پاورپوینت کامل حاج شیخ ابوالقاسم دانش آشتیانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج شیخ ابوالقاسم دانش آشتیانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج شیخ ابوالقاسم دانش آشتیانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج شیخ ابوالقاسم دانش آشتیانی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ خانواده اصیل
۲ تولد، کودکی و شروع به تحصیل
۳ اساتید
۴ اجازات
۵ وکالت مراجع بزرگ
۶ مسئولیت کتابخانه مسجد اعظم
۷ حضور در صحنه‌های انقلاب اسلامی
۸ آثار و خدمات
۹ اخلاق و سلوک
۱۰ آثار ماندگار
۱۱ منابع

خانواده اصیل

خاندان احمدی دانش آشتیانی از خانواده‌های قدیمی و معروف آشتیان هستند که نزدیک به دو قرن، ریاست دینی و معنوی را در این شهر و حومه آن به عهده داشته‌اند. آیت الله آخوند ملا احمد، جد آیت الله دانش عالمی عامل و دانشمندی پرهیزکار و صاحب کرسی تدریس و تبلیغ در آشتیان بوده است. آن مرحوم به خاطر مراتب ورع و تقوا به «سلمان زمان» شهرت یافته بود.(۱) اگر چه از تاریخ درگذشت ایشان اطلاع دقیقی نداریم، ولی بر اساس دست نوشته‌ای در یک نسخه خطی، وی تا سال ۱۲۹۱ ق. در قید حیات بوده است.(۲)

فرزند آیت الله، آقا شیخ محمدتقی دانش – پدر آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم دانش – از علمای بنام این خاندان است. ایشان در تهران از محضر آیت الله العظمی حاج میرزا محمدحسن آشتیانی استفاده کرد و پس از کسب مقامات علمی، به موطن خود مراجعت نمود و در مسجد جامع آن شهر به امامت جماعت و تبلیغ و ارشاد مشغول شد.(۳) مردم منطقه آشتیان از او و پدرش کرامات و فضائل زیادی را سینه به سینه نقل می‌کنند و ارادت بسیاری به آن‌ها داشته‌اند.

تولد، کودکی و شروع به تحصیل

حاج شیخ ابوالقاسم دانش آشتیانی در چنین خانواده‌ای در سال ۱۳۲۹ ق. پا به عرصه وجود گذاشت و در سایه مهر پدر دانشمندش رشد یافت. ایشان دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد. حدود ۱۴ سال داشت که در تابستانی با مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی، که آن زمان از اساتید و فضلای جوان حوزه علمیه قم بود و برای گذران فصل گرما به آشتیان سفر کرده بود، آشنا شد.

آیت الله گلپایگانی به پدر وی پیشنهاد می‌کند که فرزندش را برای ادامه تحصیلات به حوزه علمیه قم بفرستد. این نظر، مورد استقبال شیخ محمدتقی قرار گرفت و آقا شیخ ابوالقاسم، در حالی که تنها ۱۴ سال داشت، راهی شهر مقدس قم شد. سال ۱۳۴۴ ق. بود و از ورود آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و تأسیس حوزه علمیه تنها چهار سال می گذشت.

آقا شیخ محمدتقی ابتدا فرزندش را در مدرسه جهانگیرخان سکونت داد؛(۴) ولی آیت الله العظمی فیض قمی، که از دیرباز و شاید از درس میرزای آشتیانی در تهران با آقا شیخ محمدتقی سابقه رفاقت داشت، از او دعوت کرد تا فرزند خود را به وی بسپارد و در بیت ایشان ساکن باشد و تحت اشراف آن بزرگوار به تحصیل و تهذیب مشغول گردد. این دعوت پذیرفته شد؛ وی شیخ ابوالقاسم را به آن مرجع عالی مقام سپرد و به آشتیان بازگشت.

