پاورپوینت کامل آیه ۳۶ نساء ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۳۶ نساء ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۳۶ نساء ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۳۶ نساء ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

و خدای یکتا را پرستید و هیچ چیزی را شریک وی نگیرید و نسبت به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران و همسایه دور و نزدیک و دوستان موافق و رهگذران و بندگان که زیردست تصرف شمایند نیکی کنید، که خدا مردم متکبّر خودپسند را دوست ندارد.

و خدا را بپرستید، و چیزی را شریک او قرار ندهید، و به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه نزدیک و همسایه دور و همنشینان و همراهان و در راه ماندگان و بردگان نیکی کنید؛ یقیناً خدا کسی را که متکبّر و خودستاست، دوست ندارد.

و خدا را بپرستید، و چیزى را با او شریک مگردانید؛ و به پدر و مادر احسان کنید؛ و در باره خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه‌مانده و بردگان خود [نیکى کنید]، که خدا کسى را که متکبر و فخرفروش است دوست نمى‌دارد:

خداى را بپرستید و هیچ چیز شریک او مسازید و با پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و همسایه خویشاوند و همسایه بیگانه و یار مصاحب و مسافر رهگذر و بندگان خود نیکى کنید. هرآینه خدا متکبران و فخرفروشان را دوست ندارد.

و خدا را بپرستید! و هیچ‌چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در سفر، و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخر فروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Worship Allah and do not ascribe any partners to Him, and be good to parents, the relatives, the orphans, the needy, the near neighbour and the distant neighbour, the companion at your side, the traveller, and your slaves. Indeed Allah does not like those who are arrogant and boastful.

And serve Allah and do not associate any thing with Him and be good to the parents and to the near of kin and the orphans and the needy and the neighbor of (your) kin and the alien neighbor, and the companion in a journey and the wayfarer and those whom your right hands possess; surely Allah does not love him who is proud, boastful;

And serve Allah. Ascribe no thing as partner unto Him. (Show) kindness unto parents, and unto near kindred, and orphans, and the needy, and unto the neighbour who is of kin (unto you) and the neighbour who is not of kin, and the fellow-traveller and the wayfarer and (the slaves) whom your right hands possess. Lo! Allah loveth not such as are proud and boastful,

Serve Allah, and join not any partners with Him; and do good- to parents, kinsfolk, orphans, those in need, neighbours who are near, neighbours who are strangers, the companion by your side, the wayfarer (ye meet), and what your right hands possess: For Allah loveth not the arrogant, the vainglorious;-

معانی کلمات آیه

ذى القربى: صاحب قرابت (خویشاوند) . قربى: قرابت نسبى.

الجار الجنب: همسایه اى که اجنبى است، خویشاوند نیست.
جنب (بر وزن شتر) وصف است به معنى مجنوب و کنار شده (کنار شده از خویشاوندى).

الصاحب بالجنب: جنب (بر وزن عقل) به معنى پهلو، طرف و کنار است . یعنى: رفیقى که در کنار انسان است.

ابن السبیل: پسر راه. مسافرى که از وطن و مال، دستش کوتاه شده است.
جز سبیل معرفى ندارد. گویى پسر راه است (درمانده).

مختال: متکبر. خیل: گمان. خیلاء: تکبر از روى خیال و فرض.
مختال به معنى متکبر از همین ماده است.

فخور: فخر فروش. کسى که از روى تکبر مفاخر خود را مى شمارد و به رخ مردم مى کشد.[۱]

نزول

محل نزول:

این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]

شأن نزول:

سلام الجعفى از امام محمدباقر علیه‌السلام و ابان بن تغلب از امام جعفرصادق علیه‌السلام روایت کنند که درباره رسول خدا صلى الله علیه و آله و امام على مرتضى علیه‌السلام نازل گردیده، آن هم بنا به حدیث معروف نبوى که فرمود: (انا و على ابوا هذه الامّه).[۳]

مراد این آیه شریفه از احسان به والدین، رسول خدا صلی الله علیه و آله و على مرتضى علیه‌السلام است که از راه پیروى و اطاعت از روش آن دو بزرگوار که به منزله پدران امت مى باشند، احسان به آن‌ها ثابت می‌گردد.[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ بِذِی الْقُرْبى‌ وَ الْیَتامى‌ وَ الْمَساکِینِ وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبى‌ وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ وَ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ مُخْتالًا فَخُوراً «۳۶»

