پاورپوینت کامل عثمان بن عفان ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عثمان بن عفان ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عثمان بن عفان ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عثمان بن عفان ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معرفی اجمالی
۲ عثمان قبل از خلافت

۲.۱ در زمان رسول خدا (ص)
۲.۲ در زمان ابوبکر و عمر
۲.۳ شورای خلافت

۳ دوران خلافت عثمان

۳.۱ گردآوری قرآن
۳.۲ ادامه فتوحات
۳.۳ شورش مسلمانان علیه خلیفه
۳.۴ مخالفان عثمان
۳.۵ برخورد عثمان با مخالفان
۳.۶ توبه سیاسی عثمان
۳.۷ محاصره و قتل عثمان

۴ پانویس
۵ منابع

معرفی اجمالی

عثمان بن ابى العاص بن امیه بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصىّ، مادرش اروى دختر کریز بن ربیعه بن حبیب بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصى است و مادر مادرش بیضاء دختر عبد المطلب‌ بن هاشم بن عبد مناف است که کنیه‌اش ام حکیم است.[۱]

کنیه عثمان در جاهلیت ابو عمرو بود و چون اسلام آشکار شد از رقیه دختر رسول خدا (ص) داراى پسرى به نام عبدالله شد و کنیه ابو عبدالله را براى خود برگزید.[۲] تولد عثمان را به اختلاف، سال هفتم[۳] یا ششم عام الفیل نوشته‌اند.

گفته‌اند که عثمان به دعوت ابوبکر[۴] در مکه اسلام آورد. البته برخی اسلام او را در پی اسلام طلحه و زبیر دانسته اند.[۵]

عثمان قبل از خلافت

در زمان رسول خدا (ص)

وی از جمله مهاجرین به حبشه به همراه همسرش خویش بوده است.[۶] و در هنگام هجرت به مدینه به خانه اوس بن ثابت (برادر حسان بن ثابت) در محله بنى نجار وارد شد.

نوشته اند که به دلیل بیماری همسرش در جنگ بدر حضور نیافته است.[۷] اما پیامبر (ص) سهم عثمان را در غنایم بدر منظور فرمود.[۸] وی همراه مسلمانان در غزوه احد شرکت کرد، اما از جمله مسلمانانی بود که در حین جنگ و پس از سخت شدن اوضاع، فرار کرد. مورخین نوشته اند که وی سه روز فراری بوده است.[۹] و هنگامی که بازشگت رسول خدا (ص) به او فرمود: «خیلى راه رفتی!»

همچنین رسول خدا(ص) در جریان صلح حدیبیه او را به عنوان سفیر به نزد قریش فرستادند تا به آنها بگوید که مسلمانان براى جنگ نیامده‌ اند، بلکه براى تعظیم خانه خدا آمده و پس از قربانى شتران شهر را ترک خواهند کرد.

عثمان در بلدح با قریش برخورد. پیام رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم را به قریش رساند و از جمله آن که شما را نیز به ستوه آورده و برگزیدگانتان را از بین برده است. قریش گفتند که از همانجا بازگرد و به محمد (صلى الله علیه و آله) بگو: آنان اجازه نخواهند داد تا او وارد مکه شود.

در این لحظه ابان بن سعید بن عاص از اشراف مکه بدو پناه داد و براى حفظ جان او، پشت سر وى سوار اسب شد و او را به مکه آورد. عثمان با تک تک اشراف مکه سخن گفت، اما اقدام عثمان نیز حاصلى در بر نداشت. گفته ‌اند که عثمان سه روز در مکه براى دعوت قریش به پذیرش صلح ماند. غیبت سه روز او موجب نگرانی مسلمان و بیعت رضوان بین مسلمانان شد.

