پاورپوینت کامل حاج سید على رضا مدرسى یزدى ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج سید على رضا مدرسى یزدى ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج سید على رضا مدرسى یزدى ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج سید على رضا مدرسى یزدى ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ خاندان
۳ تحصیلات
۴ ازدواج
۵ ویژگى هاى اخلاقى
۶ اساتید
۷ فعالیت هاى فرهنگى، اجتماعى و عمرانى
۸ تدریس
۹ شاگردان
۱۰ وفات
۱۱ پانویس
۱۲ منابع

ولادت

سید علی رضا مدرسی یزدی در سال ۱۳۲۹ ق. در شهر یزد، در خانواده اى روحانى و پرواپیشه متولد شد[۱] و با ولادتش دل پدر و مادرش را سرشار از شادى کرد.

خاندان

ایشان فرزند عالم ربانى، آقا میرزا محمدعلى (۱۳۳۸ ق)، فرزند میرزا محمدصادق مدرسى است. آقا میرزا محمدعلى، از مجتهدان و فقیهان سلسله «مدرسیه» بود که در زمانِ خود از موقعیت علمى و اجتماعى برخوردار بود. مادر ایشان بى بى رباب، دختر حاج میرزا محمدابراهیم فرزند میرزا سید محمدعلى مدرس (۱۱۹۳-۱۲۶۵ ق) است. او در ۹ سالگى پدر خود را از دست داد و با سرپرستى مادرش دوران سختى را آغاز کرد.[۲]

تحصیلات

نامبرده از همان کودکى با شوق و علاقه فراوان پا به مکتب‌خانه گذاشت. او در مکتب خانه ملاحیدر و آقا میرزا حسن محمود آبادى، با ادبیات و مقدمات علوم حوزوى آشنا گردید. مرحوم حاج سید علیرضا، پس از گذراندن ادبیات عرب و فقه و اصول، مقطع سطح علوم حوزوى را نزد اساتید معروف حوزه علمیه یزد فراگرفت.[۳]

وى در آغاز دهه سوم زندگى، یعنى در سال ۱۳۴۹ ق، براى ادامه تحصیل رهسپار قم شد و از محضر عالمان نامى آن حوزه بهره ها برد. آن گاه جهت فراگیرى دانش تحلیلى و اجتهادى فقه و اصول و دیگر علوم اسلامى، به حوزه علمیه نجف هجرت نمود.[۴]

ازدواج

آیت الله مدرسى پس از بازگشت از نجفِ اشرف، با دخترعمویش، بى بى زهرا، فرزند آیت الله العظمى حاج میر سید على مدرسى (۱۳۶۴ ق) ازدواج نمود. از این پیوند، دو دختر و دو پسر به نام هاى دکتر حاج سید محمدعلى و حجت الاسلام والمسلمین سید على، معروف به آقا ابوالحسن، حاصل گردید.[۵]

ویژگى هاى اخلاقى

۱. مدرس فروتن: مرحوم مدرسى با وجود آن مقام علمى عظیم، مقید نبود که حتماً درس خارج بدهند؛ هر درسى که در حوزه لازم بود شروع مى کردند و دنبال کسب شهرت نبودند؛ حتى در اواخر عمر براى طلاب، کتاب معالم را تدریس مى کردند.

۲. زهد و صبر: صبحانه ایشان نان و سرکه بود، در عین حال خیلى با نشاط درس مى خواندند. صبر و تحملش در گرفتارى هاى زندگى زیاد بود؛ به طورى که بعضى مى خواستند مشکلات او را بیان کنند، ولى ایشان هیچ گاه حاضر نشد که از سختى ها سخنى بگوید.

همان طور که قبلاً گفته شد، در ۹ سالگى پدر ایشان از دنیا رفت. بعد از درگذشت پدر، فقر اقتصادى خانواده وى شدت یافت؛ چنان که نمى توانستند بیشتر از ساعت ۸ یا ۹ شب چراغ را روشن نگه دارند. لذا او بیشتر، با نور مهتاب درس مى خواند. براى همین جهت بود که پس از مدتى چشم هاى وى دچار مشکل شد.

۳. احترام به طلاب: هیچ گاه طلبه اى را که در محضرش بود، ضایع نمى کرد بلکه احترام او را جلو هر کسى نگه مى داشت.

۴. گذشت: افرادى بودند که در زمان او نسبت به ایشان تنگ نظر بودند و سعى داشتند به ایشان آزار برسانند؛ اما ایشان نه تنها اذیت هاى آن ها را فراموش مى کرد، بلکه به آن ها احترام مى گذاشت و شخصیت آن ها را به خاطر اعمال بدشان کوچک نمى کردند.[۶]

اساتید

ایشان از محضر اساتید بزرگوارى در یزد، قم و نجف بهره مند شد.

