پاورپوینت کامل التفسیر المنیر فى العقیده و الشریعه و المنهج (کتاب) ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل التفسیر المنیر فى العقیده و الشریعه و المنهج (کتاب) ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل التفسیر المنیر فى العقیده و الشریعه و المنهج (کتاب) ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل التفسیر المنیر فى العقیده و الشریعه و المنهج (کتاب) ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ انگیزه تدوین تفسیر
۲ معرفى اجمالى تفسیر
۳ شیوه تفسیر
۴ گرایش تفسیر
۵ منابع تفسیر
۶ برتریهاى تفسیر
۷ پاره‌اى از کاستیهاى تفسیر
۸ منبع

انگیزه تدوین تفسیر

دکتر وهبه زحیلى در این باره مى‌نویسد:« چون من نیاز شدیدى را میان گروههاى گوناگون مردم، که از نظر فرهنگى در حدّ متوسطى هستند، احساس کردم و به این نتیجه رسیدم که مردم علاقه دارند، محتواى کتاب الهى را بدانند و بر این عقیده‌اند که از مهم‌ترین چیزهایى که در پیشگاه خداوند از انسان مورد پرسش قرار مى‌گیرد، قرآن کریم است، چه این که اگر فرد مسلمان به قرآن عمل کرد، حجت بنفع وى و در صورت عمل نکردن، حجت علیه اوست، بر آن شدم تفسیرى براى پاسخگویى به نیازهاى آنان بنویسم.

با توجه به اینکه تفاسیر قدیمى به مثابه دائره المعارفى بزرگ هستند، من به بیان مستقیم معناى آیه اهتمام ورزیدم، به گونه‌اى که هرگاه انسان بخواهد یک آیه و یا تفسیر آن را بخواند مقصود از آن آیه در ذهن او نقش ببندد. این نخستین گام در موفقیت تفسیر است.

زیرا مهم این است که انسان مضمون آیه را به عنوان کلّ پیوسته و ناگسسته بفهمد و سپس چگونگى پیوند آیه را به ما قبل و ما بعدش، درک کند، چون آیات قرآن، هدف و غرض مشخصى را دنبال مى‌کنند، و من این شیوه را در تفسیر« المنیر» انتخاب کردم. زمانى که من در دبى رئیس دانشکده شریعت و قانون در دانشگاه امارات بودم و زن و فرزندى با من نبود، مدت پنج سال با فراغ بال در آن جا درنگ کردم به برخى کارهاى علمى پرداختم و همه این فرصت پنج ساله را تابستان و زمستان به کار این تفسیر اشتغال داشتم و دو سال هم در دمشق، به چاپ و نشر آن پرداختم که هفت سال کار مى‌شود.( فصلنامه بینات شماره ۲ مصاحبه با دکتر وهبه زحیلى ص ۱۱۳)

معرفى اجمالى تفسیر

نام کامل تفسیر« التفسیر المنیر فى العقیده و الشریعه و المنهج» مى‌باشد.
دکتر وهبه زحیلى در آغاز، طى مقدمه‌اى کوتاه( ۷ صفحه) به انگیزه خود از تدوین این تفسیر، شیوه تفسیر و منابع و مآخذ آن مى‌پردازد. آن‌گاه برابر شیوه معمول بیشتر مفسران که در آغاز تفسیر، برخى از مباحث علوم قرآنى را یادآور مى‌شوند، به بحث و بررسى مختصر درباره بعضى از مباحث مى‌پردازد که حدود ۳۵ صفحه را در بر مى‌گیرد. مباحث علوم قرآنى مطرح شده، در این بخش بدین ترتیب است: تعریف قرآن، اسامى قرآن، کیفیت نزول، مکى و مدنى، اول ما نزل، آخر ما نزل، جمع قرآن در زمان رسول الله( ص) در زمان ابو بکر و عثمان، رسم الخط عثمانى، قراءات هفت‌گانه و سبعه احرف، اعجاز قرآن و وجوه آن، عربیت قرآن، ترجمه قرآن، حروف مقطعه، تشبیه، استعاره، کنایه، تعریض و مجاز در قرآن.

