پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره عبس ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره عبس ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره عبس ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره عبس ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

تو از توجه به او خود داری می‌کنی!

تو [با روی گردانی] از او به دیگران می پردازی.

تو از او به دیگران مى‌پردازى.

تو از او به دیگرى مى‌پردازى.

تو از او غافل می‌شوی!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

you are neglectful of him.

From him will you divert yourself.

From him thou art distracted.

Of him wast thou unmindful.

معانی کلمات آیه

«تَلَهّی»: غافل می‌گردی. توجّه نمی‌کنی. فعل مضارع است. در اصل (تَتَلَهّی) بوده و در حقیقت نقطه مقابل (تَصَدّی) است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

عَبَسَ وَ تَوَلَّى «۱» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «۲» وَ ما یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى «۳» أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرى‌ «۴» أَمَّا مَنِ اسْتَغْنى‌ «۵» فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى «۶» وَ ما عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى «۷» وَ أَمَّا مَنْ جاءَکَ یَسْعى‌ «۸» وَ هُوَ یَخْشى‌ «۹» فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى «۱۰»

چهره درهم کشید و روى بر تافت. از اینکه نابینایى به سراغ او آمد. و تو چه دانى، شاید او در پى پاکى و پارسایى باشد. یا پند گیرد و آن پند سودش بخشد. امّا کسى که خود را بى‌نیاز مى‌بیند. پس تو به او مى‌پردازى. با آنکه اگر پاک نگردد، بر تو چیزى نیست. و امّا کسى که شتابان نزد تو آمد، در حالى که از خدا مى‌ترسد، تو از او تغافل مى‌کنى و به دیگرى مى‌پردازى.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۸۳

نکته ها

بر اساس روایات اهل سنّت، شخصى به نام عبداللّه بن امّ مکتوم که فردى نابینا بود، به مجلس پیامبر وارد شد، در حالى که آن حضرت با بزرگان قریش همچون ابوجهل و عُتبه جلسه داشت و آنان را به اسلام دعوت مى‌کرد. او که نابینا بود و حاضران را نمى‌دید، مکرّر از پیامبر مى‌خواست که قرآن بخواند تا او حفظ کند.

لذا نوعى کراهت و ناراحتى در چهره آن حضرت ظاهر شد. در اینجا بود که آیات اولیه سوره عبس نازل شد و آن حضرت را مورد عتاب و سرزنش قرار داد.

البتّه در آیات مورد بحث، دلالت روشنى بر اینکه شخص عبوس کننده، پیامبر بوده است وجود ندارد و روایات اهل سنّت، آن را مطرح کرده است. امّا در روایتى که از امام صادق علیه السلام رسیده، این آیات در شأن مردى از بنى امیّه نازل شده که در محضر پیامبر بوده و به هنگام ورود ابن مکتوم، چهره درهم کشید و روى بگرداند. «۱»

مرحوم سیّد مرتضى در کتاب متشابه القرآن، روایات اهل سنّت را مردود دانسته و با استناد به دیگر آیات قرآن مى‌فرماید:

خداوند اخلاق پیامبر را ستوده و درباره او فرموده است: «إِنَّکَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِیمٍ» «۲» تو داراى خلق نیکو و بزرگوارانه هستى ودر دو مورد آن حضرت را به تواضع در برابر مؤمنان سفارش نموده است: «وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ» «۳»، «وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ» «۴»

علاوه بر آنکه اگر پیامبر چنین اخلاقى داشت، بر اساس آیات دیگر قرآن، اصولًا در تبلیغ توفیقى نداشت. چنانکه خداوند خطاب به پیامبرش مى‌فرماید: «لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ» «۵» اگر تندخو و خشن بودى، مردم از اطراف تو پراکنده مى‌شدند.

ده آیه انتقاد به خاطر چهره درهم کشیدن و عبوس کردن در برابر نابینایى که براى او خنده و ترشرویى فرقى ندارد، نشان دهنده حساسیت اسلام در برخورد با طبقه محروم است.

مراد از «مَنِ اسْتَغْنى‌» یا بى‌نیازى مالى است که باعث مى‌شود شخص خود را برتر از

«۱». تفسیر المیزان.

«۲». قلم، ۴.

«۳». حجر، ۸۸.

«۴». شعراء، ۲۱۵.

«۵». آل‌عمران، ۱۵۹.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۸۴

دیگران بداند و یا بى‌نیازى از ارشاد و هدایت است که شخص، دیگران را گمراه و منحرف ببیند. البتّه جمع میان هردو نیز ممکن است، یعنى شخص در اثر ثروت زیاد، گرفتار غرور شده و به سخن حق دیگران گوش فراندهد.

پیام ها

۱- نقص عضو نشانه نقص شخصیّت نیست. (احترام نابینایان و معلولین و افراد ناقص الخلقه لازم است.) «عَبَسَ وَ تَوَلَّى أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌»

۲- ارزش اخلاق به خاطر کمال ذاتى آن است، نه خوشایند دیگران. (نابینا که عبوس کننده را نمى‌بیند تا شاد یا ناراحت شود.) «عَبَسَ وَ تَوَلَّى أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌»

۳- اسلام با روحیه استکبار و تحقیر دیگران مخالف است. «ما یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى»

۴- به ظاهر افراد نمى‌توان قضاوت کرد. (گاهى نابینا، از افرا بینا طالب‌تر است) الْأَعْمى‌ … لَعَلَّهُ یَزَّکَّى‌

۵- میزان پذیرش افراد جامعه متفاوت است. در برابر ارشاد و دعوت پیامبر، گروهى تزکیه مى‌شوند و گروهى در حدّ تذکّر سود مى‌برند. «یَزَّکَّى أَوْ یَذَّکَّرُ»

۶- تذکّر دادن، بى نتیجه نیست و اثر خود را مى‌گذارد. «یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرى‌»

۷- اصل، ایمان انسان‌هاست نه ثروت و سرمایه آنها. أَمَّا مَنِ اسْتَغْنى‌ أَمَّا مَنْ‌ … یَخْشى‌

۸- پیامبر مسئول ارشاد مردم است نه اجبار آنان. «وَ ما عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى»

۹- احساس بى‌نیازى محکوم است. جمله‌ «أَمَّا مَنِ اسْتَغْنى‌» در مقام انتقاد است.

