پاورپوینت کامل آیه ۱ اخلاص ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ اخلاص ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ اخلاص ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ اخلاص ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

بگو: حقیقت این است که خدا یکتاست.

بگو: او خدای یکتاست؛

بگو: «اوست خداى یگانه،

بگو: اوست خداى یکتا،

بگو: خداوند، یکتا و یگانه است؛

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Say, ‘He is Allah, the One.

Say: He, Allah, is One.

Say: He is Allah, the One!

Say: He is Allah, the One and Only;

معانی کلمات آیه

احد: بى همتا. باید دانست: احد گاهى در وحدت عددى استعمال مى‏شود در اینصورت اسم است مانند إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ‏: بقره/ ۱۸۰ و مانند وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ و گاهى در وحدت وصفى بکار مى‏رود، در اینصورت وصف است به معنى بى همتا و و بى مانند و فقط بذات بارى اطلاق مى‏‌شود در آیات قرآن آن گاه که منظور آن بود که دوگانگى را از خدا نفى کند لفظ «واحد» بکار رفته است نظیر: وَ قالَ اللَّهُ لا تَتَّخِذُوا إِلهَیْنِ اثْنَیْنِ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ نحل/ ۵۱.[۱]

نزول

شأن نزول آیات ۱ تا ۴:

محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از محمد بن مسلم و او از امام صادق علیه‌السلام و نیز ابن بابویه بعد از شش واسطه از محمد بن مسلم و او از امام صادق علیه‌السلام روایت کنند که یهود از پیامبر خواستند که نسب خداوند را براى آن‌ها بیان نماید. پیامبر سه روز در جواب آن‌ها تأمل فرمود سپس این سوره نازل گردید.[۲]

و نیز محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از عاصم بن حمید نقل نماید که گفت: از امام سجاد علیه‌السلام درباره توحید سؤال گردید. فرمود: خداوند می‌دانست که در آخرالزمان مردم متفکر و متعمق در امور، وجود خواهند داشت لذا این سوره و آیاتى چند از سوره حدید را به پیامبر خود نازل نمود.[۳]

أبی بن کعب و جابر بن عبدالله انصارى گویند: مشرکین به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم گفتند: خداى خود را از براى ما تعریف کن که از چه نسب و حسبى است سپس این سوره نازل شد و این سوره مکیه است.[۴]

ابن عباس گوید: عامر بن طفیل و اربد بن ربیعه برادر لبید نزد پیامبر آمدند. عامر گفت: یا محمد به چه چیز ما را می‌خوانى و دعوت می‌کنى. پیامبر فرمود: شما را به سوى خداى خود می‌خوانم سپس گفت: براى ما بگو که این خداى تو از طلا است یا از نقره و یا از آهن است یا چوب؟ سپس این سوره نازل شد و چون اربد از روى مسخره و استهزاء این سؤالات را تکرار می‌نمود لذا صاعقه اى آمد و او را سوزانید و عامر نیز از ترس دیدن آن منظره قالب تهى کرد و مرد.

ضحاک و قتاده و مقاتل گویند: عده اى از دانشمندان یهود نزد پیامبر آمدند و گفتند: خداى خود را براى ما توصیف کن، شاید به او ایمان بیاوریم زیرا خداوند صفت و نعمت خود را در تورات آورده است سپس این سوره نازل گردید.[۵]

عبدالله بن سلام که از دانشمندان یهود بود به مکه رفت تا پیامبر اسلام را ببیند وقتى که نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد. پیامبر از او سؤال کرد و او را به خداوند قسم داد که آیا وصف وى را در تورات دیده است یا نه؟ عبدالله بن سلام گفت: اول تو خداى خود را براى من توصیف و تعریف بنماى تا من آنچه خواستى به تو بگویم سپس این سوره نازل گردید و پیامبر آن را براى عبدالله بن سلام قرائت فرمود و سبب اسلام آوردن عبدالله بن سلام هم همین سوره گردید ولى او تا مدتى ایمان و اسلام خود را از یهودیان پوشیده می‌داشت تا این که پیامبر از مکه به مدینه مهاجرت فرمود پس از مهاجرت پیامبر عبدالله اسلام خود را آشکار ساخت.[۶]

ابن عباس گوید: یهود که از آن جمله کعب بن اشرف و حى بن اخطب بودند نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند و گفتند: خداى خود را براى ما تعریف کن سپس این سوره نازل گردید.[۷]

چنان که قتاده و سعید بن جبیر نیز موضوع آمدن ابن اشرف و ابن اخطب را روایت نموده اند و این خود می‌رساند که این سوره مدنى است.[۸] از طریق ابان از انس روایت شده که یهود خیبر نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا اباالقاسم خداوند فرشتگان را از نور خلق کرده و آدم را از حمأمسنون آفریده و ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به وجود آورده پس به ما خبر بده از پروردگار خود که از چه چیزى به وجود آمده است؟

