پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره سبأ ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره سبأ ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره سبأ ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره سبأ ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

و ما حظّ و بهره داود را به فضل و کرم خود کاملا افزودیم (و امر کردیم که) ای کوهها و ای مرغان شما نیز با (تسبیح و نغمه الهی) داود هم آهنگ شوید، و آهن سخت را (چون موم) بر دست او نرم گردانیدیم.

همانا به داود از سوی خود فضلی بزرگ عطا کردیم، [و گفتیم:] ای کوه ها و ای پرندگان! [در تسبیح خدا] با او، هم صدا شوید. و آهن را برای او نرم کردیم.

و به راستى داوود را از جانب خویش مزیتى عطا کردیم. [و گفتیم:] اى کوهها، با او [در تسبیح خدا] همصدا شوید، و اى پرندگان [هماهنگى کنید]. و آهن را براى او نرم گردانیدیم.

داود را از سوى خود فضیلتى دادیم که: اى کوه‌ها و اى پرندگان، با او هماواز شوید. و آهن را برایش نرم کردیم،

و ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم؛ (ما به کوه‌ها و پرندگان گفتیم:) ای کوه‌ها و ای پرندگان! با او هم‌آواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را برای او نرم کردیم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Certainly We gave David our grace: ‘O mountains and birds, chime in with him!’ And We made iron soft for him,

And certainly We gave to Dawood excellence from Us: O mountains! sing praises with him, and the birds; and We made the iron pliant to him,

And assuredly We gave David grace from Us, (saying): O ye hills and birds, echo his psalms of praise! And We made the iron supple unto him,

We bestowed Grace aforetime on David from ourselves: “O ye Mountains! Sing ye back the Praises of Allah with him! and ye birds (also)! And We made the iron soft for him;-

معانی کلمات آیه

اوبى: اوب رجوع. «اوبى» صیغه مفرد مؤنث امر حاضر است یعنى: برگردان. رجوع بده.
النا: یعنى نرم کردیم لین: نرمى، الیان: نرم کردن.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ «۱۰»

و همانا داوود را از سوى خود فضیلتى دادیم (و گفتیم:) اى کوه‌ها! با او (در تسبیح خدا) هم نوا شوید و (اى) پرندگان! (همراهى کنید) و آهن را براى او نرم کردیم.

نکته ها

شاید توبه و ناله‌ى کوه‌ها با داوود، همان تسبیح آنها باشد. «إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ» «۱»

«۱». ص، ۱۸.

جلد ۷ – صفحه ۴۲۴

خداوند به حضرت داوود علیه السلام دوازده فضیلت داده است:

۱. علم الهى. «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً» «۱»

۲. نبوّت و رسالت. «آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَهَ» «۲»

۳. کتاب آسمانى. «آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» «۳»*

۴. خلافت. «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَهً فِی الْأَرْضِ» «۴»

۵. استوارى حکومت. «شَدَدْنا مُلْکَهُ» «۵»

۶. امکانات فراوان. «أُوتِینا مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ» «۶»

۷. حکمت. «آتَیْناهُ الْحِکْمَهَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ» «۷»

۸. قضاوت. «فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ» «۸»

۹. نرم شدن آهن در دست او. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»

۱۰. فهمیدن سخن پرندگان. «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ» «۹»

۱۱. هم صدایى کوه‌ها و پرندگان با او. «یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ»

۱۲. فرزندى مثل سلیمان. «وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ» «۱۰»

در حدیث مى‌خوانیم که خداوند به داوود فرمود: «تو بنده خوبى هستى اگر از بیت المال مصرف نکنى! او چهل روز گریه کرد تا خداوند آهن را بدست او نرم و مشغول زره‌بافى شد و هر روز یک زره به قیمت هزار درهم مى‌بافت و تا سیصد و شصت زره بافت». «۱۱»

پیام ها

۱- خداوند، به بندگان برگزیده‌ى خود، عطایاى ویژه‌اى مى‌دهد. «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا»

«۱». نمل، ۱۵.

«۲». بقره، ۲۵۱.

«۳». اسراء، ۵۵.

«۴». ص، ۲۶.

«۵». ص، ۲۰.

«۶». نمل، ۱۶.

«۷». ص، ۲۰.

«۸». ص، ۲۶.

«۹». نمل، ۱۶.

«۱۰». ص، ۳۰.

