پاورپوینت کامل محمد بن یحیی عطار قمی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمد بن یحیی عطار قمی ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمد بن یحیی عطار قمی ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمد بن یحیی عطار قمی ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و کنیه محمد بن یحیی
۲ دیدگاه بزرگان علم راجع به محمد بن یحیی
۳ شناسایى محمد بن یحیى عطارقمی
۴ تعداد روایات محمد بن یحیی عطار قمی
۵ تألیفات محمد بن یحیی
۶ استادان محمد بن یحیی قمی
۷ شاگردان وی
۸ فرزندان محمد بن یحیی
۹ روایاتی منقول از محمد بن یحیى عطار
۱۰ پا نویس
۱۱ منبع

تولد و کنیه محمد بن یحیی

گرچه در کتاب‌هاى رجالى از تاریخ ولادت و وفات این عالم و فقیه و محدث بزرگوار سخنى به میان نیامده است، لکن از آنجا که وى از محضر استادانى چون محمد بن احمد بن یحیى ابن عمران اشعرى (وفات ۲۸۰ ق)[۱] و محمد بن حسین بن خطاب (وفات ۲۶۲ ق)[۲] استفاده کرده است و نیز افتخار استادى محدث عظیم‌الشأن ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینى (وفات ۳۲۸ یا ۳۲۹ ق)[۳] و جمعى از راویان معروف دیگر چون ابوالحسن على بن الحسین بن بابویه (صدوق اول، وفات ۳۲۹ ق) و محمد بن الحسن بن الولید قمى (وفات ۳۴۳ ق)[۴] را داشته است، پس باید وى در نیمه دوم قرن سوم تا اوایل قرن چهارم زیسته باشد. کنیه محمد بن یحیى، ابوجعفر است.
محمد بن یحیى، بزرگِ دانشمندان شیعه قم، استاد مرحوم کلینى و محدثى با روایات زیاد و صاحب تألیفات متعدد مورد اعتماد اهل علم و حدیث، موثق و «عین» بوده است.[۵]

دیدگاه بزرگان علم راجع به محمد بن یحیی

هر کدام از رجال شناسان که از محمد بن یحیى عطار نامى برده اند، او را به بزرگى و عظمت یاد کرده و به وثاقت و صداقت و علم و تقوا ستوده اند.

نجاشى (وفات ۴۵۰ ق) مى نویسد: «محمد بن یحیى، ابوجعفر قمى، استاد اصحاب ما در زمان خود بود. شخصیتى مورد توجه و اعتماد، صاحب امتیاز و کثیرالحدیث بود. وى کتاب هاى زیادى تألیف کرد که «مقتل الحسین» و «النّوادر» از جمله آن‌هاست. عده اى از اصحاب ما تمام کتاب هاى او را از فرزندش احمد و وى هم از پدرش براى ما نقل نموده اند».[۶]

شیخ طوسى (وفات ۴۶۰ ق) و حسن بن على ابن داود (متولد ۶۴۷ ق) وى را از جلمه کسانى شمرده اند که از ائمه معصومین علیهم‌السلام بدون واسطه روایتى نقل نکرده اند. نیز وى را از اهل قم و استاد ثقه الاسلام کلینى دانسته اند.[۷]

شیخ صدوق (وفات ۳۸۱ ق) مى گوید: «تمام روایاتى که در کتاب «من لایحضره الفقیه» از على بن جعفر نقل کرده ام، از پدرم رضى الله عنه، از محمد بن یحیى عطار، از عمرکى بن على بوفکى روایت کرده ام و تمام روایاتى که از عمر بن یزید روایت کرده ام از پدرم رضى الله عنه، از محمد بن یحیى عطار، از یعقوب بن یزید، از محمد بن ابى عمیر و صفوان بن یحیى نقل نموده ام».[۸]

محدث بزرگوار، شیخ میرزا حسین نورى (وفات ۱۳۲۰ ق)، صاحب کتاب ارزشمند «مستدرک الوسائل» هر کجا سندى نقل مى کند که محمد بن یحیى در آن وجود دارد و دیگر راویان آن مورد وثوق وى باشد، مى گوید: «تمام آن‌ها از موثقین هستند و هیچ خلافى در آن‌ها نیست».[۹] یا مى گوید: «این سند در اعلى درجه صحت است».[۱۰] و یا مى گوید: «تمام افراد این سند از بزرگان هستند که هیچ تأمّلى در آن‌ها نیست».[۱۱]

