پاورپوینت کامل شهدای کربلا ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهدای کربلا ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهدای کربلا ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهدای کربلا ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تعداد شهدای کربلا
۲ آمار تفکیک شده شهیدان کربلا
۳ فهرست اسامی شهدای کربلا

۳.۱ شهدای بنی‌هاشم
۳.۲ شهدای غیر بنی‌هاشم

۴ پانویس

تعداد شهدای کربلا

تعداد دقیق شهدای کربلا، مشخّص نیست. دانشنامه امام حسین علیه السلام برای رسیدن به عددی نزدیک به واقع، نام کسانی را که در منابع نسبتا معتبر، در زمره شهدای کربلا شمرده شده اند، فهرست نموده است که عدد آنها به ۱۵۵ رسیده است.[۱] در عین حال حجت‌الاسلام سیدمحمود طباطبایی‌نژاد، مدیرگروه پژوهشی دانشنامه امام حسین(ع) در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس اظهار داشت: «وقتی در منابع مختلف بررسی می‌کنیم به تعدادی از اسامی می‌رسیم که به دلیل آنکه در آن زمان نقطه‌گذاری کمتر انجام می‌شد ممکن است بعضی از این اسامی با هم مشترک بوده، شبیه هم باشند یا اشتباه شده باشد. گروه تحقیقاتی دانشنامه امام حسین(ع) ادعایی ندارد مبنی بر اینکه تعداد شهدای کربلا حتما ۱۵۵ نفر است، بلکه تعداد و اسامی را از زیارت ناحیه مقدسه و سایر منابع مستندی که وجود داشته، بیان کرده است.»[۲]

اما آنچه در مورد تعداد شهدای کربلا مشهور است ۷۲ تن است. شاید منشاء این شهرت گفتار شیخ مفید در الارشاد باشد که تعداد سرهای جداشده‏‌ی شهدای کربلا را (به جز سر امام حسین علیه السلام) ۷۲ سر می‏ داند که به دستور عمر بن سعد به کاخ ابن زیاد فرستاده شد.[۳] احتمالا در طول زمان تعداد سرهای شهدا به عنوان تعداد شهدای کربلا مشهور شده باشد. و کسانی که سرهایشان بر بدنشان مانده است در سخن از تعداد شهدای کربلا به حساب نیامده اند.

آمار تفکیک شده شهیدان کربلا

شهدای بنی هاشم:

شهدای بنی هاشم از اولاد ابوطالب که نام آنها در “زیارت ناحیه” آمده، ۱۷ نفر و از اولاد ابوطالب که نام آنها در زیارت “ناحیه” نیامده، ۱۳ نفر است که سه کودک نیز از بنی هاشم شهید شدند و از میان این ۳۳ نفر، ۱۰ نفر از فرزندان امیرالمومنین علیه السلام، چهار نفر از فرزندان امام حسن علیه السلام، سه نفر از فرزندان سیدالشهدا علیه السلام، ۱۲ نفر از فرزندان عقیل و چهار نفر نیز از فرزندان جعفر طیار بودند.[۴]

شهدای کوفه:

تعداد شهدای کوفه و از یاران امام ۱۳۸ نفر بود که ۱۴ نفر از آنان را غلامان تشکیل می دادند. شهدایی که سرهای آنها بین قبایل تقسیم و از کربلا به کوفه برده شد، ۷۸ نفر بودند.[۴]

شهدای صحابی رسول خدا (ص):

پنج نفر از شهدای کربلا به نام های “انس بن حرث کاهلی”، “حبیب بن مظاهر”، “مسلم بن عوسجه”، “هانی بن عروه” و “عبداللّه بن یقطر حمیری” از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند.[۴]

کودکان شهید:

پنج کودک به نام های علی اصغر علیه السلام (عبدالله) فرزند شیرخوار امام حسین علیه السلام، “عبدالله بن حسن”، “محمدبن ابی سعیدبن عقیل”، “قاسم بن حسن” و “عمرو بن جناده انصاری” در کربلا شهید شدند.[۴]

غلامان شهید:

همچنین در رکاب سیدالشهدا علیه السلام ۱۵ غلام شهید شدند که این افراد عبارت بودند از “نصر” و “سعد” از غلامان امام علی علیه السلام، “منجح” غلام امام مجتبی علیه السلام، “اسلم” و “قارب” غلامان امام حسین علیه السلام، “حرث” غلام حمزه، “جون” غلام ابوذر غفاری، “رافع” غلام مسلم ازدی، “سعد” غلام عمر صیداوی، “سالم” غلام بنی المدینه، “سالم” غلام عبدی، “شوذب” غلام شاکر، “شیب” غلام حرث جابری، “واضح” غلامِ حرث سلمانی.

