مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل دعای ۲۱ صحیفه سجادیه/ شرحها و ترجمهها (بخش اول) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل دعای ۲۱ صحیفه سجادیه/ شرحها و ترجمهها (بخش اول) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعای ۲۱ صحیفه سجادیه/ شرحها و ترجمهها (بخش اول) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل دعای ۲۱ صحیفه سجادیه/ شرحها و ترجمهها (بخش اول) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :
فهرست دعاهای صحیفه سجادیه
متن دعای ۲۱ صحیفه سجادیه
شرح و ترجمه دعا:
بخش اول – بخش دوم – بخش سوم – بخش چهارم
پناه بردن به خدا هنگام یاد خطاها؛
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیهالسلام إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَایا:
اللَّهُمَّ یا کافِی الْفَرْدِ الضَّعِیفِ، وَ وَاقِی الْأَمْرِ الْمَخُوفِ، أَفْرَدَتْنِی الْخَطَایا فَلَا صَاحِبَ مَعِی، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِک فَلَا مُؤَیدَ لِی، وَ أَشْرَفْتُ عَلَی خَوْفِ لِقَائِک فَلَا مُسَکنَ لِرَوْعَتِی؛
وَ مَنْ یؤْمِنُنِی مِنْک وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِی، وَ مَنْ یسَاعِدُنِی وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِی، وَ مَنْ یقَوِّینِی وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِی؟
لَا یجِیرُ، یا إِلَهِی، إِلَّا رَبٌّ عَلَی مَرْبُوبٍ، وَ لَا یؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَی مَغْلُوبٍ، وَ لَا یعِینُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَی مَطْلُوبٍ.
وَ بِیدِک، یا إِلَهِی، جَمِیعُ ذَلِک السَّبَبِ، وَ إِلَیک الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْ هَرَبِی، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِی.
ترجمهها
ترجمه انصاریان
چون برنامهای او را اندوهگین میساخت:
الهی ای کفایتکننده تنهای ناتوان، و ای نگهبان از حادثه ترسناک، خطاها مرا به تنهایی کشانده و یار و یاوری با من نیست، و از تحمل خشمت ناتوان شدهام و پشتیبانی ندارم، و در معرض ترس لقای توام و برای ترسم آرامبخشی نیست.
اگر بیمم دهی چه کسی مرا ایمنی دهد؟ و اگر تنهایم گذاری کیست که مرا یاری دهد؟ و اگر ناتوانم سازی چه کسی توانم دهد؟
الهی پرورده را جز پروردگار پناه ندهد، و مغلوب را جز غالب امان نبخشد، و مطلوب را جز طالب یاری نکند،
و ای خدای من همه این وسائل به دست توست، و گریز و پناه هم به سوی توست، پس بر محمد و آلش درود فرست، و گریزم را به پناه خود بر، و حاجتم را برآور.
ترجمه آیتی
دعای آن حضرت است هنگامی که چیزی غمگینش می ساخت یا گناهان سبب اندوهش می شد:
اى خداوندى که تنها تو بسنده اى بنده ى تنها و ناتوان را، و اى خداوندى که تنها تو نگهدارنده اى از هر چه سهمناک و وحشت خیز است. خطاهاى من سبب تنهایى من شده و یاور و همراهى براى من نمانده است. از خشم تو ناتوان گشته ام و کس مرا مددکار نیست. وحشت از دیدار تو بر من چیره شده و وحشتم را تسکین دهنده اى نیست.
اى خداوند، چه کسى مرا ایمنى بخشد، اگر تو مرا به وحشت افکنده باشى؟ چه کسى مرا یارى دهد، اگر تو بى کس و تنهایم ساخته باشى؟ چه کسى مرا توانایى بخشد اگر تو ناتوانم خواسته باشى؟
اى خداوند من، تنها پرورنده است که پرورده ى خود پناه تواند داد و غالب است که مغلوب خود را ایمنى تواند بخشید و جوینده است که گریخته را یارى تواند داد.
اى خداوند من، همه اینها به دست توست و گریزگاهى جز به آستان تو نیست. پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و اکنون که به سوى تو گریخته ام پناهم ده و اکنون که حاجت به تو آورده ام حاجت من برآور.
