پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره ابراهیم ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره ابراهیم ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره ابراهیم ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ سوره ابراهیم ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

رسولان در جواب آنها گفتند: آیا در خدا که آفریننده آسمانها و زمین است شک توانید کرد؟ خدایی که شما را به مغفرت و آمرزش از گناهانتان می‌خواند و می‌خواهد به اجل معین و عمر طبیعی برساند. باز کافران گفتند: ما شما (پیغمبران) را مثل خود بشری بیشتر نمی‌دانیم که می‌خواهید ما را از آنچه پدران ما می‌پرستیدند منع کنید، پس (اگر به راستی پیغمبر هستید) برای ما حجت و معجزی آشکار (که ما را مجبور به ایمان کند) بیاورید.

پیامبرانشان گفتند: آیا در خدا که آفریننده آسمان ها و زمین است، شکی هست؟ او شما را دعوت [به ایمان] می کند تا همه گناهانتان را بیامرزد، و شما را تا زمان معینِ [عمرتان] مهلت می دهد. پاسخ دادند: شما بشرهایی مانند ما هستید که می خواهید ما را از معبودهایی که پدرانمان می پرستیدند باز دارید؛ پس [شما] دلیل روشنی [بر اثبات رسالت خود که مورد پسند ما باشد] بیاورید.

پیامبرانشان گفتند: «مگر در باره خدا -پدید آورنده آسمانها و زمین- تردیدى هست؟ او شما را دعوت مى‌کند تا پاره‌اى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و تا زمانِ معینى شما را مهلت دهد.» گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نیستید. مى‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان مى‌پرستیدند باز دارید. پس براى ما حجّتى آشکار بیاورید.»

پیامبرانشان گفتند: آیا در خدا -آن آفریننده آسمانها و زمین- شکى هست؟ شما را فرامى‌خواند تا گناهانتان را بیامرزد و تا مدتى معین شما را زنده گذارد. گفتند: شما جز مردمانى همانند ما نیستید. مى‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان مى‌پرستیدند باز دارید. براى ما دلیلى روشن بیاورید.

رسولان آنها گفتند: «آیا در خدا شکّ است؟! خدایی که آسمانها و زمین را آفریده؛ او شما را دعوت می‌کند تا گناهانتان را ببخشد، و تا موعد مقرّری شما را باقی گذارد!» آنها گفتند: «(ما اینها را نمی‌فهمیم! همین اندازه می‌دانیم که) شما انسانهایی همانند ما هستید، می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند بازدارید؛ شما دلیل و معجزه روشنی برای ما بیاورید!»

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Their apostles said, ‘Is there any doubt about Allah, the originator of the heavens and the earth! He calls you to forgive you a part of your sins, and grants you respite until a specified time.’ They said, ‘You are nothing but humans like us who desire to bar us from what our fathers used to worship. So bring us a manifest authority.’

Their apostles said: Is there doubt about Allah, the Maker of the heavens and the earth He invites you to forgive you your faults and to respite you till an appointed term. They said: You are nothing but mortals like us; you wish to turn us away from what our fathers used to worship; bring us therefore some clear authority.

Their messengers said: Can there be doubt concerning Allah, the Creator of the heavens and the earth He calleth you that He may forgive you your sins and reprieve you unto an appointed term. They said: Ye are but mortals like us, who would fain turn us away from what our fathers used to worship. Then bring some clear warrant.

Their messengers said: “Is there a doubt about Allah, The Creator of the heavens and the earth It is He Who invites you, in order that He may forgive you your sins and give you respite for a term appointed!” They said: “Ah! ye are no more than human, like ourselves! Ye wish to turn us away from the (gods) our fathers used to worship: then bring us some clear authority.”

معانی کلمات آیه

مسمى: اسم مفعول است به معنى تسمیه شده و تعیین شده.

تصدونا: صد و صدود: اعراض. منع کردن و باز داشتن . «تصدونا»: مانع شوید و بر گردانید ما را.

