پاورپوینت کامل التفسیر المبین ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل التفسیر المبین ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل التفسیر المبین ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل التفسیر المبین ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ روش تفسیر
۲ منابع و مصادر تفسیر المبین
۳ الف) منابع تفسیرى المبین
۴ ب) منابع روایى و حدیثى تفسیر المبین
۵ ج) منابع لغوى تفسیر المبین
۶ د) کتب عهدین و المبین
۷ ه) مجلات و نشریات و المبین
۸ و) کتب متفرقه و المبین
۹ منبع
۱۰ متن کتاب التفسیر المبین

روش تفسیر

از ویژگى‌هاى این تفسیر، اختصار و حذف زواید تفسیرى و مطالب غیر ضرورى است که مفسّر در این باب کوشیده است که غالبا مطالب را در قالب عبارات موجز و کوتاه و با نثر عربى روان و رسا، به دور از غموض ادبى و فنّى به خوبى بیان نماید. بدین جهت نثر این تفسیر براى هر محققى که تا اندازه‌اى با ادبیات عرب آشنا باشد قابل استفاده است.

وى ابتدا با استناد به آیه« ان هو الاّ ذکر و قرآن مبین»( یس، ۳۶ / ۶۹) تفسیر خود را به نام« التفسیر المبین» نام گذارى کرده است. این تفسیر در یک مجلد و ۸۲۷ صفحه در بیروت بارها به چاپ رسیده است.

مفسّر در این تفسیر ابتدا در صدر هر سوره به بحث مکى و مدنى بودن آن پرداخته و بدین وسیله توجه محقق را در آغاز، به سبک و روش و اسلوب آیات که در مکه نازل شده یا در مدینه، معطوف مى‌دارد، و تعداد آیات هر سوره را بیان مى‌کند. سپس در استنباط، کشف و تبیین مفاهیم تفسیرى آیات، از انواع روش‌هاى تفسیرى سود برده است. گاهى از روش« تفسیر قرآن به قرآن» و استخراج معانى آیات به کمک آیات مشابه که سیاق آنها یکسان یا نزدیک به هم است استفاده کرده و یا آیات را به هم ارجاع مى‌دهد. به عنوان نمونه در تفسیر آیه« و امرهم شورى بینهم»( شورى، ۴۲ / ۳۸) پس از ارجاع آن به آیه« و شاورهم فى الامر»( آل عمران، ۳ / ۱۵۹) بیان مى‌دارد:

« مراد از« امر» در این آیه، عملى است که هر گاه نصى از قرآن در مورد آن وارد نشده بود، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم در آن مورد با صحابه مشورت مى‌کرد. مثل مشورت آن حضرت با صحابه در امور نظامى و غیره».المبین / ۶۴۴

گاهى نیز در تفسیر، با اعتماد به تدبّر و عقل توأم با تقیّد به روایات تفسیرى مروى از معصومین علیهم السّلام، به تفسیر اجتهادى آیات مى‌پردازد. به عنوان نمونه در تفسیر آیه« قل هو الله احد»( اخلاص، ۱۱۲ / ۱) پس از بیان تقریر فلاسفه درباره واحد بودن خالق و مبدأ اوّل براى وجود و هستى، بیان مى‌دارد:
« وحده النظام و التدبیر تدل على وحده المنظم و المدبر و ایضا یستحیل أن یکون للعالم إلهان لأنه لا یخلو من احد فرضین: إما أن یکون کل منهما قادر على خلق الکون مستقلا و من دون معین و شریک و إما ان یکون عاجزا عن ذلک الابمعین و شریک و على الفرض الاوّل یکون وجود احدهما کعدمه و لزوم مالا یلزم و على الثانى یکون فقیرا و ضعیفا و تعالى رب العالمین عن هذا و ذاک، فتعین التوحید و نفى الشریک و المثیل».همان / ۸۲۶.