پیامبر جوابى نداد تا این که جبرئیل این سوره را نازل نمود.[۹] ابن عباس گوید: مسیحیان نجران با عاقب و سید که از سران آن‌ها بودند نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند و گفتند: خداى خود را براى ما تعریف کن که از چه جنسى است؟ سپس این سوره نازل گردید و از این جهت به این سوره (نسب الرّب) نیز مى گویند.[۱۰]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره توحید

برخى از اهل کتاب و مشرکان، از پیامبر خواستند که خدایت را براى ما معرفى کن؛ این سوره که به منزله شناسنامه خداوند است، نازل شد و خداوند را از داشتن پدر و مادر یا فرزند و همسر و یا شبیه و شریک، پاک و منزه دانست.

این سوره شامل خالص‌ترین عقاید توحیدى است، از این رو سوره توحید و اخلاص نام گرفته است.

در فضیلت این سوره، روایات بسیارى وارد شده است که به برخى از آنها اشاره مى‌شود: «۱»

در هر شبانه روز، لااقل یکبار این سوره را در نمازهاى خود بخوانید و پس از آن بگویید: «کذلک الله ربى: پروردگار من چنین است.»

به گفته روایات، این سوره در اهمیّت، به منزله یک سوم قرآن است. یک بار تلاوت آن، برابر تلاوت یک سوم قرآن و دوبار تلاوت آن، معادل دو سوم و سه بار تلاوت آن برابر تلاوت کل قرآن است.

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: سوره توحید مثل على بن ابى‌طالب است که هر کس او را قلباً دوست دارد یک سوم ایمان را داراست و هر کس با قلب و زبان دوست بدارد دو سوم ایمان را دارد و هر کس با قلب و زبان و اطاعت در عمل، همراه او

«۱». مجموع روایات در تفسیر نور الثقلین، (ج ۵، ص ۶۹۹- ۷۱۵) آمده است.

جلد ۱۰ – صفحه ۶۳۷

باشد ایمانش کامل است.

تلاوت این سوره به عنوان یکى از تعقیبات نماز به شمار آمده و در روایات مى‌خوانیم: هرکس تلاوت آن را بعد از هر نماز ترک نکند، خداوند خیر دنیا و آخرت را به او مى‌دهد و او و والدین و فرزندانش را مى‌آمرزد.

امام سجاد علیه السلام فرمود: چون خداوند مى‌دانست که در دوره آخر الزمان گروهى دقیق و عمیق خواهند آمد، سوره توحید و شش آیه اول سوره حدید را نازل فرمود.

تلاوت این سوره به شش سمت، سبب حفظ شدن انسان از خطرات و ایمن شدن از حوادث مى‌گردد. «۱»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ «۱»

بگو: او خداوند یگانه است.

نکته ها

کلمه‌ «اللَّهُ» از «وله» به معناى تحیّر است، یعنى آفریده‌ها از درک حقیقت او عاجز و در شناخت ذات او واله و متحیّرند. چنان که امیر مؤمنان على علیه السلام مى‌فرماید: معناى اللّه آن است که او معبودى است که آفریده‌ها در او حیرانند، زیرا او از درک دیدگان مستور و از دسترس افکار و عقول، محجوب است. «۲»

میان کلمه «واحد» و «أَحَدٌ» تفاوت است. «واحد» در جایى به‌کار مى‌رود که ثانى و ثالث براى آن فرض شود، بر خلاف «احد» که در مورد یکتا و یگانه استعمال مى‌شود. چنانکه اگر

«۱». مصباح کفعمى، ص ۲۴۶.

«۲». بحارالانوار، ج ۳، ص ۲۲۲.

جلد ۱۰ – صفحه ۶۳۸

گفتى: یک نفر حریف او نیست، یعنى چند نفر حریف او مى‌شوند، اما اگر گفتى: احدى حریف او نیست، یعنى هیچ حریفى ندارد.

توحید، مرز میان ایمان و کفر است و ورود به قلعه ایمان بدون اقرار به توحید ممکن نیست. اولین سخن پیامبر کلمه توحید بود: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا». شعار توحیدى «لا اله الا الله» از سه حرف (الف، لام و ها) ترکیب شده و ذکرى است که در گفتنش حتى لب تکان نمى‌خورد ولى عملش تا اطاعت از رهبرى معصوم و جانشینان آنان ادامه دارد؛ زیرا شرط توحید طبق فرمایش امام رضا علیه السلام ایمان به امام معصوم و اطاعت از اوست.

