پاورپوینت کامل محمدحسین اعلمی حائری ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدحسین اعلمی حائری ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدحسین اعلمی حائری ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدحسین اعلمی حائری ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و خاندان
۲ تحصیلات و استادان
۳ فضیلت‌هاى اخلاقى
۴ از دیدگاه بزرگان
۵ فرزندان
۶ آثار و خدمات علمى
۷ وفات
۸ پانویس
۹ منبع

ولادت و خاندان

محمدحسین اعلمى در سال ۱۳۲۰ ق. در خطه کویرى نائین در روستاى مهرجان، که در حوزه جغرافیایى جندق از توابع شهرستان نائین قرار دارد، دیده به جهان گشود.(۱) این بزرگوار در خاندانى به دنیا آمد که فضاى آن، به نور دانش دینى و ارزش هاى متعالى مذهبى، روشن بود. او در سایه پرمهر و محبت پدرش، دوران کودکى را پشت سر نهاد و کتاب هاى دینى، به ویژه قرائت قرآن مجید، را از پدر دانشمند خود فراگرفت. پدر محمدحسین اعلمى، به شیخ سلیمان مهرجانى، شهرت دارد. با پژوهش و مطالعه در زندگى فرزندش، برمى آید که او یکى از عالمان آن دیار و از شأن و منزلت والایى برخوردار بوده است.(۲)

تحصیلات و استادان

هجرت به مشهد:

هنگامى که محمدحسین، به سن ده سالگى مى رسد، در سال ۱۳۳۰ ق، همراه پدر، روانه مشهد مقدس و حوزه پربار طوس گردید. از قرائن برمى‌آید در مدتى که او در مشهد به تحصیل اشتغال داشته، پدرش نیز با او بوده است.

محمدحسین در جوار بارگاه حضرت امام رضا علیه السلام به فراگیرى دانش هاى رسمى دینى پرداخت و مقدمات دروس حوزه، همانند صرف و نحو و منطق و مقدارى از اصول فقه، را نزد استادان حوزه مشهد، فراگرفت. در این که استادان او در مشهد چه کسانى بودند و چند بهار از عمر خویش را در این شهر سپرى کرد و دقیقاً چه درس هایى را آموخت، چندان روشن نیست؛ ولى گویا چهار پنج سال در مشهد به ادامه تحصیل پرداخت.(۳)

محمدحسین اعلمى در مقطع نوجوانى دل و جانش همچنان تشنه کسب معارف دینى بود و گویا حوزه مشهد، عطش علمى او را فروننشانده، از این رو، مترصد فرصتى بود تا به حوزه پرآوازه شیعه، نجف اشرف، هجرت کند. در حدود سال ۱۳۳۵ ق. همراه پدرش از مشهد به زادگاهش مهرجان، برگشت و برهه اى از عمر خود را در آن جا سپرى کرد. در این ایام که محمدحسین به سن بیست سالگى رسیده بود، برابر مقررات آن زمان، به خدمت سربازى فراخوانده شد. حدود هشت ماه از خدمت را گذرانده بود که بنابر عللى از ادامه خدمت معاف شد. از این پس، عزم خویش را جزم کرد و راهى کعبه دل ها، نجف اشرف شد.(۴)

هجرت به نجف:

در حالى که بیست بهار از عمر محمدحسین اعلمى مى گذشت، به سال ۱۳۴۰ ق. روانه حوزه نجف شد. او راه طولانى نایین تا بارگاه ملکوتى حضرت امام على علیه السلام را گاه پیاده و گاه سوار بر مرکب، طى مى کرد. وى پس از ورود به عراق، ابتدا به زیارت قبر حضرت سیدالشهداء علیه السلام و سایر شهداى نینوا شتافت و سپس راهى شهرى شد که از سال ها پیش، قلب او براى رسیدن به آن مى تپید. در نجف، تحصیل جدى این طلبه جوان براى آموختن علوم دینى و مبانى اجتهاد آغاز مى شود. در مدت اقامت خود در این شهر، شب و روز درس مى خواند، پژوهش و مطالعه مى کرد و از محضر بزرگان و مجتهدان معروف کسب فیض نموده تا این که پس از هفده سال تلاش به درجه اجتهاد نایل شد.(۵)

او ضمن این که در درس بزرگان علوم فقه و اصول شرکت مى جست، خود نیز کتاب هاى سطوح حوزه مانند مکاسب و رسائل و کفایه را تدریس مى کرد و جمعى از طلاب و فضلا در حوزه درس او حاضر مى شدند.

استادان نجف:

در روزگارى که محمدحسین اعلمى در نجف درس مى خواند، این حوزه در بهترین موقعیت علمى خود قرار داشت و استوانه هاى بزرگ علم در این حوزه زندگى مى کردند. آقاى اعلمى، نزد تعدادى از برجسته ترین آنان حاضر مى شد و از دانش آنان، بهره مى برد. در این جا به نام چند نفر آن ها بسنده مى کنیم:

مرجع بزرگ شیعه، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانى؛
مرجع عالى شیعه و بزرگترین اصولى عصر خود، آیت الله محمدحسین نائینى؛
فقیه و اصولى نامور، آیت الله ضیاءالدین عراقى؛
آیت الله محمدحسین اصفهانى؛
زاهد و عارف مشهور، مرحوم شیخ على قمی؛
سید محمد یزدى فرزند آیت الله سید محمدکاظم یزدى.

