پاورپوینت کامل عباسعلی محقق ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عباسعلی محقق ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عباسعلی محقق ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عباسعلی محقق ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ خاندان
۲ تحصیلات و استادان
۳ فعالیت‌های فرهنگی
۴ فعالیت‌های سیاسی
۵ ویژگی‌های اخلاقی
۶ محقق از نگاه دیگران
۷ وفات
۸ پانویس
۹ منابع

خاندان

پدرش ملا بمانعلی واعظ، معروف به حاجی محقق (متوفای ۱۳۳۵ ق) بود. وی سالیان دراز در جوار حضرت امام رضا علیه السلام به وعظ، خطابه و ذکر مصائب اهل بیت علیهم السلام اشتغال داشت. از وی – که از استادان اهل منبر بشمار می‌آمد – دفتری باقیمانده که حاوی مطالب منبری، شعرهای عربی و فارسی است.

از مرحوم محقق چهار فرزند پسر و دو دختر باقی مانده که بزرگترین آن ها حجه الاسلام شیخ هادی محقق واعظ است. وی مدتی در قم تحصیل نمود و از فضلا و اهل منبر تهران بود[۲] و در ششم آذر سال ۱۳۶۱ ش از دنیا رفت. فرزند دیگر وی دکتر مهدی محقق است که با پشتکار در فراگیری دروس حوزوی به اخذ درجه اجتهاد از حضرات آیات: سید محمدتقی خوانساری و کاشف الغطا موفق شده است. وی پس از آن در سال ۱۳۲۷ وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۸ ش موفق به اخذ دکترای زبان و ادبیات فارسی گردید. (در سال ۱۳۴۷) به همت ایشان شعبه مؤسسه مطالعات اسلامی ‌دانشگاه «مک گیل» کانادا در دانشگاه تهران تأسیس شد و وی ریاست آن را به عهده گرفت. اکنون، ایشان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و رییس هیأت مدیره انجمن آثار و مفاخر فرهنگی است.

تحصیلات و استادان

آیت الله محقق، ادبیات را نزد پدرش فراگرفت.[۳] نیز از محضر استادان بزرگواری بهره برد که عبارتند از:

۱. آقا محمدباقر مدرس رضوی:

وی که از عالمان و مدرسان مشهد رضوی بود که در روز پنج شنبه ۹ ذی الحجه ۱۳۴۲ ق درگذشت. از او تألیفاتی به یادگار مانده که عبارتند از: شجره طیبه، حاشیه شرح لمعه و قوانین و فصول، شرح احادیث مشکله، رساله‌ای در خط و… مجلس ایشان همواره مشحون از فضلا بود.[۴]

۲. حاج شیخ حسن برسی:

ایشان از مدرسان مشهد مقدس و حوزه درسش از سایر حوزه‌ها با اهمیت‌تر بود. وی در سال ۱۳۵۳ ق وفات نمود.[۵] واعظ خراسانی فقه و اصول را از محضر این دو بزرگوار فراگرفت.[۶]

۳. آقا بزرگ شهیدی:

وی که به آقا بزرگ حکیم نیز معروف بوده از نواده‌های میرزا مهدی معروف به شهید ثالث است. او از شاگردان حکیم جلوه و آخوند خراسانی بود و سالیان دراز به تدریسِ خارج شرح لمعه، شرح قوشجی، اشارات، شوارق، شرح منظومه و اسفار اشتغال داشت. وی در سال ۱۳۵۵ ق وفات کرد و طبقِ وصیت خودش در دامنه شرقی کوه سنگی مدفون شد.[۷]

۴. حاج ملا محمدعلی:

نام دیگر حاج ملا محمدعلی معروف به حاجی فاضل خراسانی است. او که از عالمان اسلام و حکیمان برجسته بود، دارای کمالات دینی بود که زبانزد خاص و عام می‌باشد. وی در سال ۱۳۴۲ ق وفات یافت و در حرم مطهر رضوی در مقبره «خالصی» مدفون گشت. حاج محقق فلسفه را از محضر این دو استاد فرزانه فراگرفت.[۸]

