پاورپوینت کامل اشعری سعد بن عبدالله ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشعری سعد بن عبدالله ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشعری سعد بن عبدالله ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اشعری سعد بن عبدالله ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ سعد بن عبدالله اشعرى کیست؟
۲ فعالیت‌هاى علمى سعد بن عبدالله
۳ اساتید ایشان
۴ استادان شیعى اشعرى
۵ شاگردان وی
۶ آثار سعد بن عبدالله اشعری
۷ مناظره هاى علمى ایشان
۸ منزلت روایى سعد بن عبدالله
۹ موضوعات روایات سعد
۱۰ تأثیر روایات اشعرى در مبانى و احکام فقه
۱۱ حکومت هاى عصر اشعرى
۱۲ سعد بن عبدالله اشعرى شیفته ولایت
۱۳ دیدار ایشان با امام حسن عسکری علیه السلام
۱۴ مجموعه روایات سعداشعری
۱۵ وفات و مرقد سعد بن عبدالله اشعرى
۱۶ پانویس
۱۷ منابع

سعد بن عبدالله اشعرى کیست؟

ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعرى قمى، ملقب به شیخ الطائفه از محدثان بزرگ شیعه[۱] در قرن سوم هجرى بود.[۲] وى مدتى در بغداد سکونت داشت[۳] اما احتمالا اقامت دائمى‌اش در قم بود.[۴]

سعد اشعرى دوران امامت امام حسن عسکرى علیه‌السلام و دوران غیبت صغرى و حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف را درک کرد. پدرش نیز از راویان و محدثان شیعه بود، اما رجال شناسان از او با عنوان «محدث قلیل الحدیث» یاد کرده اند.[۵]

فعالیت‌هاى علمى سعد بن عبدالله

اشعرى به تحصیل دانش و جمع‌آورى حدیث اشتیاق زیادى داشته و همت بلندش براى کسب معارف او را بر آن داشت تا ضمن سفر به شهرهاى مختلف از علوم دانشمندان بهره گیرد.

اساتید ایشان

سعد از محضر بزرگان حدیث بهره مند گشته. او استادان متعدد داشته است که عبارتند از:

ابوعلى حسن بن عرفه عبدى بغدادى (متوفى ۲۵۷ هـ.ق‌‌) ادیب و محدث و صاحب آثارى در حدیث و… از جمله کتاب الجزء است وى در سال ۲۵۷ در سامرا درگذشت.[۶]
ابوجعفر محمد بن عبدالملک دقیقى واسطى (متوفى ۲۶۶ هـ.ق‌‌) او ساکن بغداد بود و تا زمان مرگش به کسب حدیث پرداخت.[۷]
ابوحاتم محمد بن ادریس رازى (متوفى ۲۷۷).

محمد در شهر رى به دنیا آمد. او به عراق و شام و مصر و شهرهاى روم سفر کرد و در فهم حدیث و شناخت سند تبحر یافت. آنگاه به جمع‌آورى روایات و بررسى رجال آن پرداخت. آثارى نیز از وى در زمینه هاى تفسیر و فقه بر جاى مانده است.[۸]

استادان شیعى اشعرى

ابومقاتل سیل دیلمى (نقیب رى)؛ او راوى از امام هادى علیه‌السلام و مؤلف کتاب «الاحتجاج فى الامامه» مشتمل بر حدیث و بحث‌هاى کلامى است.[۹]
ابومقاتل ضریر؛ از شاعران بزرگ عصر خود بود، او قصیده مشهور رى درباره حسن بن زید که در طبرستان قیام کرد (۲۵۰-۲۷۰) و به حکومت رسید، سرود.[۱۰]
احمد بن محمد بن خالد برقى (متوفى ۲۷۴ یا ۲۸۰ هـ.ق‌‌)؛ راوى بزرگ و معروف شیعى و از اصحاب امام جواد و امام هادى علیهم‌السلام بود و در قم سکونت داشت. احمد نزدیک به یکصد کتاب قهى، تاریخى، انساب و رجال و غیره تألیف کرد.[۱۱]
على بن مهزیار؛
ابراهیم بن مهزیار؛
ابوایوب مکى.

شمار محدثانى که سعد اشعرى از آن‌ها روایت نقل کرده، به بیش از ۳۴ نفر مى رسد.[۱۲]

شاگردان وی

تربیت شاگردان بزرگ از فعالیت‌هاى دیگر سعد بود. او عمر خود را در راه بدست آوردن حدیث و سخنان و علوم امامان معصوم علیهم‌السلام سپرى کرد و براى حفظ و نشر آن به تشکیل محافل علمى و حوزه هاى فرهنگى روى آورد. در این مجامع علمى به گفت و شنود حدیث و تبادل اندیشه ها پرداخت، عاشقان فقه جعفرى و علوم علوى را تربیت کرد، کثرت شاگردان و تألیفات فراوان او از وجود چنین حوزهایى خبر مى دهد. از میان شاگردان اشعرى مى توان به این افراد اشاره کرد:

