پاورپوینت کامل آیه ۲۰ الانسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۲۰ الانسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۲۰ الانسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۲۰ الانسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت.

و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی،

و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى‌بینى.

چون بنگرى، هر چه بنگرى نعمت فراوان است و فرمانروایى بزرگ.

و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می‌بینی!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

As you look on, you will see there bliss and a great kingdom.

And when you see there, you shall see blessings and a great kingdom.

When thou seest, thou wilt see there bliss and high estate.

And when thou lookest, it is there thou wilt see a Bliss and a Realm Magnificent.

معانی کلمات آیه

«ثَمَّ»: آنجا. مراد بهشت است. «مُلْکاً کَبِیراً»: سرزمین بزرگ و وسیع. مملکت فراخ. پادشاهی و سلطنت عظیم.

نزول

عکرمه گوید: روزى عمر بن الخطاب بر پیامبر وارد شد. در حالتى که رسول خدا صلی الله علیه و آله روى حصیرى خوابیده بود. عمر به گریه افتاد، پیامبر بیدار شد و فرمود: چرا گریه می‌کنى؟ گفت: به یاد کسرى و سلطنت او و نیز هرمز و پادشاهى او و حبشه و پادشاه آن افتادم تو که رسول خدا صلى الله علیه و آله هستى بر روى یک حصیر می‌خوابى.

پیامبر فرمود: آیا خشنود نیستى که دنیا براى آن‌ها بوده و آخرت براى ما باشد؟[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً «۱۹» وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً «۲۰» عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّهٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً «۲۱» إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً «۲۲»

و پسرانى همیشه جوان، (به خدمت) بر آنان مى‌گردند، هرگاه آنان را بینى، پندارى مرواریدهاى غلطان و پراکنده‌اند. و چون آنجا را بنگرى نعمتى فراوان و سلطنتى بزرگ مى‌بینى. بر اندامشان جامه‌هاى سبز از دیباى نازک و ضخیم است و با دستواره‌هاى نقره زینت شده‌اند و پروردگارشان شرابى طهور (پاک و پاک‌کننده) به آنان مى‌نوشاند. همانا این جزایى است براى شما و سعیتان مورد سپاس است.

نکته ها

از امام کاظم علیه السلام پرسیدند: چرا در این سوره نامى از حورالعین در پاداش ابرار و اهل بیت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله مطرح نشده است؟ امام علیه السلام فرمودند: به خاطر مقام فاطمه زهرا علیها السلام. «۱»

امام صادق علیه السلام از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‌کنند: هنگامى که بهشتیان وارد بهشت مى‌شوند، با درختى روبرو مى‌شوند که سایه‌اى گسترده دارد و از پاى آن دو چشمه جارى است، آنان در چشمه‌اى خود را مى‌شویند و از چشمه دیگر مى‌نوشند و پس از آن هیچ بیمارى و نارحتى در بدن آنها رخ نمى‌دهد و این است معناى‌ «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً». «۲»

نعمت‌هاى بهشتى‌

میان نعمت‌هاى بهشتى با نعمت‌هاى دنیا تفاوت‌هاى بسیارى وجود دارد، که در اینجا به گوشه‌اى از آنان اشاره مى‌کنیم:

بسیار زیادند: «فاکِهَهٍ کَثِیرَهٍ» «۳»

«۱». مناقب، ج ۳، ص ۳۲۸.

«۲». بحار، ج ۸، ص ۲۱۲.

«۳». واقعه، ۳۲.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۳۳

موسمى و فصلى نیستند: «لا مَقْطُوعَهٍ» «۱»

در بهره‌گیرى از آنها هیچ منعى وجود ندارد. «وَ لا مَمْنُوعَهٍ» «۲»

بهشتیان در استفاده از آنها حس انتخاب دارند. «مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ» «۳»

براى هر نوع اشتهایى، نعمتى موجود است: «مِمَّا یَشْتَهُونَ» «۴»

استفاده از آنها آفات و عوارضى به دنبال ندارد: «لا یُصَدَّعُونَ» «۵»

بهره‌گیرى از آنها بدون زحمت است. «وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِیلًا» «۶»

هرچه بخواهید، خادمان برایتان فراهم مى‌کنند: «وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ»

خادمان بهشتى هم زیبا هستند: «لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً»، هم پیر نمى‌شوند: «مُخَلَّدُونَ»