در سفرى که امام رضا علیه السلام با اجبار مأمون وادار به هجرت از مدینه به مرو شد، در مسیر راه وقتى به نیشابور رسید، مردم دور آن حضرت جمع شدند و از او هدیه و رهنمود خواستند.

امام رضا علیه السلام فرمود: پدرم از پدرش و او از اجدادش و آنان از پیامبر خدا نقل کردند که خداوند فرموده است: «کلمه لا اله الا الله حصنى فمن دخل حصنى أمن من عذابى: توحید، قلعه من است و هر کس داخل این قلعه شود از قهر من در امان است.» آنگاه امام رضا علیه السلام فرمود:

البتّه توحید شروطى دارد و من (که امام حاضر هستم) شرط آن هستم، یعنى توحید بى‌ولایت پذیرفته نیست. در زمان غیبت امام معصوم نیز، بنا بر فرمان خودشان باید به سراغ فقهاى عادلى که از هوى و هوس دورند، برویم. بنابراین توحید کامل، ایمان به یکتایى خداوند، دور کردن فکر و عمل از هر نوع شرک و پیروى از رهبران معصوم در زمان حضور و فقهاى عادل در زمان غیبت است.

حضرت على علیه السلام در نامه‌اى به فرزندش امام حسن علیه السلام مى‌نویسد: «لو کان لربک شریک لأتتک رسله» اگر پروردگارت شریکى داشت، او نیز پیامبرانى مى‌فرستاد تا مردم او را بشناسند و بندگى‌اش کنند. «۱»

دلیل یکتایى او، هماهنگى میان آفریده‌هاست. چنانکه امام صادق علیه السلام «اتصال التدبیر» را نشانه یکتایى آفریدگار مى‌شمارد. «۲» هماهنگى میان خورشید و ماه و زمین و آب و باد و

«۱». نهج البلاغه، نامه ۳۱.

«۲». تفسیر نورالثقلین ج ۳، ص ۴۱۸.

جلد ۱۰ – صفحه ۶۳۹

خاک و کوه و دشت و دریا با یکدیگر و هماهنگى همه آنها با نیاز انسان، نشانه یکپارچگى تدبیر در نظام هستى است. انسان اکسیژن مى‌گیرد و کربن پس مى‌دهد ولى گیاهان کربن مى‌گیرند و اکسیژن پس مى‌دهند. نیازهاى طفل با محبت والدین و خستگى روز با خواب شب تأمین مى‌شود. چشم که از پى ساخته شده با آب شور حفظ مى‌شود و دهان که راه ورودى غذا به معده است، با آب شیرین که در هضم غذا مؤثر است، مرطوب مى‌شود.

در جنگ جمل، یک عرب صحرانشین درباره معناى توحید از حضرت على علیه السلام سؤال کرد.

دیگر رزمندگان از او ناراحت شدند که این چه سؤال نابجایى است، امّا آن حضرت فرمود:

جنگ ما براى توحید است و آنگاه معناى صحیح توحید را براى او بیان فرمود. «۱»

خداوند، نه فقط در ذات، بلکه در صفات نیز یکتاست. او مثل ما نیست که صفاتش از ذاتش جدا باشد. ما علم و قدرت داریم ولى در کودکى نداشتیم و در پیرى نیز از دست مى‌دهیم.

خداوند علم و قدرت دارد ولى این صفات براى او پیدا نشده، بلکه همراه ذات او بوده است، چنانکه صفتِ مخلوق بودن، عاجز بودن و فقیر بودن هیچ گاه از ما جدا نبوده و جدا نخواهد شد.

پیام ها

۱- پیامبران امین وحى‌اند؛ خدا به پیامبر فرمود: قُلْ‌ … او نیز مى‌گوید: قل …

۲- خداوند، در عین حضور، از دیدگان غایب است و قابل مشاهده نیست. «هُوَ» (اهل توحید عقیده دارند که‌ «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ» «۲» چشم‌ها او را درک نمى‌کند ولى او چشم‌ها را درمى‌یابد.)

۳- به سؤالات اعتقادى باید پاسخ داد. قُلْ هُوَ اللَّهُ‌ …

۴- عقاید حق را باید به دیگران اعلام کرد. قُلْ هُوَ اللَّهُ‌ …

۵- خداوند در همه چیز یکتاست. در ذات و صفات، در علم و قدرت و حیات و حکمت، در آفرینش و هستى بخشى. «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ»

«۱». تفسیر نورالثقلین.

«۲». انعام، ۱۰۳.

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۱۰، ص: ۶۴۰

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ «۱»

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ: بگو اى پیغمبر شأن و امر عظیم چنین است که خداى‌

«۱» بحار الانوار، ج ۹۲، ص ۳۴۷ روایت ۸ بنقل از التوحید و عیون (ج ۱ ص ۱۱۰ روایت ۳۰)

«۲» ثواب الاعمال، چ حیدرى ۱۳۹۱ هج- ص ۱۵۶- ۱۵۵.

