پاورپوینت کامل حکمت‌ ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکمت‌ ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکمت‌ ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکمت‌ ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معنای حکمت
۲ جایگاه حکمت در علم اخلاق
۳ تقسیمات حکمت در نزد حکماء
۴ حکمت در قرآن
۵ حکمت در روایات

۵.۱ ارج نهادن به حکمت در روایات
۵.۲ تفسیر حکمت‌ در روایات
۵.۳ سرآغاز و غایت حکمت
۵.۴ رأس حکمت‌
۵.۵ آنچه حکمت مى‌آورد
۵.۶ آنچه مانع کسب حکمت مى‌‌شود

۶ شهر حکمت و درِ آن
۷ شرایط تحصیل حکمت
۸ پانویس

معنای حکمت

حکمت به معنى علم و تفقه است و در معنای آن گفته شده است: حکمت شناخت حقایق است. چنان که هستند به قدر توانائى.

ابن سینا گوید: حکمت صناعتى نظرى است که انسان توسط آن از تحصیل آنچه بر اوست که بدست آورد و آنچه بر اوست که انجام دهد تا نفس خود را به آن، مرحله کمال برساند بهره‌‌مند مى‌‌شود و استکمال مى‌یابد و تبدیل به یک عالم عقلى مى‌شود. مساوى عالم وجود و مستعد وصول سعادت اخروى مى‌‌شود و این بر حسب توانائى انسان است. (رساله پنجم در اقسام علوم عقلى از رسائل هفت‌گانه حکمت و طبیعیات).

کاربردهای دیگر حکمت عبارتند از:

حالتى است که افعال و اقوال بدان توصیف مى‌‌شود.
فایده‌‌ایست مترتب بر عمل بدون این که خود انگیزه آن عمل باشد.
حکمت سخنى است که لفظ آن اندک و معنى آن بسیار باشد جمع آن حکم است از قبیل مثل‌ها و مجموعه‌هاى سخنان.[۱]

جایگاه حکمت در علم اخلاق

در علم اخلاق، حکمت سومین اصل از اصول چهارگانه اخلاق فاضله یعنی عفت، شجاعت، حکمت و عدالت است. علمای اخلاق قوای انسان را در سه قوه شهویه، غضبیه و قوه فکریه حصر می‌نمایند. حد اعتدال قوای شهویه و غضبیه را عفت و شجاعت و حد اعتدال قوه فکریه را حکمت می‌دانند که دو طرف افراط و تفریط آن جربزه و کودنی است.[۲] جربزه استعمال فکر است در غیر مورد و در مواردی که سزاوار نیست و بلادت تعطیل قوه فکریه در مواردی که سزاوار است به کار اندازد.

تقسیمات حکمت در نزد حکماء

خواجه طوسی در کتاب اخلاق ناصری حکمت را به دو شاخه حکمت نظری و حکمت عملی تقسیم می‌نماید و هر شاخه به زیربخش‌های کوچکتری به صورت زیر تقسیم می‌نماید:

“حکمت نظری”: در دانستن موجوداتی ‌است که وجود آن‌ها وابسته به حرکات ارادی افراد بشر نباشد.
“علم مابعدالطبیعه”: در شناخت موجوداتی‌ که آمیختگی ماده شرط وجود آن‌ها نباشد. علم به موجوداتی که بی‌آمیختگی ماده ممکن نباشند و خود دو شاخه دارد.
“ریاضی”: آمیختگی ماده در تعقل و تصور آن شرط نیست.
“علم طبیعی”: جز با مخالطت ماده معلوم نباشد.
“حکمت عملی”: در دانستنِ صلاحِ اموری ‌است که به اراده و کردارهای انسان وابسته ‌است.
“تهذیب اخلاق”: که به امور انفرادی مربوط است.

آنچه به جماعت و مشارکت وابسته‌است و خود دو شاخه دارد:

“تدبیر منازل”: مربوط است به مشارکت در منزل و خانه.
“سیاست مدن”: مربوط است به مشارکت در اجتماعات بزرگتر.[۳]

حکمت در قرآن

این کلمه بیست بار در قرآن مجید تکرار شده و در بیشتر موارد توأم با «کتاب» است و تعلیم و انزال آن از جانب خداوند و از جانب پیامبران نسبت به مردم است.[۴]

مانند: «کَما أَرْسَلْنا فیکُمْ رَسُولاً مِنْکُمْ یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیاتِنا وَ یُزَکِّیکُمْ وَ یُعَلِّمُکُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَهَ وَ یُعَلِّمُکُمْ ما لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ»؛ چنان که در میان شما رسولى از خودتان فرستادیم که آیات ما را براى شما تلاوت مى‌کند و نفوس شما را (از پلیدى جهل) پاک و منزه مى‌گرداند و به شما تعلیم کتاب و حکمت مى‌دهد و آنچه را نمى‌دانید به شما مى‌آموزد».[۵]

از حکمت در قرآن به خیرکثیر نام برده شده: «یُؤْتِی الْحِکْمَهَ مَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَهَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثیراً وَ ما یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُولُواالْأَلْباب»‌؛ خدا فیض حکمت را به هر که خواهد عطا کند و هر که را به حکمت و دانش رسانند، درباره او مرحمت و عنایت بسیار کرده‌اند و این حقیقت را جز خردمندان متذکر نشوند.[۶]

و لقمان به این که به او حکمت عطا شده است ستایش گردیده؛ «لَقَدْ آتَیْنَا لُقْمَانَ الْحِکْمَهَ»[۷] و سوره‌ای از قرآن به نام او نام‌گذاری گردیده و در آن سفارش‌های حکیمانه او به فرزندش ذکر شده است.

وصف حکیم در قرآن به عنوان صفتی برای خدا و نیز صفت قرآن بکار برده شده است و در یک مورد هم “امر حکیم” بکار رفته است.[۸]

حکمت در روایات

ارج نهادن به حکمت در روایات

در منابع روایی ما در ضمن احادیثی بر اهمیت و عظمت حکمت تأکید شده و مؤمنان را به جستجوى آن فرامى‌خوانند. معروف‌ترین این احادیث، آن را گمشده و مطلوب مؤمن قلمداد کرده و بر آن‌اند که مؤمن آن را هر جا یافت باید فراچنگش آورد؛ هر چند در چنگ منافق، کافر و یا مشرک بود.

مضمون مشترک این قبیل احادیث آن است که مسلمان نباید با توجه به خاستگاه جغرافیایى، انسانى و یا تاریخى حکمت از آن رویگردان شود و خود را از آن بى‌نیاز ببیند. از نظر این احادیث، حکمت چونان گوهرى است که همواره ارجمند است و اگر در خلاب هم افتاده باشد، باز ارزش خود را حفظ مى‌کند و ما باید بى‌توجه به دارنده‌اش آن را کسب کنیم.[۹]

نمونه‌اى از این احادیث را در زیر مى‌توان دید:

امام على علیه‌السلام: الحِکمَهُ ضَالّهُ المؤمنِ، فاطْلُبوها ولَو عندَ المُشرِکِ تکونوا أحَقَّ بها و أهلَها؛ حکمت گمشده مؤمن است پس آن را گرچه نزد مشرک بجویید که شما بدان سزاوارتر و شایسته‌‌ترید.

امام على علیه‌السلام: الْحِکْمَهُ ضالَّهُ المُؤْمِنِ، فخُذِ الحِکْمَهَ ولَو مِن أهلِ النِّفاقِ؛ حکمت گمشده مؤمن است پس آن را گرچه از منافقان فراگیرید.

تفسیر حکمت‌ در روایات

امام صادق