ایشان به اختصار درباره هر یک از گزاره‌هاى یاد شده مطالبى را مطرح و دیدگاه خود را درباره آن بیان داشته است. و نیز ایشان به مانند برخى تفاسیر در ذیل بعضى آیات، مباحث عمده علوم قرآنى را آورده است. مثلا در ذیل آیه ۷ سوره آل عمران( ج ۳ ص ۱۴۹) درباره محکم و متشابه نکاتى یادآور شده است. از این رو مباحث مهم علوم قرآنى به اختصار در مقدمه تفسیر و در ضمن تفسیر آیات قرآنى مطرح شده است که براى دستیابى و اطلاع از موارد عنوان شده، رجوع به جلد ۱۶ تفسیر که در بردارنده فهرست موضوعات قرآن و تفسیر است، ضروى مى‌نماید.

پس از مقدمه تفسیر و مباحث علوم قرآنى، تفسیر آیات آغاز گردیده و از ابتداى قرآن تا پایان آن به ترتیب سوره‌ها، هر سوره به چندین بخش تقسیم گردیده و نکته‌هاى گوناگون تفسیرى آن مطرح شده است.

شیوه تفسیر

دکتر زحیلى در آغاز تمامى سوره‌ها، ابتدا مضامین هر سوره را به کوتاهى بیان کرده است و در صورتى که سوره‌اى به جز نام مشهور، داراى اسامى دیگر مى‌باشد، زیرا عنوان« اسامى سوره» مطالبى را بیان داشته، سپس فضیلت سوره و روایات وارده در عظمت شأن و قراءت سوره را یاد آور شده و سازگارى سوره مورد بحث را با سوره قبل از آن با عنوان« مناسبتها لما قبلها» یا مانند آن، مورد بررسى قرار داده است.

وى هر سوره‌اى را همچون دیگر مفسران، به چند بخش تقسیم کرده و براى هر بخش از آیات، موارد گوناگونى را بیان کرده که تمامى آن موارد در راستاى تفسیر و کشف و پرده‌بردارى از آیات قرآن است، این شیوه در سرتاسر تفسیر و در تمامى بخشهاى گوناگون آیات، پیاده شده است، بدین ترتیب: اعراب، بلاغت، مفردات لغوى، نامگذارى، سبب نزول، تناسب آیات و تفسیر و بیان، احکام آیات و فقه کاربردى و…

همچنین به تناسب بخشهاى گوناگون آیات یک سوره، برخى از موارد فوق همچون سبب نزول ذکر شده و مباحث دیگرى با عناوین جدید چون مسائل فقهى، پرتوى از تاریخ و… آورده شده است.
اینک به اختصار درباره هر یک از عناوین بالا که در سرتاسر تفسیر دیده مى‌شود و در حقیقت شیوه اصلى مفسر در فهم و تفسیر آیات است، مطالبى را یادآور مى‌شویم.

الف) اعراب آیات:

مفسر هر سوره را به چند بخش از آیات تقسیم کرده و در آغاز زیر عنوان( الاعراب) کلمه‌ها و جمله‌هایى را که در آیه، وجه اعرابى آنها مشکل بوده یا داراى چند وجه است، بیان کرده است، از این رو فقط نقش کلمه و یا جمله را در آیات یادآور شده که در فارسى اصطلاحا« ترکیب» نامیده مى‌شود، ولى درباره خود کلمه( تجزیه آن) در موارد محدودى مطالبى را آورده است، به این دلیل که علم صرف و لغت و مفردات به این مهم اختصاص دارد و لزومى ندارد به آن پرداخته شود. این بخش( اعراب آیات) در تمامى تفسیر، بدون استثناء، پس از یادآورى هر بخش از آیات آورده شده است.

مأخذ و منبع تفسیر در این بخش« البیان فى غریب اعراب القرآن» ابو البرکات ابن الانبارى است. ولى از تفسیر قرطبى و کشاف زمخشرى و دیگر تفاسیر هم سود جسته است.( تفسیر المنیر جلد ۱ صفحه ۷۲ پاورقى) در واقع این بخش از تفسیر که در برگیرنده تمامى آیات قرآن است، خود یک دوره کامل اعراب قرآن بوده و بخش زیادى از تفسیر را به خود اختصاص داده است.