ترجمه ارفع
در هنگام نگرانى:
بار الها ای بى نیازکننده آنکه تنها و ناتوان است و ای حفظ کننده از مسائل ترسناک. خدایا گناهان سبب تنهایى من شده و یار و یاورى ندارم و از غضب تو ناتوان گشته ام و مویدى برایم نیست. در حال ترس به ملاقاتت نزدیک شده ام و تسکین دهنده ای براى ترسم نمى باشد
و چه کسى به من ایمنى مى دهد در هنگامى که تو مرا نگران کرده ای و چه کسى با من مساعدت مى کند در حالى که تو مرا تنها گذارده ای و چه کسى مرا تقویت مى کند هنگامى که تو مرا تضعیف نموده اى؟
اى خداى من کسى پناه نمى دهد جز پروردگار دست پرورده خودش را و ایمن نمى سازد مگر غالب مغلوب شده اش را و یارى نمى دهد مگر طلب کننده آنکه را در اختیارش هست
اى خداى من تمام این وسایل در دست قدرت توست و فرار و گریز از گرفتاریها به سوى توست پس بر محمد و آل او درود فرست من گریخته را پناه ده و خواسته ام را برآورده ساز.
ترجمه استادولی
از دعاهاى آن حضرت است هنگامى که چیزى او را اندوهگین مى کرد و خطاها نگرانش مى نمود:
خدایا، اى کفایت کننده هر تنهاى ناتوان، و نگاهدارنده از هر چیز ترسناک، گناهان مرا بى کس و تنها کرده اند و هیچ همراهى ندارم، و در برابر خشمت ناتوانم و یاورى ندارم، و به ترس دیدار تو نزدیک شده ام و تسکین دهنده اى براى ترس خود ندارم.
و چه کس از تو امانم بخشد در حالى که تو مرا ترسانده باشى؟ و چه کس یاریم دهد در حالى که تو تنهایم نهاده باشى؟ و چه کس نیرویم دهد در حالى که تو ناتوانم ساخته باشى؟!
اى خداى من، دست پرورده را جز پروردگار پناه ندهد، و شکست خورده را جز پیروز امان نبخشد، و مطلوب را جز طالب یارى نرساند.
و همه آ ن سبب ها- اى خداى من- به دست توست، و مفر و گریزگاه فقط به سوى توست، پس بر محمد و آل او درود فرست، و فرارم را پناه ده، و خواسته ام را روا دار.
ترجمه الهی قمشهای
هنگامى که امرى از امور عالم سبب حزن و اندوه خاطر مبارکش مى گشت و از خطاها (ى امت یا خودش به اعتبار حسنات الابرار سیئات المقربین) غمگین مى شد به این دعا با خداى متعال راز و نیاز مى کرد:
اى خدا اى کفایت کننده ى امور فرد ضعیف خلق و حافظ و نگهبان بندگان از امر مخوف و خطرناک (اى خدا) خطاهاى من (و هواهاى نفسانى خیانتکار من) مرا تنها یافته (یعنى مرا از الطاف و عنایتهاى تو دور یافته) و به قصد هلاک من شتافته و من از تحمل قهر و غضب تو ضعیف و ناتوانم و (جز لطف تو) کسى که مرا یارى کند نیست و اکنون (از کثرت اعمال زشت) مشرف بر خوف و خطر روز لقاى توام (و سخت از ملاقاتت به واسطه ى زشتى عملم مى ترسم در صورتى که لقاى تو باید لذیذترین و خوش ترین روز من باشد) پس حالى کسى نیست که ترس و هراس مرا (از غضب تو) برطرف کند
و کیست که مرا از (قهر و خشم) تو ایمنى بخشد در صورتى که تو مرا ترسان (و هراسان) ساخته اى و کیست که مرا مساعدت و یارى کند در صورتى که تو مرا تنها و بى یار و یاور گردانیده اى و کیست که در مقابل تو مرا نیرو و توانائى بخشد در حالى که تو مرا ضعیف و ناتوان کرده اى
البته اى خداى من جز آفریننده مخلوق براى خلق پناه بخشى نیست و جز خداى غالب توانا بندگان مغلوب عاجز را که ایمنى تواند داد؟ و جز خداى غالب مسلط بر خلق کیست که بندگان مسئول و مطلوب را یاورى تواند کرد؟ (و از مسئولیت حق آزاد خواهد نمود)
در صورتى که اى خداى من جمیع علل و اسباب امنیت و قوت و نصرت همه بدست قدرت ازلى تست و مفر و ملجاء و پناه همه بندگان درگاه کرم تست پس درود فرست بر محمد و آل پاکش و من گریخته را به درگاه لطف پناه ده و حاجت و مطلبم را برآورده ساز.