سلطان: سلطه: قدرت. یا قدرت از دون قهر. سلطان: دلیل و غلبه.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرَکُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا تُرِیدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمَّا کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبِینٍ «۱۰»

جلد ۴ – صفحه ۳۹۳

پیامبرانشان (در جواب) گفتند: آیا درباره خدا، آفریدگار آسمان‌ها و زمین، شکى هست؟! (آیا هستى با این عظمت نیاز به خالق ندارد؟) او که شما را (به راه حقّ) دعوت مى‌کند تا از گناهانتان بگذرد و تا موعد معین شما رامهلت دهد. (کفّار) گفتند: شما جز انسانى همچون خود ما نیستید، (و امتیازى بر ما ندارید) شما مى‌خواهید ما را از آنچه نیاکان ما مى‌پرستیدند باز دارید، (اگر غیر از این است) پس براى ما برهان و معجزه‌اى روشن (آنگونه که ما مى‌خواهیم) بیاورید.

نکته ها

در آیه‌ى قبل کفّار به انبیا گفتند: «تَدْعُونَنا» شما ما را به راه خدا مى‌خوانید، ولى در این آیه پیامبران به آنان گفتند: «یَدْعُوکُمْ» خدا شما را مى‌خواند. یعنى دعوت ما از جانب خود و به سوى خود نیست، بلکه از سوى خدا و به سوى خداست.

به گفته‌ى زمخشرى و مراغى؛ وعده‌هاى قرآن نسبت به مؤمنان بخشش تمام گناهان است. «یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ» ولى نسبت به دیگران، بخشش بعضى از گناهان است. «یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ»

پیام ها

۱- اعتقاد به خدا، فطرى و بدیهى است و سزاوار شک نیست. «أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ»

۲- در کنار عقل و فطرت، محبّت و دعوت نیز لازم است. أَ فِی اللَّهِ شَکٌ‌ … یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ‌

۳- دین انسان را به پاکى از آلودگى‌ها دعوت مى‌کند. یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ … ذُنُوبِکُمْ‌

۴- خداوند طالب غفران و آمرزش گناهان انسان است. «یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ»

۵- توبه و اطاعت از خداوند باعث تاخیر اجل انسان مى‌شود. یَدْعُوکُمْ‌ … یُؤَخِّرَکُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌

۶- خداوند از روى مهر، به هدایت دعوت مى‌کند و از روى لطف تا پایان عمر

جلد ۴ – صفحه ۳۹۴

مهلت انتخاب مى‌دهد. «یَدْعُوکُمْ‌- یُؤَخِّرَکُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى»

۷- عمر هر انسانى، از پیش اندازه‌گیرى و تعیین شده است. «إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى»

۸- تعصّبات قومى و نژادى، مانع پذیرفتن حقّ است. «یَعْبُدُ آباؤُنا»

۹- خانواده در عقاید و باورهاى انسان، نقش مهمى دارد. «یَعْبُدُ آباؤُنا»

۱۰- عناد و گردنکشى در برابر حقّ، درد بى‌درمان است. تمام انبیا با معجزه به سراغ مردم مى‌رفتند، ولى لجاجت برخى مردم سبب مى‌شد که همواره معجزه‌ى تازه‌اى که طبق هوس آن‌ها باشد از پیامبران درخواست کنند. «فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبِینٍ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرَکُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُرِیدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمَّا کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبِینٍ «۱۰»

قالَتْ رُسُلُهُمْ‌: گفتند انبیاى ایشان در جواب آنها. أَ فِی اللَّهِ شَکٌ‌: آیا در وجود خداى تعالى شکى هست، یعنى از کثرت ادله و براهین بر وجود ذات احدیت سبحانى، شک را مجال نمانده. فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: آفریننده آسمانها و زمینها است.

تبصره: شخص عاقل به تفکر در آیات عالم آفاق و انفس، هرآینه حکم نماید بوجود آفریدگار، زیرا آنچه در اقلیم وجود یافت شود رشحه‌اى از رشحات فیض الهى و قطره‌اى است از دریاى بى‌منتهاى رحمت سبحانى، و از اوج عالم مجردات تا حضیض منزل مادیات را اگر سیر کنى، بجز صنع او نبینى، و از ثرى تا ثریا بجز قدرت او نیابى، در هر ذره‌اى از ذرات عالم وجود که بنگرى، قدرت خالق را مشاهده کنى.

دل هر ذره را که بشکافى‌

آفتابیش در میان بینى‌

اگر جمیع عقلاى عالم و حکماى بنى آدم از بدو خلقت تا قیام قیامت، دامن همت بر میان زنند که انواع حکمت و غرائب عظمت پروردگار را دریابند، هر آینه به عشرى از اعشار آن نخواهند رسید، بنابراین چگونه کسى را شکى‌

جلد ۷ – صفحه ۲۵

خواهد بود.

