمر پربار خود، همراه با کاروان بزرگى از مسلمانان به سفر حج رفت و پس از انجام مناسک حج با همراهان خود، مکه را به قصد مدینه ترک کرد. هنگامى که کاروان به سرزمین «رابغ» در سه میلى «جحفه» رسید، در کنار برکه‌اى که به «غدیر خم» معروف بود فرشته وحى بر پیامبر نازل شد و این آیه را آورد:
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ» (مائده/ ۶۷) اى پیامبر آنچه را که از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، برسان و اگر نرسانى، پیام او را ابلاغ نکرده ‌اى و خداوند تو را از مردم حفظ مى‌کند همانا خدا گروه کافر را هدایت نمى‌ کند.
از لحن آیه معلوم بود که پیامبر به رساندن پیام بسیار مهمى به مردم مأموریت یافته است، پیامى که رسول خدا از رساندن آن به مردم بیم داشت و مى ‌ترسید که مردم عکس العمل نامطلوبى نشان بدهند. آن پیام مهم این بود که پیامبر باید جانشینى براى خود تعیین کند و بدون تعیین جانشین رسالت او کامل نمى‌ شود و او از جانب خداوند مأموریت داشت که على بن ابى طالب را به جانشینى خود تعیین کند.

پیامبر خدا براى اجراى دستور خدا، فرمان داد که کاروان یکصد و بیست هزار نفرى مسلمانان از حرکت باز ایستد کسانى که در جلو کاروان بودند ایستادند و آنها که در عقب بودند به آنها پیوستند. ظهر روز پنجشنبه هیجدهم ماه ذیحجه سال دهم هجرت بود و هوا به شدت گرم بود مردم قسمتى از رداى خود را بر سر کشیدند و قسمتى را زیرانداز کردند و چادرى را سایبان پیامبر قرار دادند و پیامبر همراه با جمعیت نماز ظهر را خواند سپس روى نقطه بلندى که از جهاز شتران ساخته بودند رفت و با صداى بلند خطبه‌اى خواند و در آن نزدیک شدن مرگ خود را به مردم خبر داد و سفارشهایى کرد و آنگاه در برابر دیدگان آن جمعیت انبوه، دست على بن ابى طالب را گرفت و او را بالا برد به طورى که زیر بغل پیامبر نمایان شد. در این حال فرمود:
ایها الناس من کنت مولاه فهذا على مولاه (ثلاثا) اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله …
اى مردم هر کس را که من رهبر او هستم این على رهبر اوست. خدایا هر کس او را دوست بدارد دوستش بدار و هر کس او را دشمن بدارد، دشمنش بدار و هر کس او را یارى کند، یاریش بنما و هر کس او را خوار سازد، خوارش کن …
پس از این مراسم مردم گروه گروه مى‌ آمدند و به على بن ابى طالب تبریک مى ‌گفتند و از جمله عمر بن خطاب به او تبریک گفت و او را رهبر و مولاى خود خواند. در همین زمان بود که آیه دیگرى نازل شد و کامل شدن دین اسلام را اعلام نمود:
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً» [۲] امروز دینتان را بر شما کامل کردم و نعمت خود را بر شما به پایان رساندم و اسلام را به عنوان دین بر شما پسندیدم.در این موقع تکبیر پیامبر اسلام بلند شد و فرمود: خدا را سپاسگزارم که دین خود را کامل کرد و نعمت خود را به پایان رسانید.
حسان بن ثابت که خود در آن مراسم حضور داشت با کسب اجازه از پیامبر اشعارى سرود که چند بیت آن چنان است:

فقال له قم یا علىّ فانّنى

رضیتک من بعدى اماما و هادیا

هناک دعا اللهم وال ولیه

و کن للذى عادا علیا معادیا

[۳]

پیام آیه

اگر این پیام در سال‌های اول بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله در مکه، نازل شده بود. البته به طور آشکار می فهمیدیم که پیامبر صلی الله علیه و آله از این می ترسیده است که جامعه بت‌پرست در مقابل او بایستند و یکتاپرستی و نفی بت‌پرستی را رد کنند ولیکن این آیه از آیات سوره مائده است که صد در صد سوره ای مدنی است و اگر در آغاز دوران هجرت نازل شده بود، باز هم حق داشتیم تصور کنیم که محتوای پیام امر به نماز یا زکات و یا روزه است که پیامبر صلی الله علیه و آله می ترسید بر مردم سنگین باشد و یا دستور به جهاد با بت‌پرستان سرسخت است یعنی کسانی که در سر راه اسلام می ایستادند و معنی جهاد به صورت ظاهر عبارت از خسارت در نفوس و اموال است. بنابراین پیامبر صلی الله علیه و آله می ترسیده است که مبادا مسلمانان تحمل نکنند.

ولیکن سوره مائده در سال دهم هجری، پس از این که تمام واجبات الهی نازل شده بود و بعد از این که مسلمانان ده‌ها جنگ را، بر ضد بت‌پرستان و دیگر مخالفان، پشت سر نهاده بودند و کار اسلام بالا گرفته و در سراسر شبه جزیره عربستان استوار شده بود، نازل شده است.