الف) نام اساتیدى که او در یزد از محضر آن ها استفاده مى کرد، به قرار ذیل است؛ حضرات آیات و حجج الاسلام:

۱. آقا سید حسین مدرس باغ گندمى[۷] (۱۲۷۰-۱۳۶۶ ق):[۸] که از شاگردان آیت الله سید محمدکاظم طباطبایى یزدى است. در حالات وى آورده اند که کمتر از زخارف دنیوى بهره مى گرفت. روح و جسمش وقف معنویات و مطالعه بود و در طهارت و پیراستگى زبانزد همگان. نقل است که وى در بیشتر ایام تحصیل و تدریس خود در بستر نیاسود و در صورت غلبه خواب، به صورت نشسته استراحت مى کرد. دست هایش از کثرت مطالعه، تا آرنج پینه بسته بود.[۹]

۲. آقا میرزا سید احمد مدرس (۱۲۹۵-۱۳۸۸ ق): وى عالمى عامل، فقیهى پارسا، شخصیتى محبوب، مدرسى کوشا و انسانى قانع بود. هیچ گاه در طول عمر بابرکتش دست از اداى وظیفه شرعى برنداشت. اخلاق نیک، پشتکار و نظم ایشان در امور زندگى از ویژگى هاى بارز این عالم فرهیخته است. این عالم متقى، بیشتر عمر خود را با تنگى معاش سپرى کرد.[۱۰] ایشان صاحب تصنیف و تألیف است و بر بسیارى از فضلا، که در آن زمان در قم یا نجف و یا یزد بودند، حق تعلیم داشت.[۱۱]

۳. حاج سید محمدباقر مدرسى (۱۳۱۶-۱۴۰۶ ق):[۱۲] از شاگردان آیات عظام: آقا ضیاءالدین عراقى و سید ابوالحسن اصفهانى است.

در حالات وى آورده اند: مدت مدیدى در مرکز دینى و فرهنگى یزد چون مدرسه علمیه مصلا، به ترویج و تبلیغ و تبیین احکام و معارف دینى پرداخت و مورد احترام طبقات مختلف مردم بود. قد خمیده، صورت شاد و متبسم و نظیف ایشان در خاطره زمان باقى است.[۱۳]

۴. حاج میرزا آقا مدرسى (۱۳۱۹-۱۳۸۴ ق):[۱۴] آیت الله حاج سید محمدصادق مدرسى، معروف به حاج میرزا آقا مدرسى، از کسانى بود که هوش سرشار، ذهن نقاد، حافظه فوق‌العاده و قدرت استنباط ایشان هنوز هم زبانزد بسیارى از بزرگان است. قدرت فکرى و زمینه هاى مناسب تحصیلى، ایشان را به مرحله اى از تفقه و اجتهاد رسانید که تا پایان عمرِ نه چندان طولانى خود در حوزه تدریس، در ردیف دانشمندان و فقیهان بزرگ محسوب مى گردید.[۱۵]

ب) اساتیدى که آن مرحوم در قم از محضر آن ها استفاده کرد؛ عبارتند از حضرات آیات عظام:

۱. آقا میرزا محمد همدانى (۱۳۱۵-۱۳۶۵ ق):[۱۶] از شاگردان مرحوم حایرى یزدى و مورد وثوق کامل ایشان بوده است. از ویژگى هاى بارز درس آیت الله همدانى، خوش بیانى بى حد و حصر او بود که زبانزد خاص و عام گردیده بود. ایشان صاحب «رساله على الید» مى باشد.[۱۷]

۲. آقا سید محمدتقى خوانسارى (۱۳۰۵-۱۳۷۱ ق):[۱۸] شاگرد آیت الله سید محمدکاظم یزدى و آیت الله ملا محمدکاظم خراسانى است. ایشان در تأسیس حوزه علمیه قم به مرحوم آیت الله حایرى یارى رسانید و در این راه پس از درگذشت مؤسس حوزه، گام هاى بلندى برداشت.

این عالم بزرگوار در مدت عمر سعادتمند و بابرکت خود، به اقداماتى دست زد؛ از معروف ترین آن ها برپایى نماز جمعه در شهر مقدس قم، پس از این که سال ها ترک شده بود و دیگرى اقدام فراموش نشدنى این مرد الهى و مستجاب الدعوه بودن در اقامه نماز استسقاء (نماز باران) در سال ۱۳۶۳ ق. است که مصادف با اشغال ایران به وسیله متّفقین بود.[۱۹]

درباره نماز استسقاى ایشان، باید گفت که قبل از نماز، آیت الله سید محمد حجت و آیت الله سید صدرالدین صدر به ایشان پیغام دادند که ما حاضریم در نماز باران شرکت کنیم. ایشان پیغام د