همچنین از آنجا که تفسیر نقلى را مى‌توان به عنوان اصیل‌ترین شکل تفسیر و ریشه‌دارترین طریق درک معانى و معارف آیات قرآن در میان دانشمندان اوّلیه علوم اسلامى به شمار آوردعمید زنجانى، روشهاى تفسیرى قرآن / ۱۹۱.، مرحوم مغنیه در بعضى از مواقع براى تفسیر آیات به سلسله احادیث و روایات تفسیرى که از پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم و ائمه اطهار علیهم السّلام درباره تفسیر قرآن وارد شده استناد کرده است و کم‌تر صفحه‌اى را مى‌توان یافت که به گونه‌اى استشهاد به روایت و استناد به منبع روایى در آن دیده نشود، که نمونه آن در تفسیر آیه« و لقد علمنا المستقدمین منکم و لقد علمنا المستأخرین»( حجر، ۱۵ / ۲۴) مى‌توان دید که مفسّر به بیان على علیه السّلام در نهج البلاغه استناد کرده و مى‌نویسد: تفسیر این آیه را در نهج البلاغه یافتم.المبین / ۳۴۰. آنجا که مى‌فرماید:« علمه تعالى بالاموات الماضین کعلمه بالأحیاء الباقین و علمه بما فى السموات العلى کعلمه بما فى الارضین السفلى».
بنابراین مرحوم مغنیه در تفسیر المبین از روش‌هاى مختلف تفسیر قرآن استفاده کرده و از بکارگیرى یک روش خوددارى کرده است، لذا این تفسیر داراى مزایاى مختلف تفسیرى قرآن مى‌باشد.

منابع و مصادر تفسیر المبین

استناد به منابع و متونى که در طول قرون متمادى داراى اعتبار و ارزش فراوان بوده و مفسران جهت تأیید آرا و روش‌هاى تفسیرى خود بدانها تمسک کرده‌اند، بیانگر اهمیّت و ارزش آن منابع است. لذا مفسّر معاصر« استاد محمّد جواد مغنیه» در تفسیر آیات قرآن از آن منابع و متون بهره‌هاى فراوان برده و گاه در مقام تأیید آراى تفسیرى خود، بدانها استناد کرده و گاه در مقام نقد و بررسى، در بعضى مواقع به ردّ آنها پرداخته است. بنابراین آشنایى اجمالى با منابع مورد استفاده، خود گویاى روش و آراى تفسیرى مفسّر در« المبین» مى‌باشد، که به اختصار به بیان آن منابع مى‌پردازیم.

الف) منابع تفسیرى المبین

مرحوم مغنیه در تفسیر خود به منابع مهم تفسیرى متقدمان و متأخران أعم از منابع خاصه و عامه استناد کرده، در تفسیر بعضى از آیات به تجزیه و تحلیل آراى یک مفسّر پرداخته و در تفسیر بعضى دیگر، در بیان معانى آیات، از آنها کمک گرفته است. نکته جالب توجه این است که مفسر، از منابع تفسیرى عامّه بیش از منابع تفسیرى امامیه استفاده کرده است که این امر نشانه وسعت دید و دور بودن او از تعصب و بیانگر تفکر روشن او است. بنابراین در این بخش از کلام ابتدا به ذکر نمونه‌هایى از مهم‌ترین تفاسیر امامیه، سپس به بیان تفاسیر مهم عامّه که از آنها در« المبین» استفاده شده است خواهیم پرداخت.]

۱. تفسیر جوامع الجامع:« مرحوم مغنیه» در تفسیر خود به طور مکرر از این تفسیر استفاده کرده و گاهى در مقام مقاسیه آراى تفسیرى مرحوم طبرسى در جوامع الجامع با سایر منابع بر آمده است. به عنوان مثال در بخشى از آیه ۳۶ سوره آل عمران که مى‌فرماید:« و انى سمیتها مریم» در جوامع الجامع آمده است:« مریم» در زبان عرب یعنى زن عابده، امّا در قاموس کتاب مقدس آمده است که« مریم» اسمى عبرى است که به معنى« عصیان» مى‌باشد.همان / ۶۸.

همچنین در آیه ۹۱ سوره انعام که مى‌فرماید:« قل من انزل الکتاب الذى جاء به موسى» شیخ طبرسى مى‌گوید: یهود به طور کلى نزول کتاب از آسمان را به خاطر مبالغه در انکار نزول قرآن رد کردند امّا بعد از آن ناچار شدند به خاطر نزول تورات اقرار کنند که کتابى از آسمان نازل شده است.همان / ۱۷۷.
پس از آن مرحوم مغنیه در ذیل این آیه در مقام تأیید نظر شیخ طبرسى مى‌گوید: این تفسیر نزدیک‌ترین و صحیح‌ترین تفسیر است زیرا یهود اعتقاد داشت که نبوت تنها هدیه‌اى است از طرف خدا براى آنان، تا آنجا که گفتند، خداوند نیز تنها به آنان اختصاص دارد.همان.