در زمان ابوبکر و عمر

در زمان ابوبکر وی از افراد نزدیک به خلیفه بوده و کاتب وی به شمار می آمد. عثمان که در تمام دوره بیمارى ابوبکر ملازم او بود، از طرف وى مکلف به نوشتن عهدنامه جانشینى عمر شد. با نوشتن آغاز عهد، ابوبکر به حالت اغماء رفت و عثمان که تکلیف خود را مى‌دانست تا به آخر عهد را نوشته و نام عمر را در آن درج کرد. ابوبکر پس از به هوش آمدن از وى خواست تا آنچه را نوشته بخواند و او چنین کرد و ابوبکر نوشته او را تایید نمود.[۱۰]

در دوره عمر نیز از نفوذ قابل توجهی برخوردار بود و در آن شرایط، نماینده بنی امیه به شمار می آمد.[۱۱]

شورای خلافت

در سال ۲۳ هجری فیروز غلام ایرانی مغیره بن شعبه، عمر بن خطاب را مضروب ساخت. عمر تنها چند روز پس از این ضربت زنده ماند، اما پیش از مرگ خود، شورایی شش نفره متشکل از امام علی (علیه السلام)، عثمان بن عفان، زبیر بن عوام، طلحه بن عبیدالله، عبدالرحمن بن عوف و سعد بن ابی وقاص تشکیل داد و به آنها دستور داد تا یک نفر را از بین خود به عنوان خلیفه انتخاب کنند. سعد از ابتدا رأی خود را به عبدالرحمان واگذار کرد. زبیر به طرفداری از علی (ع) از نامزدی خلافت انصراف داد. عبدالرحمان اعلام کرد که خواستار خلافت نیست. طلحه که پسرعموی ابوبکر و مخالف علی(ع) بود، به طرفداری از عثمان کنار رفت. بنابراین فقط علی (ع) و عثمان نامزد خلافت بودند[۱۲] و رأی و نظر عبدالرحمن بسیار حائز اهمیت شد.

عبدالرحمن‌ بن عوف پس از ۳ روز رایزنی با مردم، به‌ویژه اشراف و امرا، ابتدا از علی (ع) خواست تا متعهد شود که در صورت نیل به مقام خلافت، به کتاب خدا، سیره پیامبر (ص) و ابوبکر و عمر عمل کند. علی (ع) در جواب گفت: «امید آن دارم که در محدوده دانش، توانایی و اجتهاد خود به کتاب خدا و سنت رسول خدا(ص) عمل کنم». سپس عبدالرحمن شرط خود را با عثمان در میان گذاشت و او بلافاصله پذیرفت. به همین جهت، ابن‌ عوف با عثمان بیعت کرد.

دوران خلافت عثمان

در این قسمت برخی از اقدامات و کارهای عثمان و حوادثی که در طول خلافت دوازده ساله اش روی داد ذکر می شود.

گردآوری قرآن

در زمان خلافت عثمان، با فتوحات اسلامی و رفتن قرآن به سرزمین های تازه گشوده، اختلافات و مشکلات بسیاری در قرائت کلمات قرآن پیش آمد. عثمان گروهی مرکب از زید بن ثابت و سعید بن عاص و عبدالله بن زبیر و عبدالرحمن بن حارث تشکیل داد. این گروه با همکاری ۱۲ نفر از قریش و انصار که حضرت علی(ع) بر کار آنان به نوعی نظارت و اشراف داشت، کار استنساخ نسخه نهایی را آغاز کرد. آنان تمام نوشته‌های زمان پیامبر(ص) را گردآوردند. سپس نسخه کتابت زید در زمان ابوبکر را که نزد حفصه محفوظ بود، به امانت گرفتند. قرار بر این بود که هر وقت ۳ تن همکار زید با او در کتابت کلمه‌ای اختلاف یافتند به لهجه قریش کتابت کنند. به این ترتیب کار تدوین نهایی، بر مبنای صحایف بازمانده از پیامبر(ص) و نسخه‌های اختصاصی از جمله نسخه حفصه و نسخه خود زید، و با تکیه به حفظ حافظان و شهادت شاهدان، پیش رفت و «مصحف امام» یعنی مصحف نمونه و رسمی و نهایی که معروف به مُصحَف عُثمانی بود، در فاصله چهار پنج سال از ۲۴ق تا قبل از ۳۰ق، سرانجام یافت و از روی آن ۵ یا ۶ نسخه عیناً استنساخ شد. دو نسخه در مکه و مدینه نگه داشته شد و ۳ یا ۴ نسخه دیگر همراه با یک حافظ قرآن که نقش معلم و راهنمای درست خوانی را داشت، به مراکز مهم جهان اسلام یعنی بصره، کوفه، شام و بحرین ارسال شد.

