پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره نمل ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره نمل ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره نمل ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره نمل ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

و تو عصای خود بیفکن، چون موسی (عصا افکند و ناگاه) بر آن نگریست که به جنبش و هیجان در آمد چنانکه اژدهایی مهیب گردید، رو به فرار نهاد و دیگر واپس نگردید، (در آن حال بدو خطاب شد) ای موسی مترس که پیغمبران در حضور من هرگز نمی‌ترسند.

و عصایت را بیفکن. پس وقتی آن را دید که تند و شتابان حرکت می کند، گویا ماری باریک و تیزرو است، پشت کنان رو به فرار گذاشت و به پشت برنگشت. [ندا رسید:] ای موسی! نترس که پیامبران [به سبب دارا بودن مقام عصمت و پاکی از گناه،] نزد من نمی ترسند،

و عصایت را بیفکن. پس چون آن را همچون مارى دید که مى‌جنبد، پشت گردانید و به عقب بازنگشت. «اى موسى، مترس که فرستادگان پیش من نمى‌ترسند.

عصایت را بیفکن. چون دیدش که همانند مارى مى‌جنبد، گریزان بازگشت و به عقب ننگریست. اى موسى، مترس. پیامبران نباید که در نزد من بترسند.

و عصایت را بیفکن! -هنگامی که (موسی) به آن نگاه کرد، دید (با سرعت) همچون ماری به هر سو می‌دود (ترسید و) به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد- ای موسی! نترس، که رسولان در نزد من نمی‌ترسند!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

‘Throw down your staff!’ When he saw it wriggling, as if it were a snake, he turned his back [to flee], without looking back. ‘O Moses! ‘Do not be afraid. Indeed the apostles are not afraid before Me,

And cast down your staff. So when he saw it in motion as if it were a serpent, he turned back retreating and did not return: O Musa! fear not; surely the apostles shall not fear in My presence;

And throw down thy staff! But when he saw it writhing as it were a demon, he turned to flee headlong; (but it was said unto him): O Moses! Fear not! the emissaries fear not in My presence,

“Now do thou throw thy rod!” But when he saw it moving (of its own accord) as if it had been a snake, he turned back in retreat, and retraced not his steps: “O Moses!” (it was said), “Fear not: truly, in My presence, those called as messengers have no fear,-

معانی کلمات آیه

تهتز: هز: تکان دادن حرکت دادن «تهتز»: حرکت مى‏‌کند، راغب تکان شدید گفته است.
جان: طبرسى آن را مار کوچک، صحاح مطلق مار، اقرب الموارد مار سفید و سیاه چشم بى‏‌آزار که اغلب در خانه‏‌ها یافته است، گفته است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ أَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یا مُوسى‌ لا تَخَفْ إِنِّی لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ «۱۰»

و عصایت را بیفکن! (موسى عصا را افکند،) پس همین که آن را دید چنان جست و خیز مى‌کند که گویا مارى کوچک است، پشت‌کنان فرار کرد و به عقب برنگشت.

(ما به او گفتیم:) اى موسى! نترس که پیامبران در آستان من نمى‌ترسند.

إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ «۱۱»

مگر کسى که ستم کند؛ سپس بعد از بدى کار خوبى را جایگزین نماید همانا که من بخشنده‌ى مهربانم.

نکته ها

کلمه‌ى‌ «جَانٌّ» یا به معناى مار کوچک است که در مرحله‌ى اوّل، عصا به آن صورت درآمد و یا مار بزرگى که مثل مار کوچک سرعت حرکت داشت.

در این که جمله‌ى‌ «إِلَّا مَنْ ظَلَمَ» به کجا مربوط مى‌شود احتمالاتى است. بهترین آنها این است که در آیه، جمله‌اى در تقدیر است؛ به این صورت که غیر انبیا ترس دارند، مگر کسانى که ستمى کرده و بعد عمل خوبى انجام دهند که آنان نیز به خاطر غفور و رحیم بودن خدا ترسى ندارند.

ترس دو نوع است: غریزى و معنوى. جمله‌ى‌ «لا تَخَفْ» درباره‌ى خوف غریزى است، ولى خوف معنوى که خوف از مقام الهى است، در آیات دیگر عنوان شده است.

