پاورپوینت کامل امامزاده محمد شریف ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامزاده محمد شریف ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامزاده محمد شریف ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامزاده محمد شریف ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ نیاکان
۲ جایگاه اجتماعى خاندان سلطان محمد شریف
۳ مدفن
۴ پانویس
۵ منابع

نیاکان

نسب سلطان محمد شریف به عبدالله باهر فرزند امام چهارم، زین العابدین علیه السلام مى رسد. عبدالله به دلیل زیبایى و جمالش به باهر (بسیار درخشنده) ملقب شده بود. گویند در هیچ مجلسى نبود که او بنشیند مگر آن که حاضران از زیبایى او مبهوت و شگفت زده شوند.[۱]

مادرش، ام عبدالله دختر امام حسن مجتبى علیه السلام بوده و با برادرش حضرت امام باقر علیه السلام از یک مادر بودند.[۲]

شیخ طوسى ایشان را از اصحاب امام سجاد علیه السلام مى داند.[۳]

از شخصیت عبدالله مردى فاضل و فقیه را حکایت کرده اند که روایات بسیارى را از رسول اکرم صلی الله علیه و آله به نقل از پدران خود آورده است. مردم نیز از این شخصیت آثار و احادیث بسیارى حفظ کرده اند؛ از آن جمله روایتى است که ابراهیم بن داود به سند خود نقل نموده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «بخیل کامل کسى است که هرگاه نام من نزد او برده شود، بر من صلوات نفرستد».[۴]

عبدالله باهر متولى موقوفات حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود. وى سرانجام در سن ۵۷ سالگى در حالى که سرپرستى موقوفات جدش حضرت امام على علیه السلام را نیز بر عهده گرفته بود، درگذشت. نوادگان وى را از تبار پسرش محمد اَرْقَطْ مى دانند که از محدثان مدینه بشمار مى آمد و در سن ۵۸ سالگى دار فانى را وداع گفت و نوادگانش در سلسله عبدالله بن احمد الدّخ ادامه یافت.[۵]

از دیگر اجداد سلطان محمد شریف، حمزه بن احمد، معروف به «قمى» است که از بازماندگان احمد الدخ مى باشد. یکى از نوادگان حمزه بن احمد، ابوالحسن على الزکى فرزند محمد الشریف است و او نیز فرزند ابى القاسم على، از نقیبان[۶]

قم که پسر محمد بن حمزه مذکور مى باشد.[۷]

نسب شناس مشهور جمال الدین احمد بن على بن الحسین بن على بن مهنا نیز در اثر معروف خود، الفصول الغریه فى اصول البریه به همین صورتى که اشاره کردیم به ذکر نیاکان سلطان محمد شریف پرداخته است. اگر به اجمال سلسله نسب این امامزاده با شرافت را بررسى کنیم، مى بینیم که ایشان همه در زمره افراد جلیل القدر با اشتهار، اهل فضل و غالباً از روایتگران حدیث بوده اند و تاریخ نگاران و دانشمندان نسب شناس آنان را به پایه هاى والاى علمى و شرافت خانوادگى ستوده اند.

نسب این شخصیت تا امام سجاد علیه السلام به این شرح آمده است: علامه سلطان محمد شریف (در قم) فرزند علامه سید ابوالقاسم على فرزند ابى جعفر محمد فرزند حمزه قمى فرزند احمد بن محمد فرزند اسماعیل فرزند محمد (ارقط) فرزند عبدالله باهر فرزند امام زین العابدین علیه السلام.[۸]

کتیبه قبر این سید بزرگوار که بر کاشى نقش بسته و بسیار هم ناخواناست به همت فاضل ارجمند جناب حجت الاسلام والمسلمین سید موسى زنجانى فرزند حضرت آیت الله سید احمد زنجانى قرائت و براى مرحوم میرجلال الدین حسینى ارموى (محدث) فرستاده شده است، به این شرح است: «هذا المضجع المبارک للسید المظلوم المعصوم الشهید شریف بن شریف من اولاد الامام المعصوم زین العابدین ابن الامام الشهید المعصوم ابوعبدالله الحسین بن الامام الهمام مولى جمیع الانام على بن ابى طالب علیه السلام».

جایگاه اجتماعى خاندان سلطان محمد شریف

یکى از نوادگان سلطان محمد شریف، على بن مطهر است. براى درک نفوذ اجتماعى این خاندان، کافى است بدانیم على، فرزندزاده این مرد بزرگ، پیوند خویشاوندى خود را با دختر خواجه نظام الملک طوسى وزیر آلب ارسلان استوار ساخت؛ پیوندى بیانگر نفوذ اجتماعى و اقتدار این خاندان. فرزند سلطان محمد یعنى مطهر نیز با عایشه خاتون دختر آلب ارسلان ازدواج کرد، وى در راه حج، همسفر شیخ طوسى بود و از ایشان در این مسافرت حدیث اخذ مى کرد.[۹]

افرادى هم از این سید مطهر علوى روایت کرده اند از جمله: سید تقى نقیب رازى که او را در شمار افراد فاضل و پرهیزگار آورده اند و سید نجیب الدین ابومحمدحسن بن محمد موسوى است که منتجب الدین به وجود این شخصیت تصریح کرده است.[۱۰]

سید ابوطاهر مطهر فرزند على علوى نیز که رئیس علویان رى بود، نقابت[۱۱]سادات را به عهده داشت. ذوق شعرى ابوطاهر هم در خور توجه است و اشعارى از وى در کتب تذکره آمده است و نیز در آثارى چون مرزبان‌نامه برخى سروده هایش دیده مى شود.

