پاورپوینت کامل میرزا على اکبر مدرس یزدى ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا على اکبر مدرس یزدى ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا على اکبر مدرس یزدى ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا على اکبر مدرس یزدى ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تحصیلات
۲ استادان
۳ شاگردان
۴ آثار و تألیفات
۵ وفات
۶ پانویس
۷ منبع

تحصیلات

تحصیلات مقدماتى، چون فارسى، صرف و نحو عربى و فقه را نزد استادان یزد فراگرفت، سپس راهى شهر اصفهان شد در آن زمان اصفهان دارالعلم بود، و مدرس یزدى مدت چهل سال در آن شهر به تحصیل و تدریس پرداخت و در علوم مختلف چون فقه و اصول، فلسفه و عرفان، کلام و ریاضیات سرآمد عصر خویش گردید.

یکى از شاگردانش از وى چنین نقل کرده است: «مدت چهل سال در اصفهان به تحصیل اشتغال داشتم که جز مدرسه و راه حمام، جاى دیگر را در اصفهان بلد نبودم.» این مطلب مى رساند، علاقه ایشان به تحصیل علم چنان بوده است که حتى اجازه گردش و دیدن شهر اصفهان را در مدت چهل سال به خود نمى داد.(۲)

پس از خاتمه دوران تحصیل در اصفهان، به تهران عزیمت نمود و در مدرسه شیخ عبدالحسین اقامت گزید. نظر به این که خواهرش ساکن قم بود و با وساطت وى از قم همسر اختیار نموده بود، در سال ۱۳۲۷ هـ.ق به قم مهاجرت نمود و قبل از ورود حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى به قم، در مدرسه خان «آیت الله بروجردى» حوزه درس وسیعى را تشکیل داد.

رهبر کبیر انقلاب و بنیانگذار جمهورى اسلامى، حضرت امام خمینى قدس سره در این باره چنین فرمودند: «ما که آمدیم قم، مرحوم آقا میرزا على‌اکبر حکیم – خدا رحمتش کند – در قم بودند، وقتى که حوزه علمیه قم تأسیس شد علما مى رفتند آن جا در محضر آقاى میرزا على‌اکبر حکیم درس مى خواندند. مرحوم آقاى خوانسارى، مرحوم آقاى اشراقى و مرحوم آیت الله العظمى حاج سید احمد خوانسارى مى رفتند پیش آقاى میرزا على‌اکبر درس مى خواندند».(۳)

آیت الله حاج میرزا خلیل کمره اى یکى از شاگردان وى – درباره تدریس استادش در قم مى گوید: «درس استاد فیلسوف بزرگ آقاى میرزا على‌اکبر مدرس یزدى در مدرسه خان واقع در میدان آستانه بود و طلاب دور ایشان را گرفته بودند و حتى میرزا هدایت گلپایگانى که مرد موقرى بود به آنجا مى آمد… شنیدم بعضى دیگر مانند آیت الله حاج میرزا سید على یثربى و آیت الله کبیر قمى هم بطور خصوصى در درس استاد شرکت مى کردند».(۴)

استادان

آن حکیم الهى در ایام تحصیل در اصفهان و تهران از محضر استادان بزرگوارى که بسیارى از آن ها به حق از اعاظم و حکما و اساطین عرفا بودند، کسب فیض نموده و قلب تشنه معارفش را، لبریز از آب حیات حکمت و معرفت نمود. اسامى برخى از آن فرزانگان از این قرار است:

۱. آقا محمدرضا حکیم قمشه اى:

وى مردى به تمام معنا وارسته و عارف مشرب بود، با خلوت و تنهایى مأنوس بود و از جمع تا حدودى گریزان(۵). در جوانى ثروتمند بود، در خشکسالى ۱۲۸۸ هـ.ق تمام آن چه مالک بود از منقول و غیرمنقول خود را صرف نیازمندان کرد و تا پایان عمر درویشانه زیست. حکیم قمشه اى هرگز جامه روستایى را از تن دور نکرد و در زى و جامه علما درنیامد. مرحوم جهانگیرخان قشقایى که سال‌ها شاگرد او بوده است نقل کرده که به شوق استفاده از محضر حکیم قمشه اى به تهران رفتم. همان شب اول خود را به محضر او رساندم، وضع لباسهاى او علمایى نبود، به کرباس فروشهاى سده مى مانست. حکیم قمشه اى از ذوق شعرى عالى برخودار بود و به « صهبا» تخلص مى کرد.(۶) او کتب حکمت و مصنفات عرفا خصوصاً کتب محیى الدین عربى و شروح آن را تدریس مى نمود و شاگردان بسیارى تربیت کرد. از تألیفات اوست:

۱. الاسفار الاربعه و تحقیقها: رساله اى است بسیار مختصر که در حاشیه شرح هدایه ملاصدرا در تهران چاپ سنگى شده است.
۲. حاشیه اسفار ملاصدرا.
۳. حاشیه تمهید القواعد ابن ترکه.
۴. حاشیه شرح قیصرى بر فصوص الحکم.
۵. الخلافه الکبرى.
۶. رساله اى در وحدت وجود.
۷. موضوع العلم.(۷)

حکیم قمشه اى در سال ۱۳۰۶ در کنج حجره مدرسه، در تنهایى و خلوت و سکوتى عارفانه از دنیا رفت و در جوار ابن بابویه (شیخ صدوق) نزدیک قبر حاج آخوند محلاتى در شهر رى دفن شد.