۲. تفسیر مجمع البیان: تفسیر مجمع البیان از بهترین تفاسیر قرآن و با عظمت‌ترین آن پس از تفسیر تبیان شیخ طوسى در نزد امامیه به شمار مى‌رود. این تفسیر از اهم منابع مفسر مى‌باشد که بیشترین بهره را از آن برده است و علاوه بر آراى تفسیرى در بعضى از لغات، مفردات، موارد نحوى و اعراب نیز مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین جهت تأیید آراى تفسیرى خود از روایات و احادیثى که در مجمع البیان آمده است بهره برده است. به عنوان نمونه از قول مجمع البیان ذیل آیه ۲۰ سوره مزمل که مى‌فرماید:« فاقرؤوا ما تیسر من القرآن» آمده است: منظور از« قراءه» در اینجا نماز شب است که یازده رکعت بوده و زمان آن بعد از نیمه شب مى‌باشد. همچنین در آیه ۶۰ سوره رحمن که مى‌فرماید:« هل جزاء الاحسان الاّ الاحسان» مفسّر به نقل از صاحب مجمع البیان نقل مى‌کند که امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: این آیه درباره کافر و مؤمن و نیکوکار و فاجر جارى است.

۳. جامع البیان فى تفسیر القرآن، ابن جریر طبرى: از آنجا که تفسیر جامع البیان از قدیمى‌ترین تفاسیر مأثور است، صاحب المبین بسیارى از اقوال منسوب به صحابه و تابعان و روایات اسباب نزول و غیره را از آن استخراج کرده و بدانها استناد کرده است. در برخى موارد به نقد پرداخته و با دلایل مستند آنها را نمى‌پذیرد و در بعضى موارد دیگر جهت تأیید نظریه خود آنها را مورد استفاده قرار مى‌دهد. به عنوان نمونه در سبب نزول آیه ۱۱۳ سوره توبه که مى‌فرماید:« ما کان للنبى و الذین امنوا ان یستغفروا للمشرکین و لو کانوا اولى قربى من بعد ما تبین لهم انهم اصحاب الجحیم» در تفسیر جامع البیان آمده است: گروهى از مؤمنان گفتند براى مردگانمان طلب مغفرت کنیم پس این آیه نازل شد, و گفته شده است که این آیه درباره ابى طالب نازل گردیده است زیرا او بر غیر اسلام از دنیا رفت.همان / ۲۶۱.

مرحوم مغنیه پس از بیان این قول، به نقد آن پرداخته و با دلایل مستندى در مقام ردّ آن برآمده، مى‌گوید: طبق گفته ابن سعد:( طبقات، ۱ ۱۲۳ /، چاپ ۱۹۵۷) وقتى که ابو طالب از دنیا رفت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم گریست و براى او از خدا طلب مغفرت و آمرزش کرد و به على علیه السّلام دستور داد که او را غسل دهد و کفن نماید و در سیره حلبیه، ۱ / ۴۶۷، باب وفات ابى طالب آمده است که: وقتى على علیه السّلام مرگ پدرش را به پیامبر اطلاع داد، پیامبر گریست و به على علیه السّلام فرمود: برو او را غسل و کفن نما، خداوند او را بیامرزد و در سیره ابن هشام / ۲۴۷، بخش اوّل، چاپ ۱۹۵۵ آمده است که ابوطالب به پسرش على علیه السّلام گفت: محمد تو را نمى‌خواند مگر در آنچه که خیر است پس او را اطاعت کن.همان

سپس از این مطالب نتیجه مى‌گیرد که معنى اسلام چیزى غیر از اعتراف به نبوت محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلم که واجب است از آن اطاعت و پیروى شود نیست پس این ادعا که ابوطالب به غیر از دین اسلام از دنیا رفته است هیچ گونه سندیّتى ندارد.

۴. الدّر المنثور فى التفسیر بالم