پاورپوینت کامل کتاب کافی ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب کافی ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب کافی ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب کافی ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مؤلف
۲ انگیزه تألیف
۳ وجه تسمیه الکافی
۴ محتوای کتاب

۴.۱ آیا روضه، جزء «الکافی» است؟

۵ سلسله روایی کلینی
۶ تعداد روایات الکافی
۷ مزایا و ویژگى هاى کتاب کافی
۸ نظرات درباره کتاب کافی
۹ پژوهش‌هاى انجام شده درباره الکافى
۱۰ پانویس
۱۱ منابع
۱۲ متن کتاب

مؤلف

محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی معروف به ثقهالاسلام کلینی (م ۳۲۸ هجری قمری)، از محدثان بزرگ شیعه است که در زمان غیبت صغرای امام مهدی (ع) به دنیا آمده و با برخی محدثان که بدون واسطه از امام حسن عسکری علیه السلام یا امام هادی علیه السلام حدیث شنیده‌اند، ملاقات کرده است. از کلینی بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان به ابن قولویه (مولف کامل الزیارات)، هارون بن موسی تلعکبری، ابوالفضل شیبانی و محمد بن ابراهیم نعمانی (صاحب الغیبه نعمانی) را نام برد. [۱]

کافی مهمترین اثر شیخ کلینی است و نجاشی مدت زمان تالیف آن را بیست سال گفته است.[۲]
کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند.

نجاشی درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ‌ترین و ثابت ‌ترین کسان در حدیث است. و همین جمله را علامه حلی و ابن ‌داوود تکرار می ‌کنند. لذا کلینی به ثقه الاسلام معروف گردید.[۳]

علامه بحرالعلوم در رجال خود پس از ذکر روایت نبوی (که خداوند در رأس هر صد سال کسی را که دین را از اندلس تجدید کند برمی انگیزد.) می نویسد: ابن اثیر[۴] کلینی را مجدد مذهب امامیه در رأس قرن سوم شمرده است.

آن گاه اضافه می کند: سخن این دانشمند کلام حقی است که خداوند بر زبانش جاری ساخته. کسی که در کافی، به دقت، نظر و تأمل کند برایش روشنی این سخن آشکار می گردد و می داند که وی مصداق این حدیث است. زیرا کافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه که این کتاب در زمان غیبت صغری امام و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده.[۵]

ابن طاووس حلی می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است.[۶] ابن حجر عسقلانی می گوید: کلینی از رؤسا فضلاء شیعه است در ایام مقتدر عباسی.[۷]

ملا محمدتقی مجلسی می گوید: حق این است که در میان علماء شیعه مانند کلینی نیامده است، و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.[۸]

انگیزه تألیف

مطابق با گفتار کلینى در مقدمه کتاب، یکى از شیعیان و برادران دینیش به او نامه نوشته و یا پیغام داده است که مردم زمان ما علم و دانش را رها کرده و در جهل و نادانى غوطه‏ ور شده‏ اند، نام خود را مسلمان گذاشته و از مقرّرات واقعى اسلام خبرى ندارند. تنها از روى عادت و تقلید از نیاکان خود اعمالى را بنام دین انجام میدهند و در اعمال مهم و غیر مهم به عقل خود اکتفا می کنند. و از او خواسته است که به عنوان شخص آگاه به احادیث برای خود او و برای مردم زمانش کتابی بنویسید که مرجع همگان قرار گیرد.

شیخ کلینی در پاسخ او می گوید:

