پاورپوینت کامل آیـت الله صـدر ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیـت الله صـدر ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیـت الله صـدر ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیـت الله صـدر ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و خاندان سید صدرالدین صدر
۲ اساتید سید صدرالدین صدر
۳ مرجعیت سید صدرالدین صدر
۴ اخلاق و ویژگی ها
۵ آثار و تالیفات
۶ رحلت سید صدرالدین صدر
۷ پانویس
۸ منابع

تولد و خاندان سید صدرالدین صدر

او در سال ۱۲۹۹ هـ.ق در کاظمین، در یک خاندان اصیل و شریف به دنیا آمد و راه پیشرفت و رشد و نمو و بالندگی را همانند اغلب ابنا آن خاندان پیش گرفتند. خانواده صدر، یکی از خاندان های پرثمر و اصیل در اسلام می باشد که اصل وتبار به امام موسی بن جعفر علیه السلام می رسانند و شاخه ها و فروع آن در خاورمیانه گسترانده شده است، و در کشورهای ایران، لبنان، عراق، فلسطین، مصر، یمن، عربستان، اردن و دیگر مناطق اسلامی، رجال علمی نامی و شخصیت های بزرگ سیاسی و اجتماعی و سادات جلیل القدر فراوانی را دارند رجالی مانند:

مصلح بزرگ، آیت الله سید عبدالحسین شرف الدین صاحب المراجعات و الفصول المهمه، و آیت الله السید حسن صدر صاحب تاسیس الشیعه لفنون الاسلام، و متفکر بزرگ، امام موسی صدر، و علامه مفضال، مرحوم آیت الله سید رضا صدر، از این شجره طیبه می باشند که همانند ستارگان درخشان و پرفروغ در آسمان علم و دانش و در صحنه سیاست و مدیریت جامعه اسلامی می درخشند و پرتوافکن خاندان خویش و جامعه اسلامی می باشند.‍

ایشان در چنین خاندان اصیل و چنین بیت رفیع و والا قدر چشم به جهان گشود والد عالیقدر ایشان، آیت الله سید اسماعیل صدر، یکی از اکابر علما و فقهای نامی کاظمین بودند که بعدها به کربلا مهاجرت نمودند، وی در عین حالی که گریزان از منصب مرجعیت و فتوی بودند، ولی یک از کاندیداهای آن محسوب می شدند.

ایشان مقدمات علوم را در کاظمین از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتید ادب روز تلمذ نمودند، آن گاه در سال ۱۳۲۸ ه.ق به قصد تکمیل معلومات و تهذیب نفس و تزکیه اخلاق، عازم نجف اشرف گردیدند و در حوزه درس آیت الله العظمی آخوند خراسانی صاحب کفایه الاصول (متوفای ۱۳۲۹ ه.ق) و دیگر بزرگان مانند درس آیت الله العظمی طباطبایی یزدی، صاحب عروه الوثقی (م ۱۳۳۷) و آیت الله نائینی شرکت جستند.

آنگاه در سال ۱۳۳۹ پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زیارت ثامن الحجج امام رضا علیه السلام عازم ایران گشتند و نزدیک ده سال در مشهد مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمین پرداختند، و در اثر استقبال طلاب و محصلین، مشغول تدریس شدند و پس از چند سال اقامت در ایران، در سال ۱۳۴۴ به نجف اشرف بازگشتند و ملازم درس آیت الله نائینی گردیدند، و در سال ۱۳۴۹ ه.ق به ایران بازگشته و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت الله العظمی حائری، مؤسس حوزه علمیه در قم اقامت گزیدند و به عنوان یکی از اساتید و مدرسین مسلم حوزه، مشغول تدریس فقه و اصول گردیدند، و بیشتر به تربیت و تعلیم طلاب پرداختند.

به حدی توجه خاص آن مرحوم را به خود جلب نمودند که او را یکی از دو وصی مورد اعتماد خود قرار دادند که پس از رحلت مؤسس عالیقدر حوزه، با همکاری دو برادر و دو یار وفادار و مجاهد فی سبیل اللّه، آیات عظام: سید محمد حجت کوه کمری، و سید محمدتقی خوانساری به حفظ و نگهداری و حراست از ارزش های حوزه علمیه قم پرداختند، و در تثبیت و ابقای آن کوشیدند، به حدی که در سخت ترین و سیاه ترین ایام با فداکاری لازم و ایثار بی سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشتند و حوزه را به دست زعیم عالیقدر، حضرت آیت الله العظمی حاج آقا حسین طباطبائی بروجردی سپردند.