فعالیت‌های فرهنگی

موعظه و تبلیغ و خطابه:

وی پس از استفاده از محضر استادان، از طریق وعظ، تبلیغ و خطابه به ارشاد و هدایت مردم پرداخت. مواعظ سودمند و سخنان جذاب وی در دل‌ها بسیار مؤثر افتاد به طوری که هر شنونده را تحت تأثیر قرار می‌داد و اهل فضل و کمال منبر ایشان را سودمند می‌دانستند و معتقد بودند هر منبر ایشان از نظر محتوا مطابق ده منبر است.[۹]

در سال ۱۳۵۲ ق بعد از نماز مغرب و عشاء آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی در صحن مطهر علوی در نجف به منبر می‌رفت و ایشان با حضور خود در آن مجلس علاقه خود را به منبر ایشان ابراز داشتند و دیگران را تشویق به بهره‌وری از مواعظشان می‌نمودند. همچنین در سالی دیگر بعد از نماز آیت الله سید عبدالهادی شیرازی ۲۵ شب منبر رفت و آن مرحوم درس شب خود را تعطیل و خود در مجلس حاضر می‌شد؛ ازدحام جمعیت به قدری بود که مردم برای شنیدن سخنان وی در کوچه ایستاده بودند.

در سال ۱۳۶۵ ق در مجلس آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی نزدیک به دو ماه منبر می‌رفت و سوره یوسف را تفسیر می‌کرد تا آن جا که برادران یوسف، یوسف را در چاه انداختند. سال بعد سید جمال الدین گلپایگانی پیغام داد که منبر شما سال گذشته به جایی رسید که یوسف را در چاه انداختند، امسال مشرف شوید و یوسف را از چاه بیرون آورید. ایشان متجاوز از ۵۰ شب منبر رفت و سوره یوسف را به پایان رساند.[۱۰]

تدوین فهرست کتاب روضات:

دکتر مهدی محقق می‌نویسد: «مرحوم پدرم مردی باتقوا و مؤمن و فعال و پرکار بود. او تا آخرین ماه‌های حیاتش از کوشش و جهد در راه علم باز نایستاد. چنان که تقریباً دو ماه و نیم پیش از درگذشتش برای کتاب روضات الجنات، چاپ قدیم که فاقد فهرست بود و به دشواری شرح حال علمای مورد نیاز از آن بدست می‌آمد، فهرست مضبوط و منظمی ‌تهیه کرد». در آخر این فهرست آمده است: «فرغت من کتابه فهرس کتاب روضات الجنات فی یوم السبت ثمانیه عشر من شعبان المعظم سنه ۱۳۸۳ ه.ق (مطابق ۱۴ دی ۱۳۴۲ ش) و بعد وفاتی کل من استفاد من هذا الفهرس الذی بذلت لکتابته شهراً واحداً ان یدعوا لی بغفران ذنوبی و انا العبد المذنب الخاطیء عباسعلی المدعو بالمحقق… .

فعالیت‌های سیاسی

الف) قبل از واقعه گوهرشاد:

پس از روی کار آمدن رضاشاه و اجرای دستور متحدالشکل کردن لباس‌ها، مرحوم محقق در منبرهایش بر ضد این سیاست سخنرانی‌ها کرد و به خاطرِ این سخنرانی ها تحت نظر قرار گرفت. در نامه‌ای که از طرف لشکر ۹ شرق در تاریخ ۳۰/۵/۱۳۰۸ صادر شده این چنین آمده است: «شیخ عباسعلی خراسانی که چندی قبل به عتبات عالیات مسافرت نموده بنابر راپورت های واصله، مشارالیه در آن جا راجع به لباس متحدالشکل و وضعیات، دروغ‌هایی جعل کرده… اینک بر طبق راپورت بنادر، مشارالیه وارد بوشهر و از طریق شیراز عازم خراسان گردیده، لازم است مشارالیه را به محض ورود تحت نظر قرار داده و مواظب عملیات، اظهارات و معاشرت او با اشخاص باشید».[۱۱]