امیر معزى، شاعر معروف قصیده غرایى در مدح وى مشتمل بر ۴۷ بیت سروده است که در بخشى از آن مى خوانیم:

خدمت آن کن که فخر عترت پیغمبرست

سید سادات ذوالفخرین و تاج الاصفیا

قبله اقبال بوطاهر مطهر بن على

الامام بن الامام المرتضى بن المرتضى

هست هر کس در سیاست مفتخِر و او مفتخَر

هست هر کس در ریاست مقتدى و او مقتدا

طالعش را هر زمان اقبال گوید: السلام

طلعتش را هر زمان خورشید گوید: مرحبا

نیست اندر سیرت و رأى و رسوم او خلل

نیست اندر خاطر و خط و خطاب او خطا

در همایون روزگار او رعایا ایمنند

روز و شب از حادثات روزگار پرجفا.[۱۲]

در این اشعار امیر معزى کنیه سید مطهر را «ابوطاهر» معرفى کرده است در حالى که منتجب الدین و باخرزى، «ابوالحسن» ضبط کرده اند و شاید این نکته بیانگر آن باشد که او چندین کنیه داشته است. همچنین امیر معزى به این نکته اذعان مى دارد که پدرش، برهانى، مطهر بن على را مدح گفته است.

محدث قمى در اشاره به اولاد امام کاظم علیه السلام، مطهر بن على را چنین وصف مى کند: «از بزرگان سادات عراق و صدور اشراف است که منسب نقابت به او در زمان وى منتهى شده؛ و عَلَم و نشانه بوده در فنون از علم. از براى اوست خطبه ها و نوشته هایى که بر شیخ ابوجعفر طوسى در سفر حج خواند. روایت نموده از براى ما از او سید نجیب ابومحمد حسن موسوى و از بعضى کتب انساب نقل است که در حق او گفته: سید مطهر یگانه دنیا بوده در فضل و بزرگوارى و کرامت نفس، داراى محاسن زیاد و حسن‌خلق بوده و سفره اش پیوسته پهن و اهل بخشش بوده؛ و متکلم و اهل نظر و ادیب و شاعر بوده و نقابت طالبیین در رى با او بوده و پدرش ابوالحسن على زکى نقیب رى پسر سلطان محمد شریف است که در قم مدفون است.

سید مطهر را دو پسر بوده: محمد و على؛ اما محمد بن مطهر را پسر بوده فخرالدین على نقیب و اما على بن مطهر را که عزالدوله والدین و شرف الاسلام والمسلمین باشد، پسرى بوده محمد نام از اهل علم و فضل و شرف و جلالت و ریاست و او پدر عزالدین یحیى است».[۱۳]

عزالدین ابوالقاسم على، – که مادرش از نوادگان دخترى نظام‌الملک مى باشد. – پدر شرف الدین است. همسر او نیز دختر آلب ارسلان و دختر عمه سلطان سنجر سلجوقى است که مادرش شرف الدین مى باشد و این مسئله، سیادت، اقتدار و نفوذ سیاسى این خاندان را به خوبى نمایان مى سازد.[۱۴]

سادات علوى از پیوند با حاکمان مى توانسته اند در دستگاه ادارى و سیاسى زمامداران وقت به نحو قابل ملاحظه اى، نفوذ خود را اعمال کنند.[۱۵]

آنان با این نفوذ سیاسى به فعالیت هاى فرهنگى و تبلیغى پرداختند و در دفاع از حریم شیعه و خاندان عصمت مى کوشیدند. همچون برخى از اصحاب ائمه که با رعایت استراتژى تقیه در دستگاه بنى عباس نفوذ و از شیعیان صیانت مى کردند.

در تاریخ طبرستان در تأیید این ادعا مى خوانیم: «سلطان سلیمان، رى و حدود آن اصفبهد را داده بود. اصفبهد رى با تصرف گرفت و خواجه حسن نجم الدین را به عمیدى ولایت رى بفرستاد و دهخداى، نجم الدین محمد را که پدر سعدالدین على بود، به مشرفى رى و یک سال و هشت ماه رى و اعمال او تا مسکُو به تصرف دیوان اصفبهد بود و جمله معاریف و قضات و سادات رى به مازندران، در خدمت شاه غازى بودند و همچنین خوار و سمنان و پدر سید عزالدین یحیى که مرتضى گفتند و از او بزرگوار و محترمتر سیدى در عالم نبود، با شاه غازى بر تخت نشستى و حکم فرموده بود به خزانه و دارى خانه (انبار) و جامه خانه و ولایت خویش که: هر چه آن سید به خط خویش برنویسد که مرا فلان چیز مى باید، همه بدهند و خط او توقیع من شناسند و سید با چنین تمکین مدتى در مازندران بماند».[۱۶]