اساتید سید صدرالدین صدر

آیت الله العظمی السید صدرالدین بن سید اسماعیل بن سید صدرالدین الموسوی العاملی الکاظمی، فقیه عظیم الشان و عالم نبیل یکی دیگر از تربیت یافتگان حوزه حائریه می باشد.

وی در طول مدت تحصیل از محضر بزرگان و اساطین فقه و فقاهت تلمذ نموده، و عمده بهره علمی ایشان از محاضر اساتید زیر بوده است:

آیت الله سید اسماعیل صدر، والد معظم خودشان (متوفی ۱۳۳۹).
آیت الله العظمی آخوند خراسانی (م ۱۳۲۹ ه.ق).
آیت الله العظمی سید محمدکاظم یزدی (م ۱۳۳۷)، صاحب العروه الوثقی.
آیت الله العظمی حاج میرزا حسین نائینی (م ۱۳۵۵) مؤلف تنزیه المله.
آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه (م ۱۳۵۵).

گفتار سید علیرضا ریحان یزدی:

مرحوم سید ریحان یزدی، در کتاب «آئینه دانشوران» (چاپ قدیم) که حال و هوای آن روز حوزه را در لابلای صفحات و اوراق چاپی خود حفظ کرده است، در مورد ایشان می نویسند:

«مولانا سید صدرالدین الموسوی بعد از آن که حوزه علمیه در قم تشکیل یافت، علما و دانشمندانی از نجف اشرف نیز به آن سرزمین مقدس مهاجرت فرمودند، از جمله ایشان بودند: مولانا سید صدرالدین، نجل آیت الله آقا سید اسماعیل صدر، که سال‌ها محضر درسش، مجمع علما و فضلا و مجتهدین بوده، و یکی از مراجع تقلید و زعمای شیعه بشمار می روند. او در سال ۱۳۴۶ (اشتباهاً ۱۳۵۶ مرقوم شده است) به قم آمده، طلاب و فضلا از فیض خدمتشان بهره بردار شدند. معظم له گو این که به عزم زیارت مشهد رضوی به ایران تشریف آورده بودند، ولی به مقتضای میل آیت اللهی (مؤسس حوزه) در قم اقامت گزیده و به امر تدریس و ترویج احکام پرداختند، و هم در محضر درس آیت الله شرکت می کردند، و در سال ۱۳۴۸ به مشهد رضوی مشرف شدند».

وی در ادامه گفتار و معرفی خود می نویسد: «آیت الله سید شهاب الدین نجفی در کتابی که در شرح حال سادات و علما نوشته است، چنین می نگارد: آل صدرالدین؛ «من اشرف بیوت العلویین و اعرقهم فی الاصاله والنجابه و…‍»؛ ترجمه گفتار آن فقید سعید در شرافت و اصالت خاندان رفیع و بیت شامخ ‌صدر می باشد که آنان از شریفترین بیوت علویان می باشند رجال بزرگ و نوابغ ‌ارزشمندی از آن خاندان به عرصه ظهور پیوسته است.

۱. استاد بزرگوار افتخار نوادگان بتول علیهم السلام پیشوای فقه و امام درایه و حدیث آیت الله العظمی سید حسن صدر (صاحب تاسیس الشیعه لعلوم الاسلام) چه حقوق فراوانی بر عهده من دارند او در کنف حمایت و عنایت خویش مرا پروراند رجال و درایه را به من یاد داد و کافی و بخشی از من لایحضر را بر او خواندم.

۲. آیت الله سید اسماعیل صدر، والد ماجد آیت الله صدر که عابد و زاهد و اعراض کننده از زخارف دنیوی و مقامات اعتباری آن بود، زعامت و مرجعیت به ایشان روی آورد، ولی از جهت تهذیب نفس و اصلاح خویش از آن فرار نمود.

«مرحوم صدر، متولد ۱۲۹۹ متوفی ۱۳۷۳ فرزند سید اسماعیل بن سید صدرالدین موسوی عاملی کاظمی، فقیه جلیل و عالم کبیر می باشد او در کاظمین در سال ۱۲۹۹ به دنیا آمد و در سایه عنایت پدر که یکی از اکابر فقهای عصر خویش بود، رشد و نما آغاز نمود، و اولیات از علوم و معارف را در سامرا پیش برخی از فضلا فراگرفت، چون والدش آن روزها در سامرا بود، سپس به کربلا مهاجرت نمود، آنگاه متون را پیش برخی از اساتید آن بلده طیبه مانند:

شیخ حسن کربلایی فراگرفت، سپس پدرش او را به نجف اشرف اعزام داشت تا دروس خود را تکمیل نماید، پس او در درس و بحث استاد آیت الله شیخ محمدکاظم خراسانی و دروس دیگر بزرگان و اساطین، سالیان درازی نشست و در سال ۱۳۳۹ پس از فوت والد بزرگوارشان به ایران مسافرت نمود و موفق به زیارت قبر امام رضا علیه السلام در خراسان گردید.

