پاورپوینت کامل توقیعات امام زمان (عج) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توقیعات امام زمان (عج) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توقیعات امام زمان (عج) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توقیعات امام زمان (عج) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ لغت توقیع
۲ توقیعات ائمه
۳ توقیعات صادره از حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه
۴ ویژگی های توقیعات صادره از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف[۳]
۵ پانویس

لغت توقیع

در فرهنگ معین برای توقیع معانی زیر بیان شده است:

توقیع به معنای نشان گذاشتن بر چیزی.
نوشتن چیزی ذیل کتاب
امضاکردن نامه و فرمان
فرمان شاهی، طغرای شاهی
دستخط.[۱]

توقیعات ائمه

در کتب روائى، فقهى و تاریخى شیعه قسمتى از مکتوبات ائمه اطهار علیهم السلام به عنوان «توقیعات» آمده عمده آنها ـ از لحاظ کمیت و کیفیت ـ توقیعاتى است که از سوى امام زمان حضرت حجه بن الحسن ارواحنا فداه صادر گردیده است و توقیعات صادره از ائمه دیگر بسیار کمتر بوده است.

توقیعات صادره از حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه

در کتاب‌های معروف شیعه و امامیه، همچون: کمال الدّین شیخ صدوق، غیبت شیخ طوسی، احتجاج طبرسی، بحارالانوار مجلسی و کتب دیگر، حدود هشتاد توقیع از ناحیه‌ی مقدس امام زمان علیه السلام نقل شده است که برخی از آنها خطاب به سفرا و نواب خاص است، برخی خطاب به علما و فقهای شیعه، برخی دیگر در پاسخ به سؤالات است و در برخی به تکذیب و لعن و نفرین کسانی پرداخته شده که به دروغ، ادعای بابیت و سفارت از طرف آن حضرت داشته‌اند.[۲]

توقیعات امام مهدی علیه السلام را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:

الف) توقیعات غیبت صغرا:

در دوران محدود غیبت صغرا (۲۵۵ـ تا ۳۲۹ ق. که تقریباً ۷۴ سال می‌شود، توقیعاتی به‌واسطه چهار نایب حضرت (عثمان بن سعید، محمّد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمّد سمری) در جواب سؤالات و شبهات صادر می‌شد. مضمون اصلی چنین توقیعات، تعیین تکالیف برای شیعیان بوده و حضرت سعی می‌کرد که آنها را از سردرگمی نجات دهد.

ب) توقیعات غیبت کبرا:

در زمان غیبت طولانی حضرت مهدی علیه السلام، بدون شک ارتباط شیعیان با آن حضرت به طور غیرمستقیم برقرار است و یکی از راه‌های این ارتباط، صدور توقیعات شریف از آن حضرت به خواص و بزرگان شیعه است. در توقیعات زمان غیبت کبرا، دو نکته مهم وجود دارد:

اوّلاً، چنین توقیعاتی مگر در مواقع ضرورت قابل افشا نبوده و هر کسی نمی‌توانست به مضمون چنین توقیعاتی دست یابد. ثانیاً، پاسخ به شبهات، جرح و تعدیل شخصیت‌ها، تحلیل مسائل روز و… از محورهای اساسی چنین توقیعاتی است. توقیع صادره از آن حضرت خطاب به شیخ مفید رحمهالله علیه نمونه توقیعات آن حضرت در زمان غیبت کبری است.[۲]

ویژگی های توقیعات صادره از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف[۳]

اکنون به طور اجمال، بخش هایى از ویژگى‌ها و مزایاى توقیعات مقدسه حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف را بیان مى‌کنیم و به بررسى عمومى و کلى مسائل طرح شده در آنها مى‌پردازیم:

۱) رابطه اعجاز با توقیعات، نظر به این که توقیعاتى که در پاسخ به سؤالات و درخواست ها صادر مى‌شد، معمولاً ظرف سه روز انجام مى‌گرفت، شاید نتوان ادعا کرد همه آنها توأم با اعجاز بوده، گرچه نحوه صدور توقیعات و چگونگى ارتباط نواب خاص امام زمان با آن حضرت فاش نشده است، اما در بخشى از توقیعات، معجزه‌آمیز بودن آنها کاملا مشهود است و به طور قطع مى‌توان گفت صدور آنها به طور عادى صورت نگرفته است. (تاریخ الغیبه الصغرى، ۴۳۰ به بعد)

مثلا در سال ۳۱۲ ق، از سوى حضرت بقیه الله در مورد گمراهى و انحراف ابن ابى‌عزاقر شلمغانى، توقیعى صادر گشت که ناظران عینى گفته‌اند: هنوز مرکب آن تر بود و خشک نشده بود. (الغیبه، شیخ طوسى، ۱۹۵ به بعد؛ بحارالانوار، ۵۱/۳۷۶)

و نیز محمد بن فضل موصلى شیعه بود ولى نیابت جناب حسین بن روح را قبول نداشت، روزى هنگام بحث با یکى از دوستانش به نام حسن بن على وجناء و به پیشنهاد او براى آزمودن نایب امام علیه السلام مطلبى را کاملاً محرمانه با هم توافق کردند و حسن بن على وجناء کاغذ سفیدى از دفتر موصلى جدا کرد و قلمى تراشید و با آن بدون مرکب مطالبى بر روى آن ورقه نوشت، سپس آن را مهر کرد و توسط خدمتکار نزد حسین بن روح فرستاد.

ظهر همان روز جواب نامه در همان ورقه ارسالى آمد که فصل به فصل با مرکب نوشته بود. (الغیبه، شیخ طوسى، ۱۹۲ـ۱۹۳ و مشابه این اعجاز در کمال الدین، ۲/۴۸۸ به بعد) همچنین از ابوحسین اسدى روایت شده که گفت: توقیعى توسط شیخ ابوجعفر محمد بن عثمان عمروى بدون این که من از او سؤالى کرده باشم به من رسید، بدین عبارت: «بسم الله الرحمن الرحیم، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر کسى که درهمى از اموال ما را حلال شمارد».