ترجمه سجادی
و از دعاى امام علیه السلام بود هنگامى که چیزى او را اندوهگین مى نمود و گناهان او را پریشان مى کرد:
خداوندا اى کفایت کننده (شخص) تنهاى ناتوان. و نگهدارنده از هر چیز ترسناک. خطاها مرا تنها گردانده و همراهى ندارم. و در برابر خشم تو ناتوان شده ام و یارى دهنده اى ندارم. و به ترس دیدارت نزدیک گشته ام و آرامش دهنده اى براى ترسم ندارم.
و چه کسى مرا از تو امان بخشد، در حالى که تو مرا ترسانده اى؟ و چه کسى مرا یارى دهد، در حالى که تو مرا تنها گذاشته اى؟ و چه کسى مرا نیرومند سازد، در حالى که تو ناتوانم نموده اى؟
اى خداى من، پرورده را جز پروردگار، پناه نمى دهد. و شکست خورده را جز پیروز، امان نمى بخشد. و طلب شده را جز طلب کننده، یارى نمى رساند.
و اى خداى من، همه این سبب ها به دست توست و مفر و گریز به سوى توست. پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و گریزم را پناه ده و مطلبم را برآور.
ترجمه شعرانی
و از دعاهاى آن حضرت (علیه السلام) است چون پیشامدى او را محزون مى ساخت و یاد گناهان او را اندوهگین مى کرد:
اى خداوند! اى کارساز مردم بى کس و ناتوان! اى سنگر حوادث سهمناک! به سبب گناهان تنها مانده ام و کسى یاور من نیست طاقت خشم تو ندارم. کسى یارى من نکند. هول دیدار تو نزدیک است و دل من میطپد.. کسى نیست طپش دل مرا آرام سازد
چون تو مرا بیم دهى کیست که مرا پناه دهد؟ و چون تو مرا تنها گذارى که تواند مرا یارى کند؟ و چون تو مرا ناتوان خواهى کیست که مرا نیرومند گرداند؟
پرورده نعمت را پرورنده او باید در کنف حمایت خود گیرد، و مغلوب زیردست را باید خداوند او ایمنى دهد، بدهکار را طالب او باید دستگیرد
اى خداى من رشته همه ى اینها در دست تست و گریزگاه سوى تو. پس درود بر محمد و خاندان او فرست و مرا در پناه خود گیر که سوى تو گریخته ام و حاجت من برآور که از تو خواسته ام.
ترجمه فولادوند
دعاى غم زدا و رافع گناه:
بار خدایا! اى آنکه بنده ى یکه و تنها و ناتوان را بسنده اى و اى نگاهدارنده از پیشامد سهمناک، خطاهاى من، مرا منزوى کرده و مرا مونسى نمانده است و از تحمل خشم تو فرو مانده ام و مرا دستیارى نیست و چیزى نمانده که تو را بیمناک ملاقات کنم و مرا آرام دهنده اى در دهشتم نمانده
و کیست آن کس که چون تو مرا بترسانى آرامش بخشد؟ و چه کسى است که چون تو مرا فرو گذارى به یاریم برخیزد؟ و کیست که آنگاه که تو مرا ناتوان گردانیده باشى نیرویم بخشد؟
بار الها! به غیر از پروردگار چه کس مى تواند دست پرورده را زنهار بخشد؟ و جز آن کس که چیره است، چه کسى مى تواند مغلوب را امان دهد؟ و خواهنده است که تنها مى تواند مطلوب را یارى دهد،
و بار الها! همه اینها به دست توست و تنها گریزگاه در توست، پس، درود بر محمد و خاندان وى، اکنون که روى در گریز دارم، پناهم ده و مردم را برآر.
