پاورپوینت کامل علی علم الهدی فومنی ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علی علم الهدی فومنی ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علی علم الهدی فومنی ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علی علم الهدی فومنی ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و تحصیلات
۲ هجرت به نجف
۳ دستگیری در بغداد
۴ خصوصیات اخلاقی، اجتماعی و سیاسی

۴.۱ ویژگی های علمی ‌‌و اخلاقی
۴.۲ فعالیت سیاسی
۴.۳ شجاعت

۵ رحلت
۶ پانویس
۷ منابع

تولد و تحصیلات

آیت الله علی علم‌الهدی، در خانواده‌ای متدین و مذهبی، در سال ۱۲۵۰ ش. و در محله «حلقه سر» فومن دیده به جهان گشود. وی در دوران کودکی قرآن را در مکتب‌خانه، زیر نظر استادانی که از طالقان برای امرار معاش و آموختن قرآن بدان نواحی می‌‌رفتند، به خوبی آموخت و به امر و تشویق والدینش راهی حوزه علمیه رشت گردید. و در مدرسه جامع، واقع در محله صالح‌آباد رشت، اقامت گزید و به تحصیل علوم دینی پرداخت.

به نام استادان وی در این مقطع تصریح نشده است؛ اما با وجود عالمان بزرگ و برجسته‌ای مانند حاج ملا محمد خمامی‌‌ (متوفای ۱۳۲۷ ق) و حاج سید محمود روحانی رشتی که از اعلم عالمان رشت بودند، وی مشغول فراگیری مقدمات علوم دینی شد. در همین مدرسه بود که وی با مرحوم میرزا کوچک خان جنگلی آشنا و روحیه جوانمردی، آزادگی و مبارزه در وجودش جوانه زد و تا پایان عمر شریفش با همین روحیات عالیه انسانی و اسلامی ‌‌زندگی کرد. شیخ علی علم‌الهدی در این مدرسه در میان دوستان و طلاب، با همان نامِ زادگاهش «حلقه سر» خوانده می‌‌شد؛ یعنی شیخ علی حلقه سری. وی پس از مدتی توقف در رشت، راهی تهران شد و در مدرسه صدر(*) واقع در در میدان مُنیریه سکنی گزید. او ارتباطش را با مرحوم میرزا کوچک‌ خان – که در مدرسه محمودیه تهران مشغول تحصیل بود – قطع نکرد. وی در تهران مشغول فراگیری علوم معقول و منقول گردید. مهمترین استادان آن بزرگوار عبارتند از:

میرزا هاشم اشکوری گیلانی (م ۱۳۳۲ ق)؛[۱]
میرزا ابوالحسن جلوه (م ۱۳۱۴ ق)؛[۲]
میرزا محمدحسن آشتیانی (م ۱۳۱۹ ق) علم‌الهدی فقه و اصول را نزد این فقیه بلندآوازه تلمذ کرده است.[۳] علم الهدی نیز از مدرسان حوزه تهران بشمار می‌‌آمد و سطوح پایین‌تر را برای جمعی از فضلا و طلاب تهران تدریس می‌‌نمود.

هجرت به نجف

آیت الله علم الهدی بعد از مدتی تحصیل در تهران، برای تکمیل معارف به شهر نجف اشرف مشرف شد و در جوار حضرت امام علی علیه السلام در محضر عالمان و فقیهان نامدار و سترگ آن حوزه کهنسال زانوی ادب بر زمین زد و از خرمن دانش بیکران آنان خوشه‌ها چید و بهره‌ها برد تا این که به درجه اجتهاد نائل آمد. مهمترین استادان آن بزرگوار عبارتند از آیات:

ملا محمدکاظم خراسانی، صاحب کفایهالاصوال (متوفای ۱۳۲۹ ق)؛
سید محمدکاظم یزدی، صاحب العروه الوثقی (متوفای ۱۳۳۷ ق)؛
ملا فتح‌الله شریعت اصفهانی، معروف به «شیخ الشریعه» (متوفای ۱۳۳۹ ق)؛
ملا عبدالله دیوشلی گیلانی، معروف به «مازندرانی» (متوفای ۱۳۳۰ ق)؛
شیخ شعبان دیوشلی لنگرودی، معروف به «گیلانی» (متوفای ۱۳۴۸ ق).