حضور در چنان بیتی رفیع، که محل آمد و شد بسیاری از بزرگان و علما بود و استفاده از مصاحبت و مجالست با آیت الله فیض، که از شخصیت های طراز اول حوزه و ممتاز در علم و عمل بود، فرصتی بس نیک و مغتنم بود تا از آقا شیخ ابوالقاسم، جوانی بافضیلت و دانشمند بسازد، که او نیز از این نعمت به خوبی بهره جست. زمان زیادی از اقامت در قم نگذشته بود که آیت الله فیض به پدر او در آشتیان نامه نوشت که «می‌خواهیم با اجازه شما آقا شیخ ابوالقاسم را به «تیجان الملائکه» (لباس مقدس روحانیت) مفتخر کنیم» و خودشان آقای دانش را مُعَمّم کردند.(۵)

حدود سال ۱۳۵۰ ق. آیت الله آقا شیخ محمدتقی دانش دارفانی را وداع نمود و آقا شیخ ابوالقاسم از مهر پدر محروم شد؛ ولی این ضایعه سنگین، در اراده محکم او خللی وارد نکرد و خیلی زود به قم بازگشت و به تحصیل ادامه داد.

اساتید

ایشان از بدو ورود به قم، با راهنمایی و ارشاد آیت الله العظمی فیض، در درس اساتید و دانشمندان بنام حوزه حاضر شد و از محضر ایشان کسب کمالات کرد.

با این که در آشتیان مقداری از ادبیات و منطق را خوانده بود، اما مجدداً این علوم را از اساتید آن روز، یعنی آیت الله آقا میرزا محمدعلی ادیب تهرانی و آیت الله آقا سید مهدی کشفی فراگرفت. سطوح متوسط را از آیت الله آخوند ملا علی معصومی همدانی (م ۱۳۹۸ ق) همدانی آموخت.

رسائل، مکاسب و طهارت شیخ را از حضرات آیات: میرزا محمد فیض قمی (م ۱۳۷۰)، سید محمدحجت کوه‌کمره‌ای (م ۱۳۷۲ ق)، سید محمدتقی خوانساری (م ۱۳۷۱ ق) و سید احمد خوانساری (م ۱۴۰۵ ق) استفاده کرد. پس از اتمام دروس سطح، نزدیک به چهار سال در درس مؤسس حوزه علمیه آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (م ۱۳۵۵ ق) حاضر شد و بعد از درگذشت ایشان، از اولین کسانی بود که به درس آیت الله حجت و آیت الله فیض شتافت و همچنین از بحث آیت الله آقا سید محمدتقی خوانساری، که مخصوص عده‌ای از فضلا بود و در منزل استاد تشکیل می شد، بهره‌ای وافر برد.

آیت الله دانش به استاد اخیر خود، ارادتی ویژه و عمیق داشت و این ارتباط باعث شد تا از استاد برای سفر به آشتیان دعوت کند. از این رو، آیت الله خوانساری دو سال «تابستان‌ها» به آشتیان سفر کرد و هنوز خاطره شیرین آن حضور و صفای وجود آن مرجع بزرگ، در اذهان مردم منطقه باقی است. پس از ورود آیت الله العظمی بروجردی به حوزه علمیه قم و تشکیل محفل درس، آیت الله دانش به جمع شاگردان ایشان درآمد و چنان که آن بزرگوار به نگارنده فرمودند: تا آخر که آقای بروجردی درس می‌گفتند، به درس ایشان حاضر شد و از محضر وی بهره برد.

اجازات

آیت الله دانش با جد و جهد در راه فراگیری علوم اهل بیت علیهم السلام به درجه عالیه اجتهاد نایل شد و اجازات متعددی از اساتید و بزرگان عصرش اخذ نمود.

آیت الله العظمی آقا میرزا محمد فیض در اجازه‌نامه‌ای که برای ایشان نگاشته، آورده است: «از مبدأ تمییز الی کنون اشتغال به تحصیل داشته، در حوزه علمیه قم تکمیلات و ترقیات نموده، از درس تحقیق علمای اعاظم و فقهای اکابر استفاده می‌فرمودند. مدت‌هاست که در حوزه بحث احقر حاضر و یکی از فضلای حوزه بشمار می‌روند و با جدیتی کافی و همتی وافی لیلاً و نهاراً تحصیل و تکمیل نموده تا آن که بحمدالله تعالی نایل به مراد و بالغ به مرتبه اجتهاد شدند. فهنیئاً له تلک الدرجه العلیا والرتبه العظمی…».

