پاورپوینت کامل کفاره ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کفاره ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کفاره ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کفاره ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ کفاره در لغت و اصطلاح
۲ کفاره در آیینه‌ قرآن

۲.۱ ۱. کفارات مربوط به حج:
۲.۲ ۲. کفاره ظهار
۲.۳ ۳. کفاره روزه:
۲.۴ ۴. کفاره نقض قسم:
۲.۵ ۵. کفاره قتل:

۳ فلسفه کفاره در قرآن
۴ پانویس
۵ منابع

کفاره در لغت و اصطلاح

کفاره از ماده “کفر” بوده که در لغت به معنای پوشاندن آمده؛[۱] و به “کشاورز”، کافر گویند زیرا دانه را زیر خاک پنهان می کند؛[۲] و این که قرآن فرمود: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکتَابِ آمَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَکفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ…»؛[۳] و اگر اهل کتاب ایمان بیاورند و تقوا پیشه کنند، گناهان آنها را می‌بخشیم…؛ تصریح بر این مطلب دارد که از گناهان آنها چشمپوشی کرده و عقاب را برداشته است.[۴] از این جهت به کفارات، “کفّاره” گویند زیرا موجب پوشیده شدن و نادیده گرفتن گناهان می شود؛[۵] لذا شأن کفاره، پوشاندن خطیئه است.[۶]

“کفاره” در شرع مقدس به عبادت خاصی اطلاق می شود که برای عقوبت افراد، سقوط عقوبت یا تخفیف در آن تعیین شده است.[۷]

کفاره در آیینه‌ قرآن

در قرآن کریم احکام برخی از کفارات همانند: کفارات مربوط به حج، روزه، ظِهار، قتل و نقض قَسَم بیان شده است:

۱. کفارات مربوط به حج:

در کفارات مربوط به حج، کفاره ی دو عمل از مناسک حج در آیات قرآن ترسیم شده است:

الف. کفاره تراشیدن سر، قبل از قربانی:

در موسم حج، حاجیان نباید قبل از موعد سر خود را بتراشند، در غیر این صورت باید کفاره ی آن را پرداخت نمایند: «وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَهَ لِلّهِ… وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَکمْ حَتَّى یبْلُغَ الْهَدْی مَحِلَّهُ فَمَن کانَ مِنکم مَّرِیضاً أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیهٌ مِّن صِیامٍ أَوْ صَدَقَهٍ أَوْ نُسُک…»[۸]؛ و حج و عمره را برای خدا به اتمام برسانید!… و سرهای خود را نتراشید تا قربانی به محلش برسد (و در قربانگاه ذبح شود)! و اگر کسی از شما بیمار بود و یا ناراحتی در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد) باید فدیه و کفاره‌ای از قبیل روزه یا صدقه یا گوسفندی بدهد…

“فدیه” در اصل به معنای این است که چیزی مقابل و در عوض چیز دیگری قرار گیرد و آیه ی شریفه گویای این معناست که حاجی به علت تعجیل در تراشیدن سر، باید عوضی بدهد.[۹] و این عوض سه چیز می تواند باشد: روزه، صدقه یا نُسُک (ذبیحه).[۱۰] البته برای “نُسُک” معنای عبادت را نیز ذکر کرده اند.[۱۱]

قرآن کریم تنها حکم کلی کفارات را بیان کرده و تفصیل آن را ائمه معصومین علیهم السلام تفسیر نموده اند. در روایت نقل شده، فرد متخطی باید سه روز روزه یا اطعام شصت مسکین و یا یک گوسفند به عنوان کفاره بدهد و در پرداخت یکی از این سه کفاره با توجه به حرف “أو” در آیه که دال بر این مطلب بوده، مخیّر است.[۱۲]

شبیه همین روایت را نیز اهل سنت از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نقل کرده اند.[۱۳] البته چنین نیست که به طور مطلق تراشیدن سر ممنوع باشد، بلکه در برخی موارد همانند ناراحتی شدید در سر می توان سر را تراشید؛ اما به صِرف هر ناراحتی نمی توان این کار را انجام داد.[۱۴]

در ادامه آیه اشاره به حاجیانی که دسترسی به قربانی نداشته باشند، می فرماید: «…و هر که [قربانی] نیافت، سه روز در ایام حج و هفت روز هنگامی که بازمی‌گردید، روزه بدارد! این ده روز کامل است. (البته) این برای کسی است که خانواده ی او، نزد مسجدالحرام نباشد [=اهل مکه و اطراف آن نباشد]…».[۱۵]