آیت الله علم‌الهدی بعد از سال‌ها تحصیل در مکتب پویای علوی و رسیدن به مقام شامخ فقاهت و دریافت اجازات کم‌نظیر از استوانه‌های علمی ‌‌یاد شده، نجف اشرف را ترک و به زادگاهش بازگشت.

دستگیری در بغداد

آیت الله علم‌الهدی هنگام بازگشت به ایران به قصد زیارت عتبات عالیات، به بغداد رفت ولی توسط نیروهای عثمانی دستگیر و ماه‌ها در زندان این شهر گرفتار شد. علت دستگیری، چگونگی محاکمه و مدت زندانی شدن وی بر ما پوشیده است.

آیت الله احسان‌بخش می‌‌نویسد: آیت الله علم‌الهدی در نجف اشرف بود که جنب و جوش میرزا کوچک خان در گیلان[۴] او را متوجه خود ساخت. بنابراین تصمیم گرفت به گیلان بیاید. وی در مسیر راه موفق به زیارت عتبات عالیات شد. او چون مرد رشید، سرخ گونه و شبیه اروپایی‌ها بود، توسط افندی‌های بغداد دستگیر شد و سال‌ها در زندان به سر برد. احتمال داده می‌‌شود که وی با دخالت عالمان نجف از زندان آزاد شده باشد.[۵]

به نظر این جانب این که دستگیری آیت الله علم‌الهدی با توجه به اوصافی که از او ذکر خواهد شد فقط به جهت شباهت او به اروپایی‌ها بوده باشد چندان معقول به نظر نمی‌‌رسد.

آیت الله علم‌الهدی در جریان انقلاب مشروطه در تهران حضوری فعال داشت. وی چون مشاهده کرد آشفتگی‌های پدید آمده توسط طرفداران مشروطه و حامیان استبداد، فرساینده و مانع تلاش‌های علمی ‌‌او است؛ رهسپار نجف گردید. احتمال دارد دستگیری وی توسط عمال استعمار بی‌ارتباط با نقش وی در قضایای مشروطیت نبوده باشد. چنانچه در شرح حال آیت الله میرزا علی هسته‌ای از قول فرزندش اشاره شد که برخی از فعالان مشروطه بعدها توسط عمال رژیم دستگیر و زندانی شدند.

خصوصیات اخلاقی، اجتماعی و سیاسی

علم‌الهدی دارای کمالات علمی، اخلاقی و سیاسی‌ای بود که به برخی از آن ها اشاره می‌‌شود.

ویژگی های علمی ‌‌و اخلاقی

آیت الله علم‌الهدی بعد از بازگشت به گیلان، شهر رشت را که نقش محوری در مسائل علمی ‌‌این استان داشت برای سکونت برگزید. وی علاوه بر ارشاد و هدایت مردم، با نهایت فروتنی ادبیات عرب را در مدرسه علمیه مهدویه رشت برای طلاب و فضلا تدریس می‌‌کرد.

آیت الله احسان‌بخش قدس سره می‌‌نویسد: استاد ما آیت الله علم الهدی قطعاً از نظر علمی‌ ‌یکی از شخصیت های برجسته گیلان و از لحاظ بینش سیاسی با آن موقعیت علمی، بی‌نظیر بود؛ اما با کمال تواضع، کتب دینی از مطول تا اسفار را تدریس می‌‌کرد. او از صبح تا ظهر چهار-پنج درس فقط برای ما می‌‌گفت و در درس او بیشترین شاگردان جمع می‌‌شدند. شاگردان ایشان بیشتر فاضل و دارای معلومات وسیع بودند. ۱۲ نفر از ۲۵ نفر طلبه مدرسه مهدویه از شاگردان او بودند. درس ایشان بسیار شیرین و جذاب بود.

