پاورپوینت کامل استاد رضا روزبه ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استاد رضا روزبه ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استاد رضا روزبه ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استاد رضا روزبه ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و تحصیلات
۲ ویژگی‌هاى استاد
۳ فرزندان
۴ مدرسه علوى
۵ آثار و یادگارها
۶ وفات
۷ منابع

تولد و تحصیلات

فقید سعید استاد رضا روزبه اردیبهشت سال ۱۳۰۰ ش، مصادف با ولادت حضرت امام رضا علیه السلام در خانواده اى متدین و با فضیلت و مبارز در شهر زنجان پا به عرصه وجود نهاد. پدرش کربلایى محمود خیاط فرزند حجه الاسلام شیخ جواد زنجانى، از شاگردان آیت الله میرزا محمدتقى شیرازى بود و مادرش سیده ربابه دخت حاج سیدتقى، از سادات مشهور و صاحب کرامت آن سامان شمرده مى شد.

وى در کنار تعلیمات ابتدایى و آموزش متوسطه، علوم حوزوى را تا سطوح عالى نزد پدر و عمویش و استادان مشهورى چون حاج شیخ حسین دین محمدى، حاج آقا سید محمد امام‌جمعه، سید محمود موسوى زنجانى و… به پایان برد. و در هر کلاس و پایه اى دانش آموز و طلبه ممتاز شناخته شد.

با اتمام دوره متوسطه، چند سالى در دبستان «توفیق» زنجان به تعلیم و تربیت دانش آموزان پرداخت. سپس به تهران مهاجرت کرد. در سال تحصیلى ۱۳۳۱-۱۳۳۰، وارد دانشکده علوم شد و با انتخاب رشته فیزیک تحصیلات عالى خود را آغاز کرد. او این دوره را با نگارش «مطالعه در آثار میدان الکتریک و رادیاسیون و گاز ازت روى موجودات زنده» به پایان برد. در این سال‌ها نیز از دانشجویان ممتاز و برجسته شمرده مى شد و مورد توجه بیش از حد استادان بود و سرانجام به خاطر دقت و موشکافى عمیق در مسایل علمى محقق و استاد رشته فیزیک شناخته شد.

مرحوم روزبه، علاوه بر کسب اطلاعات علمى روز، در معارف اسلامى، فقه و اصول، فلسفه و کلام، ادبیات عرب و تفسیر قرآن مطالعات عمیق و وسیعى داشت و زبان‌هاى عربى و فرانسه را خوب مى دانست.

ویژگی‌هاى استاد

شخصیت استاد روزبه از جهات مختلف شایسته بررسى و مطالعه است. نوشته ها، خاطرات و مصاحبه هاى برخى از آشنایان، همکاران و شاگردان استاد نشان مى دهد که آن دانشور فرزانه از حدود هفتاد صفت نیک بهره مى برد. بخشى از صفات و خوی‌هاى پسندیده او عبارت است از:

ایمان:

مرحوم روزبه فردى متعبد، مخلص و عاشق خدا بود. جلوه هاى بارز این عشق را در نماز او مى یابیم. چون وقت نماز مى شد از هر کارى، هر چند مهم، دست مى کشید و مقید بود آن را در اول وقت به جاى آورد. او در نماز تمام توجهش به خدا بود و حالش دگرگون مى شد.

علم :

روزبه فردى به تمام معنا جامع مى نمود هر چند تخصص اصلى اش در علم فیزیک بود و در این رشته تحقیقات ارزنده اى داشت؛ ولى این امر استاد را از پرداختن به دیگر رشته هاى علمى بازنداشت. او در فقه، اصول، کلام، تفسیر و علوم قرآنى بسیار مطالعه کرده بود.