و تو یادآور شدى که مطالبى برایت مشکل شده که بواسطه اختلاف روایات وارده در آنها حقیقت آنها را نمی فهمى و دانسته‏ اى که اختلاف روایت مربوط باختلاف علل و اسباب آنست و بدانشمند مورد اعتمادى که در این قسمت وارد باشد دسترسى ندارى تا با او مذاکره و گفتگو کنى و گفتى که میخواهم کتابى داشته باشم که تمام‏ قسمتهاى علم دین در آن باشد که دانشجو را بى‏ نیاز کند و مرجع هدایت خواه باشد و کسى که علم دین و عمل باخبار صحیح امامان صادق و سنتهاى ثابته مورد عمل را خواهد از آن کتاب برگیرد و واجبات خدا و سنت پیغمبر (ص) را از روى آن کتاب انجام دهد و گفتى که اگر چنین کتابى باشد امیدوارم خداى تعالى به وسیله آن و به یارى و توفیق خویش برادران و هم مذهبان ما را اصلاح کند و بهدایتشان متوجه کند. پس بدان اى برادر- که خدایت هدایت کند- کسی را نمیرسد که بنظر خویش روایات مختلفه‏ اى را که از امامان علیهم السّلام رسیده است تشخیص دهد مگر بدستور خود امام علیه السّلام. و آن به یکى از سه راه است:

۱- روایت را با قرآن بسنجید آن را که مطابق قرآنست بگیرید و آن را که مخالف است رد کنید.

۲- روایتى که مطابق گفتار عامه است رها کنید زیرا هدایت در مخالفت ایشانست.

۳- روایتى که مورد اتفاقست بگیرید زیرا در مورد اتفاق تردیدى نیست.

و ما با این دستور فقط مقدار کمى از روایات را تشخیص میدهیم و (نسبت بباقى روایات مختلف) راهى وسیعتر و بااحتیاطتر از این نمیدانیم که علم آنها را بخود امام رد کنیم و دستور آسانى که امام علیه السّلام داده است بپذیریم که فرموده است: هر کدام از دو روایت مختلف را که گردن نهید براى شما جایز است. خدا را شکر که تألیف کتابى را که خواستى میسر کرد. امیدوارم چنان که خواستى باشد. اگر در آن کوتاهى رفته باشد در نیت ما که خیرخواهى است کوتاهى نبوده. زیرا خیر خواهى برادران و هم مذهبان بر ما واجب است بعلاوه ما امیدواریم که با مردم این زمان و آنها که تا پایان دنیا از این کتاب استفاده و بآن عمل می کنند در ثواب شریک باشیم‏.[۹]

وجه تسمیه الکافی

با مطالعه مقدمه کافی روشن می ‌شود که مرحوم کلینی این کتاب را به تقاضای یکی از دوستان و مریدان خود که احتمالا محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه صفوانی یا محمد بن ابراهیم نعمانی بوده، نوشته است. او از شیخ کلینی درخواست می ‌کند با نوشتن کتاب جامع مذهبی خود گامی در جهت رفع نابسامانی ‌های موجود بردارد. آنجا که گوید: «وقلت انک تحب ان یکون عندک کتاب کافٍ یجمع فیه علم الدین»،[۱۰] گفتی که مایلی نزدت کتابی باشد که با جامعیت در علوم دین، کافی باشد.

محتوای کتاب

الکافی از سه بخش جداگانه تشکیل شده است:

اصول، شامل روایات اعتقادی؛
فروع، حاوی روایات فقهی؛
روضه، شامل احادیث متفرقه؛

مؤلف گرانقدر در بخش اول کتاب، طىِ هشت فصل که خود آن ها را کتاب نامیده است، به تبیین اصول اعتقادى شیعه و برخى مطالب دیگر که با مسائل اعتقادى ارتباط دارد، پرداخته است. وى هر عنوان را به ابواب مختلفى تقسیم کرده و در هر باب روایات متعددى را نقل کرده است. برخى از این عنوان ها مانند باب الکفر و الإیمان بیش از دویست باب دارند. البته تعداد ذکر شده در هر باب بسیار متغیر است؛ گاه در یک باب، تنها یک روایت ذکر شده در حالى که در بعضى ابواب، ده ها روایت آمده است.