این که “حج” در آیه ی شریفه، ظرف برای روزه قرار داده شده به این اعتبار است که عمل حج و روزه در یک مکان و زمان انجام پذیرد و این که عدد هفت مکمل عدد ده خوانده شد، به این دلیل است که بفهماند هر یک از سه روز و هفت روز، دارای حکمی مستقل اند.[۱۶]

ب. کفاره صید در حال احرام:

فردی که مُحرم است و لباس احرام در تن دارد، نباید صید کند؛ حال اگر عمداً صید کرد، باید کیفر کار خلاف خود را بپردازد: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَتَقْتُلُواْ الصَّیدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ وَمَن قَتَلَهُ مِنکم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یحْکمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنکمْ هَدْیا بَالِغَ الْکعْبَهِ أَوْ کفَّارَهٌ طَعَامُ مَسَاکینَ أَو عَدْلُ ذَلِک صِیامًا لِّیذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ…»؛[۱۷] ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حال احرام شکار نکنید و هر کس از شما عمداً آن را به قتل برساند، باید کفاره‌ای معادل آن از چهارپایان بدهد؛ کفاره‌ای که دو نفر عادل از شما، معادل بودن آن را تصدیق کنند؛ و به صورت قربانی به (حریم) کعبه برسد؛ یا (به جای قربانی) اطعام مستمندان کند؛ یا معادل آن روزه بگیرد تا کیفر کار خود را بچشد…

“وَ أَنْتُمْ حُرُم” جمله ای عام است و شامل حج تمتع و عمره حج بوده[۱۸] که در این حکم میان زن و مرد تفاوتی نیست؛[۱۹] و مراد از “صید” حیوانات وحشی حلال گوشت و حرام گوشت است؛[۲۰] و مراد صید خشکی است نه دریایی که آیه‌ی بعدی گویای آن است.[۲۱] پس کسی در حال احرام صیدی را کشت، باید مانند آنچه که کشته از “نَعَم” (شتر، گاو و گوسفند) کفاره بدهد.[۲۲]

در ترتیب پرداخت این کفارات دو دیدگاه وجود دارد:

یک. “أو” بر بیشتر از تردید دلالت نمی کند و سنت اهل بیت علیهم السلام باید آن را مشخص کند و بعید نیست ادامه ی آیه بیانگر ترتیب میان این نوع کفارات باشد.[۲۳]

دو. “أو” برای تخییر است،[۲۴] و ظاهر آیه نیز تخییر میان انجام یکی از این سه چیز است، هر چند میان مفسرین و فقهاء اختلاف وجود دارد.[۲۵]

بنابراین اگر کسی در حال احرام به عمد صید کند، باید یکی از این سه چیز را به عنوان کفاره بپردازد:

همانند چیزی که صید کرده و مراد، تشابه در خلقت بوده؛ مثلاً در شترمرغ، شتر و در خرگوش، گوسفندی کفاره بدهد؛ و تعیین این تشابه بدست دو شاهدِ عادلِ فقیه است.[۲۶]
اطعام مساکین و روزه ی معادل که “عدل” باید بر اساس قیمت صید باشد و در آیه ی شریفه مراد از “عدل” غیر از جنس آن چیز است.[۲۷] که در روایت معادل هر “مُدّ طعام”، یک روز روزه بیان شده است.[۲۸]

۲. کفاره ظهار

ظِهار از جمله طلاق های دوران جاهلی بود که اعراب با این وسیله، همسران خود را طلاق می دادند.[۲۹] در این نوع طلاق، مرد خطاب به همسرش می گوید: پشت تو نسبت به من، همانند پشت مادرم به من است و همان طور که پشت مادرم بر من حرام است، پشت تو نیز بر من حرام هست.[۳۰]

هر چند “ظهار” در زمان جاهلیت به عنوان یک اصل مسلم تلقی می شد، اما با ظهور اسلام این عمل از نظر قرآن کریم ممنوع اعلام شد؛[۳۱] و اگر فردی برخلاف دستور قرآن مرتکب ظهار شود، قرآن برای بازگشت وی پرداخت کفاره را شرط دانسته و می فرماید: «وَالَّذِینَ یظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ یعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍ مِّن قَبْلِ أَن یتَمَاسَّا… فَمَن لَّمْ یجِدْ فَصِیامُ شَهْرَینِ مُتَتَابِعَینِ مِن قَبْلِ أَن یتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ یسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکینًا…»؛[۳۲] کسانی که همسران خود را “ظهار” می‌کنند، سپس از گفته ی خود