استاد دیگر ایشان آیت الله العظمی آقا سید محمدتقی خوانساری در حاشیه دستخط آیت الله فیض، مرقوم نموده‌اند: «ما رقم صدر عن اهله و وقع فی محله جداً و حقیق بان یکتب له فوق ذلک فانه دام فضله فاق الاقران و صار مشاراً بالبنان و بلغ مرتبه الاجتهاد و درجه الاستنباط السداد مشفوعاً بالتقوی و السّداد فهنیئاً له هذه المرتبه العلیا التی یتنافس علیها الکثیر و لاینالها الاالقلیل؛ آن چه مکتوب شده، از اهل آن صادر شده و در محل خود گفته شده است و سزاوار است برای ایشان فوق این گفته شود؛ چرا که او از دوستان پیشی گرفته و مشهور است و به مرتبه اجتهاد رسیده است، همراه با تقوا و پرهیزکاری. و گوارا باشد بر او این مقام بلند که بسیاری برای رسیدن به آن تلاش می کنند، ولی افراد کمی به آن می‌رسند».

همچنین مرجع بزرگ شیعه آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی (م ۱۳۶۵ ق) نیز برای آیت الله دانش اجازه اجتهادی صادر کرده‌اند که استاد حوزه علمیه نجف اشرف آیت الله العظمی آقا ضیاءالدین عراقی در حاشیه، آن را تصدیق و گواهی کرده است. علاوه بر این، ایشان از همه اساتید مذکور و نیز از علامه حاج آقا بزرگ تهرانی (م ۱۳۸۹ ق) اجازه نقل حدیث هم داشت.(۶)

وکالت مراجع بزرگ

از امور قابل توجه در مورد آن بزرگوار، اعتماد و اطمینان مراجع عصر به وی می‌باشد. وی از زمان مرجع بزرگ آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی قدس سره، تاکنون وکالت بسیاری مراجع بزرگ را دارا بود و نماینده‌ای امین و امانت‌داری پرهیزکار در امور حسبیه زعمای شیعه بشمار می‌آمد. ایشان وکیل تام الاختیار حضرت آیت الله العظمی خویی بود و سال‌ها امور شهریه آن مرجع بزرگ را در قم، با درایت و دقت اداره می‌کرد.

آیت الله آقا سید عباس کاشانی برای نگارنده نقل کردند: «در ایام اقامت ما در نجف اشرف، بارها دیده بودم که آیت الله خویی به کسانی که از قم به خدمت ایشان می‌رسند و در امورمالی کاری داشتند، معمولاً می‌فرمود: «در قم به آقای دانش مراجعه کنید» و نام او را با احترام می‌برد. من آقای دانش را که این همه مورد اعتماد آیت الله خویی بود، نمی شناختم. تا این که روزی از آقا سید جمال، فرزند آیت الله خویی پرسیدم، ایشان گفت: آقا میرزا ابوالقاسم دانش از محترمین علمای قم است که پدرم با همه سخت‌گیری و دقت در صدور اجازه وکالت، با اصرار ایشان را وکیل تام‌الاختیار خود قرار داده‌اند».

راقم این سطور، زمانی این جریان را از قول آیت الله کاشانی برای آیت الله دانش نقل کردم که آن مرد بزرگ با کمال خاکساری فرمود: «و کم من ثناءٍ جمیلٍ لستُ اهلاً له نشرته».

مطلبی که اکنون اشاره می‌شود، نشانه اعتماد امام خمینی قدس سره به آیت الله ابوالقاسم دانش است: بعد از تبعید حضرت امام خمینی در سال ۱۳۴۳ ش. رژیم به شدت از اموری که باعث گسترش نام و ذکر حضرت امام بود، جلوگیری می کرد. به همین جهت درصدد بود تا از پرداخت شهریه امام در حوزه علمیه قم جلوگیری کند. پس از تلاش و برنامه‌ریزی، تصمیم بر این شد که شهریه ایشان به نام عالمِ عامل آیت الله حاج میرزا احمد آشتیانی قدس سره پرداخت شود تا رژیم نتواند ممانعت کند و از سویی طلاب و فضلا هم می‌دانستند که شهریه امام به نام آیت الله آشتیانی پرداخت می شود.

