پاورپوینت کامل آیه ۱۰ انسان ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰ انسان ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰ انسان ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰ انسان ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

ما از (قهر) پروردگار خود به روزی که (از رنج و سختی آن رخسار خلق) در هم و غمگین است می‌ترسیم.

ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم.

ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت، هراسناکیم.»

ما از پروردگار خود مى‌ترسیم، در روزى که آن روز عبوس و سخت و هولناک است.

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزی که عبوس و سخت است!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed we fear a frowning and fateful day from our Lord.’

Surely we fear from our Lord a stern, distressful day.

Lo! we fear from our Lord a day of frowning and of fate.

“We only fear a Day of distressful Wrath from the side of our Lord.”

معانی کلمات آیه

عبوس: آدم قیافه درهم کشیده، عبس (بر وزن عقل): رو ترش کردن. گویى یوم با صفت اهل آن وصف شده است نظیر یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ مدثر/ ۹.
قمطریر: شدید الشر. «اقمطر الیوم: اشتد» اصل آن به معنى جمع شدن و جمع کردن است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً «۷» وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً «۸» إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً «۹» إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً «۱۰»

آنان به نذر وفا مى‌کنند و از روزى که شرش فراگیر است مى‌ترسند. و غذاى خود را با آن که دوستش دارند، به بینوا و یتیم و اسیر مى‌دهند. (و مى‌گویند:) ما براى رضاى خدا به شما طعام مى‌دهیم و از شما پاداش و تشکّرى نمى‌خواهیم. همانا ما از پروردگارمان، به خاطر روزى عبوس و سخت، مى‌ترسیم.

نکته ها

«مستطیر» از «سیطائره» یعنى سلطه است و ریشه آن «طیر»، به معناى گستردگى است.

«قمطریر» به معناى شرّى است که سخت باشد.

بر اساس برخى روایات، اطعام مسکین و یتیم و اسیر در یک شب واقع شد و براساس برخى، در سه شب متوالى اتفاق افتاد و هر شب، یکى از آنها مراجعه کرد.

مراد از «یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ» آن است که اهل بیت با آنکه آن غذا را دوست داشتند، به دیگران دادند. چنانکه قرآن در جاى دیگر مى‌فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» به نیکى نمى‌رسید مگر آنکه از آنچه دوست دارید، انفاق کنید. «۱»

صاحب تفسیر المیزان مى‌فرماید: محبّت اهل بیت به خداوند در آیه بعد مطرح شده که مى‌گویند: «إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ» و منظور از «عَلى‌ حُبِّهِ»، علاقه به غذا است که در این صورت، علاوه بر اخلاص، ایثار آنان نیز ثابت مى‌شود.

اگر به فکر نام و شهرت نباشید، خداوند نامتان را جاودانه مى‌کند. کارى که اهل بیت کردند، ارزش مادى فراوانى نداشت ولى چون خالصانه بود، خداوند آن را ماندگار ساخت.

«۱». تفسیر برهان؛ محاسن برقى، ج ۲، ص ۳۹۷.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۲۸

در این آیه، کلمات مسکین و یتیم و اسیر به صورت نکره آمده تا بگوید: در اطعام، نباید گزینش کرد، بلکه به هرکس که بود انفاق کنید.

پروین اعتصامى درباره اخلاص در انفاق مى‌گوید:

بزرگى داد یک درهم گدا را

که هنگام دعا یاد آر ما را

یکى خندید و گفت این درهم خُرد

نمى‌ارزید این بیع و شرى‌ را

مکن هرگز به طاعت خودنمایى‌

حجاب دل مکن روى و ریا را

تو نیکى کن به مسکین و تهیدست‌

که نیکى خود سبب گردد دعا را

به وقت بخشش و انفاق پروین‌

نباید داشت در دل جز خدا را

خوف از خداوند، به معناى خوف از مقام اوست. چنانکه در جاى دیگر مى‌فرماید: «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ» «۱»