ترجمه فیض الاسلام
از دعاهاى امام علیه السلام است هنگامى که چیزى او را اندوهگین و گناهان نگرانش مى نمود:
بار خدایا اى بى نیازکننده ى آنکه تنها و ناتوان است، و اى نگهدارنده ى (بندگان خود) از چیز ترسناک، گناهان مرا تنها نموده (به سبب آن از رحمتت دور گشته و بیکس مانده ام) و یار و همراهى با من نیست، و از خشم تو (دورى رحمتت) ناتوان شده ام، و نیرودهنده اى ندارم، و بر ترس دیدار تو (فرمان تو هنگام مرگ و برانگیخته شدن روز قیامت براى بازپرسى) نزدیک گشته ام و تسکین دهنده اى براى ترسم نمى باشد
و کیست مرا ایمن نماید در هنگامى که تو مرا ترسانده اى، و کیست مرا یارى کند در حالیکه تو مرا تنها گذارده اى، و کیست مرا توانائى دهد در جائیکه تو مرا ناتوان ساخته اى؟
پناه نمى دهد (کسى دیگرى را) اى خداى من، جز پروردگار پرورده شده اى را، و ایمن نمیساز مگر غلبه کننده، شکست خورده اى را، و یارى نمى کند مگر جوینده یافته اى را (که از پیش او به در نمى تواند رفت)؟
و همه ى آنها (پناه دادن، آسوده ساختن و یارى نمودن) اى خداى من، به دست (قدرت و توانائى) تو است، و فرار و گریز (از سختیها) به سوى تو است، پس بر محمد و آل او درود فرست، و گریختنم را پناه ده، و خواسته ام را روا ساز.
شرحها
دیار عاشقان (انصاریان)
به هنگام هجوم اندوه و نگرانى از گناه:
«اَللَّهُمَّ یا کافِی الْفَرْدِ الضَّعِیفِ وَ وَاقِی الْأَمْرِ الْمَخُوفِ أَفْرَدَتْنِی الْخَطَایا فَلاَ صَاحِبَ مَعِی
وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِک فَلاَ مُؤَیدَ لِی وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِک فَلاَ مُسَکنَ لِرَوْعَتِی»:
“الهى، اى بى نیاز کننده فرد ناتوان، و اى جلوگیرنده رویداد وحشت زا، خطاها مرا بى کس و تنها نموده، یارى ندارم، و مرا تاب و توان خشم تو نیست، برایم پشتیبانى نمى باشد، در جهت لقاى تو که بزودى انجام خواهد شد بیمناکم، و آرام بخشى براى خاطرم نمى یابم”.
این دعاى پرمحتوا، از عجیب ترین دعاهاى صحیفه سجادیه است، جملات این دعا لرزه بر اندام مى اندازد، قلب را تا مرز از کار ایستادن مى برد، باطن را از خوف و وحشت مالامال مى کند، اشک دیده را بر گونه شرمسار و بر چهره خجالت زده جارى مى سازد، سن از موجودى ضعیف و ناتوان در برابر قدرتى بى نهایت در بى نهایت است، بحث درباره آلوده دامن و گنهکار شرمنده در مقابل آفریننده هستى است، کلام در این مقوله است که انسانى که استعداد مقام خلافت از جانب ربّ را داشته، بر اثر معصیت به اسفل سافلین بدبختى رسیده،و خود را از همه موجودات بیگانه نموده، و از رحمت حضرت حق تنها مانده، براى او یارى نیست، و وى را قدرت تحمل غضب حضرت منتقم نمى باشد، مرگش نزدیک شده و تسکین دهنده اى براى ترس و خوفش نمى بیند، باین خاطر چاره اى جز دست نیاز بردن به درگاه بى نیاز ندارد، و راهى جز گدائى از حضرت دوست برایش نمى باشد، و لازم است که باتوبه و انابه و زارى و تضرع، و اظهار عجز و فقر و ذلت و مسکنت و آه و ناله به درگاه غنى با لذّات و حضرت ارحم الرّاحمین تنهائى و بى کسى و ضعف و ناتوانى، و ترس و وحشتش را جبران نماید.
