پاورپوینت کامل حلیمه سعدیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حلیمه سعدیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حلیمه سعدیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حلیمه سعدیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ خاندان حلیمه
۲ چرا نوزادان را به قبایل بادیه نشین می دادند
۳ چگونه حلیمه دایه محمد صلی الله علیه و له و سلّم شد
۴ قدردانى پیامبر از حلیمه و دخترش
۵ پانویس

۵.۱ منبع

خاندان حلیمه

نسب حلیمه به قبائل هوازن می‌رسد، چنانچه شوهرش حارث بن عبدالعزی (که پدر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله است) از همان قبیله است و نسبش به «هوازن» می‌رسد.

و فرزندان حلیمه نیز از شوهرش حارث بن عبدالله سه فرزند بود یک پسر به نام «عبدالله» که در هنگام شیرخوارگى همین عبدالله بود که حلیمه به مکه آمد و رسول خدا صلی الله علیه و آله را بدو سپردند و او از شیر فرزندش عبدالله، آن حضرت را شیر داد.
و دو دختر به نام‌های «انیسه» و «حذافه» که این حذافه نام دیگری هم داشت و آن «شیماء» بود و به همان نام دوم معروف شد، و همین «شیماء» بود که در جنگ حنین، یا پس از آن، هنگام محاصره طائف بدست مسلمانان اسیر شد و چون خود را معرفی کرد، او را به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند و آن حضرت او را آزاد کرده و مورد اکرام خویش قرار داد به شرحی که در جای خود مذکور است.[۱]

و این حلیمه عموزاده رسول خدا (یعنی ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب) را نیز شیر داده بود، و او نیز برادر رضاعی آن حضرت بود. و چنانچه از مقریزی در کتاب «امتاع الاسماع» نقل شده که حمزه بن عبدالمطلب نیز در همین قبیله «بنی سعد» شیرخورده و بزرگ شده، و زنی که حمزه را شیر داده بود روزی به نزد حلیمه رفت و رسول خدا را نزد وی دید و به آن حضرت شیر داد، و از این رو حمزه از دو سوی برادر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، یکی از سوی «ثویبه» و دیگری از سوی زن شیرده قبیله سعدیه.

چرا نوزادان را به قبایل بادیه نشین می دادند

بزرگان قریش و اشراف مکه معمولا بچه هاى نوزاد خود را براى شیردادن و بزرگ کردن به زنان قبایل بادیه نشین مى سپردند، و براى این عمل آن ها علل و جهاتى ذکر کرده اند و از آن جمله این بود که:

۱- هواى آزاد و محیط بى سر و صداى صحرا موجب محکم شدن استخوان و رشد و تربیت سالم جسم و جان بچه مى شد، و افرادى که در آن هواى آزاد تربیت مى شدند روح شان نیز همانند هواى آزاد بیابان پرورش مى یافت.

۲- زنانى که بچه هاى خود را به صحرا برده و به زنان بادیه نشین مى سپردند فرصت بیشتر و بهترى براى خانه دارى و جلب رضایت شوهر پیدا مى کردند و این مسئله در زندگى داخلى و محیط خانه آنان بسیار مؤثر بود.

۳- اعراب صحرا عموما زبان شان فصیح تر از شهرنشینان بود و این یا به خاطر آن بود که زبان مردم شهر در اثر رفت و آمد کاروانیان مختلف و اختلاط و آمیزش با افراد گوناگون اصالت خود را از دست مى داد و لهجه صحرانشینان که آمیزشى با کسى نداشتند به اصالت و فصاحت خود باقى بود، یا هواى آزاد بیابان در این جریان مؤثر بود و شاید جهات دیگرى نیز بوده که در این فصاحت لهجه تأثیر داشته است.

اتفاقا قبیله بنى سعد در میان قبایل اطراف شهر مکه از قبایلى بوده که به فصاحت لهجه مشهور و معروف بودند، و در حدیثى آمده که وقتى شخصى بدان حضرت عرض کرد: من کسى را از شما فصیحتر ندیده ام؟ حضرت در جواب او فرمود: چرا من این گونه نباشم با این که ریشه ام از قریش و در میان قبیله بنى سعد نشو و نما کرده ام!

و شاید به همین جهت بود که بیشتر بزرگان مکه مقید بودند بچه هاى خود را به زنان بنى سعد بسپرند و به میان قبیله مزبور بفرستند. زنان و مردان بنى سعد نیز بیش از سایر قبایل براى گرفتن بچه هاى قریش و تربیت آن ها در میان خود به مکه مى آمدند و شاید در هر سال چند بار به طور دسته جمعى به همین منظور به مکه مى آمدند و داستان سپردن رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به حلیمه سعدیه در یکى از همین سفرهاى دسته جمعى که قبیله بنى سعد به مکه آمدند صورت گرفت.

چگونه حلیمه دایه محمد صلی الله علیه و له و سلّم شد

ابن هشام مورخ مشهور در سیره خود از زبان خود حلیمه چنین نقل مى کند که گفت: سالى که ما به قحطى و خشکسالى دچار شده بودیم به همراه شوهر و کودک شیرخوار خود با زنان بنى سعد به شهر مکه رفتیم تا هر کدام کودکى از قریش گرفته و براى شیردادن و بزرگ کردن به میان قبیله آوریم. مرکب ما الاغ خاکسترى رنگى بود و شتر پیرى نیز همراه داشتیم که به خدا قسم قطره اى شیر نداشت.

شبى را که در راه مکه بودیم از بس کودک گرسنه ما گریه کرد خواب نرفتیم، نه در سینه من شیرى بود که او را سیر کند و نه در پستان هاى شتر. تنها امید به آینده بود که ما را به سوى مکه پیش مى برد، الاغ ما به قدرى لاغر و وامانده بود که کندى راه رفتن آن حیوان، قافله بنى سعد را خسته کرد.

به هر ترتیبى بود خود را به شهر مکه رساندیم و به دنبال بچه هاى شیرخوار قریش رفتیم، زنان بنى سعد در کوچه هاى مکه به راه افتادند و مردان قریش نیز از آمدن ما با خبر گشتند و هر کس نوزادى داشت به نزد ما مى آمد و براى سپردن بچه خود با ما به گفتگو مى پرداخت، با هر یک از زنان بنى سعد درباره شیردادن و پرستارى رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتگو مى کردند همین که مى فهمید آن کودک یتیم است از نگهدارى و پذیرفتن او خوددارى مى کرد و مى گفت: کودکى که پدرش مرده و تحت کفالت مادر و جد خود زندگى