آقاى اعلمى بعد از اقامت ۱۷ ساله در نجف، به قصد زیارت مرقد امام رضا علیه السلام به سوى مشهد مقدس حرکت کرد و بعد از زیارت قبر آن حضرت مجدداً به نجف بازگشت و سه سال دیگر در این شهر اقامت کرد. در همین زمان بود که مرجع بزرگ شیعه، آیت الله سیدابوالحسن اصفهانى دستور داد که جمعى از نخبگان دور هم گرد آیند و به تحقیق، تنظیم و ترتیب احادیث کتاب وسائل الشیعه بپردازند. از جمله اعضاى این گروه، محمدحسین اعلمى و دیگرى آیت الله سید محمدهادى میلانى بودند. این گروه روى چند نسخه از آن کتاب پژوهش و تحقیق مى کردند. نوشته اند یکى از معتبرترین نسخه هاى وسائل الشیعه نزد محمدحسین اعلمى بوده است.(۶)

استادان روایتى:

از آن جا که محمدحسین اعلمى شیفته فهم و حفظ احادیث امامان شیعه بود و زحمات فراوانى در این راه کشید، مفتخر به دریافت اجازه نقل روایت از مشایخ حدیث شد. همانند:

علامه بزرگوار آقا بزرگ تهرانی، مؤلف کتاب معروف الذریعه؛
آیت الله سید هبهالدین شهرستانى؛
آیت الله میرزا محمد عسکرى تهرانى، مؤلف کتاب مستدرک بحارالانوار؛
آیت الله سید شهاب الدین مرعشى نجفى.(۷)

محقق بزرگوار محمدحسین اعلمى، در دورانى که در حوزه نجف اشتغال به درس و تدریس داشت، براى اولین بار روانه مکه شد. او ضمن انجام مناسک حج، با شخصیت هاى برجسته اسلامى ملاقات و درباره مسائل علمى، با آنان به مباحثه و مناظره پرداخت و از مکتب شیعه و اندیشه هاى تابناک عالمان شیعى، جانانه دفاع کرد.(۸)

هجرت به کربلا:

محمدحسین اعلمى، وقتى که از مکه به نجف برگشت، چندان در نجف باقى نماند؛ بلکه بلافاصله از آن جا به سوى کربلا حرکت نمود و در جوار قبر مقدس حضرت امام حسین علیه السلام اقامت گزید. او در حوزه کربلا نیز از تحصیل دانش باز نایستاد و از محضر فقیهانى چون: آیت الله آقا حسین قمى، آیت الله سید مهدى شیرازى و آیت الله شیخ هادى بهره جست.(۹)

مرحوم اعلمى در حوزه کربلا هم، از تدریس غافل نبود. هر چند به طور مشخص معلوم نیست چه کتاب هایى را درس مى داد، مى توان حدس زد که او به تدریس کتاب هایى چون: مکاسب و کفایه اشتغال داشته است. گفته شده که او در مدرسه هندى، یک ساعت بعد از طلوع آفتاب تا یک ساعت به ظهر، چند کتاب را براى طلاب کربلا درس مى گفته است.(۱۰)

شیخ محمدحسین، شیفته مطالعه و تحقیق بود. شوق آموختن او را واداشت تا در کربلا به خرید کتاب هاى گوناگون دینى بپردازد. با تلاش پیگیرانه خود توانست از کشورهاى مختلف مانند: مصر، لبنان، سوریه و هندوستان، کتاب ها و مجلات علمى فراوانى بدست آورد. نتیجه این زحمات، تشکیل کتابخانه بزرگ و ارزشمندى در کربلا بود؛ حتى پاره اى از محققان، براى استفاده از نسخه هاى نفیس و کمیاب، به این مرکز فرهنگى مراجعه مى کردند. در همین شهر بود که بنیاد تألیف دائرهالمعارف بزرگ شیعى تأسیس و مطالب اساسى آن گردآورى شد.(۱۱)

مدت اقامت این محقق توانا در کربلا، ۱۴ سال ادامه یافت؛ چنان که به لقب «حائرى» معروف شد. وى در سال ۱۳۷۴ ق. کربلا را ترک گفت و براى سومین بار، جهت زیارت مرقد نورانى حضرت على بن موسى علیه السلام رهسپار خراسان شد. او در مشهد علاوه بر زیارت، از تحقیق غافل نبود و براى تکمیل دائرهالمعارف، که یکى از آرزوهاى این مرد دانش پژوه بود، از کتابخانه پرمایه رضوى بهره هاى فراوانى برده، مطالعات دامنه دارى را انجام داد و اندوخته هاى علمى خود را در فیش هایى یادداشت مى کرد. مدت اقامت ایشان در مشهد، در هاله اى از ابهام قرار دارد؛ ولى گویا بیشتر از سه چهار ماه در آن جا مقیم نبوده است.(۱۲)

بارى، وى بعد از تکمیل پژوهش، عازم تهران شد و از بیشتر کتابخانه هاى معروف آن زمانِ تهران نیز بهره گرفت؛ از جمله: کتابخانه مجلس شوراى ملى و مَلِک.

هجرت به قم:

آن زمان، که عصر مرجعیت آیت ال