وی به طلاب عشق می‌‌ورزید و به یک‌یک طلبه‌ها احترام می‌‌گذاشت. در درس ایشان کسی پشت سر دیگری غیبت نمی‌‌کرد، یعنی مجاز نبود. غیر از درس و بحث حرف‌های داخل و خارج زدن در حضور ایشان ممنوع بود. روزی در محضرشان جمع بودیم یکی از طلبه‌ها دیر کرد و استاد درس را شروع نمی‌‌کرد. یکی از طلاب گفت: او که در درس شما چرت می‌‌زند! چه فایده! ایشان کتاب را بست و گفت: در مجلسی که در آن غیبت شود درس گفتن را روا نمی‌‌دانم و کلاس را تطعیل کرد.

از زمان نوجوانی تا فراغت از درس حوزوی و دانشگاهی امکان دارد اسامی ‌‌خیلی از استادان را فراموش کرده باشم؛ ولی نام این استاد و اسم و رسم او هیچ وقت از خاطرم نمی‌‌رود و همیشه برایم تازگی دارد. وی به راستی اهل علم و عمل بود و لاجرم هر چه می‌‌گفت، در وجود آدمی ‌‌می‌‌نشست و بر دل جای می‌‌گرفت.

هر سال بدون استثنا در ماه مبارک رمضان برایش قرآن ختم می‌‌کنم و پس از انقلاب به عنوان احترام و وفاداری شاگرد نسبت به استاد، خیابان شاه سابق را به نام ایشان (خیابان علم‌الهدی) نامگذاری کردم تا شاید بدین وسیله مختصری از دین خود را نسبت به این استاد عزیزم ادا کرده باشم.[۶]

فعالیت سیاسی

آیت الله علم‌الهدی در طول عمر شریفش علاوه بر تحصیل و تدریس، هیچ‌گاه از مسائل و اوضاع سیاسی جامعه غفلت نکرد و در پاره‌ای از مقاطع فعالانه در صحنه حضور داشت. او از مشروطه ‌خواهان متعصب، قاضیِ میرزا کوچک‌خان جنگلی و عضو هیئت اتحاد اسلام بود. دوران تحصیل وی در تهران مصادف با فعالیت‌های مشروطه خواهان و انحراف مشروطیت از مسیر دینی و شرعی خود، اعدام شیخ فضل‌الله نوری و وقایع دردناکی بود که موجب شد وی به شدت از مشروطیت و مشروطه‌خواهان متنفر گردد.

آیت الله احسان‌بخش نماینده اسبق ولی فقیه در گیلان و امام جمعه رشت می‌‌نویسد: «از استادم حضرت آیت الله حاج شیخ مهدی امامی ‌‌مازندرانی در قم که مورد توجه خاص مؤسس حوزه علمیه شیخ عبدالکریم حائری بود، شنیدم که می‌‌فرمودند: روزی که شیخ فضل الله نوری را در تهران به دار کشیدند، من در مدرسه صدر بودم. آن شب برخی طلاب مدرسه جشن و پایکوبی داشتند، جز حجره شیخ علی علم‌الهدی که تاریک بود. رفتم، خوب برانداز کردم و با دقت نگریسم، دیدم که وی به شدت می‌‌گرید. گفتم: تو که مشروطه خواهی، چرا اشک می‌‌ریزی! گفت: شیخ فضل‌الله را نکشتند، بلکه همه ما را کشتند، اسلام را کشتند».[۷]

آری آیت الله علم‌الهدی بعد از انحراف مشروطیت، همانند بسیاری از بزرگان و عالمان، نه تنها از مشروطیت متنفر شد؛ بلکه حاضر نبود نام آن را نیز بشنود.

