پاورپوینت کامل آیه ۱۲ الحاقه ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۲ الحاقه ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۲ الحاقه ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۲ الحاقه ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

تا آن (غرق کفار و نجات مؤمنان) را مایه پند و عبرت شما مردم قرار دهیم و لیکن گوش شنوای هوشمندان این پند و تذکر را تواند فرا گرفت.

تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند.

تا آن را براى شما [مایه‌] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد.

تا آن را مایه اندرزتان گردانیم و گوش نگه‌دارنده اندرز آن را فرا گیرد.

تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

that We might make it a reminder for you, and that receptive ears might remember it.

So that We may make it a reminder to you, and that the retaining ear might retain it.

That We might make it a memorial for you, and that remembering ears (that heard the story) might remember.

That We might make it a Message unto you, and that ears (that should hear the tale and) retain its memory should bear its (lessons) in remembrance.

معانی کلمات آیه

«تَذْکِرَهً»: پند و اندرز. درس عبرت. «وَاعِیَهٌ»: شنوا و نگاه دارنده. به خاطر سپارنده.

نزول

بریده گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله به على بن ابى طالب فرمود: یا على من مأمورم که به تو تعلیم بدهم و به تو نزدیک باشم و از تو دور نگردم و حق تست که آنچه به تو تعلیم می‌دهم آن‌ها را فراگیرى سپس این آیه نازل گردید[۱] و نیز موقعى که این آیه نازل شد.

پیامبر فرمود: (اللهم اجعله اذن علىّ) یعنى خدایا آن گوشى که باید این حقایق را در خود جمع نماید. گوش على قرار بده و امام على مرتضى علیه‌السلام فرماید: از آن به بعد هیچ موضوعى را فراموش نمى کردم و هیچ حقایقى از آنچه پیامبر به من تعلیم می‌داد از یاد نمى بردم.[۲]

محمد بن یعقوب کلینى بعد از سه واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: وقتى که این آیه نازل شد، پیامبر فرمود: یا على چنین گوشى جز گوش تو نخواهد بود، محمد بن العباس بعد از چهار واسطه از جابر و او از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله به خانه على رفت و فرمود: یا على امشب این آیه بر من نازل شد و من از خدا خواستم که گوش تو را مصداق این آیه قرار بدهد.[۳]

اصبغ بن نباته نقل نماید که امیرالمومنین على علیه‌السلام قسم یاد می‌کرد و مى فرمود: به خدا سوگند من کسى هستم که این آیه درباره من نازل شده است.[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِکاتُ بِالْخاطِئَهِ «۹» فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَهً رابِیَهً «۱۰» إِنَّا لَمَّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناکُمْ فِی الْجارِیَهِ «۱۱» لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَهً وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ «۱۲»

و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و (مردم) مناطق زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب خطا شدند. پس فرستاده پروردگارشان را سرپیچى کردند و خداوند آنان را به قهرى فزاینده و سخت بگرفت. همانا (در زمان نوح) چون (با اراده و قهر ما) آب طغیان کرد شما را در آن کشتى روان سوار کردیم. تا آن را وسیله تذکّرى براى شما قرار دهیم و گوشى که شنواست آن را ضبط کند.

نکته ها

«مؤتفکات» جمع «مؤتفکه» از «ائتفاک» به معناى زیر و رو شدن و مقصود از آن مناطق قوم لوط است. «رابِیَهً» از ربا به معناى رشد فزاینده است و عذاب رابیه یعنى عذاب سخت.

«تَعِیَها» از «وعى» به معناى حفظ و فهم و پذیرش است.

زمخشرى، فخررازى، مراغى، قرطبى، از مفسّران اهل سنّت و شیخ طبرسى، ابوالفتوح رازى و علامه طباطبایى از مفسّران شیعه، روایاتى را نقل کرده‌اند که بر اساس آن، «أُذُنٌ واعِیَهٌ» به حضرت على علیه السلام تطبیق شده است. و مفرد بودن کلمه‌ «أُذُنٌ» تأیید همین نکته است که آن که تمام حقایق را حفظ کرده یک گوش بیشتر نبوده است.

