پاورپوینت کامل حاج سید رضا صدر ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج سید رضا صدر ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج سید رضا صدر ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج سید رضا صدر ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تبار پاک
۲ ولادت
۳ نسب و جد
۴ تحصیلات
۵ فعالیت‌های تبلیغی
۶ فعالیت‌های سیاسی
۷ ویژگی‌های اخلاقی
۸ تألیفات
۹ فرزندان
۱۰ وفات و محل دفن
۱۱ پانویس
۱۲ منابع

تبار پاک

دودمان محترم «صدر»، اصیل‌ترین و ریشه دارترین خاندان شیعه در لبنان و عراق هستند که سابقه‌ای طولانی و درخشان در علم و عمل داشته و طی ده قرن از این خاندان، عالمانی بزرگ برخاسته و مشعلدار هدایت مردم و ترویج مکتب تشیع گشته‌اند. مرحوم آیت الله حاج سید رضا صدر یکی از آن ستارگان فروزان است که در این مجال با شخصیت بی‌نظیرش آشنا می‌‌شویم.[۱]

ولادت

از آیت الله سید صدرالدین صدر[۲] سه پسر به یادگار مانده است، به نام‌های: سید رضا صدر، سید علی صدر، امام موسی صدر (رهبر محبوب و مفقود شیعیان لبنان که در اوایل سال ۱۳۵۷ ش. طی مسافرت به لیبی به همراه دو نفر ربوده شد).[۳]

سید رضا صدر در پنجم رمضان ۱۲۹۷ ش (۱۳۳۹ ق) در مشهد مقدس در خانه علم و اجتهاد دیده به جهان گشود. به مناسبت محل ولادتش او را رضا نام نهادند.

نسب و جد

وی که از سلسله سادات موسوی است، با ۳۲ واسطه به امام همام حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و با ۳۷ واسطه به امام علی ابن ابی طالب علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌‌رسد. آن سلسله‌ها عبارتند از: آیت الله سید رضا صدر، آیت الله العظمی ‌‌سید صدرالدین صدر، آیت الله سید اسماعیل صدر، سید صدرالدین (صدرعاملی)، سید صالح صدر، سید محمد (محمد کبیر)، سید ابراهیم (ابومحمد ملقب به شرف الدین)، زین العابدین، علی نورالدین، نورالدین علی، سید حسین (عزالدین)، سید محمد، سید حسین، سید علی، سید محمد، سید عباس (تاج‌الدین) مشهور به ابی‌الحسن، سید محمد (شمس الدین)، سید عبدالله (جلال الدین)، سید احمد، سید حمزه (الصغیر)، سید سعدالله، سید حمزه (الکبیر)، سید محمد (ابوالسعادات)، سید عبدالله، سید محمد، سید علی، سید عبدالله، سید محمد، سید طاهر، سید حسین، سید موسی (ابن سبحه)، سید ابراهیم المرتضی (ابراهیم اصغر)، امام موسی الکاظم، امام جعفرالصادق، امام محمد الباقر، امام زین العابدین، امام حسن بن علی، امام امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب علیه السلام. آن مرحوم از طرف مادر به بیت شریف آیت الله العظمی ‌‌حاج آقا حسین قمی ‌‌منتسب است.

دو نکته

به نظر حضرت آیت الله حاج سید موسی شبیر زنجانی مدظله العالی، خاندان صدر تا زمان سید صالح شرف الدین به خاندان شرف الدین اشتهار داشتند؛ اما پس از آن که فرزند وی (سید صدرالدین) به مقام مرجعیت نایل آمد و در شهر اصفهان مرجعیت تامه پیدا کرد، این تیره از خاندان شرف الدین به «صدر» تغییر نام دادند. مرحوم آیت الله سید عبدالحسین شرف الدین (۱۳۷۷-۱۲۹۰ ق) که خود عالمی ‌‌بزرگ از این خاندان، است کتاب مستقلی به نام «بغیه الراغبین» درباره بزرگان این دودمان نوشته است.