ب) بلاغت آیات:

این بخش، پس از فصل اعراب آیات آورده شده و در سرتاسر تفسیر دیده مى‌شود و در زیر عنوان بلاغت، مصادیق موضوعى و مباحثى که در علوم بلاغت( معانى، بیان و بدیع) مطرح شده و با آیات قرآنى تطبیق گردیده است، مثلا درباره آیه دوم سوره بقره چنین آمده است:« ذلک الکتاب» ذلک اسم اشاره دور است که به جاى اسم اشاره نزدیک آمده و علت آن بلندمرتبگى قرآن است.« هدى للمتقین» مجاز مرسل است، زیرا که هدایت به قرآن نسبت داده شده است، ولى در حقیقت هادى خداوند است. و… فصل« بلاغت» در زیر هر بخش از آیات، بیانگر اعجاز بیانى قرآن بوده و بسیار مفید و سودمند است و خواننده را از رجوع به تفاسیر ادبى بى‌نیاز مى‌کند.

مأخذ و منبع این بخش از تفسیر،« صفوه التفاسیر» صابونى، کشاف زمخشرى، بحر المحیط ابو حیان، و جامع الاحکام قرطبى است که گاهى مفسر نیز با درایت خویش پاره‌اى از موارد را برترى داده و در حقیقت دیدگاه خویش را بیان کرده است( تفسیر المنیر ج ۱ ص ۷۲ پاورقى)

ج) لغات آیات:

سومین بخشى که در سرتاسر تفسیر نیز دیده مى‌شود، فصل شرح آیات است. در این فصل، کلماتى از قرآن، اعم از اسم و فعل و حرف، که نیاز به شرح کوتاهى داشته، آورده شده و به توضیح آن پرداخته است.

این فصل از تفسیر بسیار سودمند است، زیرا خواننده پیش از ورود در تفسیر آیات، با مفردات و شرح لغات آن آشنا مى‌گردد و سپس به مطالعه تفسیر آیات مى‌پردازد و در حقیقت این فصل خود یک دوره تفسیر وجیز قرآن است.

مآخذ و منابع تفسیر در این بخش آن گونه که از مقدمه تفسیر پیداست، تفسیر کشاف زمخشرى و بحر المحیط ابو حیان بوده است، و در موارد اندکى در پاورقى، مفردات راغب اصفهانى را نیز به عنوان مأخذ یادآور شده است.( تفسیر المنیر ج ۱ ص ۷۲ و ج ۱ ص ۶۱ پاورقى)

د) تفسیر آیات:

در این بخش که در حقیقت قلب تفسیر و بیان کننده مراد و مقصود از آیات است نیز، بدون استثناء در سرتاسر تفسیر ذیل هر بخشى از آیات آورده شده است.
مفسّر، به طور معمول با حذف زوائد و اختلافهاى تفسیرى به شرح و تفسیر آیات پرداخته و فهم آن را براى خواننده آسان و مراد کلام الهى را تا حدّ توان ممکن ساخته است.
براى فهم آیات، از شیوه تفسیر قرآن به قرآن و از روایات استمداد جسته است که با سیرى در جلدهاى گوناگون آن، این نکته بخوبى روشن مى‌گردد.

ه) خلاصه احکام آیات و کاربرد آن در زندگى:

در سرتاسر تفسیر بحثى با عنوان« فقه الحیاه و الاحکام» آورده شده است که در زیر هر بخش از آیات، بدون استثناد آورده شده و در این بخش، برداشت از آیات با توجه به نکته‌هاى تفسیرى آن دسته بندى شده و در همه موارد با شماره گذارى مسلسل، آن نکته‌ها بیان شده است و بیش‌تر احکام وضعى و تکلیفى بر گرفته از آیات و همچنین نکته‌هاى عقیدتى و اخلاقى در این بخش به چشم مى‌خورد.
این بخش از تفسیر، پس از فصل تفسیر آیات در مرتبه دوم از اهمیت قرار دارد و در حقیقت بر گرفته از تفسیر آیات است و خواننده را با پیام قرآن و روح آن آشنا مى‌سازد.
در تفاسیر قدیمى، چنین مدخلى دیده نمى‌شود، هر چند در برخى از آنها مطالبى که در بردارنده، مباحث یاد شده است گاهى دیده مى‌شود. شاید بتوان گفت که یکى از ویژگیهاى برجسته این تفسیر بخش« فقه الحیاه و الاحکام» است که پس از هر چند آیه دیده مى‌شود.

ولى مطالب این بخش با فصل تفسیر آیات در هم شده‌اند و گاه تکرار، ولى در واقع در این بخش نویسنده از زاویه‌اى دیگر، با تقسیم بندى مناسب، به آیات و تفسیر آن نگریسته است.

