پاورپوینت کامل آیه ۱۰۰ سوره توبه ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰۰ سوره توبه ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰۰ سوره توبه ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰۰ سوره توبه ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ نزول
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

و آنان که سبقت به ایمان گرفتند از مهاجر و انصار (و در دین ثابت ماندند) و آنان که به نیکی پیروی آنان کردند، خدا از آنها خشنود است و آنها از خدا خشنودند، و خدا برای همه آنها بهشت‌هایی که از زیر درختان آنها نهرها جاری است مهیا ساخته که در آن بهشت تا ابد متنعّم باشند، این به حقیقت سعادت بزرگ است.

پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار و کسانی که به نیکی و درستی از آنان پیروی کردند، خدا از ایشان خشنود است و آنان هم از خدا راضی هستند؛ برای ایشان بهشت هایی آماده کرده که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنجا برای ابد جاودانه اند؛ این است کامیابی بزرگ.

و پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار، و کسانى که با نیکوکارى از آنان پیروى کردند، خدا از ایشان خشنود و آنان [نیز] از او خشنودند، و براى آنان باغهایى آماده کرده که از زیر [درختان‌] آن نهرها روان است. همیشه در آن جاودانه‌اند. این است همان کامیابى بزرگ.

از آن گروه نخستین از مهاجرین و انصار که پیشقدم شدند و آنان که به نیکى از پى‌شان رفتند، خدا خشنود است و ایشان نیز از خدا خشنودند. برایشان بهشتهایى که در آنها نهرها جارى است و همیشه در آنجا خواهند بود، آماده کرده است. این است کامیابى بزرگ.

پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار، و کسانی که به نیکی از آنها پیروی کردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها (نیز) از او خشنود شدند؛ و باغهایی از بهشت برای آنان فراهم ساخته، که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و این است پیروزی بزرگ!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

The early vanguard of the Emigrants and the Helpers and those who followed them in virtue—Allah is pleased with them and they are pleased with Him, and He has prepared for them gardens with streams running in them, to remain in them forever. That is the great success.

And (as for) the foremost, the first of the Muhajirs and the Ansars, and those who followed them in goodness, Allah is well pleased with them and they are well pleased with Him, and He has prepared for them gardens beneath which rivers flow, to abide in them for ever; that is the mighty achievement.

And the first to lead the way, of the Muhajirin and the Ansar, and those who followed them in goodness – Allah is well pleased with them and they are well pleased with Him, and He hath made ready for them Gardens underneath which rivers flow, wherein they will abide for ever. That is the supreme triumph.

The vanguard (of Islam)- the first of those who forsook (their homes) and of those who gave them aid, and (also) those who follow them in (all) good deeds,- well-pleased is Allah with them, as are they with Him: for them hath He prepared gardens under which rivers flow, to dwell therein for ever: that is the supreme felicity.

نزول

«شیخ طوسى» گوید: درباره کسى که این آیه نازل شده، اختلاف است. ابوموسى و سعید بن المسیب و ابن سیرین و قتاده گویند: درباره کسانى نازل گردیده که به هر دو قبله نماز خوانده اند.

شعبى گوید: درباره کسانى است که در بیعه الرضوان که عبارت از بیعه الحدیبیه است، بیعت نموده اند و گوید کسانى که بعد از این بیعت مسلمان شدند و مهاجرت کردند از مهاجرین اولین نمى باشند.

ابوعلى جبائى گوید: درباره کسانى نازل گردیده که قبل از هجرت مسلمان شده اند[۱].[۲]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها أَبَداً ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ «۱۰۰»

ونخستین پیشگامانِ از مهاجران و انصار و کسانى‌که با نیکوکارى آنان را پیروى کردند، خداوند از آنها راضى است و آنان نیز از خدا راضى، و (خدا) براى آنان باغهایى فراهم ساخته که نهرها از پاى (درختان) آن جارى است، همیشه در آن جاودانه‌اند. این است رستگارى و کامیابى بزرگ.

نکته ها

در این آیه، مسلمانانِ صدر اسلام به سه گروه تقسیم شده‌اند:

۱. پیشگامان در اسلام و هجرت.

۲. پیشگامان در نصرت پیامبر و یارى مهاجران.

۳. متأخّران که راه آنان را ادامه داده‌اند.

امام صادق علیه السلام فرمودند: ابتدا خداوند نام مهاجرین با سابقه را برده، سپس نام انصار و یاوران را و سپس نام پیروان آنان را بیان نموده است. بنابراین جایگاه و مقام هر گروه را در جاى خود بیان کرده است. «۱»

«۱». تفسیر نورالثقلین؛ کافى، ج ۲، ص ۴۱.

