پاورپوینت کامل ضروریات دین ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضروریات دین ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضروریات دین ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضروریات دین ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تعریف ضروری دین
۲ ضروریات در قرآن و روایات
۳ پانویس
۴ منابع

تعریف ضروری دین

آن گونه که از تعریف های فقیهان بدست می آید، در ضروری بودن یک حکم، فقط علم به آن کافی نیست بلکه باید آن قدر واضح و شناخته شده باشد که از هیچ مسلمانی پنهان نباشد و جزء دین بودن آن، نیازی به دلیل و برهان نداشته باشد.

بالاتر از این، حکم ضروری آنقدر معروف و مشهور باشد که غیرمسلمانهایی که به جامعه اسلامی نزدیک اند، بدانند که آن حکم جزء دین اسلام است. مثلاً حتی غیرمسلمانها می دانند که نماز از واجبات دین اسلام است.

وضوح و روشنی ضروریات دین به حدّی است که انکار آن توسّط مسلمان، مستلزم تکذیب پیامبر اکرم و انکار رسالت اوست. به همین دلیل ادعای جهل و ندانستن آن احکام از مسلمان پذیرفته نمی شود و تنها موارد محدودی استثنا شده است؛ مثلاً کسی را که تازه مسلمان شده است از این حکم استثنا کرده اند؛ زیرا او ممکن است که برخی از ضروریات دین را نداند.

بنابراین ضروریات دین را می توان این گونه تعریف کرد: «ضروریات دین به احکام و عقایدی گویند که جزء دین بودنشان اثبات شده و از جمله واضحات و بدیهیات باشد، به گونه ای که عادتا بر هیچ مسلمانی پوشیده نباشد و حتی بعضی از غیرمسلمانان هم جزء دین بودن آن را بدانند».

در این مبحث، «ضرورى» در مقابل «نظرى» است. همانگونه که در مسائل عقلى دو نوع مساله وجود دارد: بدیهى و نظرى. در مسائل فقهى هم این دو گونه مسئله مطرح است (بدیهى به آن بخش از مسائل گفته مى شود که مجرد توجه در شناخت آن کفایت مى کند و نیازى به استدلال ندارد در حالى که مسائل نظرى درک و اثبات آن نیاز به استدلال و امعان نظر دارد). در مسائل فقهى و اعتقادى نیز همین دو وجه تحت عنوان ضرورى و غیرضرورى جریان دارد. ضرورى به آن بخش از مسائل و موضوعات اسلامى گفته مى شود که اثبات آن احتیاج به استدلال و نظر نداشته باشد و هر مسلمانى مى داند که جزء دین است.

مرحوم بجنوردى در تعریف ضرورى دین مى گوید: «والمراد بثبوته من الدین بالضروره انه لایحتاج اثبات انه من الدین الى نظر و استدلال بل یعرف کونه من الدین کل احد الا ان یکون جدید الاسلام بحیث لاعلم و لا اطلاع له على احکام الاسلام و لا على عقائده او عاش فى بلد بعید عن بلاد الاسلام و لا تردد له الى بلاد المسلمین و لا معاشره له معهم»:[۳] «منظور از ضرورى دین چیزى است که جزء دین بودنش نیاز به استدلال و دقت نداشته باشد و جزء دین بودنش را هر مسلمانى مى داند. مگر تازه مسلمانى که آگاهى و اطلاع به احکام عقائد اسلامى نداشته یا در منطقه اى باشد که دور از شهرهاى اسلامى است و با مسلمانان رفت و آمد و معاشرت هم ندارد».

بنابراین فقها به اتفاق معتقدند که «ضروریات دین» نیاز به استدلال ندارد؛ بلکه به عنوان موضوعات بدیهی، پایه استدلال در مسایل نظری فقه هستند. حتی در ضروریات دین تقلید راه ندارد و همه به علم و یقین خود عمل می کنند.

سید محمدکاظم یزدی می گوید: «فی الضروریات لاحاجه الی التقلید، کوجوب الصلوه و الصوم و نحوهما و کذا فی الیقینیات اذا حصل له الیقین و فی غیرهما یجب التقلید؛[۴] در ضروریات نیازی به تقلید نیست، مانند وجوب نماز و روزه و مثل این دو و همین طور در یقینیات نیاز به تقلید نیست و در غیر این موارد تقلید لازم است».

البته این گونه نیست که مطلبی ابتداً و بی دلیل، ضروری دین باشد؛ بلکه در آغاز با دلایلی اثبات شده، سپس بر اثر شیوع در بین مسلمین تبدیل به امری ضروری و بدیهی شده است؛ اما علم فقه عهده دار اثبات ضروریات دین نیست. ضروریات دین همانند مبادی و موضوعات اولیّه در علم دیگری به نام علم کلام اثبات می شوند، همان ادّله ای که صحت شریعت مقدس اسلام و صدق پیامبر و رسالت او را به اثبات می رسانند.

ضروریات در قرآن و روایات

الف. برخی از احکام و عقاید دین اسلام در قرآن کریم آمده است و چون در «کتاب» که یکی از منابع فقه است ذکر شده و همه مذاهب اسلامی بر آن اتفاق دارند، از جمله ضروریات دین اسلام شمرده می شوند؛ مانند نماز و روزه و حج و زکات. پس می توان گفت در قرآن کریم برخی از مصادیق ضروریات دین آمده است؛ اما اصطلاح ضروری دین در هیچ سوره قرآن نیامده است.

تنها برخی آیات به بحث ضروریات دین مرتبط است که به بررسی آنها می پردازیم. از جمله آیه شریفه: «انَّ الذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللّهِ وِ رُسُلِهِ وَ یُریدُونَ أَنْ یُفَرِّفُوا بَیْنَ اللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُرِیدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بَیْن ذلِکَ سَبِیلاً أُولئِکَ هُمُ الْکافِرُونَ حَقّا وَأَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ عَذابا مُهِینا».[۵]

از جمله «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» برخی برداشت کرده اند که نمی توان به بعضی از شریعت ایمان آورد و به بقیه کفر ورزید؛ امّا همان گونه که روشن است، استدلال به یک بخش از آیه بدون توجه به شأن نزول و قبل و بعد آن صحیح نمی نماید. از این رو آیه را با توجه به قبل از آن مورد بررسی قرار می دهیم.

ترجمه آیه در ترجمه «تفسیر المیزان» این است: «کسانی که (از اهل کتاب) به خدا و پیامبرانش کفر می ورزند و می خواهند میان خدا و پیامبرانش فرق گذاشته، بگویند: من به خدای موسی و یا خدای عیسی ایمان دارم و به خدای محمد صلی اللّه علیه و آله و سلم ایمان نمی آورم و می خواهند (از پیش خود) راهی میانه داشته باشند، اینان همان کافران حقیقی هستند و ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده ایم».

این آیه درباره اهل کتاب، یعنی یهود و نصاری است. یهود به موسی ایمان می آورند ولی به عیسی کفر می ورزند. نصاری به موسی و عیسی علیهم السلام ایمان می آورند و به دین محمد صلی اللّه علیه و آله و سلم کفر می ورزند. این دو طایفه می پندارند که فقط به برخی از پیامبران خدا کفر ورزیده اند و به خدا کفر نورزیده اند. خداوند متعال نیز در آیه می فرماید: ایمان به برخی از