پاورپوینت کامل بِئر مَعونه ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بِئر مَعونه ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بِئر مَعونه ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بِئر مَعونه ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

نام سَریّه‌اى و محل شهادت جمعى از قاریان قرآن در سال چهارم هجرى.

چاه معونه در چند (دو تا سه) منزلى مدینه، از جمله چاههایى بود که در یکى از راههاى فرعى مدینه به مکه که از منطقه نَجْد عبور مى‌کرد قرار داشت.[۱] عمده گزارش‌هاى تاریخى بدون ارائه اطلاعات جغرافیایى به این بسنده مى‌کند که چاه معونه در منطقه‌اى از نجد واقع بود و قبایلى چون بنى‌عامر و بنى‌سُلیم پیرامون آن مى‌زیستند.

حادثه چاه معونه در جریان ارتباط پیامبر با قبایل بیابان‌نشین منطقه نجد اتفاق افتاد و طى آن جمعى از مسلمانان به شهادت رسیدند.[۲] این حادثه دو‌ گونه گزارش شده و نقل مشهور این سریه به ابن‌اسحاق[۳] باز مى‌گردد.

بر اساس این روایت، سیره نویسان در حوادث سال چهارم هجرى از شخصى به نام ابوبراء به عنوان رئیس قبیله بنى عامر یاد مى‌کنند که خود یا برادرزاده‌اش اسد‌ بن معونه[۴] یا لَبید بن رَبیعه[۵] به نمایندگى از وى نزد پیامبر آمد و چند اسب و شتر به ایشان هدیه کرد. هنگامى که رسول خدا پذیرش هدایا را به اسلام ابوبَراء مشروط کرد وى بدون رد یا قبول اسلام از آن حضرت خواست چند تن از مسلمانان را با هدف ترویج اسلام نزد قبیله بنى‌عامر در نجد بفرستد و در برابر نگرانی هاى پیامبر، امنیت مبلغان مسلمان را تضمین کرد.[۶] پس از بازگشت ابوبراء، رسول خدا ۴۰ تن از مبلغان را به فرماندهى مُنذر‌بن عمرو انصارى ساعدى[۷] در صفر سال چهارم (۴ ماه پس از احد) به منطقه سکونت قبیله بنى‌عامر اعزام کرد.[۸]

یکى از بنى‌سُلیم به نام مطلب،[۹] به عنوان راهنما مبلغان را تا محل چاه همراهى کرد. در آنجا دو تن براى چرانیدن ستوران از همراهان خود جدا شدند و یک تن نیز به نام حَرام‌ بن ملحان نامه رسول خدا را نزد عامر بن طُفیل، یکى از بزرگان بنى‌عامر برد. بقیه افراد نیز در غارى مشرف بر چاه مستقر شدند. عامر بدون خواندن نامه پیامبر پس از به شهادت رساندن حامل نامه و پس از آن که از کمک افراد قبیله‌اش به سبب تضمین امنیت مبلغان توسط ابوبراء مأیوس شد، با یارى خواستن از تیره‌هایى از‌ قبیله بنى‌ سلیم چون رِعْل، عُصَیّه و ذَکْوان اعزامیان مسلمان را به شهادت رسانید.[۱۰]

از دو تنى‌ که ستوران را به چرا برده بودند یکى انصارى بود که به‌ حمایت از خون انصاریان شهید در مبارزه با مشرکان به شهادت رسید؛ اما دیگرى یعنى عمرو‌ بن امیه ضمرى که از مهاجران بود به مدینه بازگشت و خبر شهادت مبلغان را به پیامبر رسانید. وى در مسیر خود دو تن از بنى عامر را به انتقام شهداى چاه معونه کشت؛ اما از آنجا که این دو از پیامبر امان داشتند پیامبر خود را به پرداخت دیه آنها ملزم دانست.[۱۱]

پس از این واقعه و در پى ناراحتى شدید پیامبر، حسان‌ بن ثابت اشعارى در مذمت ابوبراء سرود که مایه رنجش وى شد، از این‌ رو یکى از پسران ابوبراء به قصد کشتن عامر‌ بن طفیل که او نیز از بزرگان بنى عامر بود به وى حمله برد؛ اما جراحت عامر‌ بن طفیل به مرگش نینجامید.[۱۲]

این که چرا عامر‌ بن طفیل برخلاف ابوبراء با مسلمانان برخورد خصمانه کرد و پیمان او را زیر پا نهاد گفته شده که ابوبراء براى‌ تثبیت موقعیت خود در قبیله‌اش و در تقابل با قریش، خواهان ارتباط بیشترى با پیامبر بود و آن حضرت هم در پى گسترش اسلام از این فرصت بهره برد؛ اما رقیب جوان‌تر وى با کارشکنى مانع این امر شد[۱۳] و آنچه مایه حمایت تیره‌هاى بنى‌سلیم از او گردید آن بود که یکى از سران قریشى به نام طعَیمه‌ بن عدى که در بدر بدست مسلمانان کشته شده بود از مادر به بنى سلیم نسب مى‌برد، از این‌رو آنان بدین وسیله انتقام گرفتند.[۱۴]

روایت دیگر این حادثه از اَنَس‌ بن مالک انصارى است که بخش هایى از آن به صورت پراکنده در منابع متعددى نقل شده است. بر اساس این روایت تیره‌هایى از قبیله بنى‌سُلَیم نزد پیامبر آمدند و از او براى رویارویى با دشمنانشان (یا‌ قبیله‌ خودشان [۱۵]) کمک خواستند.

پیامبر ۷۰‌ تن را به مدد آنان فرستاد؛ اما ایشان خیانت کرده،