پاورپوینت کامل زیارت‌ جامعه‌ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت‌ جامعه‌ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت‌ جامعه‌ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت‌ جامعه‌ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معنا و مفهوم زیارت
۲ ریشه یابی «زیارت» در فطرت انسان
۳ زیارت از نگاه اسلام
۴ معرفت؛ مهمترین ادب زیارت اهل بیت علیهم السلام
۵ زیارت جامعه کبیره
۶ اعتبار زیارت جامعه کبیره
۷ محورهاى زیارت جامعه‌ کبیره
۸ انسان کامل در آینه ی زیارت جامعه کبیره
۹ ارتباط با امام
۱۰ پانویس
۱۱ منابع
۱۲ پیوست

معنا و مفهوم زیارت

واژه «زیارت» از ریشه «زور» به معناى میل کردن به چیزى و روى گردانى از چیزى دیگر است و از این رو، دیدارهایى که داراى این مضمون و حامل این پیام باشند، زیارت نامیده مى شوند.

ابن فارِس در این باره مى گوید: الزاء والواو والراء، أصل واحد یدلّ على المیل والعدول… و من الباب الزائر لأنّه إذا زارک فقد عدل عن غیرک.[۱] زاء و واو و راء (زور)، از یک ریشه اند که بر تمایل و انصراف، دلالت مى کنند… و زائر نیز از همین ریشه است زیرا وقتى زائر، تو را زیارت کند، از دیگرى روى گردانده است.

ابن منظور نیز این معنا را تأیید کرده، مى گوید: زار فلان فلانا أى مال إلیه والتزویر: کرامه الزائر و إکرام المزور للزائر.[۲] فلانى، فلانى را زیارت کرد؛ یعنى به او روى آورد. تزویر نیز به معناى بزرگ شمرده شدن زائر و اِکرام او توسط زیارت شونده است.

طُرَیحى هم مى گوید: وَالزیاره فى العرف: قصد المزور إکراما له وَ تعظیما له وَاستئناسا به.[۳] زیارت در عرف، آهنگِ زیارت شونده را کردن، به منظور تکریم و بزرگداشت او و همدم بودن با اوست. گفتنى است که معناى عرفى «زیارت» نیز ریشه در اصل لغوى آن، یعنى میل و عدول دارد.

بنابراین مفهوم واژه «زیارت»، با معناى واژه هایى مانند: رؤیت، مشاهده و اِبصار، متفاوت است زیرا در این واژه ها، تنها مفهوم دیدار منظور است ولى در واژه «زیارت»، دیدار همراه با میل و محبت و اُنس و اِکرام، مورد توجه قرار دارد.

ریشه یابی «زیارت» در فطرت انسان

انسان، ذاتا موجودى اجتماعى است که با همنوع خود، اُنس مى گیرد و رابطه اجتماعى برقرار مى نماید. از این رو، دیدار همراه با میل و محبت انسانها با یکدیگر، ریشه در فطرت آنها دارد و زیارت، در واقع تأمین کننده یکى از نیازهاى فطرى انسان است. این نیاز فطرى پس از مرگ محبوب انسان نیز ادامه دارد، هر چند ممکن است از شدت آن، کاسته گردد. به دلیل همین نیاز فطرى، زیارت قبور دوستان و نزدیکان، کمابیش، در میان همه اقوام و ملل جهان مرسوم است.

زیارت از نگاه اسلام

از آنجا که اسلام، آیینى فطرى است به موضوع زیارت توجه ویژه اى دارد. احادیث اسلامى به منظور بهره گیرى هر چه بیشتر از این نیاز طبیعى انسان ها در جهت رشد و شکوفایى آنها و ساختن جامعه آرمانى، رهنمودهاى ارزنده اى درباره زیارت، ارائه کرده اند. نکته قابل توجه این که با تأمّل در احادیث پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام، معلوم مى شود که معیار توصیه و تشویق آنان به زیارت، میزان تأثیر و نقش آن در سازندگى فردى و اجتماعىِ انسان است و بدین سان هر چه زیارت براى ساختن جامعه توحیدى سودمندتر باشد، انجام دادن آن بیشتر مورد تأکید است و بر این اساس زیارت خویشاوندان، اهل ایمان، دانشمندان، اولیاى الهى و به ویژه خاندان خاتم انبیا صلى الله علیه و آله در زندگانى و پس از مرگ آنها توصیه شده است.

