پاورپوینت کامل سرداب امام زمان ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرداب امام زمان ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرداب امام زمان ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرداب امام زمان ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ لغت سرداب
۲ ارتباط سرداب با غیبت امام
۳ شبهاتی پیرامون سرداب
۴ سرداب در دوره معاصر
۵ پانویس
۶ منابع
۷ آرشیو عکس و تصویر

لغت سرداب

از بررسی کاربردهای گوناگون واژه سرداب در لغت و عرف عامه مردم به خوبی معلوم می‌شود که این کلمه در کتاب‌های لغت و اصطلاح رایج در زبان اغلب مردم در طول تاریخ به یک معنی بکار می‌رود. توضیح آن که سرداب و سردابه به خانه‌ای گفته می‌شود که آن را در زمان‌های سابق ـ به ویژه در مناطق گرمسیر ـ در آن موقع که هنوز وسایلی چون کولر، پنکه، یخچال و… ساخته نشده بود، در زمین می‌ساختند تا در ایام بسیار گرم تابستان از طریق سکونت در آنجا از گزند گرما در امان باشند و به وسیله قرار دادن اغذیه و اشربه در این مکان، از فاسدشدن آن‌ها جلوگیری نمایند.

مرحوم دهخدا در این ‌باره می‌نویسد: سرداب خانه‌ای را گویند که در زیرزمین سازند تا در گرما به آن پناه برند و آب در آنجا نگاه دارند تا سرد بماند…[۱]

ارتباط سرداب با غیبت امام

متوکل عباسی نسبت به شیعیان و دوستداران اهل ‌بیت علیهم‌السلام بسیار سخت‌گیری می‌کرد. تاریخ‌نگاران نقل می‌کنند که هیچ ‌کس مثل متوکل به گماردن جاسوس و جمع‌آوری اخبار مناطق گوناگون اهتمام نداشت. وقتی جاسوسان وی و فرماندار نظامی مدینه، عبدالله بن محمد هاشمى در مورد فعالیت‌های سیاسی امام هادی علیه‌السلام و نفوذ معنوی او در بین مردم و به ویژه شیعیان گزارش‌هایی به متوکل دادند او بسیار نگران شد؛ زیرا شرایط به گونه‌ای نبود که بتواند آن حضرت را به زور به زندان یا تبعید بفرستد یا جلوی فعالیت‌های او را بگیرد؛ از این رو به حیله و نیرنگ متوسل شد و به ظاهر نامه محبت‌آمیزی به امام هادی علیه‌السلام نوشت و او را به سامرا دعوت کرد.

آن‌گاه بدون معطلی یحیی بن هرثمه را با سیصد سرباز مأمور کرد که امام هادی علیه‌السلام را به همراه خانواده به سامرا، مرکز خلافت عباسى، منتقل نماید تا در سامرا از هر جهت بتواند آن حضرت را زیر نظر داشته باشد. به این ترتیب حضرت هادی علیه‌السلام در سال ۲۳۶ ق. به سامرا برده شد و بیش از بیست سال در بدترین شرایط، تحت‌ نظر دژخیمان عباسی در شهر سامرا زندگی کرد و در نهایت با توطئه‌ای که متوکل چیده بود در سال ۲۵۴ ق. به شهادت رسید و جنازه مطهر آن حضرت در همان خانه مسکونی خودشان به خاک سپرده شد.

پس از شهادت امام هادی علیه‌السلام، حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام در همان خانه‌ای که پدر بزرگوارشان در آنجا زندگی می‌کردند سکونت گزیدند.

درباره سرداب دو دیدگاه وجود دارد:

بسیاری بر این باورند با توجه به شرایط جغرافیایی منزل، همانند دیگر خانه‌ها از ابتدا این سرداب با همین عنوان و کارکرد وجود داشته است؛ برخی مانند مرحوم علامه عسکری بر این باور بوده‌اند که شهرهایی مانند سامرا و شهر ری با گذر ایام به واسطه اختلاف ارتفاع پدیدار شده شهرهای جدید روی شهرهای قدیم ساخته می‌شده‌اند. بنای شهر جدید روی شهر قدیم باعث می‌شود که خانه‌های مسکونی شهر قدیمی کارکرد سردابی شهرهای جدید را پیدا کند. بنابراین نظر، سرداب مورد بحث ما همان منزل مسکونی ائمه اطهار علیهم‌السلام بوده که با ساخت شهر جدید چون در ارتفاع پایین‌تری قرار گرفته به مانند سرداب به نظر می‌آید.