اصول کافی:

کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر ۳۶ روایت است. توصیه هاى امام کاظم علیه السلام به هشام، در این کتاب آمده است.
کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت اند از: «وجوب دانش پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «تقلید»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت».
کتاب التوحید نیز به موضوعاتى چون: «حدوث عالم و پدید آورنده آن»، «پایین ترین درجات شناخت خدا»، «نهى از سخن گفتن در کیفیت او»، «باطل کردن نظریه دیدن خدا»، «صفات ذات خدا»، «اراده و دیگر صفات فعل خدا»، «معانى اسماء الهى»، «مشیت و اراده»، «سعادت و شقاوت»، «جبر و قدر و امر بین الامرین» پرداخته شده است.
کتاب الحجه که پس از ایمان و کفر، گسترده ترین بخش کتاب اصول کافى است، روایات زیادى در بیش از یکصد و سى باب، نقل شده که به سرفصل های آن به صورت کلى اشاره مى شود:
نیاز به حجت
طبقات انبیاى رسل، ائمه اطهار
تفاوت میان رسول، نبى و محدث
شناخت امام و لزوم اطاعت از او
صفات ائمه (والیان امر، خازنان علم، نور الهى، ارکان زمین و…)
عرضه اعمال بر ائمه
ائمه، وارثان علم انبیا
آنچه نزد ائمه است (علم کامل قرآن، کتب انبیا، صحیفه فاطمه، جفر، جامعه و…)
دانش ائمه و افزونى جهات مختلف آن
نصوص دالِ بر امامت یکایک ائمه دوازده گانه
گزیده هایى از تاریخ زندگانى معصومان.
کتاب الایمان و الکفر، گسترده ترین بخش اصول کافى و مشتمل بر بیش از دویست باب است. مباحث اصلى این کتاب عبارت اند از: «خلقت مؤمن و کافر»، «معنى اسلام و ایمان»، «صفات مؤمن و حقایق ایمان»، «اصول و فروع کفر»، «گناهان و آثار، درجات و انواع آن ها» و «انواع کفر».
کتاب الدعاء در دو بخش تنظیم شده است: قسم اول در بیان فضیلت دعا و آداب آن است. در این بخش، ابتدا به «آثار دعا»، «تغییر قضاى الهى به وسیله دعا»، «شفاى همه دردها» و استجابت آن پرداخته شده، سپس آداب دعا همانند: «تقدم در دعا»، «رو به قبله نشستن و یاد خدا در هنگام دعا»، «دعاى پنهان»، «اوقات مناسب دعا» و «اجتماع افراد در دعا» تبیین شده است. در بخش دوم، متن برخى ادعیه و اذکار کوتاه که به صورت مطلق یا ویژه برخى از حالات است، گردآورى شده است. نظیر: دعا هنگام بیدار شدن و خروج از منزل، به دنبال نمازها، هنگام بیمارى ها، و یا هنگام قرائت قرآن.
کتاب فضل القرآن در چهارده باب، فضیلت حاملان قرآن، و نیز فضیلت تعلم، حفظ، قرائت و ترتیل آن را تبیین کرده است. همچنین مقدار فضیلت خواندن قرآن در هر روز نیز در این کتاب معین شده است.
در آخرین عنوان از بخش «اصول» کافى، (کتاب العشره)، لزوم معاشرت، معاشرت نیک، معاشران خوب و بد و نیز برخى از آداب و وظایف معاشرت و روابط اجتماعى نظیر: سلام گفتن به یکدیگر، احترام بزرگسالان، احترام کریمان، رعایت امانت در جلسات، حق همسایه، حق همسر، نامه نگارى و… بررسى شده است.

فروع کافی:

بخش دوم کتاب کافی که «فروع الکافی» نام دارد دربردارنده روایات مربوط به مسائل فقهى است. فروع کافى بزرگترین بخش کتاب کافى به حساب مى آید. در این بخش عناوین زیر وجود دارد:

کتاب الطهاره
کتاب الحیض
کتاب الجنائز
کتاب الصلاه
کتاب الزکاه والصدقه
کتاب الصیام
کتاب الحج
کتاب الجهاد
کتاب المعیشه
کتاب النکاح
کتاب العقیقه
کتاب الطلاق
کتاب العتق والتدبیر والمکاتبه
کتاب الصید
کتاب الذبائح
کتاب الاطعمه
کتاب الاشربه
کتاب الزى والتجمل والمروه
کتاب الدواجن
کتاب الوصایا
کتاب المواریث
کتاب الحدود
کتاب الدیات
کتاب الشهادات
کتاب القضا والاحکام
کتاب الایمان والنذور والکفارات.