اخلاق اسلامى :

استاد در برنامه ها و کارهاى روزانه اش بسیار منظم و دقیق بود. در رفتار و کردار بسیار متین و مؤدب، در گفتار کم گوى و گزیده گوى شمرده مى شد و از بیان مسایل و مطالب مشکوک و ضعیف خوددارى مى کرد. از برخوردها و کلمات تند و دور از ادب و غیرانسانى سرباز مى زد و هرگز غیبت نمى کرد. او انسانى آرام، افتاده حال، متواضع و در عین حال با ابهت بود و آن چه که قصد گفتن داشت نه با زبان، بلکه با عملش بیان مى کرد. در مقابل پدر و روحانیان و حتى طلبه هاى معمم و مبتدى بسیار فروتن مى نمود و در جلساتى که پدرش حضور داشت، دو زانو مى نشست.

لباس‌هاى او بسیار ساده و کم‌قیمت و تمییز و مرتب بود. سال‌هاى بسیار تنها یکدست کت و شلوار داشت. این صفت در آن روزگار شاگردان و حتى استادان مدرسه اش را تحت تأثیر قرار داد؛ به گونه اى که در آن مدرسه نه از مد خبرى بود و نه از شیک پوشى. غذایش ساده و مختصر و خانه اش محقر در محله قدیمى و مذهبى خیابان رى بود. از جسارت و بى ادبى مردم چشم مى پوشید و از این طریق، درس بزرگى به دیگران مى داد.

به روحانیون اصیل شیعه و سادات ارادت و احترام خاص مى گذاشت و در برابر علما و مراجع تقلید اخلاص و تعبد ویژه داشت. اگر در حضور او کسى از عالمى بد مى گفت و یا از روحانیت انتقاد مى کرد. چهره درهم مى کشید و آزرده خاطر مى شد. به بیچارگان و زیردستان کمک مى کرد و ضمن احترام به خدمتگزاران، کارها را در قالب پرسش از آن ها درخواست مى کرد؛ براى مثال مى گفت: مشهدى محمد، براى ما یک لیوان آب نمى آورى؟

مبارزات

با آن که استاد زاهد و درونگرا مى نمود، عنصرى آگاه به زمان و مقتضیات روزگار بود، به جا و به موقع مبارزه مى کرد. سابقه مبارزه او به سال‌هاى ۱۳۲۴ ش برمى گردد. در این سال، که فتنه آذربایجان به زنجان کشیده شد، دموکرات‌ها استاد را به خاطر اعتقادات راسخ به مبانى دینى و مذهبى به زندان افکندند؛ احتمال اعدامش قوت گرفت و در مدتى که محبوس بود، موهاى سرش به سفیدى گرایید. او سرانجام آزاد شد. در مقابله با رژیم، چه در مدرسه و چه در خارج آن تا آن جا که قدرت داشت، ایستادگى مى کرد. در آن زمان چنان فرمان داده بودند که عکس شاه باید در همه ادارات و مدارس، حتى مدارس ملى و اسلامى، نصب شود. او تا توانست این فرمان را اجرا نکرد و وقتى به بستن مدرسه تهدید شد، تنها با نصب یک عکس در دفتر مدرسه موافقت کرد.

ساواک مکرر به مدرسه هجوم مى آورد و مدرسه را تهدید مى کرد. او در برابر تهدیدات بى وقفه مزدوران شاه اظهار مى داشت: آنها خیلى دیر به فکر ما افتاده اند. اگر این مدرسه را ببندند، ما کار خود را کرده ایم و به اهداف خود رسیده ایم. هر یک از شاگردان ما در هر کجا که باشند، آن جا خود یک مدرسه علوى خواهد بود. هرگاه یکى از مزدوران رژیم ترور و معدوم مى شد، به شاگردانش شیرینى مى داد و در مناسبت‌هاى مهمى چون شهادت مدرس و…، به عناوین مختلف، مراسم سالگرد و بزرگداشت برگزار مى کرد.

فرزندان

استاد در چهل سالگى با خانواده اى روحانى ازدواج کرد. ثمره این پیوند دو پسر به نام‌هاى محمود و حسین و یک دختر به نام زهرا است که به معلمى اشتغال دارند و راه پدر را ادامه مى دهند.

