پاورپوینت کامل امامزاده ابراهیم (علیه السلام) قم ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامزاده ابراهیم (علیه السلام) قم ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامزاده ابراهیم (علیه السلام) قم ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامزاده ابراهیم (علیه السلام) قم ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مدفون در بقعه شاهزاده ابراهیم کیست؟
۲ علت نامگذارى امامزاده احمد بن موسی(علیه السلام)
۳ توصیف گنبد و بارگاه امامزاده شاه ابراهیم
۴ پی نوشت
۵ منبع

مدفون در بقعه شاهزاده ابراهیم کیست؟

در کتاب(تاریخ قم)(۲)سلسه نسب شریف این امامزاده را از گچبرى که با خط ثلث نوشته شده بود را چنین مى آورد”قد أمرت بعماره هذه الروضه الرفیعه والمرقد المنیعه المشهد المنور المقدس المعطر للامام المعصوم الطاهر ابى القاسم ابراهیم بن احمد بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن الامام المفترض الطاعه اسد الله الغالب ابى الحسن امیرالمؤمنین صلوت الله و سلامه علیه و علیهم اجمعین و…”.
یعنی اینکه امامزاده مدفون در این بقعه ابوالقاسم ابراهیم پسر احمد بن موسی(علیه السلام) معروف به شاه چراغ که در شیراز مدفون است مى باشد.

و در کتاب(انوار المشعشعین)(۳)مسطور است که مدفون در بقعه نامبرده ابراهیم بن حسن بن حسین بن حسن افطس بن على بن امام زین العابدین(علیه السلام) بوده مى باشد.

گرچه این معنى از جهت نام مدفون بالوح مزار و کاشى ها و کتیبه وفق میدهد ولى از جهت نام پدر موافقت ندارد زیرا بنا بگفته انوار المشعشعین مدفون در آن بقعه ابراهیم و از احفاد حضرت امام سجاد(علیه السلام) است با اینکه در لوح مزار و کاشیها و گچبریها نام ابراهیم بن احمد بن موسی(علیه السلام) ضبط شده است.

بالنتیجه چون نمى توان بین لوح مزار و کاشیها و کتیبه با بیانات انوار المشعشعین و گفتار تاریخ قم و عمده الطالب و تواریخ دیگر(که دلیلشان ذکر خواهد شد) توافق داد ناچار باید دو طرف قضیه را بطورى اثبات یا نفى نمود که صاحب کتاب انوار المشعشعین خلاصه اظهار عقیده مى کند براینکه آنچه در لوح مزار و کاشیها و کتیبه بقعه نوشته شده غلط است و مدفون در آن بقعه ابراهیم از احفاد حضرت موسى بن جعفر(علیه السلام) نیست بلکه ابوالعباس احمد و از احفاد حضرت سید سجاد امام زین العابدین(علیه السلام) مى باشد که نسب او از قرار زیر است: امامزاده ابوالعباس احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن حسین بن حسن افطس بن على بن امام زین العابدین(علیه السلام).

اما نظر علامه نسابه عباس فیض درکتاب خود(۴)چنین است که مى فرماید: از نظر تاریخى مسلم مى باشد که مدفون در این گنبد ابوالقاسم ابراهیم بن احمد بن امام موسى الکاظم(علیه السلام) است زیرا در تاریخ قدیم قم از هجرتش بسوى قم خبر داده و در کتیبه کمربندى بقعه هم که در سال ۸۰۵ هـ .ق گچبرى شده است بنام و نسب وى تصریح گردیده است.

و درکتاب انجم فروزان(۵)هم قائل بر این شده است که احتمال قوى ابوالعباس احمد(که نسب آن گذشت) در کنار امامزاده ابراهیم مدفون باشد و شدیدا نسبت به کسانیکه مدفن ابراهیم بن احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن علی الاصغر ابن امام زین العابدین(علیه السلام) را بنا بگفته تاریخ قم مبنى بر اینکه مدفنش را نزدیک مشهد على بن حسن العریضى مجاورت نهر سعد میدانسته مقابله(۶)کرده است.
بعد از آنکه تعیین گردید فرزند شاه چراغ امامزاده ابراهیم در این بقعه همراه با ابوالعباس احمد نواده امام زین العابدین(علیه السلام) مدفون است لازم دیده شد که ابتداءا در مورد پاره اى از فضائل اخلاقى و علت نامیدن آنحضرت را به شاه چراغ بیان نمائیم.

علت نامگذارى امامزاده احمد بن موسی(علیه السلام)

به شاهچراغ و تعداد فرزندان او

قبل از آنکه علت نامگذارى این امامزاده واجب التعظیم را به شاهچراع بیان نمائیم لازم دیده شد تا پاره اى از فضائل اخلاقى این بزرگوار را بررسى کرده تا بهتر نسبت به حضرتش شناخت داشته باشیم(۷).
بنا به نقل شیخ مفید(ره) در کتاب(ارشاد)(۸)، احمد بنموسی(علیه السلام) مردی فاضل و با ورع و محدث و کریم النفس و جلیل القدر بوده و امام کاظم(علیه السلام) او را بر دیگر فرزندانش مقدم میداشت و بعد از حضرت رضا(علیه السلام)عزیزترین فرزندانش بود، و مزرعه خود را که به نام(یسیریه)(۹)معروف بود بوى بخشید.

و در کتاب”بدایع الانوار” از”لب الانساب” نقل شده که جناب احمد بن موسی(علیه السلام) هزار قرآن بخط خود تحریر نموده و با پول آن غلام مى خرید و بعد آنها را آزاد مى نمود(۱۰).