جلد ۲ – صفحه ۶۶

و خدا را بپرستید و هیچ چیز را شریک او قرار ندهید و به پدر و مادر نیکى کنید و به بستگان و یتیمان و بینوایان و همسایه‌ى نزدیک و همسایه‌ى دور و یار هم‌نشین و در راه مانده و زیردستان و بردگانتان (نیز نیکى کنید.) همانا خداوند، هر که را متکبّر و فخرفروش باشد، دوست نمى‌دارد.

نکته ها

این آیه، از حقّ خدا «وَ اعْبُدُوا اللَّهَ» تا حقّ بردگان‌ «مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ» را بیان کرده و این نشانه‌ى جامعیّت اسلام است.

«الْجارِ ذِی الْقُرْبى‌ وَ الْجارِ الْجُنُبِ»، شامل همسایه‌ى فامیل و غیر فامیل، هم عقیده و غیر هم عقیده نیز مى‌شود. به گفته‌ى روایات تا چهل خانه از هر طرف، همسایه‌اند. «۱» یعنى در مناطق کوچک، همه همسایه‌اند.

«الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ»، شامل رفقاى دائمى یا موقّت، رفقاى سفر، یا آنان که به امید نفعى سراغ انسان مى‌آیند، مى‌شود.

«ابْنِ السَّبِیلِ»، ممکن است در وطن خود متمکن باشد و ما شناختى از او و بستگانش نداشته باشیم، فقط بدانیم که درمانده‌ى در سفر و فرزند راه است که باید مورد حمایت مالى قرار گیرد.

«مختال»، کسى است که در دنیاى خیال، خود را بزرگ مى‌پندارد و تکبر مى‌کند. اگر به اسب هم «خیل» مى‌گویند چون متکبّرانه راه مى‌رود.

احسان به پدر و مادر، شامل محبّت، خدمت، کمک مالى، علمى، عاطفى و مشورت با آنان مى‌شود.

شرط احسان به والدین خوب بودن آنان نیست، ولى اطاعت از والدین در صورتى است که آنان به امرى بر خلاف رضاى خدا فرمان ندهند.

امام صادق علیه السلام فرمودند: پیامبر صلى الله علیه و آله و على علیه السلام پدران این امّت هستند، زیرا در قرآن آمده:

«۱» وسائل ج ۱۲ ص ۱۳۱

جلد ۲ – صفحه ۶۷

اعْبُدُوا اللَّهَ‌ … وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً «۱»

پیام ها

۱- تنها عبادت خدا کافى نیست، دورى از هرگونه شرک و ریا لازم است.
وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا …

۲- نیکى به پدر و مادر، در کنار بندگى خدا وتوحید مطرح است. وَ اعْبُدُوا اللَّهَ‌ … وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً

۳- خداپرست واقعى باید نسبت به بستگان، محرومان و همسایگان خود، متعهّد و مسئول باشد. اعْبُدُوا اللَّهَ‌ … بِذِی الْقُرْبى‌ وَ الْیَتامى‌

۴- همسایگان دور نیز بر انسان حقّ دارند. «الْجارِ الْجُنُبِ»

۵- در احسان کردن به اولویّت‌ها توجّه کنید. نام والدین قبل از بستگان و نام آنان قبل از یتیمان آمده است.

۶- بى‌توجّهى به والدین و بستگان و یتیمان و محرومان جامعه، نشانه تکبّر و فخر فروشى است. «إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ مُخْتالًا فَخُوراً»

۷- احسان، باید همراه با تواضع باشد. در ابتداى آیه سفارش به احسان شد و در پایان از تکبّر نهى شد. «لا یُحِبُّ مَنْ کانَ مُخْتالًا فَخُوراً»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ بِذِی الْقُرْبى‌ وَ الْیَتامى‌ وَ الْمَساکِینِ وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبى‌ وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ وَ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ مُخْتالاً فَخُوراً (۳۶)

