پاورپوینت کامل میرزا على آقا غروى علیارى ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا على آقا غروى علیارى ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا على آقا غروى علیارى ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا على آقا غروى علیارى ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و خاندان
۲ تحصیلات و اساتید
۳ ویژگی‌های اخلاقى
۴ خاطراتی از میرزا
۵ تألیفات
۶ وفات
۷ پانویس
۸ منبع

ولادت و خاندان

میرزا علی آقا در سپیده دم جمعه، دوازدهم رمضان المبارک سال ۱۳۱۹ هجرى قمرى، در تبریز و خانواده تقوا و فضیلت قدم به عرصه هستى نهاد. در سه سالگى پدرش، مرحوم آیت الله میرزا محسن غروى علیارى، را از دست داد و از آن پس زیر نظر جد بزرگوارش، مرحوم آیت الله میرزا حسن علیارى، قرار گرفت.

تحصیلات و اساتید

میرزا علی آقا علیاری پس از فراگیرى مقدمات در مکتب‌خانه به پیروى از نیاکانش که از پیشگامان دین بودند، به تحصیل علوم دینى پرداخت. آنگاه وارد محافل علمى شد و به حوزه درسى برخى بزرگان و علما راه یافت.

اساتید وى در حوزه تبریز عبارتند از آیات عظام:

۱- میرزا رضى نوروزى، (از اکابر و فقهاى نامدار تبریز)؛
۲- سید محمد حجت، (مرجع تقلید مشهور)؛
۳- میرزا حسن غروى علیارى، (جد امجد معظم له).

حاج میرزا على غروى علیارى پس از تکمیل دروس سطح در سال ۱۳۴۱ هجرى قمرى، عازم شهر مقدس نجف اشرف شد و موفق به درک محضر بزرگانى شد که یگانه عصر خود بودند. برخى از آن بزرگان و آیات عظام عبارتند از:

۱- آقا ضیاءالدین عراقى، (۱۳۶۱-۱۲۷۸).
۲- شیخ محمدحسین نائینى غروى، (۱۳۵۵-۱۲۸۲).
۳- سید ابوالحسن اصفهانى، (۱۳۶۵-۱۲۸۴).
۴- سید ابوتراب خوانسارى، (۱۳۴۶-۱۲۸۱).
۵- سید محمد حجت، (۱۳۷۳-۱۳۱۰).
۶- میرزا على آقا ایروانى، (۱۳۵۳-۱۳۰۱).
۷- حاج سید میرزا آقا اصطهباناتى، (۱۳۷۸-۱۲۹۷).
۸- میرزا اسدالله زنجانى، (۱۳۷۸-۱۲۸۲).
۹- میرزا ابوالحسن مشکینى، (۱۳۵۸-۱۳۰۵).
۱۰- شیخ اسدالله رشتى، (۱۳۵۴-۱۲۸۲).
۱۱- شیخ احمد آشتیانى، ۱۳۰۰.

در کتاب «زندگانى و شخصیت مرحوم شیخ مرتضى انصارى» مى خوانیم: «حفیدش حاج میرزا على بن میرزا حسن علیارى غروى از شاگردان سید ابوالحسن اصفهانى است، ولى بیشترین استفاده اش از آقا ضیاءالدین عراقى بوده و هم اکنون از اجله علما، معروف و مقدس ساکن تبریز و از مردم منزوى و به تدریس و تألیف اشتغال دارد و در سفرى که سه سال قبل به اهواز داشتند، گذشته از مراتب علمى، وى را مردى زاهد و با ورع که به مکارم اخلاق آراسته بود، یافتم».[۱]

برخى از آیات عظام و بزرگانى هم که با آیت الله میرزا على غروى علیارى همدرس بودند، عبارتند از: سید عبدالله شیرازى، سید شهاب الدین مرعشى نجفى، شیخ عبدالحسین غروى تبریزى، میرزا کاظم دینورى، سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویى و سید جواد خامنه اى.