سپس عثمان دستور داد تمام نوشته‌ها و نسخه‌های پیشین را از میان ببرند تا ریشه نزاع و اختلاف به کلی از میان برود. البته سوزاندن نسخه های سایر صحابه، موجب از بین رفتن تفسیر برخی از آیاتی شد که اصحاب رسول خدا(ص) از ایشان شنیده بودند.

ادامه فتوحات

کار عمده فتوحات این دوره در شرق و قسمت هایی از غرب، تثبیت سلطه اعراب بر مناطق فتح شده است. از جمله این اقدامات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

سرکوب شورش اسکندریه در سال ۲۵ هجری و فتح مجدد آن
سرکوب شورش آذربایجان توسط حذیفه بن یمان و فتح مجدد آن در سال ۲۶ و ۲۷ هجری
سرکوب شورش ماهک بن شاهک در فارس توسط عبدالله بن عامر حاکم بصره و فتح اصطخر در سال ۲۹
فتح خراسان و سیستان توسط عبدالله بن عامر حاکم بصره در سال های ۳۰ تا ۳۲. (در سال ۳۲ یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی کشته شد.)
فتح ارمنیه توسط سپاهیان شام و کوفه که آغاز عداوت کوفیان و شامیان بود.
فتح قبرس توسط نیروی دریایی معاویه در سال ۲۹ هجری.
ادامه فتوحات آفریقا توسط عبدالله بن سعد.[۱۳]

شورش مسلمانان علیه خلیفه

از مهم ترین رویدادهای تاریخ صدر اسلام می توان به شورش مسلمانان علیه عثمان بن عفان خلیفه وقت اشاره کرد. به موجب این شورش، معترضان به رفتارهای کارگزاران عثمان در استان های مختلف به خصوص از مصر، کوفه و بصره به همراه مسمانان مدینه، این شهر را محاصره کردند و سرانجام با حمله به خانه خلیفه، او را کشتند.

ابن سعد در طبقات خویش می نویسد: «چون عثمان به خلافت رسید، دوازده سال حکومت کرد. در شش سال اول حکومت، مردم بر او اعتراضى نداشتند مخصوصا قریش او را از عمر بن خطاب هم بیشتر دوست مى‌داشتند، چرا که عمر بر آنها سخت‌گیر بود، ولى عثمان چون به حکومت رسید با آنان به نرمى رفتار مى‌ کرد و پیوند ایشان را رعایت مى‌نمود. ولى بعد در کار سستى کرد و در شش سال آخر، خویشاوندان و افراد خانواده خود را بر کارها گماشت‌…» و این موجب نارضایتی مسلمانان از او شد.

برخی از عللی که منجر به شورش همگانی علیه عثمان بن عفان شد، عبارتند از:

الف: بدعت های وارد شده در دین: بی شک از مهم ترین دلایل شورش علیه عثمان بدعت هایی بود که توسط او یا اطرافیان متعصب به او در دین وارد شد. از عایشه نقل شده است که به عثمان می گفت: «چه زود سنت پیامبرتان را ترک کردید.»[۱۴] یا زمانی که خبر قتل عثمان به عایشه رسید، گفت: «اعمال او، وی را به کشتن داد، او کتاب خدا را آتش زد و سنت پیامبر(ص) را ترک کرد.»[۱۵] یا عمار که از مخالفان بنام عثمان بود، می گفت: «قتلناه کافراً».[۱۶] محمد بن ابی بکر نیز در علت مخالفت خود با عثمان گفت: او کتاب خدا را تغییر داده بود.[۱۷] زمانی که امام علی (علیه السلام) به خلافت رسیدند به مردم گفتند: «اگر حکومت را به اهلش سپرده بودید دو نفر در احکام خدا اختلاف نمى کردند و امت در هیچ یک از امور الهى دچار اختلاف نمى گشت».[۱۸]