اسدى گوید: به خاطرم رسید که این توقیع درباره کسى است که درهمى از مال ما را حلال شمارد، نه کسى که حلال نداند و از آن بخورد، گوید به خدا سوگند که چون بار دیگر در توقیع نظر کردم دیدم به همان مضمونى که در دلم بود تغییر یافته است: «لعنت خدا و فرشتگان، و همه مردم بر کسى که درهمى از مال ما را به حرامى بخورد».(الاحتجاج، ۲/۳۰۰ به بعد)

این معجزات در مرحله صدور بود، اما در متن خود توقیعات موارد بسیار زیادى از معجزات مشهود است که بیشتر به صورت خبرهاى غیبى از حوادث آینده کارها و مذاکرات خصوصى، شفاى بیماران، حاملگى و خصوصیات مولود و غیره مى‌باشد. (کلمه الامام المهدى، ترجمه فارسى، ۱/۱۹۴ به بعد؛ فهرست موضوعى توقیعات)

۲) استدلال به توقیعات، علماى شیعه در رشته‌هاى مختلف اعتقادى، فقهى و اخلاقى به توقیعات حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف استناد و استدلال مى‌کنند، بعضى از علما اصل صدور توقیع را از آن حضرت، از جمله دلایل وجود شریف آن بزرگوار شمرده‌اند، مانند مرحوم شیخ على اکبر نهاوندى در این باره چنین گفته است: «تمامت این توقیعات شریفه و مکتوبات منیفه ـ چنان که در اول رقم دوم از توقیعات ذکر نموده‌ایم ـ از جمله دلایل بر ثبوت و اثبات وجود فائض الجود آن بزرگوار است، زیرا که مکتوب و توقیع بدون کاتب و موقع، بلکه مطلق اثر بدون مؤثر نشود و نشاید». (العبقرى الحسان، ۲/۲۰۸)

در فقه نیز توقیعات را به منزله یک دلیل و حجت شرعى مى‌شمارند و در استنباط احکام به آنها استناد مى‌کنند، این کار با بررسى سند و ارزیابى راویان توقیع ـ از جهت دیانت و وثاقت ـ شروع مى‌شود، چنان که قاعده برخورد با هر حدیث و روایت همین است و پس از اطمینان یافتن از صحت سند، بر آن اعتماد مى‌کنند و به عنوان یک حدیث معتبر با آن مواجه مى‌شوند، آنگاه دلالت آن را به بحث مى‌گذارند، و در صورتى که در اخبار، معارضى براى آن یافت شود، طبق قواعد علم درایه و فقه، به چگونگى جمع بین هر دو، ترجیح نص بر ظاهر مى‌پردازند. (اخبار علاجیه، تعادل و تراجیح)

۳) خط توقیعات، به طورى که در چندین مورد راویان تصریح کرده‌اند، توقیعات مقدسه حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف به دستخط شریف خود آن حضرت صدور مى‌یافته و جمعى از بزرگان محدثین و وکلاى حضرتش با آن آشنا بوده و آن را مى‌شناختند و عباراتى همچون: «فوقع بخطه، بخط اعرفه، رأیت التوقیع بخطه و…» دلیل این مطلب است (تاریخ الغیبه الصغرى، ۴۳۰ به بعد؛ حکمه الامام المهدى، ۱/۳۹۹) و بنابر بعضى از روایات، خط مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به خط پدر بزرگوارش بسیار شباهت داشته است (مناقب، ۳/۵۳۳) و با توجه به این که در طول مدت نیابت نواب اربعه، این توقیعات به طور یکنواخت ظاهر مى‌گشت شیوه‌اى کاملاً مطمئن براى یقین به صدور آنها از شخص امام علیه السلام بود و راه را براى افراد فرصت طلب و مغرض مى‌بست که هرگز نتوانند نامه‌هاى جعلى به نام آن حضرت درست کنند و مردم را به وسیله آنها فریب دهند.

البته توقیعات را به خط امام علیه السلام معمولاً بعضى از افراد معتمد مشاهده مى‌کردند. سپس از روى آنها نسخه‌بردارى و رونویسى مى‌شد، یا مضمون آنها را به ذهن مى‌سپردند ولى بعضى از توقیعات را به اقتضاى مصلحت در بین عموم شیعیان منتشر مى‌ساختند.

۴) همه توقیعات حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف توسط نواب خاص آن جناب براى افراد ظاهر مى‌گشت و ارتباط کتبى با حضرتش فقط از طریق ایشان انجام مى‌گرفت و حتى وکلاى آن حضرت که در بلاد مختلف بودند، نامه‌هاى خود و دیگر افراد را به بغداد نزد نایب امام مى‌فرستادند و از او پاسخ دریافت مى‌کردند، شیخ طوسى در کتاب الغیبه (صفحه ۲۵۷) مى‌گوید: «و در زمان سفیران ستوده آن حضرت، جمعى از افراد مورد وثوق بوده‌اند که از سوى سفراى منصوب شده اصلى، توقیعات بر آنان وارد مى‌شد…» و نیز صاحبنظران در شرح احوال و ذکر خصوصیات جمعى از وکلا، این نکته را متذکر شده‌اند. (کلمه الامام المهدى، ۱/۱۴۵ به بعد)

شایان تذکر است که طبرسى در احتجاج (۱/۳۱۸ ـ ۳۲۵) دو نامه از حضرت مهدى ارواحنا فداه به شیخ مفید نقل کرده است، این نامه