«۱۱». کافى، ج ۵، ص ۷۴ و تفسیر نورالثقلین، ج ۳، ص ۴۴۶ به نقل از تفسیر راهنما.

جلد ۷ – صفحه ۴۲۵

۲- هستى، شعور دارد و مورد خطاب الهى قرار مى‌گیرد. «یا جِبالُ أَوِّبِی»

۳- مناجات موجودات، امرى حقیقى است، نه مجازى. «أَوِّبِی مَعَهُ»

۴- دنیا و آخرت قابل جمع است. (نبوّت و تصرّف در هستى براى داوود جمع شد). «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»

۵- اولیاى خدا، ولایت تکوینى و قدرت بر تصّرف در هستى دارند. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»

۶- استفاده از طبیعت ارزش است. فَضْلًا … وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ

۷- کسى که دل خود را براى خدا نرم کند، خداوند هم آهن را براى او نرم مى‌کند.

أَوِّبِی‌ … أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ

۸- ذوب آهن، سابقه‌ى دیرینه‌اى دارد. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»

۹- اولیاى خدا با صنعت ارتباط داشتند. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ «۱۰»

چون حق تعالى ذکر منیبین نمود قصه حضرت داود و سلیمان علیهما السّلام را که در کمال انابه بودند، در عقب آن ذکر فرماید:

وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا: و هر آینه بتحقیق عطا فرمودیم داود علیه السّلام را

جلد ۱۰ – صفحه ۵۱۱

از نزد ما زیادتى نعمت نسبت به سایر مردمان که آن نبوت بود، یا اعطاى زبور، یا حسن خلق با رعیت، یا توفیق عدل در حکم و فصل خطاب، یا بخشایش بر عاجزان و مساکین، یا حلاوت مناجات، یا علم به آنکه جز به بارگاه الهى پناهى نیست.

در عین المعالى- مراد حسن صوت است که هرگاه حضرت داود علیه السّلام زبور مى‌خواند، سباع و وحوش از منازل بیرون آمده استماع مى‌نمودند و طیور از نغمات جان فزایش مضطرب گشته خود را از هول بر زمین افکندى.

و اکثر مفسران برآنند که مراد، اعطاى مزیت نعمت است به او نسبت به انبیاى دیگر و آن اینست که: یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ‌: (بدل «اتینا» بتقدیر «قلنا») یعنى گفتیم اى کوهها بازگردانید آواز خود را با داود در وقت تسبیح او، یعنى موافقت کنید در تسبیح با او. وَ الطَّیْرَ: و همچنین گفتیم مرغان را که بازگردانید تسبیح او را. در این موافقت تسبیح کوهها و مرغان با حضرت داود علیه السّلام چند قول است:

۱- حق تعالى صدائى در کوهها و مرغان خلق مى‌کرد در وقت ذکر نمودن آن حضرت، مانند ایجاد صوت در شجره طور سینا.

۲- خداى تعالى ایشان را در آن وقت شعور و زبان عطا مى‌فرمود که با آن حضرت ذکر مى‌کردند.

۳- مسخرات او بودند، هر اراده در کوه کند از بیرون آوردن معادن و کندن چاهها و غیر آن به آسانى میسر شود، و هرحکم که مرغان را فرماید اطاعت کنند.

۴- حامل داود باشند بر تسبیح وقتى که تأمل در آن نماید از غرائب حکمت و ت؛ و اصح و اشهر قول اول است.

تبصره: اصل نظم چنین است: (وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا بتأویب الجبال و الطّیر) و تغییر آن به این نظم به جهت دلالت بر فخامت عظم شأن و کبریاء سلطانیه او سبحانه و عزت ربوبیت و جلال ابهت او است که کوهها و طیور را مانند عقلا گردانیده که منقاد امر اویند در نفوذ مشیت او در آنها، و اشعار به آنکه هیچ حیوان و جماد و ناطق و صامت نیست مگر که منقاد مشیت او غیر ممتنع از اراده او جلّت عظمته و برهانه است.

جلد ۱۰ – صفحه ۵۱۲

نقل شده که چون حضرت داود علیه السّلام تسبیح گفتى، کوهها به صدا او را امداد نمودى و مرغان بر زیر او صف کشیده به الحان دلاویز امداد او نمودى، «۱» و بسیار کس از مستمعان از نغمات آنها بیهوش شدى.