ساقى بنما رخ نکویت *** تا جام طرب کشم ببویت
ناخورده شراب مست گردد *** نظارگى از رخ نکویت
گر صاف نمى دهى که خاکم *** یادآر به دردى سبویت
مگذار زتشبنگى بمیرم *** نایافته قطره اى زجویت
آیا بود آن که چشم تشنه *** سیراب شود ز آب رویت
یا هیچ بود که ناتوانى *** یا بد سحرى نسیم کویت
دل جست و ترا نیافت افسو *** وامانده کنون زجستجویت
خوى تو نکوست با همه کس *** با من زچه بدفتاد خویت
مى گریم روز در فراقت *** مى نالم شب در آرزویت
بر بوى تو روزگار بگذشت *** از بخت نیافتم چو بویت
درمیکده مى کشم سبوئى *** باشد که بیابم از تو بوئى
بى نیاز کننده نیازمندان ناتوان:
اى وجود مقدسى که مستجمع تمام صفات کمالى،اى قدرت بى نهایت در بى نهایت، اى همه توان و قوت، اى مالک تمام عناصر، و خالق همه موجودات، اى تکیه گاه آدم و عالم،اى بدست دارنده مفاتیح غیب، اى بوجود آورنده حیات و مرگ، مگر نه این است که خودت در قرآن مجید که سند تمام حقایق ملکى وملکوتى است، اعلام داشته اى که انسان از نظر خلقت موجودى ضعیف و ناتوان است؟!
مگر نفرموده اى که بخاطر این ضعف و ناتوانى اراده ام بر این تعلّق گرفت که کار را بر انسان بخصوص در نظام شریعت آسان بگیرم؟
«یریدُ اللّهُ اَنْ یخَفّفَ عَنْکمْ وَ خُلِقَ الْاِنْسانُ ضَعیفاً»:(۴۲۷)
خداوند مى خواهد کار را بر شما سبک کند، و انسان ناتوان آفریده شده.
راستى بدن مااز چه توان و قدرتى برخوردار است، و در مقابل حوادث داراى چه اندازه مقاومت است؟ اگر در برابر سیل، آتش سوزى،طوفان،رعد و برق، گردباد، تصادف،میکرب،مرض،گرسنگى،تشنگى،برهنگىو مرگ قرار گیرد چه اندازه توان دفاع از خود را دارد؟
سیل او را مى برد، آتش او را به محاصره مى کشد ومى سوزاند، رعدوبرق او را خشک مى نماید، گردباد وى را از جاى برداشته و چنانش پرتاب مى کند که از او اثرى نماند، با فرو افتادن هواپیما و برخورددو قطار، و تصادف با ماشین، قطعه قطعه مى شود، میکرب ضعیف هیکل او را از پا درآورده به آستانه مرگ مى برد، مرض توان او را از دست گرفته او را مى کشد، گرسنگى و تشنگى و یرا از پا مى اندازد، برهنگى در برابر حرارت و سرما او را از بین مى برد، و پنجه مرگ گلویش را در یک لحظه فشار داده، او را به خانه قبر منتقل مى نماید.
تاکنون میلیاردها نفر در برخورد با اینگونه مسائل جان خود را از دست داده، بدون اینکه توانسته باشند حتى براى یک لحظه بین خودو حادثه فاصله بیندازند!!
آرى بدن فوق العاده ضعیف است، که براى جبران گرسنگى اش به غذا و رفع تشنگى اش به آب، و زدودن سرما و گرما به لباس و منابع حرارتى و خنکى،و براى آرامشش به مسکن و منزل پناه مى برد، ولى در عین همه این نیروها باز ضعیف وناتوان است.