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۲۷

چون حق تعالى در آیات متقدمه امر فرمود بندگان را به مکارم اخلاق در امر یتامى و ازواج و عیال، بعد از آن بیان اخلاق حمیده و محاسن پسندیده نمود در باب احسان؛ و به جهت آنکه محاسن افعال و محامد خصال، بدون عبادت ذات احدیت بر وجه وحدانیت و تنزیه او از شرک در معبودیت مثمر مثبوت نبود، لذا بر طریق عطفیت اوّل امر به توحید مى‌فرماید:

وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً: و بپرستید و عبادت کنید خدا را به وحدانیت، و تعظیم نمائید او را در معبودیت، و شریک قرار مدهید به او در عبادت چیزى را؛ زیرا ذات اقدس الهى، منعم حقیقى است که اعطاى نعم وافره ظاهرى و باطنى به انسان مرحمت فرموده، و عقل سلیم عبادت و اطاعت چنین منعمى را لازم شمارد.

تبصره: در این آیه شریفه ده قسم اخلاق حسنه را ذکر فرموده:

اول: امر به عبادت. و عبادت عبارت از هر فعل و ترک که اتیان شود به آن به مجرد امر الهى، و داخل است در آن جمیع اعمال قلوب و تمام افعال جوارح.

پس تخصیص به توحید ندارد.

دوم: امر به اخلاص در عبادت به نهى از شرک، زیرا کسى که عبادت کند با خدا غیر را، مشرک باشد و عبادتش خالص نیست، و شرک هم مانند توحید، درجات دارد.

در کافى به حذف اساتید: عن برید العجلىّ عن ابى جعفر قال: سئلته عن ادنى ما یکون به العبد مشرکا قال: فقال: من قال للنّواه: انّها حصاه، و للحصاه:

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۲۸

انّها نواه ثمّ دان به. «۱» برید عجلى روایت کند که سؤال نمودم از حضرت باقر علیه السّلام ادنى مرتبه‌اى را که بنده مشرک شود، حضرت فرمود: کسى که بگوید هسته خرما سنگریزه است، و به سنگریزه بگوید که هسته خرما است.

پس عبادت خدا را به آن نماید و اعتقاد و اظهار کند که آن از جانب اللّه است.

شیخ بهائى فرموده: شاید مراد این است که کسى معتقد شود شیئى را از دین، و حال آنکه در واقع از دین نباشد. و عبادت خدا را به آن نماید، پس او ادنى مرتبه شرک را داراست، گرچه آن شى‌ء جزئى باشد مثل اعتقاد هسته خرما را سنگریزه.

مجلسى (رحمه اللّه) فرماید: «ثمّ دان به» اشاره است به اینکه شرک، وقتى باشد که عبادت خدا را به آن نماید و اعتقاد و اظهار کند که از جانب الهى است. به عبارت دیگر تشریع، و بدعت باشد؛ به خلاف آنکه گوید فلان امر این است و حال آنکه چنین نباشد، لکن نسبتش را به خدا ندهد و ممکن است گفته شود: در تشبیه «نواه» به «حصاه» اشعار است به اینکه آن شیئى از ضروریات دین باشد، مانند هسته خرما و سنگریزه که ضرورى و هر کسى آن را شناسد. لکن سایر اخبار این باب دلالت دارد بر اعم بودن آن. پس هر که ابداع و احداث کند در دین چیزى را، پس او مشرک است، زیرا شریک نموده بر ذات الهى و شرک آورده به مقام اقدس سبحانى، چه متابعت کرده در این امر، شیطان یا سایر طواغیت یا نفس و هوى را. و این شرک به معنى اعم باشد.

وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً: سیّم اخلاق حسنه آنکه: برّ و نیکوئى کنید به پدر و مادر نیکوئى کردنى به قول و فعل. از آیه شریفه معلوم مى‌شود حق تعظیم والدین، که مقارن ساخته به عبادت و توحید و ذات اقدس خود. و اخبار کثیره وارد شده از جمله:

۱- «کافى» به حذف اساتید عن محمّد بن مروان قال قال ابو عبد اللّه‌

«۱» اصول کافى، جلد ۲، کتاب الایمان و الکفر، باب الشرک، صفحه ۳۹۷، حدیث اوّل.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۲۹

