پاورپوینت کامل مصحف على علیه السلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصحف على علیه السلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصحف على علیه السلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصحف على علیه السلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تعلیم کامل قرآن به حضرت علی
۲ حضرت على اولین جمع کننده قرآن
۳ ترتیب سوره‌هاى مصحف حضرت على
۴ ویژگى‌هاى مصحف حضرت على
۵ آیا مصحف حضرت على غیر از این قرآن است؟
۶ مدت تدوین مصحف حضرت على
۷ سرانجام مصحف حضرت على
۸ پانویس
۹ منبع

تعلیم کامل قرآن به حضرت علی

در روایات فراوانى آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله در ایام حیات خویش، پیوسته در ساعاتى از شبانه‌روز آیات نازل شده و تأویل آن را به على علیه‌السلام مى‌آموخت. ابوالفتاح از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌‌کند که ایشان فرمود: خداوند تنزیل و تأویل را به پیامبرش آموخت و فرستاده خدا صلی الله علیه و آله آن را به على علیه‌السلام یاد داد.-[۱]

اصبغ بن نباته می‌‌گوید: وقتى على علیه‌السلام بر مسند خلافت نشست و مردم با او بیعت کردند، فرمود: به خدا! من از هر مدعى دانشى به قرآن و تأویلش داناترم… سوگند به آن که دانه را شکافت و جاندار را پدید آورد! اگر از هر آیه‌اى بپرسید، به شما گزارش کنم که چه زمانى نازل شد و درباره چه چیزى نزول یافت و به شما ناسخ و منسوخ، خاص و عام، محکم و متشابه و مکى و مدنى بودن آن را خبر دهم.-[۲]

نیز حضرت على علیه‌السلام فرمود: من ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه، فصل و وصل و حروف و معانى قرآن را نیز می‌‌دانم. به خدا! هیچ حرفى بر محمد صلی الله علیه و آله نازل نشد. مگر آن که من می‌‌دانم که درباره چه کسى و در چه روزى و چه جایى نزول یافت. به خدا! «ان هذا لفى الصحف الاولى صحف ابراهیم و موسى»؛-[۳] پیش من است. من آن‌ها را از فرستاده خدا صلی الله علیه و آله به ارث برده‌ام.-[۴]

نیز فرمود: آنچه را غایب بودم، (پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله) حفظ می‌‌کرد و زمانى که بر او وارد می‌‌شدم به من می‌‌فرمود: اى على! پس از تو، خدا فلان آیه را نازل کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله آن آیه را براى من می‌‌خواند و تأویلش را نیز به من مى‌آموخت.-[۵]

عبدالله بن حسن بن حسن بن على از پدرش، از جدش چنین نقل می‌‌کند: پیامبر صلی الله علیه و آله هرگاه در روز بر او وحى نازل می‌‌شد، آن روز به شب نمی‌‌رسید مگر آن که آن را به على علیه‌السلام گزارش می‌‌کرد و هرگاه در شب بر او نازل می‌‌شد، آن شب به روز نمی‌‌رسید مگر آن که آن را به على علیه‌السلام خبر می‌‌داد.-[۶]

حضرت على اولین جمع کننده قرآن

ابن ابى‌الحدید معتزلى می‌‌گوید: همه اتفاق دارند که على علیه‌السلام قرآن را در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله حفظ می‌‌کرد و غیر از او کسى قرآن را حفظ نمی‌‌کرد و او اول کسى است که قرآن را جمع‌آورى کرد.-[۷]

بیشتر محققان و تاریخ‌نویسان برآنند که جمع و ترتیب سوره‌ها بعد از وفات پیامبر صلی الله علیه و آله به دست امیرمومنان حضرت على علیه‌السلام، سپس زید بن ثابت و دیگر صحابه بزرگوار انجام گرفت.-[۸]

ابن فارس از عبد خیر نقل می‌‌کند که پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله، على علیه‌السلام نخستین کسى بود که قرآن را گرد آورد.-[۹]