بدن به اندک غذاى نابابى زمین گیر مى شود، در برابر لباس نامناسب به آلرژى پوستى دچار مى گردد، با شنیدن حادثه اى غیر مترقبه از پا مى افتد، با دچار شدن به اندک رنجى تب مى کند و خسته مى شود، واز کم خواب و بى خوابى عاجز مى گردد، و خلاصه اگر لطف حضرت او نباشد به اندازه یک لحظه توان زنده ماندن ندارد!!
این موجود ضعیف الجسم، در برابر هجوم غرائز و شهوات، و زرق و برق امور مادى، و حوادث اجتماعى، و مصائب و ابتلائات، و حالات و روحیات و احوالات نیز ضعیف و ناتوان و بى قدرت است.
در صورتى که حضرت حق در اینگونه امور باطنى و روحى وبخصوص دربرابر حملات سخت غرائز و شهوات و مصائب و ابتلائات به فریادش نرسد، خود را مى بازد، و به انواع گناهان و آلودگیها بوقت طغیان غرائز مبتلا، و به مرض جنون و دیوانگى، یا بهت زدگى و فراموشى و یا خود کشى، به هنگام هجوم مصائب و آزمایشات الهى دچار مى گردد!!
آرى اگر حضرت محبوب این موجود ضعیف و ناتوان را کفایت نکند و امور مخوف را از وى بازندارد، به ذّلت و خوارى و شقاوت و ننگ، و آلودگى و عصیان، و تنهائى و بى کسى، و محکومیت به غضب و سخط و عذاب الیم حق دچار مى شود، و براى ابد روى آسایش و آرامش را نخواهد دید، و درى براى نجات نخواهدیافت، و راهى براى فرار از آتش دوزخ پیدا نخواهد کرد.
آرى تنها کفایت کننده عبد و بى نیاز کننده بنده، در تمام عالم هستى حضرت اوست، چنانکه قرآن کریم در آیات بسیارى به این معنا گواه است، و روایات و اخبار اهل بیت به این واقعیت شاهد، بشرطى که این موجود ضعیف که ضعف ظاهرى و باطنى وى را محاصره کرده،بلکه ماهیت و ذات خلقتش را تشکیل داده به او پناه ببرد و با ایمان به حضرتحق و اعتقاد به انبیا و ملائکه و کتب آسمانى و امامان معصوم و فرداى قیامت، و با آراسته شدن به حسنات اخلاقى،و اعمال صالحه ضعف خود را جبران نماید، که راهى براى جبران ناتوانى و فرار از عوامل خوف، و به درآمدن از تنهائى، و پاک شدن از آلودگیها، و ایمن شدن از غضب و سخط حضرت جبار جز این نیست، و این همه را بایداز قرآن کریم این خزانه بى بدیل حضرت حق تحصیل کرد.
حضرت امام خمینى رضوان اللّه علیه که خود همه قدرت و قوت عقلى و روحى و باطنى و ظاهریش را از قرآن مجید گرفته بود و در برابر این کتاب و احکام و معارفش دلباخته و عاشق و شیدا بود درباره قرآن مى فرماید:
دیگر از مقاصد و مطالب آن دعوت به تهذیب نفوس و تطهیر بواطن از ارجاس طبیعت و تحصیل سعادت است.
و بالجمله کیفیت سیر و سلوک الى اللّه و این مطلب شریف به دوشعبه منقسم است: یکى تقوا بجمیع مراتب آن که مندرج در آن است تقوا از غیر حق و اعراض مطلق از ما سوى اللّه، و دیگر ایمان به تمام مراتب و شئون، که در آن مندرج است اقبال به حق و رجوع و انابه به آنذات مقدس، و این از مقاصد مهمه این کتاب شریف است که اکثر مطالب آن بلاواسطه یا مع الواسطه به این مقصد رجوع کند.
و یکى دیگر از مطالب قرآن شریف، بیان قوانین ظاهر شریعت، و آداب و سنن الهیه است که در این کتاب نورانى کلیات و مهمات آن ذکر شده، و عمده در این قسم دعوت به اصول مطالب و ضوابط آن است، مثل باب صلاه و زکات، و خمس و حج و صوم و جهاد و نکاح و ارث و قصاص و حدود و تجارت و امثال آن، و چون این قسم که علم ظاهر شریعت استعام المنفعه، و براى جمیع طبقات از حیث تعمیر دنیا و آخرت مجعول است، و تمام طبقات مردم از آن بمقدار خود استفادت کنند، از این جهت در کتاب، دعوت به آن بسیار است، و در احادیث شریفه و اخبار نیز خصوصیات و تفاصیل آنها به حد وافر است، و تصانیف علماء شریعت در این قسمت بیشتر و بالاتر از سایر قسمت هاست.
