پاورپوینت کامل قصه اصحاب سَبت ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قصه اصحاب سَبت ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قصه اصحاب سَبت ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قصه اصحاب سَبت ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

گروهى از عذاب‌شدگان یهود بر اثر سرپیچى از فرمان خداوند درباره حرمت کار در روز شنبه.

این واژه به ‌صورت صریح تنها یک بار در آیه ۴۷ سوره نساء/۴ بکار رفته است؛ ولى در آیات ۶۵‌ـ‌۶۶ سوره بقره/۲؛ ۱۵۴ سوره نساء/۴؛ ۷۸ سوره مائده/۵؛ ۱۶۳ سوره اعراف/۷ و ۱۲۴ سوره نحل/۱۶ داستان این قوم و سرانجام آنان بیان گردیده است.

«اصحاب سبت» از قوم ‌بنى‌اسرائیل بودند: «لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ…» (سوره مائده/۵، ۷۸) و در شهرى ساحلى به ‌نام «اَیله» [۱] میان «مصر» و «مدین» یا «مدین» یا «طبریه» یا «مقنا» (که بین «مدین» و «عینونا» قرار داشته) زندگى مى‌کرده‌اند.[۲]

این قوم در عصر پیامبرى حضرت داود علیه‌السلام بوده[۳] و شمار آنان را ۷۰۰۰۰ یا ۱۲۰۰۰ نفر گفته‌اند.[۴] گروهى از مورخان و مفسران نیز آن‌ها را بخشى از قوم ثمود پنداشته‌اند که بر اثر همجوارى با بنى‌اسرائیل به دیانت یهود گرویده‌اند.[۵]

خداوند یهود را به امساک <(خوددارى از کار) و تعظیم روز جمعه فرمان داد؛[۶] اما آنان در این فرمان الهى اختلاف کرده با این باور که روز شنبه به سبب پایان یافتن آفرینش آسمان‌ها و زمین در آن روز بزرگترین روزهاست،[۷] از پذیرفتن روزى جز شنبه سرباز زده، فرمان خداوند را نادیده گرفتند. از این ‌رو خداوند نیز کار را بر آن‌ها سخت گرفت و کار کردن در آن روز از جمله صید ماهى که با توجه به ساحلى بودن محل سکونتشان از کارهاى رایج و مهم آن قوم بود، بر آن‌ها حرام گشت:[۸]

«إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُواْ فِیهِ…» (سوره نحل/۱۶، ۱۲۴) یهودیان تا مدتى بر این فرمان پایبند بوده، در روزهاى شنبه با تعطیل کردن کار به عبادت و استراحت مى‌پرداختند؛ ولى ماهیان چون روزهاى شنبه خود را در امان مى‌دیدند به ‌صورت انبوه در کناره‌هاى دریا و روى آب نمایان مى‌شدند به ‌گونه‌اى که سطح آب دیده نمى‌شد:

«…‌تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً…» (سوره اعراف/۷، ۱۶۳)؛ ولى در روزهاى دیگر به زیر آب رفته و جز شمار اندکى بر روى آب نمى‌آمدند: «…‌وَیَوْمَ لاَ یَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِیهِمْ…» (سوره اعراف/۷، ۱۶۳) آنان مدتى این وضع را تحمل ‌کرده مانند گذشتگان و پدرانشان از صید ماهى در روز شنبه پرهیز مى‌کردند؛ ولى پس از آن نتوانستند بر تمایلات نفسانى خود چیره شوند و چون از یک سو نمى‌خواستند از فرمان الهى سرپیچى کرده، گرفتار کیفر شوند و از سوى دیگر حاضر نبودند از خیل ماهیان روز شنبه بى‌بهره باشند به حیله‌اى دست زدند که ظاهر آن فرمانبرى و باطنش نافرمانى بود.

آنان در کنار دریا حوضچه‌هایى حفر کرده و از طرف دریا جوی‌هایى را به این حوضچه‌ها کشیدند. روز شنبه هنگامى که آب دریا بالا مى‌آمد به وسیله این جوی‌ها ماهیان زیادى به سوى حوضچه‌ها هدایت مى‌شدند و هنگامى که آب دریا پایین مى‌آمد در آن حوضچه‌ها گرفتار مى‌شدند و در روز یکشنبه آن‌ها را صید مى‌کردند.[۹]

برخى نیز گفته‌اند: آن‌ها در شب شنبه تورهاى ماهیگیرى را مى‌گستراندند و چون روز شنبه ماهیان زیادى در تورها جمع مى‌شد روز یکشنبه تورها را جمع‌آورى مى‌کردند و از این راه اموال فراوانى بدست مى‌آوردند.[۱۰] در آغاز این کار با ترس و پنهانى صورت مى‌گرفت ولى به تدریج در میان آنان گسترش یافت و صورتى آشکار به خود گرفت؛ اما در برابر این گروه که با حیله به صید ماهى مى‌پرداختند دو گروه دیگر وجود داشتند: گروهى که نه به صید ماهى مى‌پرداختند و نه صیادان را از این کار نهى مى‌کردند و موعظه آن‌ها را بى‌فایده دانسته، مى‌گفتند: آنان را به حال خود واگذارید تا نابود یا به عذاب الهى گرفتار شوند:

«…لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا…»(سوره اعراف/۷، ۱۶۴) گروه دیگر کسانى بودند که به فرمان‌هاى پیامبرشان پایبند بوده و به امید این که گناهکاران به سخنانشان گوش فرا داده از این عمل دست بکشند به هدایت گمراهان پرداخته و آنان را از این کار باز مى‌داشتند. این گروه که به گفته برخى حدود ۱۰۰۰۰ نفر[۱۱] بودند هنگامى که دیدند سخنانشان در گناهکاران اثرى ندارد از آنان جدا شدند.[۱۲]

به تصریح قرآن، گروهى که در برابر این منکر ساکت نشده و نهى از منکر نمودند، نجات یافته گرفتار عذاب نشدند: «…أَنجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ…». (سوره اعراف/۷، ۱۶۵)؛ اما درباره گروه دوم که نهى از منکر را ترک کردند. برخى از مفسران گفته‌اند که آن‌ها نیز نجات یافتند زیرا آیه «…‌وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ».(سوره اعراف/۷، ۱۶۵) آنان را دربر نمى‌گیرد چون آن‌ها مى‌دانستند سخنانشان در گناهکاران اثرى ندارد.[۱۳]

برخى دیگر مى‌گویند: آنان دچار عذاب شده به ‌صورت مورچه مسخ شدند[۱۴] و آیه «…‌وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِیسٍ…» (سوره اعراف/۷، ۱۶۵) شامل آن‌ها نیز مى‌شود زیرا خداوند فقط نهى کنندگان از منکر را از نجات‌یافتگان خوانده است: «فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ أَنجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ…». (اعراف/۷، ۱۶۵) گروهى از مفسران نیز درباره آنان سکوت کرده سرانجام آنان را نامعلوم دانسته‌اند.[۱۵]

اما گروهى که ماهى صید مى‌کردند به ‌صورت میمون مسخ شدند: «فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُواْ قِرَدَهً خَاسِئِینَ» (سوره اعراف/۷، ۱۶۶) آیه ‌۶۵ سوره بقره/۲ نیز تجاوزکارى اصحاب سبت و مسخ شدن آنان به میمون را گ