تحصیلات

وی بعد از سپری کردن دوره دبستان، دروس ادبیات را تا دوره سطح نزد اساتید معروف مشهد مقدس آموخت. از آن جا که حوزه مشهد از نظر علوم ادبی در سطح عالی بود، وی از ادبیات قوی برخوردار بود. دروس مغنی و مطول را با شهید مطهری مباحثه می‌‌کرد و انس این دو بزرگوار به اندازه‌ای بود که بعد از عزیمت ایشان به قم، شهید مطهری نیز به قم هجرت نمود.

وی دروس سطح را از اساتید بزرگ حوزه قم فراگرفت. خود وی در خاطره‌ای نقل می‌‌کرد که تمام کتاب مکاسب را با شهید سید اسدالله مدنی قبل از اذان صبح در بالای سر حضرت معصومه سلام الله علیها مباحثه می‌‌کرد.

سید رضا صدر، درس خارج فقه و اصول را از محضر پدر بزرگوارش و آیت الله العظمی ‌‌سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، تا پایان عمر آن دو بزرگوار، آموخت. مدتی هم در درس فقه آیت الله العظمی ‌‌بروجردی شرکت کرد و از محضر آیت الله سید محمد محقق داماد نیز استفاده‌‌های زیادی برد. آن مرحوم به خاطر نبوغی که داشت، در سنین جوانی به درجه اجتهاد رسید و در ضمن تحصیل، دروس حوزه را تدریس می‌‌کرد و از استادان نامدار حوزه بشمار می‌‌رفت.

ایشان از شاگردان ممتاز حضرت امام قدس سره به شمار می‌‌آمد و دروس فلسفه و عرفان را از محضر آن حکیم فرزانه فراگرفت. وی در این زمینه چنین فرموده است: «پنج یا شش نفر بودیم که تقریباً پنج سال نزد حضرت امام عرفان خواندیم و این درس از روی متن خاصی نبود؛ بلکه از مطالبی بود که سینه به سینه از دیگر اساتید عرفان به وی رسیده بود.» و زمانی که امام قدس سره به نجف اشرف تبعید شده بودند، از ایشان می‌‌خواهند که حتماً اسفار و دیگر کتب فلسفی را در قم تدریس کنند که ایشان هم می‌‌پذیرند.

فعالیت‌های تبلیغی

ایشان از سال ۱۳۲۸ ش. درس‌های اخلاق را شب‌های پنجشنبه در قم منزل پدری خود (نزدیک حرم، کوچه بهار) شروع کرد. این درس تا سال ۱۳۴۶ ش. که به تهران عزیمت کرد، ادامه داشت. این درس‌ها چنان جامع و نافذ بود که هنوز هم بسیاری از فضلای قم خاطره آن را فراموش نکرده‌اند. درس اخلاق او با عمل توأم بود. وی نمونه بارز این حدیث امام صادق علیه السلام بود که به شیعیانش فرمود: «کونوا دعاهٌ للناس بالخیر بغیر السنتکم».[۴]

در سال ۱۳۴۶ ش. از قم به تهران عزیمت نمود و در مسجد امام حسین علیه السلام، در شرق تهران، به اقامه نماز جماعت و ایراد سخنرانی به مناسبت‌های مختلف (مانند ماه رمضان، ولادت‌ها و شهادت‌های اهل بیت علیهم السلام) پرداخت. این سخنرانی‌ها با استقبال بی‌نظیری مواجه شد و تأثیرات عمیقی در مردم ایجاد کرد؛ چنان که هنوز هم اثر معنوی آن باقی مانده است. به علاوه، در آن جا درس فلسفه و خارج فقه و اصول نیز تدریس می‌‌کرد و هر روز افراد زیادی جهت پرسیدن مسائل شرعی و غیره به ایشان مراجعه می‌‌کردند. وی در سال ۱۳۵۷ ش. مجدداً به قم برگشت و مدت شانزده سال در یکی از شبستان های مسجد امام حسن عسکری علیه السلام به اقامه نماز جماعت و سخنرانی و تدریس پرداخت.

فعالیت‌های سیاسی

به دنبال ارتحال آیت الله العظمی ‌‌سید محسن حکیم، تلگرافی از طرف روحانیان تهران به محضر حضرت امام قدس سره در نجف مخابره شد که آیت الله سید رضا صدر یکی از امضاءکنندگان آن بود.