فقیه و فیلسوف و محدث بزرگوار، محمدباقر حسینى، مشهور به میرداماد (وفات ۱۰۴۱ ق) درباره سندى که محمد بن یحیى در آن وجود دارد و دیگر راویان آن هم مورد اطمینان وى باشند، مى گوید: «صحیح و عالى الاسناد است». وى محمد بن یحیى عطار قمى را به وثاقت و کثرت روایت و استادى محمد بن یعقوب کلینى مى ستاید.[۱۲]

شناسایى محمد بن یحیى عطارقمی

نام محمد بن یحیى که در سلسله اسناد بسیارى از روایات آمده، بین چند نفر مشترک است.[۱۳]

الف) محمد بن یحیى سلیمان خثعمىِ کوفى که از اصحاب امام صادق علیه‌السلام بوده و بیش از ۲۹ روایت از وى با این مشخصات نقل شده است.[۱۴]
ب) محمد بن یحیى خزاز کوفی که از اصحاب امام کاظم علیه‌السلام مى باشد. وى شخصیتى برجسته و معتبر و مورد توجه بیشتر مردم بوده و صاحب کتاب «النوادر» است.[۱۵]
ج) محمد بن یحیى عطّار قمى، شهید ثانى مى گوید: «هر سه از راویان مورد وثوق هستند، در صورتى که محمد بن یحیى به طور مطلق در سلسله سند قرار گیرد، از طریق طبقه و زمان حیات و روایاتى که از وى نقل شده، تشخیص داده مى شود. هر کجا ثقه الاسلام کلینى در اول سند نام «محمد بن یحیى» را ذکر کند، مقصود محمد بن یحیى عطار قمى است؛ چون وى در طبقه استادان کلینى مى باشد».[۱۶]

تعداد روایات محمد بن یحیی عطار قمی

روایاتى که از محمد بن یحیى (به طور مطلق) نقل شده به ۵۹۸۵ روایت مى رسد که با توجه به قرائنى از قبیل نقل راویانى چون، على بن الحسین بن بابویه، محمد بن على ماجیلویه، محمد بن الحسن بن ولید و محمد بن یعقوب کلینى که از شاگردان محمد بن یحیى عطار قمى مى باشند، تعداد زیادى از آن روایات از وى است؛[۱۷] اما روایاتى که به عنوان محمد بن یحیى با وصف عطار نقل شده به ۵۸ روایت مى رسد.[۱۸] بنابراین مجموع روایت هایى که محمد بن یحیى عطار قمى نقل کرده، به چندین هزار روایت مى رسد.

کتاب شریف «کافى» تألیف حدیث شناس بزرگ، ثقهالاسلام کلینى، پر از روایات و احادیث محمد بن یحیى است، به گونه اى که هیچ برگى از آن خالى از نام شریف محمد بن یحیى نیست. علاوه بر این، هر کجا مرحوم کلینى احادیثى را تحت عنوان «عدّه من اصحابنا عن احمد بن محمد بن عیسى» آورده، مقصودش از «عده» محمد بن یحیى، على بن موسى کمیدانى، داود بن کوره، احمد بن ادریس و على بن ابراهیم هاشم است.[۱۹] بنابراین تعداد زیادى از روایات دیگر نیز از محمد بن یحیى خواهد بود.