هر کدام از دو نظر فوق را بپذیریم بنابر گزارش‌های مسلم تاریخی و روایات معتبر متعدد، تعداد قابل توجهی از تشرفات به محضر امام عصر علیه‌السلام تا آغاز غیبت کبری و خصوصاً در دوره حیات امام عسکری علیه‌السلام در این خانه و سرداب شریف انجام گرفته است؛ از آن جمله‌اند: دیدار علی بن بلال، احمد بن هلال، محمد بن معاویه بن حکم و…

خانه امام عسکری علیه‌السلام از آن جهت که محل سکونت و عبادت سه نفر از امامان شیعه یعنی امام هادى، امام حسن عسکری و امام مهدی علیهم‌السلام بوده، همواره در طول تاریخ مورد توجه و احترام مردم واقع شده است. علاوه بر آن به شهادت اسناد معتبر تاریخى، قبر بیش از بیست و دو تن از امامزادگان نیز در آن محل واقع شده که این امر در نوع خود نشانگر اهمیت و ارج این مکان شریف در نزد اولیای الهی است و از همین ‌رو هماره مورد احترام شیعیان بوده است.

یکی از مهمترین علل تحت نظر قرار گرفتن امام هادی علیه‌السلام و امام عسکری علیه‌السلام، دستیابی به حضرت مهدی علیه‌السلام بود؛ چون خلفای عباسی از طریق ده‌ها روایت ـ که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده بود ـ خبر داشتند که فرزند حضرت عسکری علیه‌السلام، امام مهدی علیه‌السلام بساط حکومت‌های جائر و غاصب را در هم خواهد پیچید و به ستمگری و ظلم پایان خواهد داد.

از این ‌رو همیشه در کمین بودند تا به محض تولد فرزند امام عسکری علیه‌السلام او را دستگیر نموده، به شهادت برسانند. اما مشیت الهی آن بود که جریان تولد حضرت مهدی علیه‌السلام همانند تولد حضرت موسی علیه‌السلام به صورت نهانی در نزدیکی کاخ فرعون واقع گردد، بدون آن که فرعون و دژخیمان او از این واقعه بویی ببرند. با این وجود تلاش برای دستیابی به حضرت مهدی علیه‌السلام همچنان ادامه داشت. حتی سال‌ها پس از شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام خلفای عباسی منزل امام عسکری علیه‌السلام را زیرنظر داشتند و گاهی به طور ناگهانی به آنجا یورش می‌بردند تا بلکه بتوانند حضرت مهدی علیه‌السلام را دستگیر کنند؛ زیرا در جریان شهادت امام عسکری علیه‌السلام، وقتی امام مهدی علیه‌السلام عموی خود ـ جعفر ـ را از نماز خواندن بر پیکر امام عسکری علیه‌السلام بازداشتند و خود بر پیکر آن حضرت نماز خواندند، تقریباً بر همگان معلوم شد که امام مهدی علیه‌السلام علی‌رغم مراقبت‌های دژخیمان عباسی متولد شده‌اند و هم‌اکنون جانشینی حضرت عسکری علیه‌السلام را بر عهده دارند.

بنابراین، پس از شهادت امام یازدهم نه تنها از شدت تعقیب و جستجوی عوامل حکومت کاسته نشد، بلکه به جهت احساس خطر بیشتر بر شدت این کار افزوده شد. در یک مورد معتضد (شانزدهمین خلیفه عباسی) عده‌ای از سربازان خود را از بغداد به سامرا فرستاد تا به طور ناگهانى، در فرصتی مناسب در حالی که اطراف خانه امام عسکری علیه‌السلام را به محاصره درمی‌آورند به داخل منزل یورش ببرند و اگر حضرت مهدی علیه‌السلام را در آن جا یافتند دستگیر نمایند. وقتی سربازان خلیفه وارد حیاط خانه امام عسکری علیه‌السلام شدند و بخش‌های مختلف خانه را مورد بررسی قرار دادند به در سرداب منزل رسیدند، از صدای تلاوت قرآن که به گوش می‌رسید متوجه شدند که امام مهدی علیه‌السلام در سرداب مشغول تلاوت قرآن هستند. با مشاهده این کار آنجا را به طور کامل به محاصره خود درآوردند و در پشت در سرداب منتظر ماندند تا موقع خارج شدن آن حضرت او را دستگیر نمایند. مدتی بعد امام علیه‌السلام در جلو چشم سربازان خلیفه از سرداب بیرون آمدند و آنجا را ترک کردند، بدون این که حتی یک نفر از سربازان جرئت پیدا کنند تا کاری انجام دهند.

وقتی که امام علیه‌السلام کاملاً از دید سربازان دور شدند فرمانده نیروهای خلیفه عباسی به نیروهای خود دستور داد تا وارد سرداب شوند و امام علیه‌السلام را دستگیر نمایند. سربازها به او گفتند: مگر ندیدید که او از سرداب خار