مدرسه علوى

یکى دیگر از ابعاد زندگى وى داستان مدرسه علوى است. این واحد آموزش متوسطه در سال ۱۳۳۵ به همت مردان صالح، خوشنام و متدینى چون آقایان حاج على اصغر کرباسچیان (علامه) و حاج مقدس تهرانى و شالچیان و به مدیریت استاد روزبه شروع به فعالیت کرد. دبیرستان علوى و شعب آن از نظر پذیرش محصل، انتخاب استاد و برنامه هاى آموزشى ویژه بودند و روحانیون بزرگى همچون شهید دکتر بهشتى، شهید مطهرى، شهید قدوسى، شهید باهنر، علامه محمدتقى جعفرى، مهدوى کنى و… با هیأت مدیره و استاد روزبه همکارى نزدیک داشتند. استاد از آغاز فعالیت این مدرسه تا آخرین روزهاى زندگى اش یکسره به تعلیم و تربیت شاگردانش پرداخت و در طول این مدت هرگز احساس خستگى نکرد. او اطمینان داشت که دست پروردگانش در اجتماع و محیط‌هاى گسترده منشأ آثار و خدمات مفیدى خواهند بود.

البته بسیارى از تربیت یافتگان مکتب او چنین شدند؛ چه آنان که زیر شکنجه هاى رژیم سفاک گذشته به شهادت رسیدند؛ چه آنان که سال‌ها در زندان مقاومت کردند و چه گروهى که به صحنه اجتماع گام نهادند. شهید دکتر محمود قندى، شهید محمدعلى فیاض بخش، شهید مجید حداد‌عادل، شهید کاظمیان و… و فرزانگانى چون دکتر حدادعادل و نهاوندیان، سید احمد مدرس زاده و سید حسین مجتهدى، هادى نژادحسینیان و… در شمار شاگردان مکتب استاد جاى داشتند.

استاد علاقه داشت که شاگردان و دوستان و آشنایان و همکارانش، خصوصاً معلمان و دبیران معارف دینى، مطالب مذهبى را از مأخذ اصلى آن فراگیرند و در این راستا با هر گونه انحراف، التقاط و تفسیر به رأى در آیات و احکام به شدت مخالفت مى کرد. او مى خواست حقایق دین محفوظ بماند، انحرافى پیش نیاید و کسانى که مطلبى را مى گفتند، اگر به درستى آن اطمینان نداشت، با فروتنى به گوینده تذکر مى داد و راهنمایى اش مى کرد.

صبحگاه او از نخستین کسانى بود که به مدرسه وارد مى شد و شبانگاه با آخرین گروه مدرسه را ترک مى کرد. محیط تربیتى دبیرستان علوى، بخش بزرگى از زندگى او، بلکه تمام زندگى او شده بود. استاد به شاگردان مدرسه آن قدر نزدیک بود که به راحتى مى شد حس کرد که چگونه از درد آن ها رنج مى کشد و در شادى آنان از خود آن ها شادمان تر است. بسیارى از اوقات، در زنگ‌هاى تفریح به جاى رفتن به دفتر مدرسه و استراحت، به میان شاگردان مى رفت و براى آن ها پدر، استاد، مربى اخلاق و الگوى فضایل اخلاقى بود. بسیارى از شاگردان مطالبى را که حتى با پدران و مادران خود در میان نمى گذاشتند، به او مى گفتند و او را محرم اسرار خود مى دانستند. بسیارى وقت‌ها، شب‌ها تا دیروقت همراه گروهى از شاگردان در آزمایشگاه فیزیک مدرسه به تحقیق مى پرداخت تا پاسخ پرسش دانش آموزى را بدهد و اشکال وى را ریشه کن سازد.

استاد گاه در غیبت بعضى همکاران، کلاس درس آن ها را به خوبى اداره مى کرد و همه شاگردان مى گفتند، به سبب نوآورى اش در تدریس، از محضر او بیش از استاد همیشگى شان