این برنامه بعد از فوت آیت الله آقا میرزا احمد، به نام فرزندشان مرحوم آیت الله آقا میرزا محمدباقر آشتیانی ادامه یافت. در طول این سال‌ها، مباشرت و اداره این امر با حضرت آیت الله دانش بود و وی با ظرافت و دقت تمام در محیط خفقان ستمشاهی در زنده نگاهداشتن نام حضرت امام خمینی قدس سره سهمی عمده داشت.(۷)

مسئولیت کتابخانه مسجد اعظم

آیت الله دانش آشتیانی، پس از حضور در درس آیت الله العظمی بروجردی، مورد توجه ایشان قرار گرفت و عهده دار امور مختلفی شد؛ از جمله، به نمایندگی از سوی آن زعیم عالیقدر، برای رسیدگی به مشکلات به نقاط مختلف کشور اعزام گردید.(۸) و همچنین مأمور تهیه فهرست کاملی از کتب کتابخانه مدرسه فیضیه شد؛(۹) که این دو وظیفه با آیت الله حاج آقا مجتبی عراقی که با یکدیگر عقد اخوت و دوستی دیرینه داشتند و در دوران طلبگی در فیضیه هم حجره نیز بودند،(۱۰) انجام گرفت.

پس از تأسیس کتابخانه مسجد اعظم به وسیله آیت الله العظمی بروجردی، اداره این مرکز از سوی ایشان به آیت الله دانش واگذار شد. مرحوم دانش در این باره فرموده‌اند:

«مرحوم آقا محمدحسن، فرزند آیت الله العظمی بروجردی، روزی مرا خواست و گفت: آقا می‌خواهند شما متولی کتابخانه باشید. بعد از آن، آقا مرا خواستند و تولیت کتابخانه را به من محول کردند.(۱۱)

خاطره فاضل محترم جناب حجهالاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدتقی دانش، فرزند آن مرحوم، در این باره چنین است: «درست به یاد دارم روز نیمه شعبان سال ۱۳۷۹ ق. در معیت معظم له برای تشرف به لباس روحانیت، به محضر آیت الله العظمی بروجردی شرفیاب شدیم. در آن جلسه کلیدهای ساختمان کتابخانه به ایشان تحویل گردید و سرپرستی آن به معظم له واگذار شد و ضمناً دستور سرعت در فراهم آوردن مقدمات افتتاح آن را هم صادر کردند و مقدار متنابهی کتاب به کتابخانه اهدا فرمودند. پس از بازدید مرحوم والد از محل و مشورت‌هایی که با افراد صاحب نظر به عمل آوردند، به این نتیجه رسیدند که محل به تنهایی پاسخگوی نیاز کتابخانه نیست. لذا لازم است بر روی راهرویِ مجاور و قسمتی از رودخانه، ساختمان جدیدی اضافه شود. در نخستین فرصت، نتیجه این بررسی‌ها به محضر آن زعیم عالی قدر ارائه شد و امر به احداث ساختمان جدید دادند. هر چند کار ساختمان با سرعت خوبی پیش رفت، ولی متأسفانه افتتاح کتابخانه در زمان حیات آیت الله بروجردی میسر نشد و دو هفته پس از ضایعه ارتحال ملکوتی ایشان، روز جمعه ۲۷ شوال ۱۳۸۰ ق (۲۵ فروردین ۱۳۴۰ ش) پس از جلسه ختمی که به مناسبت ارتحال آن مرجع بزرگ از سوی آیت الله دانش منعقد شده بود، با حضور عده‌ای از بزرگان حوزه، کتابخانه افتتاح شد. مرحوم والد تا این اواخر، امور کتابخانه را با وجود کمبود امکانات سرپرستی می‌کرد…».(۱۲)

آیت الله دانش حدود ۴۰ سال مسئولیت کتابخانه، این مرکز علمی و فرهنگی را به خوبی اداره کرد و تعداد کتب چاپی و خطی آن را به سطح یکی از بزرگترین کتابخانه‌های قم ارتقا داد. این کتابخانه دارای یک مخزن و دو سالن مطالعه است و عمده کتب آن را آیت الله العظمی بروجردی، آیت الله حاج آقا حسن فرید محسنی(۱۳) و مرحوم آقای رمضانی(کلاله خاور)(۱۴) اهدا کرده‌اند.