پیام ها

۱- نداى آسمانى باید با نشانه‌اى همراه باشد تا اثر کند. نُودِیَ‌ … أَلْقِ عَصاکَ‌

۲- ابزار معجزه، وسایل عادّى است. «عَصاکَ»

جلد ۶ – صفحه ۳۹۶

۳- قبل از ارشاد دیگران، باید از علم و تجربه و رشد کافى برخوردار بود. (موسى در این جا معجزه را مى‌بیند تا در کاخ فرعون با قدرت سخن گوید). «رَآها»

۴- انبیا تحت تربیت پروردگارند و خداوند آنها را امر و نهى مى‌کند. «لا تَخَفْ»

۵- کسى که خدا را حاضر بداند و خود را در محضر او ببیند، از غیر خدا نمى‌ترسد. «لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ»

۶- الخائن خائف. کسى که ظلم کند باید بترسد، مگر آن که گناهش را جبران کند زیرا خداوند بخشنده است. لا یَخافُ‌ … إِلَّا مَنْ ظَلَمَ‌

۷- تبدیل گناه به خوبى، غیر از محو گناه یا عفو گناه یا انجام خوبى بعد از بدى است؛ مثل آنکه وسایل گناه را در اختیار نیکوکاران قرار دهد. «بَدَّلَ حُسْناً»

۸- بخشش خداوند، پس از عمل نیک انسان و جبران گناه است. بَدَّلَ حُسْناً … فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ‌

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ أَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یا مُوسى‌ لا تَخَفْ إِنِّی لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ «۱۰»

جلد ۱۰ – صفحه ۱۵

وَ أَلْقِ عَصاکَ‌: و بیانداز عصاى خود را موسى علیه السّلام چون این ندا شنید عصا را بیفکند، فورا به قدرت کامله الهى مار شد و شروع به رفتن نمود. فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ: پس چون دید حضرت موسى علیه السّلام عصا را که حرکت مى‌کند به اضطراب شدید و هر طرف مى‌رفت، کَأَنَّها جَانٌ‌: همچنانکه مارى است باریک و تیزرو.

تبصره: انقلاب عصا به مار، خارق عادت و از آیات الهیه بوده؛ بنابراین حقیقتا عصا منقلب به مار شد و قادر متعال به قدرت کامله، حقیقت جمادیه آن را به حقیقت حیوانى منقلب ساخته، آثار عظمت ربوبى و اثبات نبوت موسوى را به منصه ظهور و بروز آورد. از اینجا تفاوت سحر و معجزه محقق آید که معجزه قلب ماهیت شى‌ء و خارق عادت باشد، لکن سحر و کهانت و شعبده از امور عادیه است که اسباب آن بر غالب مردم مخفى است و ارباب سحر زودتر از همه کس مى‌توانند معلوم کنند و بدانند که امر مشهوده سبب دارد یا ندارد. و از این جهت اول کسانى که به حضرت موسى علیه السّلام ایمان آوردند و تصدیق نبوت او را نمودند، ساحران ماهر عصر بودند که حق را دریافتند و اقرار به آن کردند. در تفسیر ابو اللیث نقل شده که در وادى مقدس جانّ بوده و در نزد فرعون ثعبان شده. یا در اول حال مار کوچک و در آخر اژدها مى‌شد. یا در شدت حرکت و تندروى و حرکات سریعه مانند جان بوده و در جثه مانند ثعبان.

چون موسى علیه السّلام آن صورت را از عصا مشاهده کرد: وَلَّى مُدْبِراً: روى برگردانید در حالتى که پشت کننده و گریزان بود از خوف آن، وَ لَمْ یُعَقِّبْ‌: و بازنگشت بر عقب خود، یعنى به جهت ترس روى به آن نکرد و نگاه به آن ننمود. و این ترس موسى علیه السّلام لازمه بشریت او بود چنانکه گرسنگى و تشنگى و خواب و سایر لوازمات بشریت عارض او مى‌شد، و نیز براى آن بود تا بداند که این امرى است که اراده الهى تعلق یافته که مردمان از آن بترسند.

