پاورپوینت کامل الأصیلی فی أنساب الطالبین (کتاب) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الأصیلی فی أنساب الطالبین (کتاب) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الأصیلی فی أنساب الطالبین (کتاب) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الأصیلی فی أنساب الطالبین (کتاب) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معرفى اجمالى کتاب
۲ ساختار و گزارش محتواى عناوین
۳ گزارش وضعیّت
۴ منابع مقاله
۵ منبع

معرفى اجمالى کتاب

«الاصیلى فی انساب الطالبیین» اثر صفى‌ الدین ابوعبدالله محمد بن على حسنى، معروف به ابن طَقطَقى یا ابن طِقطِقا (متوفاى ۷۰۹ ق) مى‌باشد.

وى از علماء، مورخان و نسب شناسان امامیّه در روزگار خود، از خاندان نقابت و خود نقیب حلّه، کربلا و نجف بوده است و در طى سفرهاى علمى خویش، از نسب شناسان و جراید انساب شهرهاى بصره، بغداد، موصل، مراغه، فراهان، قم، شیراز و… بهره برده است.

منظور از نقیب و کاربرد آن در اینجا به عنوان رئیس، ولى و سرپرست منصوب است.

شرافت خاندان پیامبر اکرم(ص) و ضرورت دوست داشتن آنان و حرمت نهادن به ایشان، از باورهاى اصیل مسلمانان از صدر اسلام است که بر آیاتى از قرآن، احادیثى از پیامبر(ص) و سنّت خلفاى راشدین استوار است. علاوه بر این، خاندان پیامبر خدا، در برخى حقوق و احکام شرعى (صدقات واجب و…) با دیگر مسلمانان تفاوت دارند، به خاطر همین باورهاى فراگیر، نسب شناسان را برانگیخت تا به تألیف آثار اساسى بر محور شرح انساب قبائل و افراد که متضمن آگاهى‌هاى تاریخى هم بود، اقدام نمایند.

«هاشم بن عبدمناف بن قُصَى»، جدّ دوم پیامبر(ص) که فرزندانش در نسب به وى «بنى‌هاشم» و «هاشمى» نامیده مى‌شوند، عمرى کوتاه و تنها دو پسر داشت و تبار منسوب به او، فرزندان پسرش عبدالمطّلب جدّ اوّل و نخستین سرپرست پیامبر(ص) مى‌باشد که سیزده پسر داشت، به نام‌هاى: عبدالکعبه، ضرار، مقوّم، مغیره، ابولهب، عباس، عبدالله، ابوطالب، حمزه، زبیر، نوفل، حارث و قُثَم که از میان آنان، برخى فرزند ذکورى از خود برجاى نگذاشته‌اند؛ از جمله حمزه نسل عبدالله، تنها از طریق پیامبر اکرم(ص) حفظ شد و پس از آن حضرت نیز از طریق ازدواج فاطمه(س) و على(ع) به آل‌ابوطالب، گره خورد. بدین ترتیب، در آل ابوطالب، شاخه‌اى پدید آمد، (علویان) که منزلتى مضاعف داشت، تا جایى که گاهى در تاریخ، طالبیین (آل ابوطالب)را علوى نامیده‌اند. با آنکه نسل برادران على(ع) (عقیل و جعفر طیّار) نیز برجاى و بسى گسترده بود و تنها «طالب بن ابى طالب» بود که فرزندى نداشت. اصل این اثر مشتمل بر انساب بنى‌هاشم (آل ابى طالب و آل عباس) و بنى‌امیّه (از فرزند امیّه بن عبدالشمس بن عبدمناف بن قصى) تا روزگار مؤلف بوده است؛ اما محقق آن سید مهدى رجایى، بخش‌هاى مربوط به آل‌عباس و آل‌امیّه را از آن استخراج و منتشر ننموده است و فقط طالبیین که منظور علویین مى‌باشند، آمده است.

نکته‌اى که باید ذکر نمود، این‌که گفته شد، هاشم دو پسر به نام‌هاى عبدالمطّلب داشت که شرح آن گذشت، پسر دیگر «اسد بن هاشم» است که به جزء یک دختر به نام فاطمه بنت اسد، که همسر ابوطالب و مادر امام على(ع) است، فرزند دیگرى به جاى نگذاشت. اثر به درخواست خواجه «اصیل‌ الدین حسن (متوفاى ۷۱۵ ق)» فرزند خواجه نصیرالدین طوسى از وزراى «غازان خان»، تألیف یافته و به همین خاطر نام وى را برخود دارد.

آغاز تألیف این اثر ۶۹۸ق زمانى که به اعقاب «موسى الجون» اشاره مى‌کند، ذکر شده است.