تحلیل سیاسی استاد

آیت الله احسان بخش می‌‌نویسد: به خاطر دارم که تابستان سال ۱۳۲۹ ش. از قم به رشت و به زیارت استادم رفتم و ماجراهای تازه آن دوران، که مسئله ملی شدن نفت و آوردن جنازه رضاخان به قم و تحصن طلاب در مدرسه فیضیه بود را مشروحاً برایش گفتم. استاد، تبسمی ‌‌کرد و گفت: تو برو درس بخوان و ملا شو. کلاهی را که در ایام تحصیل بر سر ما گذاشتند، بر سر شما نگذارند. تلاش کن تا ملای خوبی بشوی. سپس گفت: به حرف‌هایم گوش کن، سیاست انگلیس در جهان به بن رسیده و قدرت سیاسی آنان منفور عام و خاص شده است.

قدرت جدید کمونیست شوروی، آلمان را شکست داده و فرانسه هم توانش را از دست داده است، بنابراین باید نیروی جدیدی در منطقه حکومت کند و در این صورت آمریکا را خواهند آورد؛ آمریکا وارث انگلستان می‌‌شود، دور، دورِ آمریکاست. ما چه دلمان بخواهد و چه نخواهد؛ از این به بعد حرف اول را امریکایی ها خواهند زد و کارگردان صحنه‌ها این ها هستند. تو کار به کار این ها نداشته باش! برو درس بخوان تا ملا شوی؛ زیرا این سر و صداها که الآن در مملکت می‌‌شنوی بسیاری از آنان سخنگویان آمریکا هستند.

آن گاه فرمود: من در مشروطیت، جوانی پرشور بودم. وقتی که مشروطیت پیروز شد، برای این که مژده مشروطیت را به عالمان قم برسانم، سحر از تهران حرکت کردم و بعد از ظهر به علی‌آباد رسیدم. بعدها دریافتم که امثال ما پادوی دیگران بودیم و برای آن ها سینه چاک می‌‌کردیم، در صورتی که حق ما و دسترنج ما را دیگران می‌‌بلعیدند. استادم با این که در بحث سیاسی استاد بود؛ ولی سعی می‌‌کرد در مسائل سیاسی و مملکتی کمتر وارد شود و همیشه از این که مشروطه مسیرش را عوض نموده است رنج می‌‌برد.[۸]

لازم به ذکر است با قتل ناصرالدین شاه، فرزند بی‌کفایت وی، مظفرالدین شاه به قدرت رسید و چون او از علم و تدبیری که لازمه حکومت است بی‌بهره بود اوضاع کشور آشفته شد و این اوضاع نابسامان، ملت را تحت فشار قرار داد. مردم به رهبری روحانیت و وعاظ، با اعلام نارضایتی از برخی از مسائل جاری چون ظلم حاکمان محلی، درصدد تغییر وضع موجود برآمدند. تظاهرات و تحصن علما که خواستار اجرای قوانین اسلامی ‌‌و ایجاد عدالت‌خانه بودند، مورد توافق شاه واقع شد؛ ولی استعمار انگلیس با رخنه در این نهضت، که ریشه‌ای مکتبی و اسلامی ‌‌داشت و تبدیل آن به حکومت مشروطه، با استفاده از جهل و ناآگاهی مردم و با نیرنگ و تبلیغات روشنفکران غربزده توانست میان علما و مردم تفرقه ایجاد نماید.

مخالفت با مشروطه

یکی از مهمترین امور در این دوره، اقدامات مجلس در تدوین قانون اسلامی ‌‌بود. دو دیدگاه وجود داشت؛ روحانیان و در رأس آن شیخ فضل‌الله نوری خواهان قانونی بودند که بر اساس شریعت اسلامی ‌‌باشد و در مقابل روشنفکران غربزده قانونی همسان قوانین کشورهای اروپایی می‌‌خواستند. این دو دیدگاه که ناشی از دیدگاه فکری و اعتقادی آن ها بود، سرآغازِ پیدایش تفرقه بین مبارزان گردید.

شیخ فضل الله در ابتدا با نصحیت و هدایت، خواست از تصویب قوانین ضداسلامی ‌‌جلوگیری نماید؛ ولی نه تنها کاری از پیش نبرد؛ بلکه مورد حملات ناجوانمردانه روشنفکران غربزده و فراماسونری‌ها و دیگر ناآگاهان ق