خلاصه حق تعالى به جهت تسکین و اطمینان موسى علیه السّلام ندا فرمود:

جلد ۱۰ – صفحه ۱۶

یا مُوسى‌ لا تَخَفْ‌: اى موسى مترس از غیر من به جهت وثوق تامّ تو بر من، إِنِّی لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ‌: بدرستى که منم که نترسند نزدیک من فرستاده شدگان و پیغمبران هنگامى که وحى بر ایشان نازل شود به سبب فرط استغراق. یا به جهت آنکه ایشان را اخلال به واجبات و صدور افعال قبیحه نیست، پس ایشان را بدى عاقبت و عذاب نیست تا از آن بترسند.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

طس تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ «۱» هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِینَ «۲» الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ بِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ «۳» إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ «۴»

أُوْلئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذابِ وَ هُمْ فِی الْآخِرَهِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ «۵» وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ «۶» إِذْ قالَ مُوسى‌ لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ ناراً سَآتِیکُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ «۷» فَلَمَّا جاءَها نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ «۸» یا مُوسى‌ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ «۹»

وَ أَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یا مُوسى‌ لا تَخَفْ إِنِّی لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ «۱۰» إِلاَّ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ «۱۱» وَ أَدْخِلْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیاتٍ إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقِینَ «۱۲» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آیاتُنا مُبْصِرَهً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِینٌ «۱۳» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُفْسِدِینَ «۱۴»

ترجمه‌

این آیتهاى قرآن و کتاب بیان کننده است‌

که راهنما و مژده دهنده است مر اهل ایمانرا

آنانکه بر پا میدارند نماز را و میدهند زکوه را و ایشان بآخرت یقین میدارند

همانا آنانکه ایمان نمیآورند بآخرت زینت دادیم براى آنها کارهاشانرا پس آنها در حیرت میباشند

آنگروه آنانند که براى آنها است عذاب بدى و آنها در آخرت زیانکارترند

و همانا تو هر آینه القا کرده میشوى قرآن را از نزد درست کردار دانا

هنگامى که گفت موسى به اهلش که همانا من دیدم آتشى را زود باشد که آورم براى شما از آن خبرى یا که آورم شعله آتش اخذ شده‌ئى شاید که شما گرم شوید

پس چون آمد آنرا ندا کرده شد که پر خیر باد

جلد ۴ صفحه ۱۳۸

آنکه در مکان آتش است و آنکه باشد پیرامون آن و منزّه است خداوند پروردگار جهانیان‌

اى موسى همانا او منم خداى تواناى درست کردار

و بیند از عصایت را پس چون دیدش که حرکت میکند گویا آن مارى است برگردید به پشت گریزان و بازنگشت اى موسى مترس همانا من نمیترسند نزدم فرستادگان‌

مگر آنکه ظلم کرد پس بدل نمود آنرا بخوبى بعد از بدى همانا من آمرزنده مهربانم‌

و داخل کن دستت را در گریبانت بیرون میآید سفید نورانى بدون بدى بانه معجزه بسوى فرعون و قومش همانا آنهایند گروهى متمرّدان‌

پس چون آمد آنها را آیتهاى ما که بینا کننده است گفتند این جادوى آشکارى است‌

و انکار کردند آنرا با آنکه یقین داشتند خودشان از راه ستم و جاه طلبى پس بنگر چگونه بود انجام کار فساد کنندگان.

تفسیر

در معانى از امام صادق علیه السّلام نقل نموده که اماطس پس معناى آن منم طالب سمیع میباشد و تحقیق فواتح السّور بطور کلّى در اول سوره بقره بعمل آمد و زینت دادن خداوند اعمال کفار را براى آنها بآنستکه مشتهیات نفسانیّه آنها را ملایم با طبایعشان قرار داد براى اداره امور مادّى و تقویت نفرمود قوّه عاقله آنانرا تا متوجه بقبح اعمال خود شوند چون بکار نبرده بودند آن قوه را در ادراک معارف حقه و خارج شده بودند از قابلیت افاضه لذا کارهاى ناشایسته خودشان را خوب مى‌پنداشتند و در وادى جهل و نادانى سر گشته و حیران بودند و البته این اشخاص در دنیا بعذاب ناگوار مکافات دنیوى از قبیل قتل و غارت و اسارت در جنگهاى با م