پاورپوینت کامل توحید صفات ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توحید صفات ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توحید صفات ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توحید صفات ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معنای توحید صفاتی
۲ دلایل اتحاد ذات خدا با صفات او

۲.۱ کمال مطلق و نامحدود بودن ذات حق
۲.۲ راه نداشتن ترکیب در ذات خداوند

۳ آیا تعدد صفات با بساطت ذات، منافات دارد؟
۴ نظریه جدایى صفات خدا از ذات او

۴.۱ نقد این نظریه

۵ پانویس
۶ منابع

معنای توحید صفاتی

توحید صفاتى یعنى، اعتقاد به این که صفات خداوند عین ذات او و عین یکدیگرند. و همان گونه که ذات او ازلى و ابدى است، صفات ذاتى او همچون علم و قدرت نیز ازلى و ابدى مى باشد و این چنین نیست که این صفات، زاید بر ذاتش بوده و جنبه عارض و معروض داشته باشد، بلکه عین ذات اوست.
به طور مثال، اگر مى گوییم خدا عالم است، به این معنا نیست که علم خدا بر ذاتش عارض شده، بلکه به این معناست که خدا عین علم است، اما درباره موجودى مانند انسان، صفات علم و قدرت، خارج از ذات و حقیقت وجود او مى باشد؛ زیرا در زمانى فاقد این صفات و در زمانى دیگر واجد آن‌ها مى شود. از سوى دیگر، صفات خدا نیز از یکدیگر جدا نبوده، بلکه هر یک از صفات او عین دیگرى است؛ یعنى، حقیقت علم او غیر از قدرتش نیست، بلکه سراسر وجود او علم و قدرت و دیگر صفات ذاتى او مى باشد و تمام صفات او عین یکدیگرند.
قرآن کریم در مقام بیان تنزیه خداوند از هر گونه توصیف شرک آلود مى فرماید: ««سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ»[۱]؛ منزه است پروردگارت؛ پروردگار باعزت (و قدرت)، از توصیف هایى که آنان مى کنند».

ابوبصیر مى گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: «لَمْ یَزَلِ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَبُّنا وَالْعِلْمُ ذاتُهُ وَلامَعْلُومَ وَالسَّمْعُ ذاتُهُ وَلامَسْمُوعَ وَالْبَصَرُ ذاتُهُ وَلامُبْصَرَ وَالْقُدْرَهُ ذاتُهُ وَلامَقْدُورَ…»[۲]؛ پیوسته خداى ما عالم و علم او عین ذاتش بوده، با این که معلومى (جهان) نبود و شنوایى و بینایى و توانایى عین ذات او بود، هر چند چیزى از شنیدنى ها و دیدنى ها و آنچه متعلق قدرت قرار گیرد، وجود نداشت».

دلایل اتحاد ذات خدا با صفات او

کمال مطلق و نامحدود بودن ذات حق

خداوند وجودى نامحدود و بى نهایت از هر جهت است از این رو، هیچ صفت کمالى بیرون از ذات او وجود ندارد و هر چه هست، در ذات او جمع است. و اگر صفات ما همانند علم و قدرت، زاید بر ذات ما هستند، دلیل آن محدودیت ماست که روزى فاقد آن‌ها و روزى دارنده آن‌ها هستیم و نیز هر یک از صفات علم و قدرت در وجود ما جداى از یکدیگرند؛ چرا که قدرت مربوط به جسم و علم مربوط به روح ماست. اما در ذات نامحدود خداوند، که کمال مطلق مى باشد و دومى براى او قابل تصور نیست، هیچ صفتى خارج از آن نمى توان تصور کرد.

حضرت امام على علیه السلام در نفى صفات زاید بر ذات خداوند مى فرماید: «مَنْ وَصَفَهُ فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ وَ مَنْ عَدَّهُ فَقَدْ ابْطَلَ ازَلَهُ وَ مَنْ قالَ کَیْفَ فَقَدِ اسْتَوْصَفَهُ وَ مَنْ قالَ ایْنَ فَقَدْ حَیَّزَهُ، عالِمٌ اذْ لا مَعْلُومَ وَ رَبٌّ اذْ لا مَرْبُوبَ وَ قادِرٌ اذْ لا مَقْدُورَ[۳]؛ کسى که او را (به صفات زاید بر ذات) توصیف نماید، او را محدود دانسته و کسى که او را محدود داند، او را شمارش کرده و کسى که او را شمارش کند، ازلى بودن او را ابطال نموده و کسى که بگوید چگونه است، او را (به صفات زاید بر ذات) توصیف کرده و کسى که بگوید کجاست، مکانى براى او قرار داده است. دانا و پروردگار و توانا بوده، آن‌گاه که معلوم و پرورده شده و مقدورى نبوده. (زیرا ذات او عین کمالات است.)

راه نداشتن ترکیب در ذات خداوند

نتیجه یگانگى ذات و صفات، پیراسته بودن ذات خداوند از هر گونه جزء داشتن است، در صورتى که اگر ذات او را غیر از صفات او و آن دو را عارض و معروض یکدیگر بدانیم و یا صفات او را از هم دیگر جدا بدانیم، نتیجه اش دوگانگى و ترکیب خواهد بود. و موجود مرکب از ذات و صفات، به اجزاى خویش نیازمند است، در حالى که پیش از این ثابت شد که هیچ گونه ترکیب خارجى و عقلى در ذات پاک خداوند راه ندارد و او از هر احتیاج و نیازى پیراسته است.

حضرت على علیه السلام مى فرماید: «وَ کَمالُ الْاخْلاصِ لَهُ نَفْىُ الصِّفاتِ عَنْهُ لِشَهاد