ب) واقعه گوهرشاد:

بعد از آن که کشف حجاب در شهرها الزامی ‌شد و استفاده از «کلاه شاپویی» در شهرها به اجرا گذاشته شد، حاج آقا حسین قمی‌ -که از مراجع مشهد بود- به تهران رفت تا به طور مستقیم در این مورد با شاه مذاکره کند و شاه را از اجرای آن بازدارد. اما شاه او را در تهران در باغی تحت مراقبت قرار داد. آقا حسین قمی ‌پیش بینی هر نوع اتفاقی را کرده بود و قبل از عزیمت به تهران حاجی محقق، عیدگاهی و شیخ مهدی واعظ و چند نفر از منبری‌ها را خواسته بودند و سفارش کرده بودند: «شما مراقب باشید و اگر بنا شد شما باید وظیفه دینی خود را انجام دهید. شما باید مردم را آگاه کنید و هوشیار نمایید که چه توطئه عظیمی‌ در کار است».[۱۲]

سید محمدعلی شوشتری درباره جریان‌های آن روز می‌نویسد: «فردای آن روز (روزِ حرکت حاج آقا حسین قمی ‌به تهران) اول شب به منزل رفته بودم. اطلاع دادند که آقایان: شیخ غلامرضا طبسی واعظ و آقا شمس تهرانی واعظ… به اتفاق آقای حاج شیخ عباسعلی واعظ خراسانی می‌خواهند شما را ملاقات کنند. پس از چند ساعت مذاکره و مشورت، پیشنهادی کردم که مورد تصویب هر سه واقع شد و آن تصمیم این بود که تلگرافی با کمال ادب به پیشگاه اعلی حضرت شاه عرض شود و استدعای مراجعت آقای قمی ‌پس از عنایت شاه مقتضی المرام بخواهند».[۱۳]

شیخ غلامرضا طبسی تلگراف را به امضای تنی چند از عالمان و روحانیان و… رسانید اما هنگامی ‌که آن را برای مخابره به تلگراف‌خانه فرستاد، پاکروان (استاندار وقت خراسان) از موضوع مطلع شد و دستور دستگیری امضاکنندگان را داد. به این ترتیب حاج شیخ غلامرضا طبسی و تنی چند از واعظان دستگیر شدند.[۱۴]

مسجد گوهرشاد چند روزی محل اجتماع و سخنرانی علیه کلاه بین المللی (کلاه شاپویی) بود. با بازداشت حاج آقا حسین قمی‌ و واعظان، این تجمع، پرشور شد و قرار شد که خطبای معروف مانند شیخ مهدی واعظ خراسانی و شیخ عباسعلی محقق و… در مسجد گوهرشاد منبر رفته مردم را بیدار سازند.[۱۵] روز سه شنبه ۹ ربیع الثانی، نزدیک ظهر، عده‌ای از مردم، شیخ عباسعلی را به مسجد برده ایشان را روی منبر صاحب الزمان نشاندند. آن روز هنوز از آقایان روحانی کسی به مسجد نرفته بود و ایشان هم نزدیک به نیم ساعت سخنرانی کرد.[۱۶]