۱۰- احساس بى‌نیازى و خود را کامل و بى نیاز دانستن، سبب محروم شدن از تزکیه است. مَنِ اسْتَغْنى‌ … أَلَّا یَزَّکَّى‌

۱۱- طبقه محروم با سرعت به سراغ اسلام مى‌آیند. «جاءَکَ یَسْعى‌»

۱۲- خشیت درونى با تلاش و حرکت بیرونى باید توأم باشد. «یَسْعى‌ وَ هُوَ یَخْشى‌»

۱۳- راه خودسازى، درک محضر پیامبر و یا استاد ربّانى است. «جاءَکَ یَسْعى‌»

۱۴- در شیوه تبلیغ برخورد دوگانه با فقیر و غنى جایز نیست. «فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى‌- فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى»

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۱۰، ص: ۳۸۵

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى «۱۰»

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى‌: پس تو از او اعراض و متغیر شوى.

تنبیه- این مطلب محقق است که مقام شامخ حضرت رسالت صلّى اللّه علیه و آله و سلّم اعلى و اجلّ است از خطا و خطل و سهو زلل. زیرا معصوم [است‌] و به هیچ وجه خلاف رضاى سبحانى از او صادر نگردد. بنابراین آنچه نقل شده در نزول این آیات در باره آنحضرت، از درجه اعتبار ساقط است به وجوهى: ۱- سید مرتضى علم الهدى (رحمه اللّه) در تنزیه الانبیاء فرماید: ظاهر آیه دلالت ندارد بر توجه خطاب به پیغمبر، و نیست در آیه چیزى که دلالت کند بر آنکه خطاب به آنحضرت باشد. بلکه خبر محض است و تصریح نشده به مخبر عنه (کسى که خبر داده شده از او) و به تأمّل، شخص دریابد که خطاب به غیر پیغمبر است. ۲- وصف شده به عبوس و این از صفات پیغمبر نیست، نه در قرآن و [نه‌] در خبرى که با دشمنان چنین نموده باشد، چه برسد به مؤمنین محبین ۳- وصف اقبال به اغنیا و اعراض از فقرا، این هم از چیزهائى است که حضرت از آن مبرّاست. «۱» زیرا کسى را که خلّاق عالم وصف اخلاقش فرموده: «إِنَّکَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِیمٍ» «۲» و خود فرموده: «بعثت لأتمّم مکارم الاخلاق» «۳» هرگز عقل سلیم تجویز ننماید نسبت خلاف را. ۴- نزول آیه در غیر حضرت وارد شده، چنانچه از حضرت صادق علیه السّلام مروى است که آیه در حق مردى از بنى امیّه نازل‌

«۱» تنزیه الانبیاء (چ قم)، ص ۱۱۹- ۱۱۸.

«۲» سوره قلم، آیه ۴.

«۳» بحار الانوار چ جدید، ج ۷۱ باب ۹۲ (حسن الخلق)، ص ۳۷۳.

جلد ۱۴ – صفحه ۵۱

شده که نزد پیغمبر نشسته بود. ابن ام مکتوم وارد شد. آن مرد چون او را بدید، از او تنفر نموده، دامن خود را از او دور کرده تا جامه او به او نرسد و روى عبوس کرد و اعراض نمود. حق تعالى این آیه فرستاد و اخبار فرمود از کراهت و اعراض او از ابن امّ مکتوم. «۱»

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

عَبَسَ وَ تَوَلَّى «۱» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «۲» وَ ما یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى «۳» أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرى‌ «۴»

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنى‌ «۵» فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى «۶» وَ ما عَلَیْکَ أَلاَّ یَزَّکَّى «۷» وَ أَمَّا مَنْ جاءَکَ یَسْعى‌ «۸» وَ هُوَ یَخْشى‌ «۹»

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى «۱۰» کَلاَّ إِنَّها تَذْکِرَهٌ «۱۱» فَمَنْ شاءَ ذَکَرَهُ «۱۲» فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَهٍ «۱۳» مَرْفُوعَهٍ مُطَهَّرَهٍ «۱۴»

بِأَیْدِی سَفَرَهٍ «۱۵» کِرامٍ بَرَرَهٍ «۱۶» قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَکْفَرَهُ «۱۷» مِنْ أَیِّ شَیْ‌ءٍ خَلَقَهُ «۱۸» مِنْ نُطْفَهٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ «۱۹»

ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ «۲۰» ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ «۲۱» ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ «۲۲» کَلاَّ لَمَّا یَقْضِ ما أَمَرَهُ «۲۳»

ترجمه‌

چهره ترش نمود و روى گرداند

براى آنکه آمد نزد او آن مرد کور

و چه میدانى تو شاید او پاکیزه شود