کامیابى در کمال آرامش است: «عَلَى الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ» «۷»

در بهشت حسادت و رقابت در آنجا راهى ندارد. «نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ» «۸»*

نعمت‌ها با رضا و سلام پروردگار همراه است: «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ» «۹»، «سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ» «۱۰»

ذریّه مؤمن به آنها مى‌پیوندند و کامیاب مى‌شوند: «أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ» «۱۱»

با اولیاى الهى همسایه مى‌شوند: «و هم جیرانى» «۱۲»

نعمت‌هاى بهشتى متنوع‌اند: وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ‌ … وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ‌ … «۱۳»

پیام ها

۱- پذیرایى در بهشت، خصوصیات ویژه‌اى دارد. از جمله:

نیازى به درخواست و تقاضا ندارد، زیرا پذیرایى کنندگان همواره به دور بهشتیان مى‌گردند. «یَطُوفُ»

«۱». واقعه، ۳۳.

«۲». واقعه، ۳۳.

«۳». واقعه، ۲۰.

«۴». واقعه، ۲۱.

«۵». واقعه، ۱۹.

«۶». انسان، ۱۴.

«۷». یس، ۵۶.

«۸». واقعه، ۱۶.

«۹». توبه، ۷۱.

«۱۰». یس، ۵۸.

«۱۱». طور، ۲۱.

«۱۲». دعاى ندبه.

«۱۳». محمّد، ۱۵.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۳۴

مسئولین پذیرایى از هر سو بر بهشتیان اشراف دارند. «یَطُوفُ عَلَیْهِمْ»

پذیرایى کنندگان نوجوانند. «وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ» «۱»*

قیافه آنان مانند لؤلؤ درخشنده است. «حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً»

حکومت بهشتیان گسترده است. «مُلْکاً کَبِیراً»

رنگ لباس پذیرایى کنندگان سبز «خُضْرٌ» و جنس لباس آنان از ابریشم نازک‌ «سُندُسٍ» و ضخیم‌ «إِسْتَبْرَقٌ» است.

ساقى ابرار، پروردگار متعال‌ «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ» و نوع شراب آنها، طهور است.

«شَراباً طَهُوراً» (امام صادق علیه السلام فرمود: این شراب، قلب بهشتیان را از غیر خدا پاک مى‌کند. «۲»)

۲- با آنکه بهشت، فضل و لطف الهى است، امّا خداوند آن را مزد و اجر ابرار مى‌شمرد تا بهشتیان به کار خود ببالند. «إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً»

۳- پاداش‌هاى الهى بر اساس نیّت و کیفیّت انجام کار است، نه بر اساس کمیّت کار و مقدار و مبلغ احسان. (چند قطعه نان جو و این همه پاداش، فقط به خاطر داشتن اخلاص و ایثار است.) «إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً»

۴- کسى که از مردم، نه پاداش طلب کند و نه تشکّر بخواهد، «لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً»، خداوند به او هم پاداش مى‌دهد و هم تشکّر مى‌کند. «کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً»

۵- تشکّر و قدردانى از تلاش دیگران، یک صفت الهى است. «سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً»

۶- نطفه بى‌مقدار «نُطْفَهٍ أَمْشاجٍ» بر اثر ایمان و عمل و اخلاص و ایثار به جایى مى‌رسد که آفریدگار هستى از او تشکّر مى‌کند. «وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً»

«۱». طور، ۲۴.

«۲». تفسیر مجمع البیان.

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۱۰، ص: ۳۳۵

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً «۲۰»

جلد ۱۳ – صفحه ۴۱۹

وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَ‌: و چون ببینى آنجا، یعنى در بهشت چون نظر کنى، بصر تو به هرجا واقع شود، رَأَیْتَ نَعِیماً: ببینى نعمتهائى که به وصف نیاید، وَ مُلْکاً کَبِیراً: و ملکى بزرگ و متسع که زوال بدو راه نیابد. از حضرت صادق علیه السّلام: فروتر کسى از اهل بهشت نظر کند در ملک خود، هزار ساله راه بیند و منتهاى مملکت خود را مشاهده کند بر طریقى که مبدء آن را ملاحظه کند. «۱» و بنا به قولى ملک کبیر نفوذ مشیت است که هرچه خواهد میسر باد.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)