و مروى است که حضرت داود در شب تغییر لباس نمودى و در کوچه‌ها گردیدى و به هر کس رسیدى پرسیدى سلوک داود با رعیت چگونه است، همه او را به وصف جمیل ستایش مى‌کردند؛ و این به جهت آن بود که چون سلطنت داشت مى‌خواست اگر از حکّام او تعدى به کسى رسیده باشد در تلافى آن کوشد. شبى به این دستور در کوچه‌ها تردّد مى‌کرد، حق تعالى ملکى را به صورت مردى نزد او فرستاد و بنا به عادت از او پرسید که والى شما چگونه است، گفت: بسیار نیکو شخصى بود اگر در او یک خصلت نبودى. گفت آن چیست؟ گفت آنکه از بیت المال نخورد و از کسب دست خود خوردى‌ «۲».

و از حضرت صادق علیه السّلام نیز مروى است که: انّ اللّه اوحى الى داود نعم العبد انت لو لا انّک تأکل من بیت المال: یعنى حق تعالى وحى فرمود به داود که نیکو بنده‌اى مى‌بودى اگر از بیت المال نمى‌خوردى‌ «۳».

حضرت داود علیه السّلام چهل شبانه روز گریه و زارى کرد و از او سبحانه طلب کسبى مى‌نمود تا معیشت او از آن بگذرد، حق تعالى آهن را بر دست او نرم گردانید و زره ساختن را به او تعلیم فرمود. وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ: و نرم گردانیدیم براى او آهن را بى‌آتش و مطرقه، چنانچه آهن را در دست او به مثابه موم بودى که در آن هر تصرف که خواستى نمودى. نزد بعضى این به جهت شدت قوت و فرط قبض او نه آنکه آهن نرم شده بود.

«۱» مضمون حدیث در بحار الانوار ج ۱۴ ص ۱۴ بنقل از صاحب الکامل.

«۲» منهج الصادقین، ج ۷، ص ۳۸۶.

«۳» تفسیر مجمع البیان، ج ۴، ص ۳۸۱ (بجاى لو لا، الّا آمده است) و نیز در بحار ج ۱۴ ص ۱۳ روایت ۲۱ بنقل از من لا یحضره الفقیه: ۳۵۵ (با اندکى اختلاف در جزئیات حدیث)

جلد ۱۰ – صفحه ۵۱۳

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ «۱۰» أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ «۱۱» وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ وَ أَسَلْنا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنا نُذِقْهُ مِنْ عَذابِ السَّعِیرِ «۱۲» یَعْمَلُونَ لَهُ ما یَشاءُ مِنْ مَحارِیبَ وَ تَماثِیلَ وَ جِفانٍ کَالْجَوابِ وَ قُدُورٍ راسِیاتٍ اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورُ «۱۳» فَلَمَّا قَضَیْنا عَلَیْهِ الْمَوْتَ ما دَلَّهُمْ عَلى‌ مَوْتِهِ إِلاَّ دَابَّهُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ ما لَبِثُوا فِی الْعَذابِ الْمُهِینِ «۱۴»

ترجمه‌

و هر آینه بتحقیق دادیم داود را از جانب خود مزیّتى آنکه اى کوهها تسبیح گوئید با او و تبعیّت پرندگان را و نرم گرداندیم برایش آهن را

که بساز زره‌هاى رسا و اندازه نگاهدار در بافتن و بکنید کار شایسته همانا من بآنچه میکنید بینایم‌

و مسخّر کردیم براى سلیمان باد را سیر بامدادش ماهى بود و شبانگاهش ماهى و جارى کردیم برایش چشمه مس گداخته و از جنّیان کسانى را که کار میکردند پیش رویش باذن پروردگارش و آنکه سر مى‌پیچید از آنها از فرمان ما میچشاندیم باو از عذاب آتش سوزان‌

میساختند برایش آنچه میخواست از قصرها و تمثالها و کاسه‌هائى مانند حوضها و دیگهاى ثابت و استوار بجا آورید اى آل داود شکر را و کمى از بندگان من شکر گزارند

پس چون حکم کردیم بر او بمرگ راهنمائى نکرد آنها را بر مرگش مگر جنبنده زمین که میخورد عصایش را پس چون بروى در افتاد ظاهر شد جنّیان که اگر بودند میدانستند غیب را درنگ نمیکردند در عذاب خوار کننده.

تفسیر

خداوند متعال بحضرت داود که نسب و حسب او در سوره بقره ذیل قصّه طالوت و قتل جالوت بدست آن حضرت گذشت از بین انبیاء سلف مزیّت و کرام