بنابر نظر علماى شیعه و اهل سنت، حضرت على علیه‌السلام آغازگر تدوین قرآن ـ بنابر وصیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله ـ پس از رحلت آن حضرت بود. علماى اهل سنت نام چهار نفر را به عنوان نخستین جامع و مدون قرآن نام می‌‌برند که حضرت على علیه‌السلام در رأس آن‌ها قرار دارد. این چهار نفر عبارتند از: على علیه‌السلام، ابوبکر، عمر و سالم مولى حذیفه.-[۱۰]

حضرت على علیه‌السلام می‌‌فرماید: «لما قبض رسول الله صلی الله علیه و آله اقسمت الا اضع ردائى عن ظهرى حتى اجمع مابین اللوحین فما وضعت ردائى حتى جمعت القرآن»؛ وقتى رسول خدا صلی الله علیه و آله رحلت کرد، قسم یاد کردم که ردا بر دوش نگیرم تا وقتى که قرآن را جمع‌آورى کنم و ردا برنگرفتم تا قرآن را جمع‌آورى نمودم.

ابن ابى الحدید می‌‌نویسد: لما قبض النبى صلی الله علیه و آله جلس على فألّفه کما انزل الله و کان به عالما؛-[۱۱] وقتى رسول خدا صلی الله علیه و آله رحلت نمود، على علیه‌السلام قرآن را آن گونه که نازل شده بود، تنظیم نمود و به نزول آن آگاه و دانا بود.

سلیم بن قیس از سلمان نقل می‌‌کند، على علیه‌السلام پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله ملازم خانه شد و قرآن را تألیف نمود و از خانه بیرون نیامد تا این که قرآن را از ورقه‌هاى کاغذ، چوب‌ها، چرم‌ها و قطعات دیگر در یک جا جمع کرد و در پارچه‌اى گذاشت و مهر نمود.

ابن شهر آشوب می‌‌نویسد: پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: یا على! این کتاب خداست، با خود بردار. پس على علیه‌السلام آن را در پارچه‌اى نهاد و به منزل برد و پس از رحلت پیغمبر صلی الله علیه و آله آن را بر طبق نزول تألیف نمود و به آن آگاه و عالم بود.-[۱۲]

محمد بن سیرین گوید: چون آغاز خلافت ابوبکر شد، على بن ابى‌طالب علیه‌السلام در خانه خود نشست. به ابوبکر گفتند: که او از بیعت با تو کراهت دارد. این بود که ابوبکر او را ملاقات کرد و گفت: آیا از بیعت با من کراهت دارى؟ على علیه‌السلام گفت: با خود پیمان بسته‌ام که جز روز جمعه ردا به دوش نگیرم تا کتاب خدا را در مصحفى گردآورم، پس آن را انجام داد.-[۱۳]

ابن ندیم می‌‌نویسد: زمان وفات پیامبر صلی الله علیه و آله، حضرت على علیه‌السلام احساس کرد مردم فال‌هاى بدى می‌‌زنند. از این دو قسم یاد کرد که عبا به دوش نگیرد تا قرآن را جمع کند. پس سه روز در خانه نشست تا قرآن را جمع‌آورى کرد و آن اولین مصحفى بود که همه قرآن در آن جمع شده بود.-[۱۴]

گرچه «ابن حجر» خبر جمع‌آورى حضرت على علیه‌السلام را ضعیف می‌‌شمارد و می‌‌گوید: بر فرض صحت؛ مراد از جمع، حفظ تمام آن بوده است و مستشرقین هم دل به این سخن داده‌اند. اما باید گفت: نه تنها على علیه‌السلام نخستین گردآورنده قرآن نزد شیعیان است، بلکه اهل تسنن نیز روایات فراوانى در این باره ذکر کرده‌اند.-[۱۵] توجیه این که على علیه‌السلام قرآن را در سینه خود جمع کرده بود، با روایاتى که با صراحت می‌‌گویند: تمام قرآن در کتابى جمع‌آورى گردید، سازگارى ندارد.-[۱۶]

به گفته سید حسن صدر روایاتى که از اهل بیت علیهم‌السلام نقل شده که على علیه‌السلام اولین جامع قرآن است، از حد احصأ و شماره خارج است.-[۱۷]