ساختار و گزارش محتواى عناوین

اثر حاضر از یک مقدّمه که توسط محقّق آن سید مهدى رجایى نگارش یافته و متن الاصیلى تشکیل یافته است. در مقدمه، محقّق به شرح حال مؤلف که شامل نام و نسب، اظهارنظرهاى دیگران درباره مقام علمى و اعتقادى ایشان، زندگى علمى از جمله استادان و مشایخ و افرادى که از آن‌ها به نقل حدیث پرداخته، شاگردان، تألیفات، مسافرت‌ها و در آخر، سال ولادت و وفات ایشان مى‌پردازد و در ادامه به معرّفى اثر، سبب تألیف آن معرّفى غایه الاختصار ابن زهره و در پایان از نسخ موجود از اثر و روش تصحیح سخن به میان مى‌آورد.

در رابطه با اساتید و مشایخ مؤلف گفتنى است که وى با علماى بزرگ روزگار خویش؛ همچون على بن محمد دستجردانى وزیر، ظهیر الدین على کازرونى که روایات زیادى از او در الاصیلى نقل نموده و از او تعبیر بالعدل و الثقه مى‌نماید، یحیى بن سعید حلّى، فخرالدین على بوقى که از وى تعبیر به اخبرنى شیخنا الامام فخرالدین مى‌نماید. على بن عیسى اربلى مؤلف کشف الغمّه که تعبیر به حدّثنى بهاء الدین على بن عیسى الاربلى الکاتب مى‌کند، عبدالکریم بن طاووس حلّى، صفى‌ الدین عبدالمُومن ارموى، شرف‌ الدین على ابن الوزیر علقمى، عبدالرزاق بن احمد شیبانى معروف به «ابن فوطى» مؤلف مجمع الآداب و الحوادث الجامعه که از او به حدّثنى الفاضل المورخ العلّامه ابوالفضل نموده است، الشریف على بن احمد عبیدلى از او تعبیر بالسید الفاضل نموده، ابراهیم زرکشى که از وى تعبیر به حدّثنى شیخ من شیوخ الحدیث یعرف بابراهیم الزرکشى و… ارتباط و مراوده داشته که طبعاً به استفاده از علوم، روایات، نسخه‌ها و کتاب خانه‌هاى آنان راه مى‌برده است، به همین خاطر باید اذغان کرد که یکى از از ویژگى‌هاى این اثر، گستردگى منابع کتبى و شفاهى آن مى‌باشد.

در مورد روایت‌گران از ابن طقطقى مى‌توان از عزیز الدین ابوجعفر جسراوى، عز الدین ابوعبدالله حلّى مقرّى، عزّ الدین ابوالفضل زید موصلى و شرف‌ الدین محمد عبیدلى و… نام برد.

محقّق در بحث از اثر غایه الاختصار، ابتدا خلاصه کلام بحرالعلوم را که در مقدّمه اثر آمده است، را نقل، سپس کلام صاحب الذریعه را در رابطه با اقوالى که در خصوص مؤلف غایه الاختصار ذکر شده را مى‌آورد و در ادامه به نقل اقوال دیگرى که در این خصوص در کتب مختلف بیان شده مى‌پردازد و در پایان نتیجه مى‌گیرند که در معاجم رجالى معروف در خصوص ابن زهره که اثر به آن نسبت داده مى‌شود، چیزى نگاشته نشده و در پایان محقّق رجایى قول صحیح را این‌طور بیان مى‌کنند که تاج‌ الدین بن محمد بن حمزه حسینى کتابى با نام غایه الاختصار فراهم کرد که به جزء حذف اعقاب و انساب که به یاد کرد فرزندان و نوادگان اختصاص داشته، در بخش تراجم عیناً با الاصیلى مطابق است و غایه الاختصار همان الاصیلى مى‌باشد و تعجب از مؤلف غایه الاختصار است که چرا در اثر خود معترض به این مطلب نشده که اثر او مختصر الاصیلى مى‌باشد.

الاصیلى

ابن طقطقى اثر خود را با حمد و ستایش خداوند متعال شروع و در ضمن این تحمید به فضل انساب اشاره لطیفى دارند، بعد از این، مقدمه‌اى در علم نسب که مدخلى براى بحث اصلى این اثر شمرده مى‌شود، مى‌آورد. در این مقدّمه، چند بحث از جمله اهمّیت علم نسب و تاریخ آن، اقسام وضع نسب، معرّفى متبحرین تشجیر، ملاک و ضابطه در مشجّر و مبسوط، فرق بین این دو، اصطلاحات اهل نسب و مؤلف بعد از این مباحث، مقدّمه خود را با پنج فصل دیگر به پایان مى‌برد. این فصول عبارتند از: تعریف طعن، قدح و غمز و علامات هر کدام در علم انساب، چگونگى اثبات نسب نزد نسّابین، اوصاف و ویژگیهاى نسّابین، مشاهیر علم نسب شناسى، طبقات طالبیین و در پایان مؤلف انگیزه خود را از تدوین این اثر بیان مى‌کند.

ابن طقطقى در رابطه با تاریخچه نسب شناسى مى‌گوید: علم نسب از جمله دانش‌هایى است که به اعراب اختصاص دارد و آن‌ها بوده‌اند که در حفظ، ثبت و ضبط اصل و نوع خویش اهتمام فر