حضور در صحنه‌های انقلاب اسلامی

آیت الله دانش با حضرت امام نیز رابطه‌ای نزدیک و صمیمی داشت و غیر از این که وکیل و پرداخت شهریه ایشان بود، ارتباط زیادی با امام داشت. حضرت امام نیز اعتماد و وثوق بالایی به حضرت آیت الله دانش داشتند، که این مطلب از نامه‌هایی که از نجف اشرف برای مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی فرستاده‌اند و اموری که به آقای دانش ارجاع داده‌اند، مشخص می‌شود.(۱۵)

آن فقید مجاهد در مبارزات علما و ملت ایران علیه نظام ستمشاهی با نشر اعلامیه‌های حضرت امام و کمک و مساعدت به کسانی که در صف مقدم مبارزه بودند، همراهی می‌کرد. در محرم سال ۱۳۵۷ ش. بر سر مزار یکی از شهدای انقلاب در آشتیان، در جمع هزاران تن از مردم منطقه، سخنرانیِ پرشوری ایراد کرد که هنوز طنین آن که وعده برچیده شدن حکومت شاه را می داد، در اذهان باقی مانده است.

در اوان پیروزی انقلاب اسلامی، آیت الله دانش برای احیای سنت دیرپای نماز جمعه، از سوی حضرت امام قدس سره به امامت جمعه آشتیان منصوب شد(۱۶) که در این سنگر نیز منشأ خدمات بسیاری بود. در جنگ تحمیلی نیز با وجود کهولت و بیماری، برای تقویت روحیه رزمندگان در مناطق جنگی حضور یافت.(۱۷)

آثار و خدمات

چند سال بعد از درگذشت پدر آقای دانش، مردم آشتیان با اصرار از ایشان خواستند که به موطن خود مراجعت و جای خالی پدر را پر کند. ایشان با موافقت اساتید خود در سال ۱۳۵۸ ق. راهی آشتیان شد و عهده‌دار امور دینی و تبلیغی شهر شد و در ضمن، ارتباط خود را با حوزه علمیه قم حفظ کرد و رفت و آمد دائم داشت.

در آشتیان با اقامه جماعت و تشکیل مجالس اهل بیت علیهم السلام و احیای موقوفات، تمام سعی و اهتمام خویش را صرف تبلیغ و ترویج دین در میان مردم کرد. و بدون شک روحیه دینی و وجهه مذهبی دارالمؤمنینِ آشتیان، مرهون زحمات و خدمات آن عالم جلیل و پدران ارجمندش می‌باشد. از ثمرات همت عالی آن بزرگوار که به مدد مردان خیراندیش و علاقه‌مندان وی به انجام رسید، می‌توان به این موارد اشاره کرد:

کمک و دستگیری از مستمندان و نیازمندان؛
احیای موقوفات جهت اقامه مجالس دینی.
تأسیس و بازسازی مساجد و حسینیه‌های متعدد؛
تأسیس مصلای آشتیان که پس از درگذشت ایشان، از سوی مردم به «مصلای بزرگ آیت الله دانش» نام گرفته است؛
تشکیل صندوق قرض الحسنه؛
تشکیل کتابخانه‌های حضرت سیدالشهدا و حضرت صاحب الامر علیهم السلام در آشتیان؛(۱۸)
احیا و نوسازی مدرسه علمیه آشتیان.

این حوزه با قدمتی بیش از یک و نیم قرن(۱۹) پایگاه معنوی و دینی منطقه بوده و آیت الله دانش ده‌ها سال نقش محوری را در این مرکز داشته است. ساختمان مدرسه به همت ایشان و کمک حضرت امام قدس سره و سایر مراجع عصر در سال ۱۴۰۵ ق. به شکل آبرومندی پایان یافت. ایشان در رسیدگی به امور مدرسه و وضع فضلا و اساتید آن اهتمامی بلیغ داشت و گاهی در این حوزه تدریس نیز می‌کرد و بسیاری