«۳» اصول کافى، ج ۲، کتاب فضل القرآن، ص ۴۵۶- ۴۵۵ روایت ۱۳.

«۴» منهج الصادقین (چ سوم) ج ۱۰ ص ۳۹۴.

جلد ۱۴ – صفحه ۳۸۳

مستجمع صفات کمالیه و منزه از تمام نقایص، یکه و یکتا و فرد است.

بیان- فرق میان واحد واحد:

۱- واحد، در حساب و عدد استعمال شود به خلاف احد.

۲- احد، متجزى و منقسم نمى‌شود در ذات و صفات.

۳- واحد را ثانى باشد، لکن احد را ثانى نخواهد بود.

۴- احد را ممتنع است شریک بودن در ذات و صفات، لکن واحد را محال نیست.

۵- واحد اطلاق بر ذوى العقول و غیر آن نمایند لکن احد، خاصه ذوى العقول است.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ «۱» اللَّهُ الصَّمَدُ «۲» لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ «۳» وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ «۴»

ترجمه‌

بگو او خداى یگانه است‌

خداوند بى‌نیاز و همه به او نیازمندند

تولید ننموده و تولّد نمیشود

و نبوده است براى او همسر و همتا احدى.

تفسیر

در کافى و توحید از امام صادق علیه السّلام نقل نموده که یهود از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم خواستند که نسبت و نژاد پروردگار خود را براى آنها بیان فرماید و حضرت سه روز تأمل فرمود و بعد از آن این سوره نازل شد و قمّى ره هم این مسئلت را از یهود در سبب نزول این سوره نقل نموده و مستفاد از حدیث مفصلى که در توحید از امام باقر علیه السّلام در تفسیر این سوره نقل نموده آنست که خداوند امر فرموده پیغمبر خود را که بیان فرماید براى هدایت مردم آنچه را وحى شده باو از الفاظ در این سوره مبارکه و کلمه هو کنایه از غایب است که هاء آن تنبیه بر معناى ثابت و واو آن اشاره بغایب از حواس است چنانچه هذا اشاره است بحاضر نزد حواس و کفار بکلمه هذه اشاره بخدایان خود مینمودند و از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم خواستند که او هم اشاره بخداى خود نماید تا بشناسند او را و خداوند دستور فرمود که او اشاره نماید بکلمه هو براى تثبیت ثابت و اشاره بغایب از درک ابصار و لمس حواس چون او برتر و بالاتر از این معانى است و اللّه معناى آن معبودى است که کسى بحقیقت او پى‌نمیبرد و احاطه بچگونگى او پیدا نمیکند و اله بمستور از حواس و آنکه موجب تحیّر خلق است و ادراک نمیشود اطلاق شده در کلام عرب و احد فرد متفرّد است و با واحد یک معنى دارد و او متفرّدى است که نظیر ندارد و توحید اقرار بوحدت است و آن انفراد است و واحد منبعث نمیشود از چیزى و متّحد نمیشود با چیزى و براى این گفته‌اند

جلد ۵ صفحه ۴۵۳

واحد مبدء عدد است و عدد نیست چون واحد معدود نمیشود پس معناى قول خداوند اللّه احد معبود بحق است که ادراک نمیشود و فرد است به الوهیّت و متعالى است از صفات خلق و آن حضرت از امام حسین علیه السّلام بتوسط پدر بزرگوار خود نقل نموده که صمد آنست که جوف ندارد و بزرگى باو منتهى شده و نمیخورد و نمیآشامد و نمیخوابد و دائم و لم یزل و لا یزال بوده و خواهد بود و خود فرموده که صمد سیّد مطاع است که فوق او آمر و ناهى نیست و در حدیث دیگرى که امام صادق علیه السّلام از امام حسین علیه السّلام نقل نموده مذکور است که خداوند خودش صمد را تفسیر فرموده بلم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد و مراد از لم یلد آنست که هیچ چیز کثیفى مانند ولد و هیچ چیز لطیفى مانند نفس از او بیرون نیامده و مراد از لم یولد آنست که او از چیزى بیرون نیامده مانند اشیاء کثیفه که از عناصر بیرون میآیند از قبیل گیاه از زمین و میوه از درخت و اشیاء لطیفه که از مراکز خودشان خارج میشوند مانند سخن از زبان و آتش از سنگ و او صمد است که از چیزى و بر چیزى و در چیزى نیست و خالق آنها است و چون حدیث مفصل بود بنقل اجمالى از آن اکتفا شد و بنابر آنچه نقل شد خداوند متعال بحبیب خود میفرماید که