معرفت؛ مهمترین ادب زیارت اهل بیت علیهم السلام

زیارت اهل بیت علیهم السلام، آداب ظاهرى و باطنى متعددى دارد[۴] که مهمترین آنها دارابودن «معرفت» است. از این رو، در بسیارى از روایات فضیلت زیارت امامان علیهم السلام، مقید به «معرفت به حق آنان» ـ یعنى شناخت منزلت آنان در عالَم و در پیشگاه خداوند ـ شده است.[۵]

این قید در واقع، زیارت اهل بیت علیهم السلام را در جهت اصلى ترین هدف زیارت آنان، یعنى زمینه سازى براى حکومت جهانى اسلام به رهبرى اهل بیت علیهم السلام قرار مى دهد.

گفتنى است که معرفت اهل بیت علیهم السلام مراتبى دارد که کمترینِ آنها، شناخت جایگاه امامت و رهبرى اهل بیت و وجوب اطاعت از آنان است و بالاترینِ آنها نیز آشنایى با ویژگى هاى اخلاقى و عملى و فضائل و کمالات معنوى اهل بیت و میزان تقربشان به ساحت قدس رُبوبى است. بنابراین هر چه معرفت زائر نسبت به اهل بیت علیهم السلام بیشتر باشد، ارزش زیارت او افزونتر است و بهره بیشترى از زیارت آنان خواهد داشت.

زیارت جامعه کبیره

زیارت جامعه کبیره،[۶] یکى از میراث هاى گرانقدر دهمین پیشواى پیروان اهل بیت علیهم السلام، امام هادى علیه السلام است. یکى از محورهاى مهم فعالیت هاى فرهنگى ـ سیاسى این امام بزرگوار، جهت تبیین جایگاه واقعى اهل بیت علیهم السلام و گسترش مکتب تشیع، فرهنگ سازى براى زیارت قبور نیاکان خود به ویژه امیرمؤمنان و امام حسین علیهماالسلام بوده است.

به نظر مى رسد که هدف امام هادى علیه السلام از این گونه اقدامات فرهنگى ـ سیاسى، تبدیل کردن زیارتگاه هاى اهل بیت علیهم السلام به مراکزى براى آشناشدن مسلمانان با اسلام ناب و جایگاه اهل بیت علیهم السلام در اسلام بود. این کوشش ارجمند، در برابر توطئه دشمنان اسلام علوى ـ که تلاش مى کردند تا این پایگاه هاى مستحکم را در میان مردم، از بین ببرند ـ و براى مقابله با شیادانى که با نشر افکار غلوآمیز خود درباره امامان علیهم السلام، زمینه ساز جدایى جامعه اسلامى از اهل بیت علیهم السلام مى شدند، انجام گرفت و بدین سان مجموعه اى از زیارتنامه هاى ارزنده و آموزنده، از این امام بزرگوار به یادگار ماند که مشهورترین و معتبرترین آنها، «زیارت جامعه کبیره» است.

این زیارتنامه در واقع، کوتاه ترین و کامل ترین متون امام شناسى است که به روشنى، مرزهاى توحید، نبوت و امامت را مشخص کرده، آنها را توضیح مى دهد و به دور از هر گونه غلو، جایگاه راستین اهل بیت علیهم السلام را بیان مى نماید.

اعتبار زیارت جامعه کبیره

باید گفت در مواردى اصلًا به سند نیاز نیست؛ به این معنا که وقتى سخنى از گوینده‌اى دریافت کنیم و از مذاق او آگاهى داشته باشیم و سطح اندیشه، علم، سبک کلام او را از جهت فصاحت، بلاغت، ادبیات بشناسیم، از طرفى معانى و مفاهیم والا و مطالبى که در سخن گوینده است، حقایقى باشند که دست بشر عادى به آن نمى‌رسد، در این گونه موارد شکى در صدور سخن نداشته و به دنبال سند نمى‌گردیم.

به سخن دیگر کلامى که از جهت سبک، لحن، اسلوب ادبى، فصاحت و بلاغت‌ و از جهت محتوا در سطح بالا و داراى حقایق و واقعیت‌هایى است که بشر عادى را توان رسیدن به آن نیست، نیازى به سند ندارد و به یقین از معصوم علیه السلام است.

با این حال توضیح مختصری در این باره ذکر می شود: زیا