علیه السّلام: ما یمنع الرّجل منکم ان یبرّ والدیه حیّین و میّتین، یصلّى عنهما و یصوم عنهما … فیکون الّذى صنع لهما، و له مثل ذلک فیزیده اللّه عزّ و جلّ ببرّه و صلته خیرا کثیرا. محمد بن مروان روایت کند از حضرت صادق علیه السّلام که فرمود:

چه منع کند مردى را از شما اینکه نیکوئى کند والدین خود را، زنده باشند آن دو یا مرده. بعد بیان برّ را نسبت به آنها فرماید که: نماز گزارد از قبل آن دو، و حج نماید از طرف آنها، و روزه بدارد به نیت آنان. پس ثواب عملى که بجا آورده براى والدین او است؛ و براى او هم مثل آن ثواب باشد. پس زیاد فرماید خداوند عز و جل به سبب برّ و صله او، خیر کثیرى را.

۲- عن «هشام بن سالم» عن ابى عبد اللّه علیه السّلام قال جاء رجل الى النّبىّ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فقال: یا رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم من ابرّ؟ قال صلّى اللّه علیه و آله و سلّم امّک. قال: ثمّ من؟ قال امّک قال: ثمّ من؟ قال امّک قال: ثمّ من؟ قال: اباک. «۱» هشام بن سالم از حضرت صادق علیه السّلام روایت کند که فرمود: آمد مردى خدمت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم عرض کرد: به که نیکوئى نمایم؟ فرمود: مادرت را، تا سه مرتبه؛ در مرتبه چهارم فرمود: پدرت را.

۳- اکبر الکبائر الشّرک باللّه و عقوق الوالدین.

۴- الخصال- بسند معتبر عن الصّادق علیه السّلام قال قال امیر المؤمنین علیه السّلام: من احزن والدیه فقد عقّهما. امیر المؤمنین علیه السّلام فرماید: هر که محزون نماید والدین را، پس بتحقیق عاق شود آنها را.

«العیاشى» عنهما فى هذه الایه انّ رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم احد الوالدین و علىّ علیه السّلام الاخر. «۲» چهارم اخلاق حسنه: وَ بِذِی الْقُرْبى‌ چهارم- اخلاق حسنه عشره: وَ بِذِی الْقُرْبى‌: و نیکوئى به خویشان‌

«۱» همان مدرک، باب البر بالوالدین، صفحه ۱۵۹، حدیث ۷.

«۲» تفسیر عیّاشى، جلد ۱، صفحه ۲۴۱، حدیث ۱۲۹، از امام باقر علیه السّلام.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۳۰

نزدیک به صله رحم:

۱- کافى به حذف اسانید عن ابى حمزه قال: قال ابو جعفر علیه السّلام صله الارحام تزکّى الاعمال و تنمى الاموال و تدفع البلوى و تیسّر الحساب و تنسئ فى الاجل. «۱» ابو حمزه از حضرت باقر علیه السّلام روایت کند که فرمود: صله ارحام، تزکیه نماید اعمال را، و نموّ دهد اموال را، و دفع کند بلاها را، و آسان گرداند حساب را، و تأخیر اندازد موت را.

۲- عن جابر عن ابى جعفر علیه السّلام قال قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم: اوصى الشّاهد من امّتى و الغائب منهم و من فى اصلاب الرّجال و ارحام النّساء الى یوم القیمه ان یصل الرّحم و لو کان منه على مسیره سنه فانّ ذلک من الدّین. «۲» جابر از حضرت باقر علیه السّلام روایت کند که فرمود رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم: وصیت مى‌کنم حاضر از امت خود و غائب از ایشان و کسى که در اصلاب رجال و ارحام نساء باشد تا روز قیامت اینکه: صله نماید رحم را و اگرچه دور باشد از او فاصله یک سال راه. پس بدرستى که این از لوازم دین است.

پنجم محسنات: وَ الْیَتامى‌: و به یتیمان به دلنوازى و سازگارى و ترحم و احسان نسبت به آنها. ابن عباس گوید: احسان به یتامى آنکه مدارا کند به آنها و تربیت نماید ایشان را و مسح کند سرشان را. و اگر وصى آنها باشد، پس باید مبالغه نماید در حفظ اموال آنان.