ویکى دیگر از مطالب قرآن شریف احوال معاد و براهین بر اثبات آن و کیفیت عذاب و عقاب و ثواب آن و تفاصیل جنّت و نار و تعذیب و تنعیم، و در این قسمت حالات اهل سعادت و درجات آنها از اهل معرفت و مقربین وازاهل ریاضت و سالکین، و از اهل عبادت و ناکسین، و همین طور حالات و درجات اهل شقاوت از کفار و محجوبین و جاحدین و منافقین و اهل معصیت و فاسقین مذکور است.
اکنون که مقاصد و مطالب این صحیفه الهى را دانستى، یک مطلب مهمى راباید در نظر بگیرى که باتوجه به آن راه استفاده از کتاب شریف بر تو باز شود، و ابواب معارف و حکم بر قلبت مفتوح گردد، و آن اینکه به کتاب شریف الهى نظر تعلیم داشته باشى و آن را کتاب تعلیم و افاده بدانى، و خود را موظف به تعلیم و استفاده از آن دانسته براى تحقق معارف این کتاب خودرا تسلیم آن کنى.
مقصودما از تعلیم و تعلم و افاده و استفاده آن نیست که جهات ادبیت و نحو وصرف را از آن تعلیم بگیرى، یا حیث فصاحت و بلاغت و نکات بیانیه و بدیعیه را از آن فراگیرى، یا در قصص و حکایات آن به نظر تاریخى و اطلاع برامم سابقه بنگرى، هیچ یک از اینها داخل در مقاصد قرآن نیست و از منظور اصلى کتاب الهى به مراحلى دور است، و این که استفاده ما از این کتاب بزرگ بسیار کم است براى همین است کهیابه آن نظر تعلیم و تعلم نداریم، چنانچه غالباً اینطوریم، قرائت قرآن مى کنیم براى ثواب و اجر،لهذا جز به جهت تجوید آن عتنائى نداریم، مى خواهیم قرآن را صحیح بخوانیم که ثواب به ما عنایت شود، و رد همین حد واقف مى شویم و به همین امر قناعت مى کنیم، لذا چهل سال قرآن شریف را مى خوانیم و به هیچ وجه از آن استفاده حاصل نشود جز اجر و ثواب و قرائت و یا اگر نظر تعلیم داشته باشیم با نکات بدیعه و بیانیه و وجوه اعجاز آن و قدرى بالاتر جهات تاریخى و سبب نزول آیات و اوقات نزول و مکى و مدنى بودن آیات و سور و اختلاف قرائات و اختلاف مفسرین از عامه و خاصه، ودیگر امور عرضیه خارج از مقصد که خود آنها موجب احتجاب از قرآن و غفلت از ذکر الهى است، سروکار داریم.
خود حق مى فرماید:
«ذلِک الْکتابُ لارَیبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ»:(۴۲۸)
در این کتاب شکىّ نیست، کتاب، کتاب هدایت است.
بالجمله مقصود ما از این بیان نه انتقادبه قارى و تفاسیر است، چه که هر یک از مفسرین زحمت هاى فراوان کشیده و رنج هاى بى پایان برده تاکتابى شریف فراهم آورده، بلکه مقصود ما آن است که راه استفاده از این کتاب شریف را که تنها کتاب سلوک الى اللّه و یکتا کتاب تهذیب نفوس و آداب و سنن الهیه است، وبزرگ تر وسیله رابطه بین خالق و خلق وعروه الوثقى و حبل المتین تمسّک به عز ربوبیت است باید به روى مردم مفتوح نمود.
