پاورپوینت کامل آغاز غزوه حدیبیه – سال ششم هجری قمری ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز غزوه حدیبیه – سال ششم هجری قمری ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز غزوه حدیبیه – سال ششم هجری قمری ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز غزوه حدیبیه – سال ششم هجری قمری ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ماجرای غزوه حدیبیه
۲ خروج از مدینه
۳ مذاکره با قریش
۴ بیعت رضوان
۵ پیمان صلح
۶ نارضایتی عمر از اقدام پیامبر(ص)
۷ گفتگوی علی(ع) با عمر
۸ کتابت صلحنامه
۹ مضمون صلحنامه
۱۰ بازگشت به مدینه
۱۱ پانویس
۱۲ منابع

ماجرای غزوه حدیبیه

اما ماجرای غزوه حدیبیه که از “المغازی واقدی” و برخی از مآخذ دیگر برگرفته شده است، بدین گونه می‌باشد که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در رویای صادق خویش دید که وارد بیت الله در مکه معظمه شد و سر خود را تراشید و کلید در کعبه را گرفت و در عرفه وقوف نمود. پس از آن رویای صادق و شیرین در حالی که مکه معظمه در استیلای قریش و کانون دشمنان اسلام بود، آن حضرت تصمیم به عمره مفرده گرفت و به اصحاب خود و سایر مسلمانان اعلام نمود که بدون همراه داشتن ساز و برگ جنگی آماده حرکت به سوی مکه معظمه جهت انجام عمره باشند.

آن حضرت هفتاد شتر جهت قربانی تهیه کرد و در پیشاپیش کاروان به حرکت درآورد و چوپانی آن‌ها را بر عهده ناجیه بن جندب اسلمی گذاشت. آن حضرت جهت احتیاط، مقداری اسلحه در محموله‌های شتران جاسازی کرد که اگر قریش بخواهند از بی‌سلاح بودن مسلمانان، سواستفاده کرده و ناجوانمردانه بر آنان هجوم آورند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند.

خروج از مدینه

به هر روی آن حضرت در نخستین روز ذی القعده سال ششم قمری از مدینه منوره خارج گردید و تعداد ۶۰۰ یا ۱۴۰۰ و یا ۱۵۲۵ تن از مسمانان نیز با وی حرکت نمودند که چهار تن از بانوان نیز در میان آنان دیده می‌شدند که یکی از آنان ام‌سلمه همسر مکرمه رسول خدا صلی الله علیه و آله بود. عبدالله بن مکتوم و به قولی نمیله عبدالله لیثی، جانشین آن حضرت در مدینه شد.

آن حضرت جهت آشکارکردن قصد خویش مبنی بر این که این سفر، سفر زیارتی و تنها برای انجام عمره است نه برای جنگ و جدال با دشمنان از مدینه منوره محرم شد و لباس احرام پوشید و تمام مسلمانان همراه وی نیز محرم شدند. آنان پس از خروج از مدینه تا یک منزلی مکه در مکانی به نام “حدیبیه” پیش رفته و سپس در آن جا توقف کردند. فاصله آنان با مکه معظمه تنها نُه مایل بود.

مذاکره با قریش

اهالی قریش که از آمدن رسول خدا صلی الله علیه و آله و یارانش به سوی مکه معظمه به تکاپو و تشویش افتاده بودند، جملگی به همراه زنان و فرزندانشان از مکه بیرون آمده و در “ذی طوی” تجمع نمودند و افراد جنگجو و مبارز خود را به پیش فرستادند. پیامبر صلی الله علیه و آله که بار دیگر با جهالت و عصبیت قریش روبرو گردیده بود، عثمان بن عفان را به نزد آنان فرستاد تا آن‌ها را از قصد خود مبنی بر زیارت خانه خدا و انجام مفرده آگاه گرداند. قریش، عثمان را مورد احترام قرار داده و وی را وارد مکه نمودند.

عثمان در آن جا با فامیلان مشرک خود از بنی‌امیه دیدار و گفتگو کرد، ولی در میان مسلمانان شایع شد که عثمان دستگیر و یا به قتل رسید و این خبر موجب نگرانی مسلمانان گردید. اما عثمان بن عفان در کمال سلامت برگشت و مشاهدات و شنیده‌های خویش را به اطلاع پیامبر صلی الله علیه و آله رسانید.

بیعت رضوان

پیامبر صلی الله علیه و آله مسلمانان را در زیر درختی فراخواند و پس از قرائت خطبه‌ای از آنان خواست که بار دیگر تا پای جان با آن حضرت بیعت کنند. مسلمانان به صف ایستاده و با آن حضرت بیعت کردند که در تاریخ اسلام به بیعت رضوان و یا بیعت شجره مشهور گردید.
جاسوسان و دیده‌بانان قریش ایستادگی مسلمانان و پیمان وفاداری آنان با پیامبر صلی الله علیه و آله را به سران قریش گزارش کردند و همین امر، موجب تزلزل روحی آنان گردید.

پیمان صلح

سرانجام با آمدن چند تن از سران مکه به نزد آن حضرت و گفتگو با وی حاضر به انعقاد صلح شدند و سهیل بن عمرو، حُویطب بن عبدالعزّی و مکرز بن حفص را جهت گفتگو و امضای پیمان صلح به نزد آن حضرت فرستادند.

نارضایتی عمر از اقدام پیامبر(ص)

عمر بن خطاب نسبت به انعقاد صلح، بسیار بدبین بود و به پیامبر صلی الله علیه و آله اعتراض کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله در پاسخش فرمود: إنّی رسول الله، ولن أعصِیَه ولن یُضیِّعنی، آنگاه عمر به نزد ابوبکر رفت و همان گفتار اعتراض‌آمیز را به وی گفت و از پیامبر صلی الله علیه و آله در نزد او شکوه کرد و ابوبکر در پاسخش گفت: انّه رسول الله، ولن یعصِیَهُ ولن یضیِّعه، و دَعْ عنک ما تری یا عمر!
سپس عمر به سوی ابوجندل رفت که با لباس رزمی و شمشیر بدست در پشت سر پیامبر صلی الله علیه و آله به حالت دفاع از آن حضرت ایستاده بود که مبادا مشرکانی که برای گفتگو به نزد آن حضرت می رسند، آسیبی به وی وارد گردانند.

عمر به ابوجندل گفت: ای ابوجندل! این‌ها سران اعزامی قریش مشرکند و خون هر یک از آنان، خون سگ است و تو که با شمشیرت نظاره‌گر گفتگوی پیامبر صلی الله علیه و آله با سهیل بن عمرو هستی، شمشیرت را بلند کن و بر سرش فرود آور. زیر