پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره اعلی ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره اعلی ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره اعلی ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره اعلی ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد.

کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود.

آن کس که ترسد، بزودى عبرت گیرد.

آن که مى‌ترسد، پند مى‌پذیرد.

و بزودی کسی که از خدا می‌ترسد متذکّر می‌شود.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

he who fears [God] will take admonition,

He who fears will mind,

He will heed who feareth,

The admonition will be received by those who fear (Allah):

معانی کلمات آیه

«سَیَذَّکَّرُ»: پند خواهد گرفت. اندرز خواهد پذیرفت.

نزول

گویند: این آیه درباره عثمان بن عفان نازل گردیده است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌ «۸» فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرى‌ «۹» سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌ «۱۰» وَ یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى «۱۱» الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرى‌ «۱۲» ثُمَّ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‌ «۱۳»

«۸» و ما تو را براى آسان‌ترین (راه دعوت) آماده مى‌سازیم. «۹» پس تذکّر بده، (البتّه) اگر تذکّر مفید افتد. «۱۰» هر کس خشیت الهى داشته باشد، بزودى پند گیرد. «۱۱» و بدبخت‌ترین افراد از آن دورى کند. «۱۲» همان کس که به آتش بزرگ درافتد. «۱۳» پس در آنجا نه بمیرد و نه زندگانى کند.

نکته ها

حضرت موسى براى موفقیّت در انجام تبلیغ، دو چیز از خدا خواست، یکى سعه‌صدر ویکى آسان شدن امر رسالت: «رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی» «۱» خداوند این دو امر را بدون درخواست، به پیامبر اسلام عطا فرمود. چنانکه درباره سعه‌صدر فرمود: «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ» «۲» و درباره آسان شدن امر دعوت در این آیه مى‌فرماید: «وَ نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌». «۳»

مراد از «نُیَسِّرُکَ» آن است که اى پیامبر! نفس شریف تو را با خلق عظیم و سعه صدر و صفا و سادگى، چنان مهیّا مى‌کنیم که بتواند وظیفه رسالت را به آسانى و به بهترین طریق انجام دهد. کارى مى‌کنیم که تو خود راه آسان را انتخاب کنى که همان راه فطرت است. «۴»

شرائط تذکّر و موعظه:

الف: شرط موعظه، آمادگى واعظ است. نُیَسِّرُکَ‌ … فَذَکِّرْ

ب: تذکّر و موعظه باید بر اساس قرآن باشد. سَنُقْرِئُکَ‌ … فَذَکِّرْ

ج: واعظ باید خود اهل غفلت و نسیان نباشد. فَلا تَنْسى‌ … فَذَکِّرْ

د: واعظى موفق است که به امدادهاى الهى امیدوار باشد. سَنُقْرِئُکَ‌ … نُیَسِّرُکَ‌ … فَذَکِّرْ

«۱». طه، ۲۵- ۲۶.

«۲». شرح، ۱.

«۳». تفسیر المیزان.

«۴». تفسیر المیزان.

جلد ۱۰ – صفحه ۴۵۴

پیام ها

۱- تبلیغ دین و دعوت مردم به سوى خدا، مشکلات و سختى‌هاى فراوانى در پیش دارد که خداوند وعده داده است، مبلّغ دین را یارى دهد و تحمّل سختى‌ها را بر او آسان سازد. «نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌»

۲- به هر کس مأموریّتى مى‌دهید، گره کارش را باز کنید. «نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌ فَذَکِّرْ»

۳- تسبیح ما مقدّمه کار گشایى خداوند است. سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ‌ … نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌

۴- نزول وحى براى تذکّر به مردم است. سَنُقْرِئُکَ‌ … فَذَکِّرْ

۵- شرط تذکّر، پند پذیرى است و پیامبر نسبت به افراد پندناپذیر مسئولیّتى ندارد. «فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرى‌»

۶- تنها افراد خداترس تذکّر را مى‌پذیرند. «سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌»

۷- پنددادن افراد خداترس آسان‌تر است. نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌ … سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌

۸- به مُبلّغ باید دلدارى داد که کارش بیهوده نیست. فَذَکِّرْ … سَیَذَّکَّرُ …

۹- مُبلّغ نباید توقّع تأثیر فورى داشته باشد. «سَیَذَّکَّرُ»

۱۰- مشکل کفّار دورى خود آنان از قرآن و پیامبر است، نه آنکه در این دو عنصر پاک، ضعف یا نقصى باشد. «یَتَجَنَّبُهَا»

۱۱- قرآن میزان است. پندپذیر آن مدال‌ «یَخْشى‌» مى‌گیرد، «سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌» و پندناپذیر آن لقب «اشقى» دریافت مى‌کند. «وَ یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى»

۱۲- دورى از پند و پیام قرآن، مایه شقاوت است. «یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى»

۱۳- سیره دائمى تیره‌بختان دورى از پند است. «یَتَجَنَّبُهَا» در قالب مضارع براى معناى استمرار و دوام است.