از عایشه و عبدالله بن عمر روایت کرده اند که سوره مائده آخرین سوره ای است که نازل شده است[۴] و این مطلب که سوره مائده مشتمل بر آیه اکمال دین است، روایت مزبور را تایید می کند: «امروز برای شما دینتان را کامل ساختم و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را به عنوان دین برای شما پسندیدم » و این آیه مبارکه در حجه الوداع در حالی که نازل شد که پیامبر صلی الله علیه و آله در محل عرفه بود همان طوری که روایت مسلم و بخاری از عمر گواه بر آن است[۵] و نیز روایت شده است که این آیه موقعی نازل شد که پیامبر صلی الله علیه و آله از حجه الوداع تاریخی خود برگشته بود و در توقفگاه خویش در غدیر خم بود، همان طوری که روایات زیادی که پس از این بعضی از آن‌ها ذکر خواهد شد، دلالت بر آن دارند.

و از این مطالب درک می کنیم محتوای پیامی که پیامبر صلی الله علیه و آله ابلاغ آن را به مردم تاخیر انداخته بود، فرمان اعلان اصل توحید و واجبی از واجبات عبادی و دستور به مبارزه با بت‌پرستان و یا اهل کتاب نبوده است بلکه فرمانی مربوط به سیاست داخلی دولت و حکومت بوده است و اگر ما خاطرنشان کردیم که سوره مائده در ایام حجه الوداع و بعد از آن نازل شده است همان طوری که روایت حاکم، بخاری و مسلم دلالت بر آن دارند و یادآور شدیم که پیامبر صلی الله علیه و آله در حالی که از حجه الوداع برمی گشت ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام را در غدیر خم اعلان فرمود، برای ما آسان است چنین نتیجه‌گیری کنیم که معنی آن پیام دستور بر اعلان ولایت علی علیه‌السلام بوده است.

توضیح مطلب این است که پیامبر صلی الله علیه و آله موقعی که دستور یافت تا اعلان کند که علی علیه‌السلام زمامدار این امت است، از اختلاف پیروان خود و از این که گمان کنند او به خاطر خویشاوندی و نزدیکی این مقام را به علی بخشیده است، هراسناک بود. پس آیه تبلیغ نازل شد و او را مامور کرد تا آنچه از جانب پروردگارش نازل شده است ابلاغ کند و به او هشدار داد که اگر آن کار را نکند، در حقیقت به وظیفه خود به عنوان یک پیامبر صلی الله علیه و آله قیام نکرده است و نیز به او وعده داد که خداوند او را از شر مردمی که از آن‌ها می ترسد حفظ خواهد کرد.

و پیامبر صلی الله علیه و آله پس از دریافت این دستور اکید در محل غدیر خم توقف کرد تا آنچه را که به او ماموریت داده شده بود درباره علی علیه‌السلام اعلان کند. و هرگاه مقصود آیه مبارکه همین باشد، روشن می شود که هدف پیامبر صلی الله علیه و آله از اعلام غدیر همان رهبری دینی و دنیوی علی علیه‌السلام برای مسلمانان مطابق رهبری شخص پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است و اگر محتوای ابلاغ پیامبر صلی الله علیه و آله کمتر از جریان کار علی علیه‌السلام بود، نباید از اختلاف مردم درباره آن می ترسید و نباید دستور اکید توام با هشدار نازل می شد.

و کسانی از مردم مکه و دیگران که چشم طمع به ریاست داشتند از این که علی علیه‌السلام صاحب هر نوع مقامی می شد، تا وقتی که آن مقام ریاست عمومی در دنیا و آخرت نبود، ناراحت نمی شدند. البته این که خداوند دستور تبلیغ می دهد دلیل بر آن است که خداوند خواسته است تا برای بندگی مسلمانان رهبری تامین کند که اگر در زیر پرچم او حرکت کنند، گمراه نشوند و آن مقام رهبری، علی علیه‌السلام بزرگ خاندان عترت پاک پیامبر صلی الله علیه و آله بود که جدایی ناپذیر از قرآن و ضامن وحدت و پیشرفت امت است و به منظور امتثال همین دستور الهی بود که پیامبر صلی الله علیه و آله مقابل هزاران فرد ایستاد و آنچه را که باید اعلان کند، اعلان کرد.

آیه تبلیغ و اهل کتاب

بعضی تصور کرده اند پیامی که پیامبر صلی الله علیه و آله ابلاغ آن را از ترس مردم به تاخیر انداخت مربوط به اهل کتاب بوده است. زیرا که پیش از این آیه چندین آیه راجع به ایشان صحبت می کند. از جمله این آیه مبارکه است: «یهودیان گفتند: دست خدا بسته است، دست‌های ایشان بسته باد! به دلیل آن سخنی که گفتند، از رحمت خدا دور شدند، بلکه دست‌های خداوند باز است، هر طوری که بخواهد، انفاق می کند و البته آنچه از جانب پروردگارت به تو فرو فرستاده شده است، برای اکثر آنان باعث فزونی سرکشی و کفر است و ما تا روز قیامت بین ایشان دشمنی و کینه افکندیم، هرگاه آتشی برای جنگ شعله ور کردند خداوند آن را فرونشاند، آنان برای فساد در زمین شتاب دارند و خداوند تبهکاران را دوست نمی دارد».[۶]

و پس از این آیه آیات زیادی درباره اهل کتاب می بینیم، از آن جمله است آیه: «بگو ای اهل کتاب شما کسی نیستید، مگر این که تورات، انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان بر شما نازل شده است برپا دارید و البته آنچه از جانب پروردگارت بر تو فرو فرستاده شده ا