۲. جهانگیرخان قشقایى:

وى در بزرگى عشق تحصیل پیدا کرده و دنبال علم را گرفت تا آن جا که استاد مسلم فلسفه در اصفهان گردید. آن مرحوم علاوه بر مقام علمى و فلسفى، در متانت و وقار و انضباط اخلاقى و تقوا نمونه بود. تا آخر عمر در همان لباس عادى اولى خود باقى بود و فوق العاده مورد ارادت شاگردان و آشنایان بوده است.(۸)

«جهانگیرخان در اثر شخصیت بارز علمى و تسلم مقام قدس و تقوا و نزاهت اخلاقى و حسن تدبیر حکیمانه که همه در وجود او مجتمع بود تحصیل فلسفه را که مابین علما و طلاب قدیم سخت موهون و با کفر و الحاد مقرون بود از آن بدنامى به کلى نجات داد… وى معمولاً یکى دو ساعت از آفتاب برآمده در مسجد جارچى، سه درس پشت سر هم مى گفت که درس اولش شرح لمعه (تألیف شهید ثانى در فقه) و بعد از آن شرح منظومه حکمت و سپس درس اخلاق بود.(۹)

وى در سال ۱۲۳۴ هـ.ق در دهاقان اصفهان متولد شد و در سال ۱۳۲۸ هـ.ق در اصفهان درگذشت و قبرش در تخت فولاد اصفهان معروف است.(۱۰)

۳. آیت الله آقا على زنوزى:(۱۱)

معروف به آقا على حکیم و آقا على مدرس، از اساتید کم‌نظیر قرن اخیر است. او در سال ۱۲۳۴ هـ.ق در اصفهان متولد شد و از محضر پدر بزرگوارش علوم منقول و معقول را فراگرفت، و براى تکمیل دروس فقه و حکمت به عتبات عالیات و قزوین مسافرت نمود و از محضر اساتید بزرگوارى چون آیت الله میرزا حسن نورى، فرزند ملا على نورى در اصفهان و ملا آقاى قزوینى، در قزوین بهره مند گردید. سپس به تهران رفت و سال‌ها در مدرسه سپهسالار قدیم مدرس رسمى گردید.(۱۲) و غالب کتب کلام و حکمت در ریاضیات را استادانه تدریس مى کرد. آن حکیم فرزانه علاوه بر مراتب علمى، در صفاى باطن و تهذیب اخلاق نیز ممتاز بود.

از تألیفات وى است:

۱. بدایع الحکم؛
۲. حاشیه اسفار ملاصدرا؛
۳. رساله اى در این که منطق از علوم حکیمه است.
۴. سبیل الرشاد، فى الاحوال المعاد؛
۵. النفس کل القوى؛
۶. وجود رابطى.

وى در شب شنبه ۱۷ ذی القعده الحرام سال ۱۳۰۷ در تهران از دنیا رفت و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنى مدفون گردید.(۱۳)

۴. آیت الله آقا میرزا ابوالحسن جلوه:

میرزا ابوالحسن جلوه فرزند سید محمد طباطبایى اصفهانى زواره اى، یکى از مشاهیر فلاسفه اسلامى و از احفاد سید الحکماء والمتألهین میرزا رفیع الدین نائینى، استاد علامه مجلسى است. چهل و یک سال در مدرسه دارالشفاء تهران به تدریس فنون حکمتیه به ویژه کتاب‌هاى شیخ ابو على سینا و ملاصدرا پرداخت. وى با حکیم قمشه اى و آقاى على مدرس، سه مدرس نامدارى بودند که حوزه تهران در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم بر محور وجود آن‌ها مى گردید. وفات آن حکیم فرزانه در شب جمعه ۶ ذى القعده، ۱۳۱۴ در تهران اتفاق افتاد و با احترام زیاد در جوار شیخ صدوق محمد بن بابویه قمى مدفون گردید.(۱۴)

تألیفات:

۱. حواشى بر «مشاعر» (تألیف صدرالمتألهین در علم عرفان)؛
۲. رساله در ربط حادث به قدیم؛
۳. حواشى بر «شرح الهدایه» (تألیف صدرالمتألهین که شرحى بر کت