۱- ابوالحسن على بن حسین بن بابویه قمى (متوفى ۳۲۹ هـ.ق‌‌):

پدر شیخ صدوق بود. فرزنداش، جعفر بن محمد بن قولویه و احمد بن داوود قمى از جمله شاگردان او بودند و از وى حدیث نقل کرده اند. ابوالحسن نزدیک به صد کتاب تألیف کرد.[۱۳]

۲- محمد بن یعقوب کلینى (متوفى، شعبان ۳۲۹ هـ.ق‌‌):

اهل رى و از بزرگان فقهاى شیعه بود و کتاب‌هاى «کافى» (۹ جلد) «تعبیرالرؤیا والرجال» از آثار اوست. کلینى بعد از وفات در «باب الکوفه» به خاک سپرده شد. قبر او در بغداد زیارتگاه شیعیان است.[۱۴]

۳- جعفر بن محمد بن قولویه قمى :

استاد شیخ مفید و راوى موثق و در فقه حدیث از بزرگان شیعه بود. درباره او گفته اند: «هر چه مردم به فقاهت و علم توصیف شوند، او برتر از همه آن‌هاست». کامل الزیارات از جمله آثار اوست.[۱۵]

۴- احمد بن محمد بن یحیى عطار:

احمد از پدرش محمد بن یحیى، عبدالله بن جعفر حمیرى و سعد بن عبدالله روایت نقل کرده است. او استاد شیخ صدوق بود و دانشمندانى چون تلعکبرى و غضائرى از او حدیث نقل کرده اند.[۱۶]

۵- ابویعلى حمزه بن قاسم علوى عباسى:

راوى، از محمد بن اسماعیل برمکى و جعفر بن محمد فزارى و صاحب کتاب‌هاى حدیثى است. کتاب «المنتخبات» اثر استادش، سعد بن عبدالله اشعرى را روایت کرده است.[۱۷]

آثار سعد بن عبدالله اشعری

مجموعه روایت‌هاى سعد در کتاب‌هاى چهارگانه روائى شیعه (التهذیب، الاستبصار، الکافى و من لایحضره الفقیه) به ۱۱۴۲ مورد مى رسد،[۱۸]افزون بر آن روایت‌هایى از او در «بحارالانوار» «وسائل الشیعه» «کمال الدین» و… ثبت شده است.

وى بیش از ۳۶ عنوان کتاب در موضوعات مختلف (فقه، کلام، تفسیر، رجال و…) نوشته که تعداد اندکى از این آثار در لابلاى کتاب‌های روایى و حدیثى موجود است. از جمله «بصائرالدرجات» گویا سعد این کتاب را به پیروى از کتاب بصائرالدرجات تألیف محمد بن حسن الصفار قمى معاصر خود تألیف کرد و موضوع آن هم فضائل و مناقب ائمه اطهار علیهم‌السلام است. اصل کتاب در دسترس نیست و آنچه که اکنون موجود است، مختصرى از آن است که توسط شیخ حسن بن سلیمان حلى، شاگرد شهید اول انتخاب شده است.

ذکر این نکته ضرورى است که «بصائرالدرجات» مذکور غیر از آن کتابى است که مرحوم علامه مجلسى در «بحار» از آن نقل مى کند زیرا منظور از آن کتاب که علامه با رمز(یر) نشان مى دهد، بصائر الدرجات تألیف محمد بن حسن صفار قمى است.[۱۹] تنها کتابى که تاکنون به صورت مستقل به چاپ رسیده، «المقالات والفرق» است که به گفته محقق به تازگى نسخه اى از آن بدست آمده و پس از اصلاح، اضافات و توضیحات به زیور چاپ آراسته شده است. وى در این کتاب به بیان فرقه‌هاى مختلف شیعى (از زمان حضرت رسول صلی الله علیه و آله تا زمان تألیف) پرداخته، ادله و دیدگاه‌هاى آنان را طرح و گاه نقد کرده است.[۲۰]

فهرست تعدادى از کتابهاى سعد به این صورت است: الرحمه، بصائرالدرجات، الضیاء، فرق الشیعه (المقالات والفرق)، کتاب الرد على الغلاه، ناسخ القرآن و منسوخه و محکم و متشابهه، فضل الدعاء والذکر، مناقب، رواه الحدیث، فضل قم والکوفه، الامامه، فضل النبى صلی الله علیه و آله و مناقب الشیعه.[۲۱]

مناظره هاى علمى ایشان

سعد براى نشر فرهنگ تشیع و نقد مکتب‌هاى غیرشیعى، به برگزارى مجالس بحث و مناظره روى آورد. خود به تشکیل چنین محافلى اشاره مى کند و مى نویسد: «اشتیاق فراوانى به جمع‌آورى کتاب‌هایى مشتمل بر مباحث دقیق داشتیم. علاقه ام به این جهت بود که دانش‌هاى مفید را بیاموزیم و مسائل پیچیده را در نشست‌هاى علمى با مخالفان مطرح سازیم. اعتقاد کامل به مذهب امامیه داشتم. به راحتى و سلامتى و امنیت خود نمى اندیشیدم و بیشتر به نقد دیدگاه‌هاى آنان در مبانى ولایت و خلافت پرداخته، از ستم‌هاى پیشوایانشان سخن مى گفتم».[۲۲] البته کتاب‌هاى سعد که درباره فرقه هاى مختلف شیعه، مناقب شیعه، الامامه و… نوشته شده، خود گویاى این آنست که او اهل بحث، استدلال و مناظره بود.