جلد ۳ – صفحه ۴۹۴

به اتّفاق همه‌ى مسلمانان، اوّلین زن مسلمان حضرت خدیجه و اوّلین مرد مسلمان به اتّفاق شیعه ونظر بسیارى از اهل‌سنّت، على‌بن ابى‌طالب علیهما السلام است. «۱» چنانکه گفته‌اند:

میان تاریخ‌نویسان خلافى نیست که على‌بن ابى‌طالب علیهما السلام، اوّلین مرد مسلمان است. «۲»

البتّه عدّه‌اى مى‌گویند: ایمانِ نوجوانى ده ساله چه ارزشى دارد؟ در جواب آنان باید گفت:

نبوّت حضرت عیسى و حضرت یحیى نیز در کودکى بود و ارزش داشت!

پیام ها

۱- سبقت در کار نیک، ارزش است و موقعیّت پیشگامان در نهضت‌ها باید حفظ شود. «السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ»

۲- تنها پیروى از نیکى‌ها وکمالات گذشتگان ارزش است، نه هر پیروى وتبعیّتى.
«اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ»

۳- اگر مؤمن، به قضاى الهى راضى باشد، خدا هم از او راضى است. «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ»

۴- بهشت در سایه‌ى ایمان، سبقت، هجرت، نصرت و تبعیّت به احسان است.
السَّابِقُونَ‌ … أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ‌ …

«۱». روایات در الغدیر، (ج ۳، ص ۲۲۰- ۲۴۰) و احقاق‌الحق، (ج ۳، ص ۱۱۴- ۱۲۰) آمده است.

«۲». تفسیر قرطبى، ج ۵، ص ۳۰۷۵؛ به نقل از مستدرک حاکم.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها أَبَداً ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (۱۰۰)

بعد از آن ذکر منافقان، بیان حال سابقان به ایمان را مى‌فرماید:

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ‌: و پیشى گیرندگان پیشینیان، یعنى آنها که سبقت دارند بر عامه مؤمنان در ایمان. مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ: از مهاجرین کسانى‌

ج۵، ص ۱۸۵

که از مکه به مدینه هجرت نمودند. و انصار ساکنان مدینه که اهل مکه را یارى کردند. نزد سعید بن مسیب و حسن و ابن سیرین و قتاده‌ «۱»، مراد مهاجران کسانیند که به دو قبله نماز کردند. نزد شعبى‌ «۲» مبایعان بیعت رضوان و حدیبیه و حضرت بعد از آن بیعت فرمود: من اسلم بعد ذلک و هاجر فلیس من المهاجرین الاوّلین. و نزد عطا «۳»، اهل بدرند. نزد جبائى‌ «۴» کسانى که قبل از هجرت ایمان آورند. و مراد به انصار در انوار گفته: «۵» اهل بیعت عقبه اولى که هفت نفر بودند. یا اهل عقبه ثانیه و هفتاد نفر بودند. یا کسانى که قبل از بیعت عقبه ثانیه به دست مصعب بن عمیر ایمان آوردند به پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله. وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ‌: و آن کسانى که متابعت کردند سابقان را.

بیان- آنچه مشهور است، اصحاب آنانند که در عهد پیغمبر و به صحبت او فایز شدند. تابعین آنانکه بعد از اصحاب بودند. و اتباع تابعین آنها که بعد از تابعین بودند.

بِإِحْسانٍ‌: به دخول در اسلام بعد از ایشان و افعال خیر و سلوک طریقه ایشان، مراد اصحابند که پیروى سابقان مى‌نمودند در ایمان و طاعت. طبرسى (رحمه الله) فرماید: «۶» در آیه شریفه داخلند هر که بعد از ایشان آید تا روز قیامت و به روش پسندیده آنها رفتار نماید. رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ‌: خشنود شد خداى تعالى از ایشان به قبول طاعت گذشته و آینده آنها. وَ رَضُوا عَنْهُ‌: و خشنود شدند ایشان از خداوند سبحان به آنچه یافتند از نعمتهاى دینى و دنیوى. حاصل آنکه هم خدا از آنها راضى، و هم ایشان از حق راضى، و این مقام ارجمند و بزرگى است و به صرف ایمان و طاعت این مرتبه به دست نیاید، زیرا شرطش قبول درگاه الهى، و

«۱»- مجمع ج ۳ ص ۶۴.

«۲»- همان مدرک.