بر این تعداد، “سلمان” غلام امام حسین علیه السلام که در “بصره” به شهادت رسید نیز باید اضافه شود.

“سوار بن منعم” و “موقع بن ثمامه صیداوی” دو نفر از یاران امام حسین علیه السلام بودند که در روز عاشورا اسیر و شهید شدند.

چهار نفر از یاران امام حسین علیه السلام نیز در کربلا پس از شهادت آن حضرت به شهادت رسیدند که اینان “سعد بن الحرث” و برادرش “ابو الحتوف”، “سوید بن ابى مطاع” (که مجروح بود) و “محمد بن ابى سعید بن عقیل” بودند.[۴]

شهدایی که در بین سپاه عمر سعد به کربلا آمدند:

ابو شعثاء کِندى
بکر بن حی التیمی
جابر بن الحجاج التیمی
جوین بن مالک تیمی
حلاس بن عمرو راسبی
زهیر بن سلیم ازدی
عبد الرحمن بن مسعود التیمی
عبد الله بن بشر الخثعمی
عمرو بن ضبیعه الضبعی
مسعود بن الحجاج التیمی
نعیم بن عجلان الانصاری

بانوی شهید کربلا:

تنها زنی که در کربلا شهید شد ام وهب همسر عبدالله بن عمیر کلبی بود.

شهدایی که مُثله شدند:

در روز عاشورا “علی اکبر علیه السلام”، “حضرت عباس علیه السلام” و “عبدالرحمن بن عمیر” را قطعه قطعه کردند و سر سه شهید را به جانب امام حسین علیه السلام انداختند که این سه نفر عبارتند بودند از: “عبدالله بن عمیر کلبی”، “عمرو بن جناده” و “عابس بن ابی شبیب شاکری”.[۴]

پیاده رفتن امام بر بالین شهدا:

امام حسین علیه السلام بر بالین هفت نفر از شهدا یعنی “مسلم بن عوسجه”، “حر”، “واضح رومی”، “جون”، “عباس”، “علی اکبر علیه السلام” و “قاسم” پیاده رفتند.[۴]

پدران شهید و مادران حاضر در کربلا:

هفت نفر شامل علی اکبر علیه السلام، “عبدالله بن حسین”، “عمرو بن جناده”، “عبدالله بن یزید”، “عبیدالله بن یزید”، “مجمع بن عائذ” و “عبدالرحمن بن مسعود” در حضور پدر خود شهید شدند.[۴]

۹ نفر از مادران شهدای کربلا در روز عاشورا در کربلا حضور داشتند: “رباب” مادر “علی اصغر علیه السلام”، حضرت زینب کبرى سلام الله علیها مادر “محمد” و “عون”، “رمله” مادر قاسم بن حسن، “بنت شلیل جیلیه” مادر عبد الله بن حسن، “رقیه” دختر امیرالمومنین علیه السلام و مادر “عبد الله بن مسلم بن عقیل” و مادران “محمد بن ابی سعید بن عقیل”، “عمرو بن جناده الانصاری”، “عبداللّه بن وهب کلبی” بنا به روایتی که ثابت نیست “لیلا” مادر علی اکبر علیه السلام.[۴]

فهرست اسامی شهدای کربلا

شهدای بنی‌هاشم

نام شهدای بنی هاشم در کربلا به این ترتیب است:

