پاورپوینت کامل احمد بن ابی زاهر قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احمد بن ابی زاهر قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احمد بن ابی زاهر قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احمد بن ابی زاهر قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و القاب احمد بن ابی زاهر قمی
۲ احمد بن ابی زاهر قمی از دیدگاه دانشوران
۳ استادان احمد بن ابی زاهر قمی
۴ شاگردان احمد بن ابی زاهر قمی
۵ تألیفات احمد بن ابی زاهر قمی
۶ وفات احمد بن ابی زاهر قمی
۷ گزیده‌ای از روایات او
۸ پانویس
۹ منابع

تولد و القاب احمد بن ابی زاهر قمی

در نیمه اول سده سوم هجری، در شهر قم، در خاندان اشعری، کودکی چشم به جهان گشود که نام احمد را برایش برگزیدند؛ کنیه‌اش را ابوجعفر، وی به اشعری انتساب یافت و چون در قم به دنیا آمده و در آنجا دوران رشد خویش را سپری کرده بود، قمی ‌‌هم نامیده می‌‌شد.[۱]

نام پدرش موسی بود که به ابوزاهر مشهور بود؛ اما از این که ایشان نیز در زمره محدثان شیعه هست یا خیر، اطلاع قابل اعتمادی در دست نیست.[۲]

احمد بن ابی زاهر قمی از دیدگاه دانشوران

از بررسی گزارش‌های محققان دانش تراجم بدست می‌‌آید که احمد بن ابی‌زاهر موقعیت ممتازی داشته است.

نجاشی، تراجم‌نویس برجسته شیعه، درباره او چنین می‌‌نگارد: «ابوجعفر اشعری قمی ‌‌شخصیت برجسته و ممتاز در قم بود؛ البته حدیث او از پاکیزگی بایسته‌ای برخوردار نبود. محمد بن یحیی قمی، از نزدیکترین یاران و شاگردان وی بود».[۳]

شیخ طوسی در این قلمرو چنین می‌‌گوید: «احمد بن ابی زاهر اشعری قمی، شخصیت مهمی ‌‌در قم بود؛ ولی احادیث او آن چنان که بایسته و شایسته است، پاکیزه نبود».[۴]

این سخنان پایه گفتار تمام محققان دانش تراجم است از جمله: علامه حلی، ابن داود، ابوعلی حائری، عبدالله ممقانی، آیت الله خوئی و دیگران. جان سخن در این نکته است که جمله: «و حدیثه لیس بذلک النقی» حامل چه معنا و مدلولی می‌‌تواند باشد؟ آیا این جمله نوعی مذمت و قدح احمد بن ابی زاهر قمی ‌‌است؟ گرچه بعضی از این جمله نوعی مذمت را درباره این محدث برداشت کرده‌اند؛[۵] اما آن گونه که بیشتر دانشوران برجسته تراجم گفته‌اند، این جمله حکایتگر مذمت او نیست. بدین مناسبت سخن جمعی از آنان را در این جا می‌‌آوریم. سید محسن امین از صاحب کتاب اکلیل المنهج نقل می‌‌کند که معنای صریح تعبیر: «شخصیت بزرگی در قم بود»، اثبات وثاقت و وجاهت این محدث قمی ‌‌است.

همانند ترجمان حسن بن علی وشاء، که درباره او گفته‌اند: «از وجوه طائفه است» و همه دانشمندان از این جمله، مکانت و موقعیت ویژه وی در میان دانشمندان محدث شیعی را برداشت کرده‌اند. ایشان سپس سخن وحید بهبهانی را حکایت می‌‌کند که گفته است: جمله «حدیثه لیس بذلک النقی» از اسباب مذمت و قدح و سلب اعتماد از احمد نیست، و تضادی با عدالت و وثاقت او ندارد؛ بلکه معنای کلام این است که اخباری که او ناقل آن‌ها است، در آن رتبه بالای پاکی و پاکیزگی قرار ندارد.[۶]

سپس خود این محقق عالی مقام می‌‌گوید: «شاید مراد این باشد که در نقل روایات و اخبار، تا حدودی اهل تسامح و تساهل بوده، و گویا از بعضی از راویان و محدثانی که ضعیف بودند روایت می‌‌کرده است».[۷]

شاگرد برجسته وحید بهبهانی، ابوعلی حائری در کتاب معروف خود می‌‌گوید: «وجاهت و شکوه‌مندی او در قم از بهترین ستایش‌ها است. و جمله حدیث او آن چنان پاکیزه نیست، مقصود آن است که در مرتبه عالی از پاکیزگی نیست. همین که محمد بن یحیی قمی‌‌ با آن جلالت و منزلت از شاگردان ویژه و خصوصی احمد بن زاهر باشد، برای ما بر آنچه گفتیم رهنمونی کافی است».[۸]