یَدْعُوکُمْ‌: مى‌خواند شما را به توسط انبیاء و کتب خود به ایمان و طاعت. لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ‌: تا بیامرزد شما را چون ایمان آرید بعضى از گناهان شما را، مراد حقوق خدا باشد نه حقوق مردم، زیرا اسلام آنها را برندارد. یا بیامرزد بعض گناهان شما را که غیر شرک باشد. یا بیامرزد بعض گناهان شما را که حقوق اللّه باشد به اطاعت و توبه، و لکن حق الناس محتاج به اداء و تدارک و اصلاح خواهد بود.

کافى شریف‌ «۱»- از حضرت باقر علیه السّلام قال الظّلم ثلثه ظلم یغفره اللّه و ظلم لا یغفره اللّه و ظلم لا یدعه اللّه فامّا الظّلم الّذى لا یغفره فالشّرک و امّا الظّلم الّذى یغفره فظلم الرّجل نفسه فیما بینه و بین اللّه و امّا الظّلم الّذى لا یدعه فالمداینه بین العباد.

فرمود: ظلم سه قسم است: ظلمى که مى‌آمرزد خداوند تعالى آن را، و ظلمى که نیامرزد آن را، و ظلمى که وانگذارد آن را. اما ظلمى که نیامرزد آن را، شرک به خدا باشد که به این حال از دنیا رود. اما ظلمى که ممکن است بیامرزد آن را، ظلم به نفس باشد میان بنده و خدا در نافرمانى (مشرک و عاصى به اعتبار آنکه وضع کفر و معصیت در محل ایمان و طاعت نموده‌اند ظالم اطلاق شده، زیرا ظلم وضع شیئى است در غیر محل). و اما ظلمى که وانگذارد مکافات آن را، ظلم در معامله بین مردم که حق الناس باشد.

نکته: قوله‌ (لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ) در ایراد (من) در خطاب کفار و عدم ایراد آن در خطاب مؤمنین در جمیع قرآن به جهت تفرقه بین خطابین است و مى‌تواند بود که چون در کفار مراد به مغفرت گناهانى است که مترتب بر ایمان ایشان است، و در مؤمنین مغفرت در حالات ایمان است که باعث طاعت و تجنب از معصیت باشد، پس شامل خروج از مظالم نیز بوده باشد از این جهت‌

«۱» اصول کافى جلد ۲ صحفه ۳۳۱ باب الظلم.

جلد ۷ – صفحه ۲۶

اینجا ذکر لفظ (من) فرموده:

خلاصه، پیغمبران به امتان خود مى‌گفتند: ایمان آرید تا حق تعالى گناهان شما را بیامرزد. وَ یُؤَخِّرَکُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌: و تأخیر اندازد شما و مهلت دهد تا وقت نام برده شده که آخر عمر و رسیدن مرگ شما باشد. پس از تبلیغ رسولان و دعوت به آمرزش رحمان، قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا: گفتند امتان در جواب آنان، نیستید شما مگر آدمى مثل ما در صورت و هیئت، و هیچ فضلى نیست براى شما در ظاهر نسبت به ما، پس چرا شما مخصوصید به نبوت از میان ما، و اگر خدا خواستى که پیغمبرى فرستد به آدمیان، از جنسى فرستادى که افضل از بشر باشد. تُرِیدُونَ أَنْ تَصُدُّونا: مى‌خواهید اینکه بازدارید ما را به دعوى پیغمبرى. عَمَّا کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا: از آنچه بودند که مى‌پرستیدند پدران ما از اصنام. فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبِینٍ‌: پس بیاورید ما را به حجتى روشن بر صحت دعوى خود، یا بر استحقاق بر فضیلت نبوت و مزیت رسالت. سه شبهه در مقابل دعوت رسولان وارد ساختند: ۱- شبهه بشریت آنان به اعتقاد اینکه افراد انسان تمام متساویند در کلیّه جهات، پس محال است برسد تفاوت را به حدى که مقام نبوت را دارا شود با اشتراک کل در ضروریات بشریه از خوردن و آشامیدن. ۲- تمسک به طریقه تقلید آباء خود در پرستش و ستایش بتان ۳- انکار ایشان دلالت معجزه را بر صدق دعوى، و به زعم خود معجزا