ششم خصائل مأموره: وَ الْمَساکِینِ‌: و احسان به فقرا که بر قوت سال قادر نباشند، به صدقات و زکوات.

در لیله الاسرى ذات اقدس الهى به حضرت خاتم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم خطاب فرماید: یا احمد، بدرستى که محبت براى خدا، آن محبت فقرا و تقرب‌

«۱» اصول کافى، جلد ۲، کتاب الایمان و الکفر، باب صله الرّحم، صفحه ۱۵۰، حدیث ۴.

تفسیر اثنا عشرى    ج‌۲    ۴۳۱    

«۲» همان مدرک، صفحه ۱۵۱، حدیث ۵.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۳۱

به ایشان است. حضرت عرض کرد: یا رب کیستند فقرا؟ فرمود: کسانیند که راضى شوند به قلیل رزق و صبر نمایند بر گرسنگى و شکر نمایند بر نعمت و شکایت ننمایند گرسنگى و تشنگى خود را و دروغ نگویند به زبانهاى خود و غضب نکنند بر پروردگار به تنگى و عسرت و مغموم نشوند به آنچه فوت شود از ایشان، و مسرور نگردند به آنچه عطا شود به ایشان. یا احمد، دوستى من، دوستى با فقراست. پس نزدیک بشو به فقرا و تقرب جوى مجلس آنان را به نزدیک شدن، و دورى کن اغنیا را و دور بدار مجلس آنان را از خود، پس بدرستى که فقرا دوستان من باشند.

هفتم صفات محسنه: وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبى‌: و احسان به همسایگان خویش، که هم حق جوار و هم حق قرابت دارند. و مرحمت و شفقت نمودن به آنان، یا نیکوئى به کسانى که قرب جوار دارند.

۱- الکافى عن الباقر علیه السّلام: حدّ الجوار اربعون دارا من کلّ جانب من بین یدیه و من خلفه و عن یمینه و عن شماله. «۱» ۲- عن الصّادق علیه السّلام قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم:

کلّ اربعین دارا جیران من بین یدیه و من خلفه و عن یمینه و عن شماله. «۲» ۳- حسن الجوار یزید فى الرّزق. «۳» ۴- حسن الجوار یعمر الدّیار و یزید فى الاعمار. «۴» ۱- در کافى حضرت باقر علیه السّلام فرماید: حد جوار و همسایه، چهل خانه است از هر طرفى پیش از رو و پشت سر و از راست و از چپ.

۲- از حضرت صادق علیه السّلام مروى است که فرمود رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم هر چهل خانه‌اى، همسایه باشند از پیش رو و پشت سر و

«۱» اصول کافى، جلد ۲، کتاب العشره، باب حدّ الجوار، صفحه ۶۶۹، حدیث ۲.

«۲» همان مدرک، حدیث اوّل.

«۳» همان مدرک، باب حقّ الجوار، صفحه ۶۶۶، حدیث ۳.

«۴» همان مدرک، صفحه ۶۶۷، حدیث ۸.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۴۳۲

راست و چپ.

۳ و ۴- و ایضا فرمود: نیکوئى همسایه‌ها، زیاد نماید در رزق؛ و فرمود:

نیکوئى همسایه‌ها، معمور گرداند شهرها را و زیاد نماید عمرها را.

و ایضا حضرت کاظم علیه السّلام فرماید: نیست نیکوئى همسایه‌ها بازداشتن اذیت، و لکن حسن جوار، صبر نمودن تو باشد بر اذیت.

در منهج- مروى است که مردى خدمت حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم عرض نمود: یا رسول اللّه قلبم سخت شده و از رقت و نرمى دور گشته.

فرمود: بر پدر و مادر نیکوئى کن و مسکینان را طعام بده و دست به سر یتیمان کش و اطعام کن آنها را و با همسایه‌اى که اقربا و یا بیگانه‌اند صله و عطا نما، و ایشان را مرنجان. عرض کرد: یا رسول اللّه حق همسایه بر همسایه چه چیز است؟ فرمود: حقوق او آنکه اگر تو را دعوت کند، اجابت کنى. و اگر فقیر شود، دستگیرى او نمائى.