پاورپوینت کامل حقائق التفسیر (کتاب) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقائق التفسیر (کتاب) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقائق التفسیر (کتاب) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقائق التفسیر (کتاب) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ گردآورنده روایات
۲ صحت انتساب
۳ نکات مهم
۴ منابع
۵ منبع

گردآورنده روایات

در باب گردآورندگان یا راویان اثر نیز اختلاف نظر وجود دارد. ماسینیون( سلمى، ج ۱، مقدمه، ص ۱۲) به نام چند تن اشاره کرده که نخستین آنها جابر بن حیّان کوفى( قرن دوم) است.

از جمله دلایل وى این است که جابر بن حیّان کتابهایى به نام امام تألیف کرده, ذو النون مصرى( متوفى ۲۴۶)، که به ادعاى ماسینیون نخستین ویراستار تفسیر امام جعفر صادق است، شاگرد ابن حیّان در علم کیمیا بوده, و ابن حیّان کتابهایى در زهد نوشته و لقبش نیز« صوفى» بوده است. ابن ندیم( ص ۴۲۲) نیز در زمره کتابهاى ابن حیّان به کتاب التفسیر اشاره کرده، اما آقا بزرگ طهرانى( ج ۴، ص ۲۶۸) درباره اینکه چنین کتابى تفسیر قرآن باشد تردید دارد. گرچه جابر بن حیّان در کیمیا شاگرد امام صادق دانسته شده( سزگین، ج ۱، جزء ۳، ص ۲۶۷) و ابن ندیم( ص ۴۲۰) این ادعا را به شیعیان نسبت داده، در هیچیک از کتابهاى رجال شیعه از جابر بن حیّان نامى برده نشده است. نویا( ص ۱۲۹- ۱۳۰) دلیل این امر را در روایتهایى مى‌یابد که درباره امام صادق نقل شده و منعکس کننده دو وجه واقعى و فراواقعى شخصیت ایشان است.

شخصیت دیگرى که از او به عنوان گردآورنده مجموعه تفسیرى یاد مى‌شود، ابن ابى العوجاء است. ماسینیون( سلمى، ج ۱، مقدمه، ص ۱۳) براى تأیید این نظر نیز دلایلى آورده که به زعم خود او قوى‌اند، از جمله اینکه معتقد است ابن ابى العوجاء( که از طریق حمّاد بن سلمه، از مریدان قدیم حسن بصرى است) اصول عقاید خود را اصلاح کرده و مجموعه‌اى از احادیث فراهم آورده بوده است. ماسینیون مى‌افزاید که این مجموعه بر مشرب عرفانى است و گردآورنده آن، مانند حلاج، آماج دو تهمت ظاهرا متضاد( تشبیه و تعطیل) است. دلایل مذکور کافى نیست و سخنان ماسینیون از حد احتمال فراتر نمى‌رود. علاوه بر این، ابن ابى العوجاء در زمره اصحاب امام صادق ذکر نشده است. از آن مهمتر اینکه وى در ۱۵۵، به اتهام زندیق بودن، در کوفه به قتل رسیده( ابن اثیر، ج ۶، ص ۷) و نه تنها از امام صادق روایتى نقل نکرده، بلکه مناظره‌هایى با حضرت داشته است( براى نمونه- کلینى، ج ۱، ص ۷۶- ۷۷, مجلسى، ج ۳، ص ۳۱).

از دیگر کسانى که احادیث روایت شده از امام صادق را نقل کرده، فضیل بن عیاض مکى( متوفى ۱۸۷) است( سلمى، ج ۱، مقدمه ماسینیون، ص ۹). عالمان رجال وى را، که از مشایخ تصوف است، جزو محدّثان آورده و توثیق کرده‌اند( براى نمونه ابن حبّان، ج ۷، ص ۳۱۵, محمد بن احمد ذهبى، ج ۳، ص ۳۶۱). قاضى عیاض سبتى( ج ۲، ص ۲۱۴) فضیل را از شاگردان مالک دانسته و گفته که وى از مالک حدیث و فقه آموخته است. ذوالنون مصرى، سنّى مذهب دیگر، نیز از این احادیث یاد کرده است( سلمى، همانجا). ذو النون نیز از جمله شاگردان و دانش آموختگان مستقیم مالک بوده است( قاضى عیاض، ج ۲، ص ۱۸۹). با اینهمه، نقل است که وى این احادیث تفسیرى را از طریق فضل بن غانم خُزاعى از مالک اخذ کرده و مالک نیز احتمالا آنها را از امام جعفر صادق گرفته بوده است( سلمى، ج ۱، مقدمه ماسینیون، ص ۱۰). محمد بن احمد ذهبى( ج ۲، ص ۳۳)، به نقل از دارقطنى، آورده که در اعتبار برخى از روایتهایى که ذو النون از مالک نقل کرده، تردید هست، اما این روایتها را مشخص نکرده است. ابن ندیم( ص ۴۱۹، ۴۲۳) ذو النون را در زمره کسانى دانسته که در علم کیمیا تألیفاتى دارند، اما سخنى از تفسیر او به میان نیاورده است.

صحت انتساب

در صحت سخنان ماسینیون و پژوهشگران و شرق شناسان دیگر، در استناد این مجموعه به امام صادق، تردید فراوان وجود دارد. سخنان آنها گاه از حدس و احتمال فراتر نمى‌رود و در شرح حال شخصیتهاى یاد شده( فضیل بن عیاض، جابر بن حیّان، ابن ابى العوجاء و ذوالنون مصرى) هیچ شاهدى وجود ندارد که بر این مدعا دلالت کند. با اینهمه، در باب اصالت این تفسیر دو دیدگاه هست: نخست دیدگاه منتقدان که تفسیر مذکور را یکسره مجعول و ساخته برخى صوفیان دوره‌هاى متأخر مى‌دانند.

ابن تیمیّه در این زمره جاى دارد. وى در کتاب منهاج السنه النبویه( ج ۸، ص ۱۱)، در بخش مربوط به امام جعفر صادق، به احادیث دروغینى اشاره کرده که به آن حضرت نسبت داده شده و غالبا درباره علوم غریبه است. ابن تیمیّه افزوده است که ابو عبد الرحمان سلمى در کتاب حقائق التفسیر نیز مجموعه‌اى از روایات تفسیرى را از امام صادق نقل کرده که یکسره صبغه باطنى دارند و آشکارا تحریف مراد خداوندند، در حالى که هر خردمندى مى‌داند که چنین اقوالى از جعفر بن محمد صادر نشده و آنها را به دروغ به وى نسبت داده‌اند. به نوشته ابن تیمیّه( ج ۲، ص ۴۶۵)، مجموعه کتابهاى منسوب به امام صادق، از جمله تفسیر مذکور، در دوره‌هاى بعد نگارش یافته است.