از جمله بدعت هایی که مردم معتقد بودند، عثمان در دین گذاشته است عبارتند از:

در گذشتن از قصاص عبیدالله بن عمر: او سه نفر را که شامل هرمزان ایرانی و زن و فرزندان ابولؤلؤ بودند، به اتهام دست داشتن در قتل پدرش عمر کشت؛ عثمان به عنوان حاکم از قصاص وی درگذشت و آن را تبدیل به دیه کرد و در برابر اعتراض ها مقاومت کرد.[۱۹]
بر خلاف رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نماز در منی را تمام خواند و این سبب بر آشفتن عده ای بر ضد او شد. وقتی در این باره به عثمان اعتراض شد، گفت: این عقیده من است.[۲۰]
در زمانی که عثمان در ایام حج تمتع مُحرم بود، گوشت شکاری را برای وی آوردند و او از آن خورد، و این عمل در آن زمان حرام بود که موجب اعتراض امیرالمؤمنین به وی شد و او در جواب گفت: «تو بسیار با ما مخالفت مى کنى».[۲۱]
ب: واگذاری فرمانداری شهرها به خاندان خود: سیاست عثمان در بکارگیری بنی امیه در اداره امور کشور، نشانگر ظهور گونه ای سلطنت موروثی در صحنه خلافت اسلامی بود. چنین شیوه ای در حکومت، به معنای نفی ارزش های اسلامی و تثبیت خصلت های قبیله ای بود. این حاکمان زمینه های شورش مردم علیه او را ایجاد کردند. امام علی علیه السلام به عثمان فرمودند: آیا نمی خواهی دست بنی امیه را از آبرو و اموال مسلمانان کوتاه کنی؟ به خدا سوگند! اگر یکی از عمال تو تا آنجا که خورشید غروب می کند به مردم ظلم کند، گناه او مشترک میان تو و او خواهد بود.[۲۲]

برخی از این فرماندهان و امیران اموی عبارتند از:

حکم بن ابی العاص: عثمان او را که تبعید شده رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود، و شیخین او را باز نگردانده بودند، به مدینه فراخواند و برای جمع صدقات قبیله خزاعه بکار گماشت.[۲۳]
حارث بن حکم: او را برای نظارت بر بازار مدینه منصوب کرد.[۲۴]
ولید بن عقبه بن ابی معیط: وی برادر مادر عثمان بود[۲۵] و کسی بود که خداوند او را در قرآن فاسق خوانده بود و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) او را به جهنم وعده داده بود.[۲۶] با این وجود عثمان او را به جای سعد بن ابی وقاص صحابی پیامبر(ص) و فاتح جنگ قادسیه، حاکم کوفه کرد. شرابخواری او و گواهی گواهان باعث شد تا مستحق حد شود. اصحاب رسول خدا(ص) از ترس عثمان جرات حد زدن به او را نداشتند تا اینکه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حکم را اجرا کردند.
سعید بن عاص: وی جانشین ولید بود که سواد عراق -که همان زمین های حاصلخیز عراق است- را به عنوان دارایی های قریش ضبط کرد![۲۷] این عمل او موجب اعتراض بزرگان کوفه به ویژه مالک اشتر شد، که با سعایت سعید در نزد عثمان به شام تبعید شدند.[۲۸]
عبدالله بن عامر: جوان بیست و پنج ساله ای که که پسر دایی عثمان بود و جانشین ابوموسی اشعری در بصره شد.
عبدالله بن سعد بن ابی سرح: او در زمان رسول خدا(ص) نخست کاتب ایشان بود. اما پس از مدتی کافر شد و به نزد قریشیان بازگشت و ادعا کرد که به اختیار خود قرآن را تحریف کرده است. زمانی که رسول خدا(ص) مکه را فتح کردند، او از جمله افرادی بود که پیامبر(ص) دستور قتل او را دادند. اما با تلاش عثمان او بخشیده شد. عثمان او را به جای عمرو بن عاص حاکم مصر کرد. ظلم و ستمی که این شخص مطرود پیامبر در حق مردم مصر روا داشت، و دست کم مردم مصر مدعی آن