علما و مفسرین تفاسیر فارسى و عربى بنویسند، و مقصود آنها بیان تعالیم و دستورات عرفانى و اخلاقى و بیان کیفیت ربط مخلوق بخالق و بیان هجرت از دارالغرور بدار السّرور و الخلود باشد.(۴۲۹)
اکنون اى ضعیف ناتوان، اى ناچیزى تهیدست، اى مستمند دردمند، اى افتاده به چاه خطا، اى در وحشت و ترس از غضب الهى، اى بى کس و تنها منانده، اى مشرف به مرگ،و اى مضطرب دل شکسته، سفرى به جهان مفاهیم قرآن مجید کن، و نور آیات را با چشم دل نظاره کن، که در بسیارى از جملات عرشى قرآن،حضرت حق مى فرماید:من کفایت کننده بنده ضعیف و ناتوانم، من پناهگاه بى پناه و حسابرس مردمانم، من یار و یاور افتادگانم، آیا وجود من و عنایت و رحمتم بى نیاز کننده نیازمند نیست؟!
بر اساس این واقعیات که در آیات الهى منعکس است و گوشه اى از آن را در سطور زیر قرائت مى کنى ضعف و ناتوانیت را با تکیه بر او و ازدیاد عشق و ایمان به او، و دفع هجوم شهوات و غرائز حرام را، با عمل به دستورات او، و رفع مشکلات و سنگینى مصائب را با آراسته شدن به اخلاق او علاج کن، که حضرت او کافى فرد ضعیف و واقى امر مخوف است، و جناب او مصاحب بى کس، و بردارنده ترس ووحشت از قلب است.
«اَلَیسَ اللّهُ بِکاف عَبْدَهُ»:(۴۳۰)
آیا وجود مقدسى که مستجمع جمیع صفات کمال و معدن همه قدرتها و قوتها، و منبع اسماء حسنى و اوصاف علیاست،براى بنده اش در تمام امور کافى نیست؟
«وَ کفى بِاللّهِ حَسیباً»:(۴۳۱)
خداوند براى تمام حسابگریها کافى است.
«وَاللّهُ اَعْلَمَ بِاَعْدائِکمْ وَ کفى بِاللّهِ وَلیاً»:(۴۳۲)
و خداوند به دشمنان شما آگاه تر از شماست، سرپرستى و ولایت او براى تمام بندگان کافى است.
«وَکفى بِاللّهِ نَصیراً»:(۴۳۳)
وجود مقدس حضرت اللّه از جهت یارى دادن به بندگانش در همه امور کافى است.
«وَ تَوَکلْ عَلَى اللّهِ وَ کفى بِاللّهِ وَکیلا»:(۴۳۴)
وبر خداوند تکیه کن، که تکیه گاه بودن او براى همگان کافى است.
«وَکفى بِرَبَّک هِادیاً وَ نَصیراً»:(۴۳۵)
براى هدایت و پشتیبانى از همگان پروردگات کافى است.
این است آیاتى که به انسان دلگرمى مى دهد، و راه جبران آنچه را باید جبران کند به روى او باز مى نماید.
او باید به انسان از عوامل خوف امان دهد، اما اگر انسان کارى کند که حضرت حق وى را بترساند آن وقت از چه کسى امان بخواهد؟
او بایددر همه امور با آدمى مساعدت داشته باشد، ولى اگر او انسان را تنها بگذارد از که باید امید مساعدت داشت؟
او باید ضعف و ناتوانى را جبران کند، اما اگر کارى کردیم که او باعث ضعف ما شد، آنوقت ضعف خود را با چه چیز باید جبران کنیم؟
به جملات نورانى و ملکوتى دیگر دعا دقت کنید آنجا که حضرت زین العابدین عرضه مى دارد:
«وَ مَنْ یؤْمِنُنِی مِنْک وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِی وَ مَنْ یسَاعِدُنِی وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِی وَ مَنْ یقَوِّینِی وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِی
لاَ یجِیرُ یا إِلَهِی إِلاَّ رَبٌّ عَلَى مَرْبُوب وَ لاَ یؤْمِنُ إِلاَّ غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوب وَ لاَ یعِینُ إِلاَّ طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوب»:
“کیست که مرا ایمنى بخشد، حال آنکه تو مرا ترسانده اى، و کیست که
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