امام حسین علیه السلام
حضرت ابوالفضل العباس بن علی: او فرزند ارشد امام علی علیه السلام و ام البنین بود. آن حضرت، علمدار سپاه آن حضرت بود. و به هنگام شهادت ۳۴ ساله بود. مقام عباس در بین شهدای کربلا مقامی بس بلند است. حضرت مهدی علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه به او این گونه سلام می دهد: سلام بر ابوالفضل عبّاس، فرزند امیرمؤمنان؛ از خود در گذرنده با جان برای برادر، برگیرنده از دیروزش برای فردایش، فداییِ او، نگهدارنده، کوشنده برای رساندن آب به او، و کسی که دست هایش بُریده شد! خداوند قاتلانش حَکیم بن طُفَیل طایی و یزید بن رُقاد حیتی (یا زید بن ورقاء) را لعنت کند!
عبدالله بن علی: او نیز فرزند ام البنین است و به هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت.
عثمان بن علی: وی دو سال پس از برادرش عبدالله دیده به جهان گشود و هنگام تولدش، امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: به یاد برادرم، «عثمان بن مظعون» او را «عثمان» نامیدم.
جعفر بن علی: فرزند دیگر ام البنین است که مطابق با برخی منابع وی در موقع شهادت نوزده ساله بود.
ابو بکر بن علی: فرزند امام علی علیه السلام و مادرش لیلی دختر مسعود بن حنظله تمیمی بود.
عمر بن علی: از فرزندان امام علی علیه السلام.

فرزندان امام حسین علیه السلام‌‌:

علی بن الحسین (علی اکبر): نام مادرش لیلی، شبیه‌ترین مردم در خَلق و خُلق به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله. در سن ایشان اختلاف است. گفته شده هنگام شهادت ۱۸ یا ۱۹ یا ۲۵ ساله بوده‌اند. به صورت گروهی او را به شهادت رساندند. مره بن منقذ شمشیرى بر فرق نازنینش زد که طاقت نشستن روى اسب را از ایشان گرفت، حضرت خود را بر گردن اسب انداخت و در این هنگام دشمنان بدنش را پاره‌پاره کردند و او را به شهادت رساندند. مدفن شریف ایشان زیر پاى پدر بزرگوارشان حضرت امام حسین علیه‌السلام مى‌باشد.[۵]
علی بن الحسین (علی اصغر): او فرزند شیرخواره امام حسین علیه‌السلام بود. امام دید که على‌اصغر علیه‌السلام از شدت عطش مى‌گرید، ایشان را بدست گرفت و مقابل اشقیاء آورد و فرمود: اى لشکر اگر بر من رحم نمى‌کنید بر این طفل رحم نمائید. حرمله بن کاهل اسدی لعنت الله علیه او را در حالی که بر روی دستان امام بود با تیری که به سمت گلوی او نشانه گرفت، به شهادت رساند. امام دو دست خود را زیر خون گلویش گرفت تا پر شد سپس به جانب آسمان افکند و فرمود: سهل است بر من هر مصیبتی، خدایا شاهد باش.
ابراهیم بن الحسین: در برخی از منابع از او در زمره شهدای کربلا نام برده شده است.

فرزندان امام حسن علیه السلام‌‌:

قاسم بن حسن: او به هنگام شهادت تنها ۱۳ سال سن داشت.
عبدالله بن حسن: عبدالله کودک بود چون دید دشمنان گرداگرد امام علیه السلام‌‌ را محاصره نموده‌اند، ابجر بن کعب ملعون چون می‌خواست امام را بکشد، عبدالله دست خود را سپر نموده، دستش قطع شد و در دامان امام علیه السلام ‌‌افتاد و حرمله با تیری او را به شهادت رسید.
ابو بکر بن حسن: روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن، خدمت سیدالشهدا آمد و اجازه میدان طلبید و به میدان رفت و پس از نبردى دلاورانه به شهادت رسید. سنّ او را ۳۵ سال گفته اند.

فرزندان عبدالله بن جعفر طیار:

عون بن عبدالله بن جعفر: پسر «عبدالله جعفر بن طیار» و مادرش زینب کبری علیهاالسلام، دختر امیرمؤمنان علیه السلام است.
محمد بن عبدالله بن جعفر: برخی مادر او را خَوصا، دختر خَصَفه بن ثقیف بن ربیعه و برخی حضرت زینب دانسته اند.