۱۴- بدبخت‌ترین مردم کسى است که خشیت الهى ندارد. «اشقى» در برابر «یَخْشى‌» قرار گرفته است.

۱۵- توقّع اصلاح همه مردم را نداشته باشید. «سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌ وَ یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى»

۱۶- عامل پذیرش و عدم پذیرش در درون خود انسان است. یَخْشى‌ … اشقى‌

جلد ۱۰ – صفحه ۴۵۵

۱۷- کیفر به مقدار خباثت است. «اشقى- النَّارَ الْکُبْرى‌»

۱۸- دوزخ براى گروهى ابدى و همیشگى است. «لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‌»

۱۹- خلود در دوزخ، طبیعت دوزخیان را تغییر نمى‌دهد که دیگر از آتش رنج نبرند، بلکه دائما در شکنجه هستند. «لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‌»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌ «۱۰»

بعد از آن بر تفصیل حالتین تنبیه فرماید:

سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌: زود باشد که پند پذیرد کسى که بترسد.

تنبیه- خشیت حالت نفسانیه است که ناشى شود از شعور به عظمت پروردگار و هیبت سبحانى و این حالت حاصل نشود مگر براى کسى که اطلاع یابد بر جلال کبریائى. بنابراین متصفین بدین صفت متذکر شوند به کلام الهى و مواعظ سبحانى، زیرا ترسناکند از عذاب و عقاب خدا و اندیشناک از سوء عاقبت. لذا موعظه و پند در آنها تأثیر یابد به خلاف غافلین و متمرّدین. چنانچه در باره آنها فرماید:

جلد ۱۴ – صفحه ۱۶۱

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى «۱» الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى «۲» وَ الَّذِی قَدَّرَ فَهَدى‌ «۳» وَ الَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعى‌ «۴»

فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى‌ «۵» سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسى‌ «۶» إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما یَخْفى‌ «۷» وَ نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرى‌ «۸» فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرى‌ «۹»

سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى‌ «۱۰» وَ یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى «۱۱» الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرى‌ «۱۲» ثُمَّ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‌ «۱۳» قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى «۱۴»

وَ ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى «۱۵» بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیاهَ الدُّنْیا «۱۶» وَ الْآخِرَهُ خَیْرٌ وَ أَبْقى‌ «۱۷» إِنَّ هذا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولى‌ «۱۸» صُحُفِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسى‌ «۱۹»

ترجمه‌

تنزیه نما نام پروردگار خود را که برتر و بالاتر است‌

آن خداوندى که آفرید پس راست و درست نمود

و آن خداوندى که مقدّر فرمود پس راهنمائى کرد

و آنکه بیرون آورد چراگاه را

پس گرداند آنرا خشک و سست با آنکه از سبزى مایل بسیاهى بود

زود باشد که میخوانیم بر تو پس فراموش نمیکنى‌

مگر آنچه را که خواسته باشد خدا همانا او میداند آشکار را و آنچه پنهان میباشد

و بآسانى موفق کنیم تو را براى طریقه آسان‌

پس تذکّر ده اگر نفع دهد تذکّر

زود باشد که متذکر شود کسیکه بترسد

و دورى نماید از آن بدبخت‌ترین مردم‌

آنکه در آید در آتش بزرگتر

پس نه میمیرد در آن و نه زنده میماند

بتحقیق رستگار شد کسیکه پاک کرد خود را

و یاد نمود نام پروردگارش را پس نماز خواند

ولى اختیار میکنید زندگانى دنیا را

و دیگر سراى بهتر و پاینده‌تر است‌

همانا این هر آینه در کتابهاى پیشینیان است‌

صحف ابراهیم و الواح موسى.

تفسیر

خداوند سبحان در این سوره مبارکه امر فرموده است به پیغمبر خود که تنزیه نماید پروردگار خود را که برتر و بالاتر است از آنکه وصف شود از هر عیب و نقص و قصور و فتورى و اینکه فرموده تنزیه نما نام پروردگارت را شاید

جلد ۵ صفحه ۳۷۶

براى آن باشد که خداوند باسماء و صفات شناخته میشود نه بذات و تنزیه اسم باعتبار مسمّى است و بعضى گفته‌اند براى تعظیم تعبیر باسم شده و محتمل است مراد آن باشد