تألیفات محمد بن یحیی

کتاب‌هایى که ابوجعفر، محمد تألیف کرده است، عبارتند از:

۱. مقتل الحسین علیه‌السلام که درباره حادثه جانسوز کربلا و شهادت اباعبداللّه الحسین علیه‌السلام مى باشد.[۲۰]

۲. النوادر[۲۱]؛ علامه شیخ آقا بزرگ تهرانى مى نویسد: «نوادر» عنوان عامى بوده براى بعضى از تألیفات علما در چهار قرن اول هجرى که یک یا چند ویژگى از ویژگی‌هاى زیر را داشته باشد:

۱. احادیث گردآورى شده در آن، مشهور نباشد.
۲. روایات آن داراى مضمون و حکمى ناآشنا باشد.
۳. حکمِ روایات، استثنا و تبصره محسوب شود.
۴. روایاتى که مؤلف در هنگام به پایان رسیدن تألیف خود به آن‌ها دسترسى پیدا کرده باشد، آن گاه مى نویسد: کتاب هاى نوادرى که ما از آن‌ها اطلاع یافته ایم، نزدیک به دویست کتاب است[۲۲] که یکى از آن‌ها از آنِ محمد بن یحیى عطار قمى است.[۲۳]

استادان محمد بن یحیی قمی

شناخت استادان از آن جهت حائز اهمیت است که هر شاگردى به اندازه ظرفیت خود مى تواند آیینه سجایا و مکارم الاخلاق و علوم استاد خویش باشد. محمد بن یحیى عطار قمى در حضور بسیارى از دانشمندان و راویان برجسته و بزرگان حدیث زانو زد و کسب علم و معرفت نمود. اینک به طور خلاصه بعضى از آن‌ها را معرفى مى کنیم:

۱. ابراهیم بن هاشم: پدر بزرگوار على بن ابراهیم، صاحب تفسیر معروف مى باشد که کنیه اش «ابواسحاق قمى» است. وى از بزرگان شیعیان کوفه بود. سپس به شهر قم مهاجرت کرد، او از یاران امام رضا و امام جواد علیهم‌السلام به شمار مى رفت.[۲۴] ابراهیم کتاب هاى متعددى تألیف کرد که «النوادر» و «قضایا امیرالمؤمنین» از جمله آن‌ها است.[۲۵] با وجود آن که ابراهیم بن هاشم در زمره یاران امام رضا علیه‌السلام بوده، اما هیچ روایتى از آن حضرت نقل نکرده است. برخلاف آن روایات متعددى از امام جواد علیه‌السلام نقل کرده است.[۲۶] مجموع روایاتى که از ابراهیم بن هاشم قمى نقل شده است، ۶۴۱۴ مورد مى باشد.[۲۷] آیت الله خویى مى نویسد: «سزاوار نیست درباره موثق بودن ابراهیم بن هاشم شک و تردید به خود راه داد».[۲۸]
۲. احمد بن ابى زاهر: نجاشى و شیخ طوسى، هر دو، محمد بن یحیى عطار قمى را از اصحاب خاص احمد بن ابى زاهر مى دانند.[۲۹] نام پدرش موسى و کنیه اش «ابوجعفر» است. وى منتسب به خاندان برجسته اشعریان و از چهره هاى برگزیده و مورد توجه قم بوده است. او کتاب هاى زیادى در زمینه هاى مختلف تألیف نمود که بعضى از آن‌ها عبارتند از: «البداء»، «النوادر»، «کتاب صفه الرسل والانبیاء والصالحین»، «الزکاه»، «احادیث الشمس والقمر»، «الجمعه والعیدین»، «الجبر والتفویض» و «ما یفعل الناس حین یفقدون الامام». نجاشى مى گوید: «ابن شاذان به ما اجازه داد که تمام کتاب هاى وى را از احمد، فرزند محمد بن یحیى عطار، از پدرش از احمد بن ابى زاهر نقل و استفاده کنیم».[۳۰] آیت الله خویى تصریح نموده است که محمد بن ابى زاهر یکى از چهره هاى مورد اطمینان و معتبر و برجسته زمان خویش بود.[۳۱]
۳. احمد بن محمد بن عیسى اشعرى قمى: وى یکى از عالمان و فقهاى زبده شیعه محسوب مى شد و علاوه بر این که در حوزه حدیث برجستگى ویژه اى داشت، در میدان سیاست و مدیریت نیز شایستگى هاى خوبى از خود نشان داد.[۳۲] او در شمار یاران حضرت امام رضا، امام جواد و امام هادى علیه‌السلام قرار داشت و فقیه، رییس، بزرگ قم و از محدثان موثق شیعى بود[۳۳] و بیش از ۲۲۹۰ روایت نقل کرده است.[۳۴]
۴. ایوب بن نوح: ابوالحسن، ایوب بن نوح، فرزند دراج نخعى، وکیل حضرت على بن موسى الرضا علیه‌السلام و امام جواد علیه‌السلام بود و از یاران آن دو امام و نیز امام هادى علیه‌السلام به شمار مى رفت. در نقل روایات مورد وثوق و در عبادت بسیار کوشا و از بندگان صالح خدا بود. پدر بزرگوارش در کوفه قاضى بود. وى از شیعیانى بود که بر اعتقادات صحیح خود استقامت مى ورزید.[۳۵] برادرش جمیل بن دراج نیز از محدثان برجسته و بزرگوار بود.[۳۶] ابوعمرو کشى مى گوید: «ایوب بن نوح از مردان صالح پروردگار محسوب مى شد. وقتى از دنیا رفت، به جز ۱۵۰ دینار، از مال دنیا چیز دیگرى به ارث نگذاشت. با این که وى وکیل ائمه علیهم‌السلام بود و اموال زیادى در اختیار داشت».[۳۷]
۵. حمدان بن سلیمان نیشابورى: نجاشى مى گوید: کنیه اش ابوسعید و از چهره هاى برجسته اصحاب ما، مورد وثوق و صاحب کتاب است.[۳۸]
۶. عبدالله بن جعفر حمیرى قمى: شیخ طوسى (وفات ۴۶۰ ق) مى نویسد: «عبدالله کنیه اش ابوالعباس و شخص مورد وثوق و اطمینان و در زمره یاران امام هادى و امام حسن عسکرى علیهم‌السلام بوده است».[۳۹] نجاشى نوشته است: «وى بزرگِ علماى قم بود. در سال ۲۹۰ و اندى از قم به کوفه رفت. بزرگان و علماى کوفه از حمیرى اخبار و روایات زیادى را شنیدند و کتاب هاى زیادى تصنیف نمودند».[۴۰] مرحوم شیخ در «فهرست» پانزده کتاب را براى ایشان برمى شمرد که البته این کتاب ها از بین رفته اند. تنها کتابى که از وى بر جاى مانده، کتاب معروف «قرب الاسناد» است که یکى از مآخذ کتب اربعه شیعه را تشکیل مى دهد. در آخرین چاپ، به ضمیمه کتاب «جعفریات» به وسیله آقاى احمد صادقى اردستانى تصحیح، تنظیم و چاپ شده است.[۴۱]
۷. عبدالله بن محمد بن عیسى، برادر احمد بن محمد بن عیسى اشعرى قمى.[۴۲]
۸. عمرکى بن على بوفکى: نجاشى مى گوید: «ابومحمد عمرکى بن على اهل بوفک، یکى از قریه هاى نیشابور بود و استاد راویان و اصحاب ما، مورد اطمینان و صاحب کتاب «الملاحم» و «النوادر» است».[۴۳]
۹. محمد بن عبدالجبار ابى صهبان قمى، از اصحاب امام هادى و امام عسکرى علیهم‌السلام.[۴۴]
۱۰. محمد بن احمد بن یحیى بن عمران اشعرى: با وجود آن که محمد بن احمد صحابى چهار امام (امام جواد و امام هادى و امام حسن عسکری و امام زمان علیهم‌السلام) بوده، ولى هیچ حدیثى بدون واسطه از ایشان نقل نکرده است. بدین جهت شیخ طوسى وى را در شمار کسانى آورده که بدون واسطه از امام روایت نقل نکرده اند.[۴۵] شیخ طوسى: «محمد بن احمد را عالمى ارزشمند دانسته که روایات زیادى نقل کرده است.[۴۶] نجاشى نیز وى را در نقل حدیث مورد اعتماد مى داند.[۴۷] یکى از تألیفات مهم وى کتاب «النوادر» است. این کتاب چنان مورد توجه راوى شناس بزرگ، شیخ ابوالعباس نجاشى، قرار گرفته که از آن به عنوان «کتابى نیکو» یاد کرده است. این کتاب بسیار پرحجم و مفصل است؛ به گونه اى که خود ۲۲ کتاب را دربرمى گیرد. وى در حدود سال ۲۸۰ ق ا