ترتیب سوره‌هاى مصحف حضرت على

ترتیب دقیق آیات و سوره‌ها طبق نزول آن‌ها در این مصحف رعایت شده بود و کاملاً مراحل و سیر نزول آیات در آن روشن بود و بدین وسیله سیر تشریع و احکام، مخصوصاً مسأله ناسخ و منسوخ در قرآن فهمیده می‌‌شد.-[۱۸]

جمع‌آورى قرآن توسط حضرت على علیه‌السلام به ترتیب نزول و تقدیم منسوخ بر ناسخ بود.-[۱۹] شیخ مفید می‌‌گوید: على علیه‌السلام در مصحف خود منسوخ را بر ناسخ مقدم فرمود.-[۲۰]

ابورافع می‌‌گوید: آن را چنان که خدا نازل کرد، فراهم آورد و بدان آگاه بود.-[۲۱] سالم بن ابى‌سلمه می‌‌گوید: امام صادق علیه‌السلام فرمود: على علیه‌السلام پس از آن که آن را نوشت به میان مردم آورد و فرمود: این کتاب خداست؛ چنان که خدا آن را بر محمد صلی الله علیه و آله نازل کرد.-[۲۲]

جابر می‌‌گوید: من از امام باقر علیه‌السلام شنیدم که فرمود: هیچ یک از مردم نیست که بگوید: قرآن را چنان که خدا نازل کرد، گردآورده است؛ مگر آن که دروغ می‌‌گوید و جز على بن ابى‌طالب و امامان پس از او آن را چنان که خدا نازل کرد، کسى گرد نیاورد و حفظ نکرد.-[۲۳]

محمد بن سیرین می‌‌گوید: آن را بر (وفق ترتیب) تنزیلش نوشت و ناسخ را در پى منسوخ نوشت و از حضرت على علیه‌السلام نقل می‌‌کند که فرمود: من سوگند یاد کرده‌ام که پس از وفات پیامبر صلی الله علیه و آله عبا بر دوش نگیرم تا آن که قرآن را چنانچه نازل شد، گردآورم.

مسعودى نیز نقل می‌‌کند که على علیه‌السلام فرمود: این کتاب خداست. من آن را چنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمان داد و وصیت کرد به همان گونه که نازل شد، فراهم آوردم.

ویژگى‌هاى مصحف حضرت على

در مصحف حضرت على علیه‌السلام قرائت آیات طبق قرائت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که اصلى‌ترین قرائت بود، ثبت شده بود و هرگز براى اختلاف قرائت در آن راهى نبود. بدین ترتیب راه براى فهم محتوا و تفسیر صحیح آیه هموار بود.

خصوصیت دیگر مصحف حضرت على علیه‌السلام این بود که مشتمل بر تنزیل و تأویل بود، البته در حاشیه مصحف. این حواشى بهترین وسیله براى فهم معانى قرآن و دفع بسیارى از مبهمات بود.-[۲۴]

ابن اشته در مصاحف خود از ابن سیرین نقل می‌‌کند که على علیه‌السلام در مصحفش ناسخ و منسوخ را نیز نوشت.-[۲۵] شیخ طبرسى نیز از سلمان فارسی نقل می‌‌کند که آن حضرت قرآن را مشتمل بر تنزیل و ناسخ و منسوخ نوشت.-[۲۶]

شیخ مفید در کتاب «الارشاد» نقل می‌‌کند که حضرت على علیه‌السلام تأویل بعضى آیات و تفسیر آن‌ها را به تفصیل در آن می‌‌نوشت.-[۲۷] سلیم بن قیس از على علیه‌السلام نقل می‌‌کند که فرمود: هر آیه‌اى که بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل می‌‌شد، خواندن آن را به من مى‌آموخت و به من دیکته می‌‌کرد تا آن را به خط خود بنویسم و تفسیر، تأویل، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابهات آیات قرآن را به من تعلیم می‌‌داد. سپس از خدا می‌‌خواست تا توفیق فهمیدن قرآن و حفظ کردن آن را به من عطا فرماید. هر آیه و مطلبى را که پیامبر صلی الله علیه و آله به من آموخته و دیکته کرده بود، نوشتم و هیچ آیه‌اى را فراموش نکرد