فرزندان و نوه های عقیل:

مسلم: فرزند عقیل بن ابی طالب، سفیر امام علیه السلام ‌‌که در کوفه، از بلندای مسجد به پایین او را انداختند. ایشان پسرعموی امام حسین علیه السلام ‌‌و شوهر خواهر آن حضرت هستند و پس از شهادتش دو فرزند خردسال دیگرش توسط کوفیان به طمع جایزه کشته شدند.
عبدالرحمن بن عقیل
جعفر بن عقیل
محمد بن ابی سعید بن عقیل
عبدالله بن مسلم بن عقیل
محمد بن مسلم بن عقیل

شهدای غیر بنی‌هاشم

ابراهیم بن الحصین
ابوثمامه صائدی: از تیره ای از قبیله هَمْدان به نام “بنو صائد” است که در شهر کوفه سکونت داشت و از بزرگان شیعه و از یاران امام علی علیه السلام و فرزندان آن حضرت به شمار می‌آمد. او با نافع بن هلال، مخفیانه از کوفه بیرون رفت و در راه مکه به کربلا، به امام حسین علیه السلام پیوست. نام او عمرو بن کعب است.
ابو الحتوف بن الحارث الانصاری: از تیره بنی عجلان از قبیله خزرج انصار. او و برادرش سعد، از خوارج کوفه بودند که در لشکر عمر بن سعد بودند. وقتی که در روز عاشورا اصحاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند و به نقل تاریخ، به جز ۲ نفر باقی نمانده بود و امام علیه السلام تنها مانده و ندای هل من ناصر سر داد، این دو برادر وجدانشان بیدار شد و به دفاع از امام پرداخته به شهادت رسیدند.
ابوعمرو نهشلى
ابو شعثاء کِندى: نام کاملش یزید بن زیاد بن مهاصر (یا مهاجر) کندى است. از رجال نامى و از دلاوران و تیراندازان ماهر کوفه بود. بنا به نقلی در مسیر مکه به کوفه خود را به امام رساند و بنا به نقل دیگری همراه سپاه عمر سعد از کوفه خارج شد و در کربلا به حسین بن على علیه السلام پیوست. او پیش روى امام حسین علیه السلام، صد تیر به سوى دشمن افکند که تنها پنج تیر بر زمین افتاد.
ادهم بن امیه العبدی: وی از شیعیان امام در بصره بود. او به همراه دو پسرش عبدالله و عبیدالله در جایى به نام «ابْطَحْ»، در نزدیکى مکه، به کاروان حسینى رسید. بنا به قولى شهادت وى در شدت درگیرى حمله نخست همراه شمارى از یاران امام علیه السلام اتفاق افتاده است.
اسلم ترکی: وى غلام سیدالشهدا علیه السلام و ترک زبان بود، اما آشنا به عربى بود و کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. در لحظه شهادتش امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد.
امیه بن سعد الطایی: از قبیله طی و ساکن کوفه بود. او از تابعان و اصحاب امیرالمومنین علیه السلام بود و در جنگ صفین حضور داشت.
انس بن حرث کاهلی: از اصحاب پیامبر (ص) و از برجستگان شیعه و از شیوخ بزرگ کوفه بود. کاهلی منسوب به بنی‌ کاهل، تیره‌ای از قبیله بنی‌ اسد بن خزیمه از اعراب عدنانی شمال شبه‌ جزیره است. برخی پیوستن انس‌ بن‌ حارث به امام حسین علیه السلام را در مکه دانسته و برخی دیگر در کربلا و شبانه می‌دانند.‌
أنیس بن معقل الاصبحی:
بریر بن خضیر همدانی: وى از خاندان بنى مِشرَق از قبیله هَمْدان و ساکن کوفه بود. او از اصحاب امام على علیه السلام و سرآمد قاریان روزگار خویش بود و در مسجد جامع کوفه به تدریس و تعلیم قرآن اشتغال داشت. او از کوفه راهى مکه شد و در آن جا به کاروان حسینى پیوست.