و) اسباب نزول آیه یا آیات:

آیات قرآن در رابطه با سبب نزول دو گروهند.
برخى از آیات بدون سبب خاص نازل گردیده و برخى دیگر با توجه به یک سبب و قضیه خاص نازل شده‌اند که در مرتبه اول آن آیات اشاره به آن سبب دارد، هر چند سبب نزول خاص، مخصص حکم آیه نیست و در موارد همانند آن، قابل تطبیق و جارى است.
از این رو دکتر زحیلى در مواردى که آیات داراى شأن نزول مشخصى بوده، زیر عنوان« سبب النزول» روایات گوناگونى را که در این باره وارد گردیده به اختصار بیان کرده و برخى را بر برخى دیگر برترى داده است، هر چند در پاره‌اى از موارد، راه درست را نپیموده است، مثلا درباره سوره دهر، آیه ۸ و ۹ تمامى مفسران امامیه و برخى از دانشمندان اهل سنت، شأن نزول آن را درباره على( ع) و فاطمه( س) و حسنین« علیهما السلام» و فضه مى‌دانند، ولى ایشان ضمن نقل این قضیه و استناد آن به مفسران، این شأن نزول را صحیح نمى‌داند.( تفسیر المنیر ج ۲۹ ص ۲۸۷) در این بخش، منابع و مآخذ مفسر، با توجه به آنچه که در مقدمه آمده است.( تفسیر المنیر ج ۱ ص ۱۰) و همچنین آن گونه که در جلدهاى گوناگون تفسیر نیز به آن اشاره شده است، اسباب النزول واحدى، تفسیر در المنثور سیوطى و تفسیر خازن است.( فصلنامه بینات شماره ۲ ص ۱۱۷) هر چند گاهى به تفاسیر و جوامع حدیثى مشهور دیگر نیز رجوع شده است، مانند تفسیر طبرى و صحیح بخارى…( تفسیر المنیر ج ۲ ص ۲۱۱، ۲۲۷) ایشان در هر مورد مأخذ و مرجعى که از آن نقل کرده، و در هنگام نقل روایات سبب نزول، سلسله سند و راوى و صحابى نقل کننده و حاضر در جریان واقعه را یاد آور مى‌شود.

دکتر زحیلى درباره بحث« اسباب نزول» در تفسیر خود مى‌نویسد:« من در این تفسیر کوشیده‌ام تا شأن نزولهایى را که صحیح نیست، ذکر نکنم، همچنین از میان برخى اسرائیلیات و سخنانى که از بنى‌اسرائیل از طریق کتابهاى کعب الاحبار و وهب بن منبه در کتابهاى ما وارد شده و فرهنگ بعضى از مسلمانها متأثر از آن شده است و تصور کرده‌اند که اینها از پیامبر( ص) است، ولى روشن شده که این گونه مطالب، از بنى‌اسرائیل است، پرهیز نموده‌ام و هر مطلبى را که غیر صحیح بود، ذکر نکرده‌ام و…»( فصلنامه منبات ش ۲ ص ۱۱۶)

ز) تناسب آیات:

تناسب آیات و سوریکه از مباحث مهم علوم قرآنى است که در آن به نوع پیوند آیات و سور پرداخته مى‌شود. برخى از مفسران به موضوع تناسب آیات و سوره‌ها اهتمام فراوان داشته و توانسته‌اند بدین وسیله برخى ابهامات تفسیرى را کشف و شرحى براى پاره‌اى از پرسشهاى قرآنى، بیابند.
دکتر وهبه زحیلى در تفسیر خود، در آغاز هر سوره، ارتباط آن را با سوره پیشین یادآور شده است، از این رو توانسته است به پاره‌اى از نکته‌هاى تفسیرى از این زاویه، دست یابد.
تناسب سوره‌ها عموما براى مفسرانى داراى اهمیت بیشتر است که دیدگاه توقیفى بودن ترتیب سور را پذیرفته‌اند و نویسنده از این جمله است.( تفسیر المنیر ج ۱ ص ۲۳) درباره تناسب آیات نیز ایشان غافل نبوده و در برخى مواضع آیات که تناسب مشهود و آشکار بوده است فصلى را با عنوان( المناسبه) به این مهم، اختصاص داده و به ا