یادآورى مى شود، در فروع کافى برخى از عنوان ها که معمولاً در کتب فقهى به صورت مستقل آورده مى شوند به مناسبت، ضمن عنوان هاى یاد شده آمده اند. مثلاً اجاره، بیع، رهن، عاریه، ودیعه، و امثال آن، در عنوان المعیشه، امر به معروف، در عنوان الجهاد و نیز زیارت نامه ها در عنوان الحج آمده است.

روضه الکافی:

در سومین بخش از کتاب الکافى که به نام «روضه» شهرت دارد، روایات مربوط به موضوعات مختلف و متنوع، بدون هیچ ترتیب و نظم خاصى گردآورى شده است. براى نمونه، به برخى از موضوعات آن اشاره مى شود:

تأویل و تفسیر برخى آیات قرآن مجید
توصیه ها و اندرزهاى ائمه اطهار علیهم السلام
رؤیا و انواع آن
دردها و درمان ها
کیفیت آفرینش جهان هستى و برخى از پدیده هاى آن
تاریخ بعضى از پیامبران بزرگ
فضیلت شیعه و وظایف آن
برخى مسائل تاریخ صدر اسلام و زمان خلافت امیرمؤمنان
مهدى علیه السلام و صفات او و نیز اصحاب و ویژگى هاى زمان حضور او
تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص، نظیر ابوذر، ثمامه بن أثال، زید بن على، سلمان، جعفر بن ابى طالب.

آیا روضه، جزء «الکافی» است؟

بعضى، بخش روضه را از آثار کلینی نمی دانند، بلکه آن را به «ابن ادریس»، صاحب «سرائر» نسبت می دهند؛ بنابراین، روضه را جزء کتاب کافی به حساب نمی آورند. در مقابل، اشخاص زیادی این بخش را جزء کافى و از آنِ کلینى دانسته اند. برای پیگیری این بحث، می توان به کتاب الکلینی و الکافی، صفحه ۴۰۸ تا ۴۱۵ و نیز کتاب الکلینی و کتابه الکافی، صفحه ۱۳۲ تا ۱۴۰ مراجعه کرد. ملا خلیل قزوینی در آغاز شرح فارسی خود بر کافی (که موسوم است به الصافی) در انتساب روضه به کلینی تشکیک می کند. چه احادیث روضه از لحاظ محکمی و اتقان در نقل، به مانند دو بخش دیگر کافی (اصول و فروع) نیست. ولی حاجی نوری در خاتمه مستدرک سخن وی را رد می کند.

بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است سخن نجاشی و شیخ طوسی و ابن شهر آشوب است که روضه را در شمار کتب کافی و از آن کلینی دانسته اند.[۱۱] و دیگری وجود روضه است در نسخه های کافی موجود است.

آری چنان که اشاره شد روایات روضه از لحاظ محکمی متن و سند همسان فروع نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت سند احادیث احکام داشته و دارند در احادیث فضائل و خطب که بیشتر جنبه وعظ و ارشاد دارد، ندارند. زیرا طبق قاعده ی (تسامح در ادله ی سنن) که فقها از احادیث «من بلغ»[۱۲] استفاده کرده اند، در نقل روایاتی که متضمن حکم استحبابی و کراهی یا درباره ی فضائل و مناقب و نیز مواعظ و حکم است، تسامح رواست.

سلسله روایی کلینی

از طریق سلسله اسناد روایات کافی، فهرست نسبتاً مفصلی از مشایخ حدیث کلینی به دست می ‌آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می ‌رسد. این تعداد مشایخ به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه کافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده ‌است:

علی بن ابراهیم قمی با ۷۰۶۸ روایت.
محمد بن یحیی عطار اشعری قمی با ۵۰۷۳ روایت.
ابوعلی اشعری قمی با ۸۷۵ روایت.
حسین بن محمد اشعری قمی با ۸۳۰ روایت.
محمد بن اسماعیل نیشابوری با ۷۵۸ رو