ویژگی‌های اخلاقى

آیت الله غروى تکامل در اخلاق و عرفان عملى را مرهون زحمات و هدایت هاى معنوى استاد بزرگوارش، مرحوم حاج میرزا على قاضى، عارف عظیم الشأن، مفسر عالیقدر، صاحب کاشفات و کرامات فراوان، مى دانست، که در آن عصر استاد اخلاق و هادى سالکان و عاشقان سیر و سلوک بشمار مى آمد.

صفات پسندیده آیت الله غروى زبانزد خاص و عام بود. تواضع، سعه صدر، مدارا و خوش برخوردى، احترام به کوچک و بزرگ، احساس مسئولیت، دستگیرى از فقرا و محرومان حتى در بدترین شرایط اقتصادى، مواسات با مردم، تحمل مشکلات و رنج ها در راه خدا و صبر و بردبارى در برابر حوادث ناگوار، تلاش پیگیر و فعالیت خستگى ناپذیر، کثر مطالعه و نوشتن و برخوردارى از حافظه قوى و ذوق سرشار، علاقه وافر به علم و عمل از جمله صفاتى است که در وجود آن بزرگوار جمع شده بود.

درِ خانه اش همواره به روى مراجعین باز بود، محفل او مجلس قرآن و حدیث و موعظه بود، کمتر کسى بود که در محضرش بنشیند و شیفته مکارم اخلاق و سجایاى حمیده اش نشود. آن بزرگوار، علم را با عمل توأم کرده بود و آن را همواره به عنوان بزرگترین توشه آخرت به مردم توصیه مى کرد، هر چند خانه اش آراستگى نداشت، ولى هر دل شکسته التیام دل خود را از آن خانه مى جست و هر بال شکسته بى پناهى، به آنجا پناه مى برد. او در طول زندگانى پربرکتش، قناعت پیشه کرد و از لذایذ زندگى چشم پوشید و خانه و پولى را مالک نشد.

همچنین محبت فوق‌العاده اش به خاندان رسالت و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بر کسى پوشیده نیست. خصوصاً عشق سرشارش به سیدالشهداء و شهیدان واقعه کربلا، چنان شورى در او ایجاد مى کرد که سر از پا نمى شناخت، با صداى بلند مى گریست.

حفظ تمامى قرآن یکى دیگر از ویژگی‌هاى آن مرحوم بشمار مى رفت و با عنایت به این که ایشان مفسرى گرانقدر بود، ارزش این امر روشن تر مى گردد. او قرآن را با زندگى آمیخته، در سلوک فردى و اجتماعى اش آن را راهبر قرار داده بود. در ماههاى مبارک رمضان با سوزدل به تلاوت آن مشغول مى شد و تا حدود دوازده بار قرآن را ختم مى کرد.

عشق و علاقه به عبادت، تهجد و دعا رابطه اى ناپیدا میان خداوند و بنده اش است. شخص موحد و مؤمن در همه حال خدا را عبادت مى کند و به یاد خداست. او در لحظه لحظه عمر خویش تسبیح گوى خداى جهان است، ویژه اگر عالمى مجتهد و فقیهى زاهد باشد که عمرى را در عبادت و نیایش گذرانده باشد.

نیایش‌هاى نیمه شب سنت همیشگى وى بود، شب‌هاى بسیارى را با دعا و نیایش به صبح مى رساند. چه بسا شب‌هایى که با هواى سرد زمستانى در کتابخانه اش از اول شب تا اذان صبح مشغول راز و نیاز با معبود خود بود و خود به این نکته اشاره مى کرد که صداى اذان، اعلام وقت نماز صبح را به وى گوشزد مى کرد. در شب‌هاى خاص مانند، نیمه شعبان، رجب، شب غدیر و شب‌هاى تاسوعا و عاشورا، تا اذان صبح خواب به چشمانش راه نمى یافت.

روزهاى پنج شنبه براى رفتگان، اساتید، هم دوره هاى تحصیل و علما بزرگ، به نام هر یک، مشغول تلاوت قرآن مى شد. جمعه ها اول صبح به استغاثه