پیام ها

۱- قوم لوط در چندین منطقه بودند و همگى هلاک شدند. «مؤتفکات»

۲- اطاعت از پیامبران، واجب و مخالفت آنان سبب نابودى است. «فَعَصَوْا رَسُولَ‌

جلد ۱۰ – صفحه ۱۹۸

رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَهً رابِیَهً»

۳- نافرمانى انبیا، کیفر دنیوى نیز دارد. فَعَصَوْا … فَأَخَذَهُمْ‌

۴- خداوند اتمام حجّت مى‌کند، اول پیامبر مى‌فرستد، اگرد مردم نافرمانى کنند، با قهر خود آنان را مى‌گیرد. فَعَصَوْا رَسُولَ‌ … فَأَخَذَهُمْ أَخْذَهً رابِیَهً

۵- قهر الهى شدید است. «أَخْذَهً رابِیَهً»

۶- خداوند در لابلاى قهر و عذاب، به گروهى لطف مى‌کند. «لَمَّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناکُمْ فِی الْجارِیَهِ»

۷- مردم جزیره العرب از باقیمانده نسل نوحند. «حَمَلْناکُمْ»

۸- از حوادث تلخ باید عبرت گرفت. «لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَهً»

۹- حفظ آثار و تاریخ و کلمات یک ارزش است. «تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ»

۱۰- شنیدنى ارزش دارد که همراه با فهم و حفظ باشد. «تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَهً وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ «۱۲»

لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَهً: یا قرار دهیم براى شما پندى و عبرتى در دلالت بر قدرت و حکمت صانع عالم، وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ: و تا نگاه دارد این پند را گوشهاى نگاهدارنده که پند یابد به آنچه شنود، یعنى گوشى که، شأن آن نگهدارى آن چیزى که واجب است حفظ و عمل به آن.

بیان: حالات قوم نوح را بیان نمودیم تا تنبیه شود بر آنکه ما قادر و قاهریم بر هلاکت و نجات و رحمت و رأفت و قهر و غضب. و هر گوشى که حفظ وقایع و حوادث را نماید و تفکر در آن نموده، فراموش نکند و به عمل خیر و طاعت اقدام، و از کار شر و معصیت اجتناب نماید.

تتمه: به احادیث کثیره از عامه و خاصه نقل شده است که این آیه در شأن حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام نازل شده:

اما خاصه: طبرسى، شیخ طوسى، ابن بابویه: کلینى در کافى به اسناد خود روایت نموده: وقتى این آیه نازل شد، حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: خدایا گوش على را چنان قرار ده. «۱» امّا از عامّه: ثعلبى، واحدى، زمخشرى، و غیره گفته‌اند: این آیه در شأن‌

«۱» نور الثقلین، جلد ۵، صفحه ۴۰۲، به نقل از مجمع البیان.

جلد ۱۳ – صفحه ۲۹۰

على بن ابى طالب علیه السّلام نزول یافته. حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام فرماید: روزى مرا سیّد انبیاء دید و نزد خود کشید و به سینه چسبانید، و فرمود:

اى على، خدا امر کرده است مرا که تو را به نزدیک خود خوانم و از خود دور نگردانم و تو را تعلیم کنم، و هر چه بر تو خوانم تو آن را بشنوى و یادگیرى و فراموش نکنى. پس هرچه از پیغمبر فرا مى‌گرفت فراموش نمى‌کرد، و این فضیلتى است اختصاص به آن حضرت، و غیر او از اصحاب نداشتند.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناکُمْ فِی الْجارِیَهِ «۱۱» لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَهً وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَهٌ «۱۲» فَإِذا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَهٌ واحِدَهٌ «۱۳» وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّهً واحِدَهً «۱۴» فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَهُ «۱۵»

وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ واهِیَهٌ «۱۶» وَ الْمَلَکُ عَلى‌ أَرْجائِها وَ یَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمانِیَهٌ «۱۷» یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفى‌ مِنْکُمْ خافِیَهٌ «۱۸» فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ «۱۹» إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسابِیَهْ «۲۰»

فَهُوَ فِی عِیشَهٍ راضِیَهٍ «۲۱» فِی جَنَّهٍ عالِیَهٍ «۲۲» قُطُوفُها دانِیَهٌ «۲۳» کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخالِیَهِ «۲۴»

ترجمه‌

همانا ما چون طغیان کرد آب حمل کردیم شما را در کشتى‌

تا قرار دهیم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا گوشى نگاه دارنده‌

پس چون دمیده شود در صور یکبار دمیدن‌

و برداشته شود زمین و کوهها پس در هم شکسته شوند یک بار در هم شکسته شدن‌

پس چنین روز واقع شود آن واقع شونده‌

و شکافته شود آسمان پس آن در چنین روز است سست‌

و فرشتگان در اطراف آنند و برمیدارد عرش پروردگارت را بالاى سر آنها در چنین روز هشت فرشته‌

در چنین روز عرضه داشته شوید پنهان نمیماند از شما هیچ امر پنهانى‌

پس امّا کسیکه داده شد نامه او بدست راستش پس میگوید بگیرید بخوانید نامه مرا

همانا من دانستم آنکه من ملاقا