پیام ها

۱- کمال واقعى زمانى است که نیکى در انسان نهادینه شود. (تمام کمالات با فعل مضارع که نشانه استمرار فعل است، آمده است.) یُوفُونَ‌، یَخافُونَ‌، یُطْعِمُونَ‌ و …

۲- اطعام و انفاق زمانى ارزش بیشتر دارد که شى‌ء انفاق شده، مورد نیاز و علاقه انسان باشد. «یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ»

۳- اسلام، حامى مستمندان و یتیمان و اسیران است. وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ‌ … مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً

۴- گروهى طعام را دوست دارند و گروهى اطعام را. «یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ»

۵- اطعام، زمانى ارزش بیشترى دارد که از خود و با دست خود باشد. «نُطْعِمُکُمْ»

۶- کمکى ارزش دارد که خالصانه و به دور از هر منّت و انتظارى باشد. «نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ»

۷- آنچه به عمل ارزش مى‌دهد، انگیزه خالصانه و اخلاص در عمل است.

«۱». الرّحمن، ۴۶.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۲۹

«نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً»

۸- نیکان، نه تنها با زبان درخواست تشکّر ندارند، بلکه در دل هم به فکر تمجید و تشکّر نیستند. لا نُرِیدُ … شُکُوراً

۹- گرچه ابرار انتظار پاداش ندارند ولى مردم نباید بى‌تفاوت باشند. در آیه ۲۵ سوره قصص مى‌خوانیم: حضرت شعیب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّایى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «إِنَّ أَبِی یَدْعُوکَ لِیَجْزِیَکَ أَجْرَ ما سَقَیْتَ»

۱۰- گذشتن از پاداش، به تنهایى نشانه اخلاص نیست، بلکه گذشتن از تمجید و تشکّر نیز لازم است. «لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً»

۱۱- وفاى به نذر واجب است و کسى که به نذر خود وفا نکند، از قهر الهى بترسد. «یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً»

۱۲- اگر کارى براى خدا باشد، فقط از قهر او مى‌ترسیم، نه مردم. «نَخافُ مِنْ رَبِّنا»

۱۳- داشتن انگیزه الهى، منافاتى با شوق به ثواب یا خوف از عقاب ندارد. زیرا ثواب و عقاب نیز از خداست. لِوَجْهِ اللَّهِ‌ … إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً

۱۴- در قیامت، نه تنها مردم عبوسند، بلکه روز عبوس است. «یَوْماً عَبُوساً»

۱۵- براى فرار از آن روز عبوس، امروز در برابر مسکین و یتیم و اسیر، عبوس نکنید. «نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً «۱۰»

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا: بدرستى که ما مى‌ترسیم از پروردگار خود، یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً: در روزى ترش در نهایت سختى، یعنى روزى که رویهاى مردم در آن ترش گردد به جهت شدت اهوال آن و به سبب کراهت آن، مردم روى خود را درهم کشند. از ابن عباس مروى است که روى کافران در آن روز ترش گردد و درهم کشیده شود، و در میان هر دو چشم او مثل قطران عرق روان شود. حاصل آنکه ما به جهت رضاى الهى و غضب سبحانى در این روز که مشتمل است بر شدائد غیر متناهى، اطعام مى‌کنیم نه به غرضى از اغراض.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً «۱» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَهٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْناهُ سَمِیعاً بَصِیراً «۲» إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبِیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً «۳» إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرِینَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِیراً «۴»

إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً «۵» عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجِیراً «۶» یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً «۷» وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً «۸» إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً «۹»

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً «۱۰»

ترجمه‌

آیا گذشته است بر انسان وقتى از روزگار که نبود چیزى که یاد کرده شود

همانا ما آفریدیم انسانرا از نطفه که اجزائى است مخلوط بهم و آزمایش میکنیم او را پس قرار دادیم او را شنوا و بینا

همانا ما نمودیم باو راه را با آنکه شکر گزار باشد یا کفران کننده‌

همانا ما مهیّا نمودیم براى کافران زنجیرها و غله