«۳»- همان مدرک.

«۴»- همان مدرک.

«۵»- (منهج ج ۴ ص ۳۱۷)

«۶»- مجمع ج ۳ ص ۶۴.

ج۵، ص ۱۸۶

آن منوط به تقوى، و تقوى راه با زحمت و مشقتى است.

وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ‌: و آماده فرموده براى ایشان در آخرت بوستانها و بهشتهائى که، تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ: جارى مى‌شود و مى‌رود از جلو آنها یا زیر درختان نهرها و جوهاى مختلف. خالِدِینَ فِیها أَبَداً: در حالتى که جاوید و دائم باشند در آن همیشه و ابدى که خروج و زوال براى ایشان نیست، بلکه باقى هستند به بقاء الهى. ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ‌: آنست فیروزى بزرگ و رسیدن به تمام مراد.

تنبیه- در آیه شریفه دلالت است بر فضل سابقین و مزیت ایشان بر غیر، به جهت آنکه در ابتداى اسلام انواع مشقت را در نصرت دین تحمل مى‌نمودند، از مهاجرت بلاد و مفارقت عشایر و مقاتله با دشمنان با قلت عدد و کثرت اعداء و سبقت به ایمان و دعوت مردم به آن.

تبصره- میان علما اختلاف است در اول کسى که اسلام آورد از مهاجران؛ اکثر مانند ابن عباس، جابر بن عبد اللّه، انس بن مالک، زید بن ارقم، مجاهد، قتاده، ابن اسحق، ثعلبى برآنند که از مردان، حضرت على بن ابى طالب و از زنان حضرت خدیجه بوده، چنانچه انس بن مالک نقل نموده که مبعوث شد حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله روز دوشنبه، و على بن ابى طالب علیه السّلام اسلام آورد و نماز خواند روز سه شنبه. «۱» مجاهد و ابن اسحق برآنند در سن دهسالگى بوده. نزد کلبى، هفت ساله، و نزد ابو الاسود دوازده ساله بوده.

و ثعلبى در تفسیر خود «۲» از اسماعیل بن ایاس از پدر خود نقل نموده که گفت:

من بازرگان بودم، به مکه رفتم نزد عباس پسر عبد المطلب به سبب رفاقت سابقه که تجارت عطر از یمن به مکه نمودى، روزى من و عباس در منى بودیم. ناگاه جوانى آمد نزدیک زوال، و در قرص آفتاب نگاه، بعد روى به کعبه و گفت:

اللّه اکبر، پسرى آمد، دست راست او ایستاده، تکبیر گفت. زنى هم آمد عقب‌

«۱»- مجمع ج ۳ ص ۶۵.

«۲»- (مجمع ج ۳ ص ۶۵)

ج۵، ص ۱۸۷

سر آنها، بعد آن جوان رکوع، ایشان هم رکوع و سر برداشته به سجود رفته، آنها هم متابعت کردند. من به عباس گفتم: این کار بزرگى است. گفت: این جوان پسر عم من، و دعوى مى‌کند که خدا او را به پیغمبرى فرستاده. مى‌گوید: زود باشد که گنجهاى قیصر و کسرى بر من مفتوح شود، و آن پسر، على بن ابى طالب و آن زن خدیجه بنت خویلد باشد، و هر دو به او ایمان آورده، و این افعال نمازى است که مى‌گوید من مأمورم. قسم به خدا هیچکس را روى زمین نمى‌بینم که در این دین باشد مگر این سه نفر. اسماعیل گوید: جدم به پدرم گفت: کاش من چهارم آنها بودم، این را بعد از اسلامش نقل کرد.

و در مسند سید ابى طالب هروى مرفوعا از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله نقل نموده که فرمود: صلّت الملئکه علىّ و على علىّ سبع سنین و ذلک انّه لم یصلّ فیها احد غیرى و غیر على: «۱» یعنى صلوات فرستادند ملائکه بر من و على بن ابى طالب هفت سال به جهت آنکه نماز نخواند در آن هفت سال احدى غیر من و على.

و عبد اللّه بن موسى از علاء بن صالح از منهال بن عمر و از عباد بن عبد اللّه روایت نموده که شنیدم حضرت على علیه السّلام مى‌فرمود: انا عبد اللّه و اخو رسوله و انا الصّدّیق الاکبر لا یقولها بعدى الّا کذّاب مفتر صلّیت قبل النّاس بسبع سنین. «۲» یعنى: من بنده الهى و برادر رسول سبحانى و من صدیق اکبرم، این را نگوید بعد از من مگر دروغگ