بشیر بن عمرو حضرمی: وى چند روز پیش از واقعه کربلا به امام حسین علیه السلام پیوست. شب عاشورا پس از صدور اجازه انصراف از سوى آن حضرت، براى بشیر خبر آوردند که پسرش در مرز رى اسیر شده است. در پی آن امام حسین علیه السلام به بشر به خاطر اسارت پسرش اجازه ترک کربلا را دادند، او در جواب امام عرض کرد: «درندگان مرا زنده زنده بخورند، اگر تو را رها سازم! و بروم و از تو (برای رفتن) مرکبی بخواهم، با کمی یاران تنهایت گذاشته و خود آسوده خاطر بازگردم! هرگز چنین نخواهد شد».
بکر بن حی التیمی: وى که همراه لشکریان عمر سعد به کربلا آمده بود در روز عاشورا با موعظه امام هدایت شد و به آن حضرت پیوست.
جابر بن الحارث السلمانی: نام او را جناده، حباب، حیان و حسان هم گفته اند. وى در نهضت مسلم بن عقیل هم مشارکت داشت و پس از شکست آن، همراه گروهى به سوى حسین حرکت کردند و پیش از رسیدن آن حضرت به کربلا، به او پیوستند.
جابر بن الحجاج التیمی: او از سوارکاران شجاع کوفه بود و در نهضت مسلم بن عقیل نیز از بیعت کنندگان با وى بود. او بعد از شهادت مسلم با سپاه عمر سعد همراه شد و بدین گونه خود را به امام حسین علیه السلام رساند.
جابر بن عروه غفاری: جابر هنگام شهادت پیرمرد بوده و از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و از مجاهدین جنگ‌های بدر و حنین محسوب می شده است.
جبله بن علی الشیبانی: وى در صفین، در رکاب امیرالمومنین علیه السلام حضور داشت و در قیام مسلم بن عقیل در کوفه همراه او بود. پس از شهادت مسلم، نزد قبیله خود رفت و پنهان شد و آن گاه که امام حسین علیه السلام به کربلا آمد خود را به آن حضرت رساند.
جناده بن کعب الانصاری: از مکه همراه امام حسین (ع) به کوفه آمده و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسید . پسرش عمر بن جناده نیز در کربلا شهید شد
جندب بن حجیر الخولانی: برخى نامش را «جندب بن حجر» نوشته اند. وى از چهره هاى بارز شیعه در کوفه بود. او قبل از رسیدن سپاه حر به کاروان امام حسین علیه السلام، از کوفه بیرون آمده و به کاروان حسینى پیوسته بود.
جوین بن مالک تیمی: گفته اند وى ابتدا در سپاه عمر سعد بود. سپس به حسین بن على علیه السلام پیوست و در رکاب او جنگید و در حمله اول به شهادت رسید
جَون بن حوی: غلام سیاهپوست ابوذر غفاری بود. پس از شهادت ابوذر، به مدینه برگشت و در خدمت اهل بیت درآمد. ابتدا خدمت امیرالمومنین علیه السلام بود. سپس در خدمت امام حسن و امام حسین علیهم السلام. امام او را رخصت داد تا برود اما او نپذیرفت و به امام عرضه داشت: گرچه نسبم پست و بویم ناخوش و چهره ام سیاه است، ولى مى خواهم به بهشت روم و شرافت یابم و روسفید شوم. از شما جدا نمى شوم تا خون سیاهم با خون‌هاى شما آمیخته شود
حارث بن‌ امرؤ القیس‌ کندی‌: همراه سپاه عمر بن‌ سعد به کربلا آمد و در روز تاسوعا پس از آنکه دید دشمنان امام پیشنهادهای آن حضرت را رد کردند و او را در محاصره قرار دادند به امام پیوست.
حارث بن نبهان: پدرش غلام حضرت حمزه علیه السلام بود که دو سال بعد از شهادت حمزه نبهان از دنیا رفت. و پسرش حارث در خدمت حضرت امام علی علیه السلام و حسنین علیهماالسلام بود، تا این که به همراه امام حسین علیه السلام از مدینه به مکه و کربلا مهاجرت کرده و در روز عاشورا در اولین حمله به شهادت رسید.
حباب بن الحارث
حباب بن عامر شعبی: از شیعیان کوفه است.
حبشى بن قیس نهمى: حبشى از کسانى است که قبل از آغاز جنگ با گروهى دیگر به کربلا آمد و در زمره یاران آن حضرت قرار گرفت. او در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسید.
حبیب بن مظاهر اسدى: حبیب پس