مدت ۱۰ سال تقریبا مجاور آن قبر شریف گردید، در آن منطقه مشغول تدریس، ارشاد، اصلاح امور مسلمین شد و در عداد علمای آن شهر درآمد و تعداد کثیری از فضلا و علما از درس ایشان فارغ التحصیل گردیدند. ایشان در سال ۱۳۴۴ دوباره به نجف اشرف بازگشتند و ملازم درس آیت الله میرزا محمدحسین نائینی گردیدند و در سال ۱۳۴۹ پس از چهار سال اقامت، در نجف به ایران بازگشتند و با علاقه و درخواست مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری به قم نزول اجلال فرمودند، به تدریس و تربیت طلاب و فضلا پرداختند و یکی از ائمه جماعت گشتند.

ایشان به منبر می رفتند و به وعظ و ارشاد مردم می پرداختند. خواص پیش از عوام از منبر ایشان فیض می بردند. مدت زمان طولانی در قم اقامت نگزیدند تا این که به عزم زیارت به مشهد رفتند با توجه به سابقه آشنایی که مردم خراسان با او داشتند، اطراف او را گرفتند و از او درخواست اقامت دائمی نمودند وی دعوت آنان را پذیرفت و در مسجد گوهرشاد به اقامه جماعت پرداخت، و مجلس درس او پر از فضلا و اهل علم می گشت. دل ها به سوی او کشیده شد و نفوس به وی اقبال و روی آوردند.

در آن ایام آیت الله حائری زعیم و سرپرست حوزه علمیه قم در روزگار درد و عوارض کهولت سن و پیری بسر می بردند، و از تلاش‌ها و کوشش‌هایی که نسبت به حوزه کشیده بودند، نگران و خائف نگرانی از آن جهت بود که امور حوزه از هم پاشیده و پراکنده گردد و طلابی را که با هزاران خون دل خوردن، گرد هم آمده اند، متفرق شوند وی از افرادی که در آن‌ها لیاقت و استعداد زعامت دینی و پرورش طلاب و اداره هیات علمی حوزه را می دید، یکی آیت الله سید محمد حجت بود که آن روزها در قم بودند، و دیگر خود آیت الله صدر بود که در اثر آشنایی قبلی که با ایشان داشتند.

او را لایق این امر می دانستند، از این رو به برخی از تجار قم دستور داده بودند که با آیت الله صدر تماس حاصل کنند و او را از خراسان به قم فراخوانند به این ترتیب دعوت پذیرفته شد و آیت الله صدر به قم نزول اجلال فرمودند، و دیدگان آیت الله حائری با حضور وی روشن گردید او را با همکاری آیت الله سید محمد حجت مورد اعتماد و محل ثقه و اطمینان خود قرار دادند و در کارها و شئون مهم و اختصاصی با آنان به مشورت نشستند، تا این که مؤسس حوزه در سال ۱۳۵۵ ه.ق به رحمت الهی شتافت، در حالی که هر دو نفر را از طرف خود وصی قرار داده بودند.

دوران فترت

ایشان و همکار و برادر بزرگوارش آیت الله حجت، به مسئولیت های حوزه پرداختند و مباشر حفظ نظام اداری و علمی آن حوزه گرامی گردیدند، آن گاه آیت الله سید محمدتقی خوانساری هم به جمع آنان پیوست. هر سه بزرگوار به صورت استوانه های حوزه و ارکان آن مرکز علمی درآمدند با اخلاص، ایثار و فداکاری تمام به تمشیت امور حوزه علمیه قم پرداختند کارها و مسئولیت ها را بین خود تقسیم نمودند، هر کدام از آن بزرگان.

مسئولیتی را بر عهده گرفتند، ولی راس و سخن یکی بیشتر نبود تا روزی که زعیم دینی بزرگ آیت الله العظمی سید حسین بروجردی به قم وارد شدند، پس همگی اتفاق نظر پیدا کردند که امور را در اختیار ایشان قرار دهند. آیت الله صدر نخستین فردی بود که محل برگزاری نماز جماعت خود را به ایشان واگذاشت و خود نیز به او اقتدا فرمود.

ایشان پس از وفات آیت الله حائری مجدداً همراه رفیق و همکار بزرگوار، آیت الله حجت مصائب و مشکلات فراوانی را متحمل گردیدند، چون هدف حکومت وقت ایران بر آن قرار گرفته بود که هیات علمی و نظام موجود حوزه علمیه قم را پراکنده سازد و اجتماع طلاب را به تفرق و