پاورپوینت کامل حضرت حوّا ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضرت حوّا ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضرت حوّا ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضرت حوّا ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ واژه شناسى
۲ حوا در سنّت اسلامى
۳ پانویس
۴ منابع

واژه شناسى

این نام در عهد عتیق به عبرى به صورت (حَوّاه) آمده است. [۱] این واژه در ترجمه یونانىِ تورات، Ev و در لاتینى، Heva بوده و از لاتینى نیز به صورت Eve وارد زبانهاى غربى شده است.[۲] درباره ریشه شناسى واژه حوا اختلاف هست؛ چنان که نُه ریشه محتمل براى آن ذکر کرده اند. [۳]

بنابر عهد عتیق (همانجا) حضرت آدم همسر خود را حوّا نامید، ازآن رو که او مادر همه زندگان است. بدین ترتیب واژه حوّا باید به معناى زندگى و مشتق از مادّه حاوا ــ صورت کهنتر مادّه عبرى حایاه و عربى آن (حَىَّ)ــ به معناى زیستن و زندگى بخشیدن باشد.[۴]، یا ممکن است تغییریافته کلمه حَیَّاه (به معناى زنده/ حىّ) باشد؛ [۵] به نظر اسکینر (ص۸۶) اصل وجود یک نام مستقل (حوّا) براى همسر آدم یا نخستین زن، احتمالاً از نظریه اى کهن در باب خاستگاه انسان به جا مانده که بر اساس آن نخستین مادر، نماینده وحدت نسل است.

بنابراین واژه حوّا باید نخست متضمن معناى حیات و سپس منبع حیات، یعنى مادر باشد.(همانجا) البته در این اشتقاق تردیدهایى هم وجود دارد، از جمله این که ظاهراً ساخت واژه حوّا عبرى نیست و معناى آن نیز با ریشه شناسى پیشنهاد شده در عهد قدیم ناهماهنگ است زیرا همه زندگان حیوانات را نیز شامل مى شود ولى در اینجا به نوع بشر محدود شده است. [۶] در ریشه شناسى دیگرى، اسمیت (ص۱۷۷) کلمه حوّا را به حىّ (به معناى طایفه) ربط داده و آن را حاکى از اندیشه اى مادرسالارانه دانسته که در آن حوّا مظهر خویشاوندى کسانى است که مادر مشترک دارند. [۷]

سومین ریشه پیشنهادى مبتنى بر شباهت آوایى واژه حوّا با واژه آرامى حیوى یا حِویا به معناى مار است. بنابراین ریشه شناسى، وجه تسمیه حوا این است که او در فریفتن آدم مانند مار عمل کرد؛ همانطور که مار موجب هلاکت حوّا شد، حوّا هم مارِ همسرش شد. در قرن گذشته با کشف یک لوح مخطوط فینیقى، این ریشه شناسى با پیوند دادن کلمه حوّا به واژه حوت (hwt)، رب النوع مار فینیقیان، دوباره مطرح شد. [۸] یک شاهد دیگر، وجود قبیله ها یا خاندانهایى است که نسب اولیه خود را به مارها مى رسانند. [۹]

به این ترتیب، برخى از محققان معاصر معتقدند که حوّا به معناى مار است و شواهدى نیز در سفر پیدایش یافته اند مبنى بر این که زندگى روى زمین با مار آغاز شده، چنانکه در اسطوره آفرینش بابلى همه چیز از اژدهایى به نام تیامات به وجود آمده است. [۱۰]

در منابع واژه شناسى زبان عربى نیز درباره اشتقاق حوّاء اختلاف هست که ذیل دو ریشه «حوو» و «حوى» به آن اشاره کردهاند؛ در عین حال، حوّاء در نظر لغتشناسان اسم خاص است و در معناى آن بدون بیان هر گونه وجه و ارتباط لغوى، فقط عبارت «زوج آدم» را آورده اند. [۱۱]

به طور کلى صورت نوشتارى واژه حَوّاء در زبان عربى در چند معناى اصلى یافت مىشود: یکى ذیل مادّه «ح و و» (دالّ بر سیاه شبیه به سبز یا قرمز مایل به سیاه)، مؤنث أحوى، صفت چیزى یا زنى که رنگ تیره و مایل به سیاه دارد؛[۱۲] دیگرى ذیل مادّه «ح ى ى» (با دو دلالت زندگى و مار) به معناى مارگیر [۱۳] همچنین ابن منظور (همانجا) حَوّاء به همراه الف لام را نام یک اسب دانسته است. [۱۴] در فرهنگ عربى پیش از اسلام از نام حوّاء براى نامگذارى زنان استفاده مى شده [۱۵] و به گزارش ابن سعد (ج۸، ص۳۲۳ـ۳۲۴)، نام همسر یکى از صحابیان پیامبر حوّاء بوده است. به نظر هوروویتس (همانجا)، این کاربرد در فرهنگ عربى لزوماً برگرفته از نام حوّاء در فرهنگ یهودى ـ مسیحى نیست و ممکن است صرفاً مؤنث أحوى باشد. هر چند حوّاء به عنوان نام همسر آدم در شعرى از فرزدق (متوفى ۱۱۰) آمده است. [۱۶]

حوا در سنّت اسلامى

در قرآن کریم واژه حوا ذکر نشده و ذیل آیات راجع به حضرت آدم از حوّا با عنوان همسر آدم (زَوْجکَ) یاد شده است.[۱۷] البته در احادیث و کتب تاریخى و تفسیرى، همسر آدم حوا نامیده شده و گفته شده این نامگذارى از آن رو بوده که حوّا مادر همه زندگان [۱۸] یا از حىّ (=موجود زنده، یعنى آدم) خلق شده است. [۱۹] همچنین در روایتى، آدم حوّا را أثّا نامید که در زبان نبطى به معناى زن است. [۲۰]

در قرآن کریم از آفرینش حوّا سخنى به میان نیامده است. بنابر آیات قرآن، آدم و همسرش به خواست خدا در بهشت ساکن شدند. آنها مى توانستند از هر خوراکى در بهشت استفاده کنند، جز میوه یک درخت و در صورت نزدیک شدن به آن درخت از ظالمان محسوب مى شدند. شیطان هر دوى آنها را فریب داد و آنها میوه ممنوعه را خوردند. در پى آن بدی هاى آنها بر یکدیگر پدیدار شد و آنها کوشیدند با برگهاى بهشتى خود را بپوشانند. سپس از خدا خواستند که آنها را ببخشد. خدا نیز به آنها گفت که باید به زمین بروند و در آنجا زندگى کنند تا این که بمیرند و از آنجا خارج شوند. [۲۱]

در قرآن تأکید شده است که آدم از خاک آفریده شد [۲۲] و نیز آمده: «[خدا] شما را از نفسى واحد خلق کرد و جفتش را از او آفرید». [۲۳]

عموم مفسران متقدم بر این عقیده اند که در این آیات منظور از نفس، آدم و منظور از زوج حوّاست و بنابر روایات خدا او را از یکى از دنده هاى آدم [۲۴] یا از زیاده خاکى که آدم را از آن خلق کرده بود،[۲۵] آفرید. [۲۶]

به نظر برخى مفسران، مراد این آیات آن است که خدا جفت آدم را از جنس او آفرید، همان طور که در آیات دیگر عبارت «من أنفسکم» [۲۷] به همین معناست.

به علاوه این تفاسیر با ادا