منزلت روایى سعد بن عبدالله

سعد نزد دانشمندان، محدثى معتبر به شمار مى آید، شیخ طوسى مى نویسد: «او محدثى جلیل القدر، مورد اعتماد بود، راوى اخبار و نویسنده چندیدن کتاب است».[۲۳]

شیخ در کتاب رجال نیز از سعد به نیکى یاد مى کند: «سعد اشعرى از اصحاب امام حسن عسکرى علیه‌السلام و معاصر آن حضرت بود، اما به روایتش از امام علیه‌السلام دسترسى ندارم»[۲۴] و به همین دلیل نام سعد را در ردیف کسانى که از امامان معصوم علیهم‌السلام روایت نقل نکرده اند، آورده است.[۲۵]

نجاشى درباره اش مى نویسد: «ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعرى، فقیه و محدثى جلیل‌القدر و موثق، از بزرگان خاندان اشعرى و از استادان آن بود». آن‌گاه نجاشى به فهرست کتاب‌هاى او پرداخته، مى نویسد: «سعد حدود ۳۶ تألیف از خود بر جاى گذاشت».[۲۶]

بسیارى از رجال شناسان همچون کشى،[۲۷] ابن شهر آشوب،[۲۸] علامه مجلسى،[۲۹] علامه حلى[۳۰] و… نیز از سعد به نیکى یاد کرده اند.

موضوعات روایات سعد

در روایات که سعد نقل کرده است موضوع، تاریخ و فرق برجستگى خاص دارد، البته وى در زمینه فقه تلاش بیشترى صرف کرده است و باید اذعان کرد که در عموم دانش‌ها (فقه، تاریخ، تفسیر، کلام، رجال و…) مهارت داشته.

برخى از روایات فقهى او را که در کتب فقهى شیعه ثبت شده است، مى خوانیم: در فضیلت نماز امام صادق علیه‌السلام به نقل از رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «ما من صلاه یحضر وقتها الا نادى ملک بین یدى الله، ایها الناس قوموا نیرانکم التى اوقد تموها على ظورکم فاطفؤها بصلاتکم» هرگاه زمان برپایى نماز فرارسد، فرشته ى ندا مى دهد این مردم بپا خیزید و با برپایى نماز، آتش‌هایى را که به وسیله گناهانتان برافروخته اید خاموش سازید».[۳۱]

وجوب جهاد

امام صادق علیه‌السلام از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «جبرئیل بر من نازل شد و گفت: اى محمد هر کس از امت تو در راه خدا بجنگد و در این راه بلایى به او برسد، یا دچار سردردى شود، خداوند براى او ثواب شهادت مى نویسد (پاداش شهید به او مى دهد)».[۳۲]

انواع قتل

امام باقر علیه‌السلام فرمود: «قتل دو گونه است: قتلى که کفاره گناهان است و قتلى که موجب بالا رفتن مرتبه مى شود. جنگ نیز دو گونه است، نبرد با کفار براى آن که به اسلام روى آورند و جنگ با گروهى که به مسلمانان تجاوز کنند».[۳۳]

تأثیر روایات اشعرى در مبانى و احکام فقه

عمده احادیث موجود در کتاب‌هاى حدیث در زمینه احکام عملى دین (اعمال واجب و حرام، مستحب و مکروه) است. البته در فقه شیعه و پذیرش روایات و عمل به مفاد آن‌ها مبتنى بر رعایت قواعد و اصولى است که فقیه و مجتهد بر آن‌ها آگاهى کامل دارد و بر این اساس فقیهان روایاتى را که از لحاظ سند و مضمون با عقاید و مبانى فقهى شیعه مغایرت ندارد، مى پذیرند و بر پایه آن فتوا مى دهند.

با نگاهى گذرا به روایت‌هاى اشعرى درمى یابیم که وى در نقل روایاتى که مورد استناد فقیهان شیعى قرار گرفته، سهم بزرگى دارد و روایات فراوان او در کتب اربعه افزون بر ۷۷۰ حدیث است که در کتاب وسائل الشیعه ذکر شده است. بیشتر این روایات از امام معصوم علیه‌السلام درباره احکام طهارت، صلوه، صوم، حج و… نقل شده است.

حکومت هاى عصر اشعرى

احتمالاً سعد در عراق با شش تن از حاکمان عباسى معاصر بود. نقطه مشترک خلیفه هاى عباسى با خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله، فشار بر جامعه فرهنگى، حبس و تهدید و شکنجه ائمه بود. در این میان یاران و شیفتگان ع