علامه ممقانی در این زمینه می‌‌نویسد: «بی‌شک احمد بن ابی زاهر روایتگری توانا و برجسته و صاحب نام بود. او در قم، او در حوزه حدیث موقعیت ویژه‌ای داشت مخصوصاً با توجه به این که دانشمندان قم در نقل حدیث از افراد، بسیار دقت می‌‌ورزیدند. حتی شخصیت برجسته و معروفی همانند احمد بن محمد خالد برقی را به اتهام این که از راویان ضعیف نقل حدیث می‌‌کند، از قم بیرون کردند؛ اما درباره احمد بن ابی زاهر چنین رفتاری ثبت نشده است؛ بلکه از او اخذ روایت هم می‌‌کردند. به ویژه آن که محمد بن یحیی عطار قمی ‌‌هم از شاگردان خاص او بود و این نهایت وثاقت و وجاهت و حال نکوی او را می‌‌رساند».[۹]

حضرت آیت الله خوئی در این باره چنین می‌‌نگارد: «این که او در قم شخصیتی برجسته شده بود، از این جهت بود که یک محدث فرزانه بود.» بنابراین جمله آخر را باید به این معنی توجیه کرد که در میان اخبار و روایات او، اخباری وجود دارد که بوی غلوّ و افراطی‌گری در مذهب را می‌‌دهد؛ البته این سخن، با وثاقت و منزلت والای این محدث منافاتی ندارد.[۱۰]

از یاران معصوم علیهم‌السلام

گرچه در روزگاری که این محدث می‌‌زیسته است، هم عصر با حیات دو تن از امامان شیعه یعنی: حضرت امام هادی و حضرت امام حسن عسکری علیهم‌السلام بوده است؛ اما گویا او از فیض و شرف درک حضور آنان محروم مانده است. بر این اساس شیخ طوسی او را در شمار محدثانی آورده که با واسطه از امامان معصوم روایت نقل می‌‌کنند.[۱۱] تتبع در روایات وی نیز همین نتیجه را به ما ارائه می‌‌دهد.

استادان احمد بن ابی زاهر قمی

احمد بن ابی زاهر قمی ‌‌که جانش با محبت و ولای امامان شیعه علیهم‌السلام و عشق به خاندان رسالت آمیخته در راه بدست آوردن و شنیدن روایات ائمه دین، سعی بلیغی کرد و در این روند به توفیقات والائی هم نائل شد. او برای فراگیری سخنان گهربار امامان معصوم علیهم‌السلام نزد جمعی از روایتگران برجسته و صاحب نام شیعه حضور یافت و از ذخیره دانش آنان بهره برد. در اینجا به نام جمعی از استادان روایتی او اشاره می‌‌کنیم.

۱- حسن بن علی خشاب:[۱۲] در شأن او گفته‌اند: یکی از بزرگان و شخصیت‌های مشهور شیعه بود، در دانش حدیث مرتبه بلندی داشت و آثار مکتوب فراوانی از خود به یادگار گذاشت.[۱۳] شیخ طوسی می‌‌گوید: «نویسنده‌ای صاحب کتاب است و محمد بن حسن صفار از او روایت می‌‌کند».[۱۴]

۲- جعفر بن محمد الکوفی:[۱۵] نوشته‌اند که او در زمره محدثان شیعه است؛ اما از امامان به طور مستقیم و بلاواسطه روایت نمی‌‌کند.[۱۶]

۳- علی بن اسماعیل:[۱۷] درباره وی گفته‌اند: محدثی نامدار و مورد اطمینان بوده و به «سدی» معروف است.[۱۸]

۴- محمد بن حمار:[۱۹] می‌‌گویند روایتگری فرزانه، باوجاهت و مورد اطمینان است.[۲۰]

۵- محمد بن حسین ابی الخطاب: معروف به «زیات»:[۲۱] این استاد حدیث شیعه، قطعاً از برجسته‌ترین روایتگران آثار و اخبار اهل بیت علیهم‌السلام است تمامی ‌‌تراجم‌نویسان از او به خوبی و نیکی یاد کرده‌اند.

نجاشی می‌‌گوید: «وی از بزرگان شیعه و دارای منزلت و مقامی ‌‌عالی بود. او روایات زیادی نقل کرده و نامدار و موثق است. او برجسته بوده و تصانیف نیکویی دارد. آنچه را او روایت می‌‌کند، مورد اطمینان است. وی در سال ۲۶۲ ق از دنیا رفت».[۲۲]

۶- سعد بن سعد اشعری قمی:[۲۳] این شخصیت فرزانه نیز یکی از روایتگران نام‌آور و مشهور شیعه است. وی در خاندان جلیل القدر اشعری پا به عرصه هستی نهاد. او از حضرت امام رضا و حضرت امام جواد علیهم‌السلام روایت می‌‌کند.[۲