روز جمعه نظامیان با تفنگ و سرنیزه به مردم حمله ور شده و تنی چند را می‌کشند، ولی شب آن روز قرار شد شیخ مرتضی عیدگاهی، شیخ مهدی واعظ خراسانی و شیخ عباسعلی محقق منبر بروند. مرتضی عیدگاهی، حدود نیم ساعت صحبت نمود. بعد از آن شیخ مهدی واعظ، قریب یک ساعت منبر رفت.[۱۷] سپس محقق منبر رفت و حدود یک ساعت و بیست دقیقه صحبت کرد و در بین سخنانش گفت: «مردم هوشیار باشید و بیدار باشید! می‌خواهند شما را از زیر پرچم داروین انگلیس ببرند.»[۱۸] «گویی ما در زیر پرچم انگلیس هستیم که هر چه آنان بخواهند باید انجام داده شود.»[۱۹] وی در سخنرانی خود کلاه تمام لبه را مورد انتقاد قرار داد و گفت: «اگر به دیده بصیرت و با ذره بین نگاه کنیم در زیر این کلاه چیزها می‌بینیم.» محقق هنگام خواندن روضه چنین گفت: امشب حضرت امام رضا علیه السلام عزادار است. امشب آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام چهل نفر مهمان دارد.[۲۰]

مردم تا شب یکشنبه در مسجد بودند و قرار شد اگر تا روز یکشنبه حاج آقا قمی ‌نیامد جنگ از سر گرفته شود و مردم اطراف مشهد نیز به سوی مشهد حرکت کرده خود را به متحصنان در مسجد برسانند. در کمال تأسف سحر روز یکشنبه، قوای دولتی به مسجد حمله کرد و با گشودن آتش مستقیم به سوی مردم، هزاران تن از انسان‌های بی‌گناه و بی‌دفاع را که به خاطر دین و برای رهایی مرجع خود قیام نموده بودند، به خاک و خون کشید و اجسادشان را – در حالی که زخمیان بسیاری در میان آن ها بود – در گودال‌ها و چاه‌ها دفن نمودند.[۲۱] بعد از کشتار فجیع مردم، دستور دستگیری روحانیان و عوامل این تجمع صادر شد.[۲۲]

آیت الله محقق، شب در مسجد نبود. صبح آن روز شیخ مرتضی واعظ گیلانی جریان را به اطلاع وی رساند و آن دو با یکدیگر به منزل یکی از آقایان تجار رفتند. او حدود دو ماه مخفی بود و هر شب منزلش را تغییر می‌داد. مأموران حکومتی در خلال این دو ماه، دو مرتبه خانه وی را تفتیش کردند. مأموران بار دوم که حاج شیخ در منزلش در دخمه ای پنهان شده بود شناسنامه ایشان را پیدا کرده، بردند و پیغام دادند که: به آقای محقق بگویید بیایند به ملاقات سرهنگ نوایی[۲۳] تا تکلیفشان روشن شود. وقتی پس از رفتن مأموران مرحوم محقق وضعیت آشفته همسر و بچه‌هایش را با حالت ترس گریان دید با خود گفت: درست نیست که من به خاطرِ خودم عائله‌ای را بلرزانم. بنابراین استخاره‌ای برای رفتن کرد که خوب آمد. محقق به شهربانی رفته و خود را تسلیم کرد. او بعدها می‌گفت: به من گفتند خوب شد خودت آمدی، چون مأموران گزارش‌های زیادی علیه تو داده‌اند. بعد از چند روز ایشان را به تهران بردند و در زندانی موقت حبس کردند؛ کسی از وی خبری نداشت تا این که یک روز تلگرافی در تایید سلامت ایشان آمد. پس از مدتی محقق به زندان قصر انتقال داده شد. محاکمه وی آغاز گردید که در این زمان ملاقات‌هایش نیز قطع شد.[۲۴]

در اولین جلسه، نماینده دادستانی کل ارتش گفت: این عده افراد نامبرده زیر علیه تخت و تاج اعلی حضرت قیام کرده‌اند. من برای فرد فرد آن ها تقاضای اعدام می‌کنم.[۲۵] بعد از چند جلسه دادگاه، حکم صادر شد و حاج شیخ عباسعلی محقق به یک سال زندان از بدو توقیف محکوم گردید.

در گزارش اداره محاکمات و دعاوی ارتش به رضاشاه این گونه آمده است: «(دادگاه)… حاج شیخ عباسعلی محقق و… سیزده نفر معروضه به استناد