اسماعیل بن موسی(علیه السلام) برادر احمد(علیه السلام) مى گوید: وقتى پدرم با فرزندانش به مزرعه خود در حوالى مدینه میرفت بیست نفر از خدم و حشم پدرم با احمد بودند، هرگاه احمد بر مى خواست آنها هم بپا مى خاستند و هر وقت احمد مى نشست آنها هم مى نشستند، و پدرم پیوسته به او نظر عنایت و مرحمت داشت و از او غافل نمى شد و همچنیندر دید ما برادران محترم بود تا پیر شد(۱۱).

زمانیکه خبر شهادت موسى بن جعفر(علیه السلام) در مدینه منتشر شد، مردم مدینه جلو خانه ام احمد گرد آمدند، احمد بن موسی(علیه السلام) از خانه بیرون آمد و با جمعیت بطرف مسجد رسول خدا(ص) حرکت کردند. چون احمد صاحب جلالت و عظمت خاصى بود و مخصوصا در عبادت ساعى و در ترویج دین کوشا بود مردم تصور کردند که او امام و جانشین پدر خود است و با او بیعت کردند، پس از آنکه حاضر با احمد بیعت نمودند وی بالاى منبر رفت و سخنرانى بسیار جالبى ایراد کرد و فرمود:

“ایها الناس کما انکم جمیعا فى بیعتى فإنى فى بیعه اخى على الرضا(علیه السلام) واعلموا انه الامام والخلیفه من بعد ابى وهو ولى الله والحجته والفرض على وعلیکم من الله ورسوله، طاعته واجب بکل ما یأمرنا”.
“ای مردم، همانطوریکه شما در بیعت من هستید من نیز در بیعت برادرم على الرضا(علیه السلام) هستم، پس بدانید که او است امام و خلیفه و حجت بعد از پدرم واو است ولى خدا و حجتش از ناحیه خدا و رسولش، بر من و بر همه شما اطاعتش واجب است وهر چه ما را فرمان دهد باید پذیرا باشیم و اطاعت نمائیم”.
حضار، سخنان احمد را پذیرفتند و احمد در جلو جمعیت پشت سر او از مسجد خارج و روانه خانه امام هشتم(علیه السلام) شدند و در خانه امام رضا(علیه السلام) با حضرتش تجدید بیعت نمودند و امام(علیه السلام) از احمد تقدیر کرد و برایش دعا فرمود، و احمد همواره در خدمت امام رضا(علیه السلام) بودتا آنکه مأمون حضرت را به خراسان طلبید و ولایتعهدى را بعهده اش گذاشت(۱۲).

احمد بن موسی(علیه السلام) در حجاز به سیدالسادات و در ایران به شاه چراغ معروف مى باشد، اما علت نامگذارى آن به سیدالسادات به جهت عبادت و جلالت و وثاقتش بوده ولى چه علتى باعث گشته که او را به شاه چراغ گفته اند را در عبارات ذیل بررسى مى کنیم.

مرحوم علامه مجلسى در بحار آورده است که احمد بن موسی(علیه السلام) تصمیم گرفت در خراسان خدمت حضرت رضا(علیه السلام) برسد، سادات و بنى هاشم که از تصمیم وى آگاهى یافتند گروه زیادى همراه او حرکت کردند و ظاهرا از طریق عراق و بصره بطرف شیراز رفتند.

مأمون که از حرکت سادات با خبر شده بود به هراس افتاد و به تمام حکام و استانداران مسیر خراسان نوشت که از آمدن سادات جلوگیرى کنند.

هنگامیکه خبر ورود ایشان به سرزمین فارس، به گوش(قتلغ خان) استاندار شیراز رسید سپاهى ترتیب داده و براى نبرد با احمد بن موسی(علیه السلام) به خارج از شیرازى گسیل و آمده نبرد شد.
سپاه قتلغ خان در هشت فرسخى شیراز و نقطه اى به نام(خان زینان) با احمد بن موسی(علیه السلام) و همراهانش مواجه گردید و جنگ سختى روى داد.

در گرما گرم نبرد، یکى از نظامیان قتلغ خان فریاد بر آورد،(اگر شما به قصد دیدار حضرت رضا(علیه السلام) به این سفر و این سرزمین آمده اید، او دیگر در میان ما نیست، او درگذشته است).
پس از انتشار خبر شهادت امام رضا(علیه السلام) غالب همران احمد بن موسی(علیه السلام)پراکنده شدند و تنها تعدادى از برادران و اقوام نزدیکش از او جدا نشده و تا آخر مقاومت کردند.

نظر به اینکه دیگر امکان بازگشت به حجاز نبود، ناگزیر راه شیراز را در پیش گرفت، سپاه دشمن او را دنبال کردند، و در نقطه اى که قبر شریفش الآن هست، او را به شهادت رسانیدند(۱۳).

پیکرپاک و مطهر حضرت احمد بن موسی(علیه السلام)، فرزند بلافصل امام کاظم(علیه السلام)مشهور به(شاه چراغ) در شیراز بعد از ۴۵۰ سال تر و تازه پدیدار گشت و به این وسیله محل قبرش شریفش مشخص گردید، چون در دوره سلاطین دیالمه که تا حدى طرفداران اهل بیت عصمت و طهارت(علیه السلام) از حالت تقیه بیرون آمده بودند صلحاء و عباد شیراز در مقام یافتن مرقد مطهر آن شاهزاده عظیم الشأن بر آمدند.
در زمانیکه مشغول تجسس و تفحص مرقد منور آنشاهزاده والاتبار بودند پیرزن صالحه اى نزد عضدالدوله دیلمى سلطان فارس آمد و عرض کرد در حوالى منزل من تپه اى است که در روی آن نیمه شبهاى چراغى روشن میشود که مانند مشعل پرنورى مى درخشد و همینکه بمحل روشنائى میروم چیزى دیده نمى شود شاه از ر