متن تلگراف چنین است: «بسم الله الرحمن الرحیم. عراق-نجف اشرف. محضر مقدس آیت الله العظمی ‌‌آقای خمینی، مرجع تقلید متع الله المسلمین بطول بقائه رحلت حضرت آیت الله العظمی ‌‌آقای حکیم را به حضور پیشوای عظیم الشأن و جامعه روحانیت تسلیت عرض نموده، عظمت و پیشرفت اسلام و مسلمین را در سایه اقدامات و رهبری‌های آن مرجع عالی‌قدر با همکاری روحانیت، از درگاه قادر متعال خواستاریم. تاریخ: خرداد ۱۳۴۹ ه.ش».[۵]

ویژگی‌های اخلاقی

برخی ویژگی‌های آن مرحوم، به نقل از بزرگان، از این قرار است:

۱- چهره‌ای شاد و خندان و جذاب و قامتی رسا داشت.
۲- از استعدادی درخشان، ذهنی پویا و درکی عمیق برخوردار بود؛ به طوری که مطالب را سریع فرامی‌‌گرفت و به ذهن می‌‌سپرد. عده‌ای از بزرگان به این مطلب اشاره داشته‌اند که سخن آنان را می‌‌آوریم.

علامه بزرگوار سید عبدالحسین شرف الدین در این زمینه چنین می‌‌نگارد: «اولین فرزند سید صدرالدین، فرزند نیکوکار، بزرگوار، شایسته بی‌همتا آقا سیدرضا است. در اول محرم الحرام سال ۱۳۷۲ ق. ایشان را در شهر صور[۶] زیارت کردم. در او استعدادی درخشان یافتم که هنگام طرح مباحث علمی، نبوغ و درک ایشان بروز پیدا می‌‌کند. او عالمی ‌‌والامقام، صاحب نظری محکم، دارای روشی دقیق و استدلالی قوی است. در مباحث علمی ‌‌در عین جوانی می‌‌تواند بر متفکران صاحب نام چیره شود. «فتبارک الله احسن الخالقین»[۷] که نبوغ علمی ‌‌به او عنایت فرمود. با این که جوان است، دوره‌های طولانی و سخت علمی ‌‌را طی می‌‌کند. چشم‌ها روشن؛ چون او علوم آل محمد صلی الله علیه و آله را حافظ و پرچمدار هدایت برای امت اسلامی ‌‌خواهد بود و ما خاندان شرف الدین خوشحالیم که این خانواده بزرگ به وسیله ایشان استمرار پیدا خواهد کرد و بهترین جانشین برای نیاکان این خاندان خواهد بود».

مرحوم آیت الله شیخ مرتضی آل یاسین – از علمای بزرگ کاظمین – نیز چنین فرموده‌اند: «الآن هجده سال است که ما آقا سید رضا صدر را می‌‌شناسیم و او را در علوم گوناگون از دیگران برتر می‌‌بینیم. او در علومی ‌‌چون: صرف، نحو، منطق، ریاضی، طبیعی، ادبیات عرب و فارسی و برخی از زبان‌های خارجی به مراتب بالایی دست یافته و ذخیره خوبی برای آینده فرهنگ اسلامی ‌‌است».

آیت الله سید موسی زنجانی، که از دوستان و نزدیکان آن مرحوم هستند، بعد از وفات وی درباره بُعد علمی ‌‌ایشان چنین فرمودند: «من هر چه نظر کردم در حوزه علمیه قم، فردی چنین جامع الاطراف و پر اطلاع که بر اغلب علوم اسلامی ‌‌در سطح عالی مسلط باشد، غیر از ایشان نیافتم».

شهید بزرگوار علامه مطهری، در نامه‌ای به هیئت موسس حسینیه ارشاد برای تشکیل شورای عالی روحانی به عنوان یک مرکز اجتهادی و فتوایی دوازده نفر از بزرگان علما را معرفی می‌‌کنند که مرحوم آیت الله سید رضا صدر یکی از آنان بوده است. بزرگان دیگری چون حضرات آیات: شهید محراب صدوقی، حاج میرزا عبدالله مجتهدی و حاج سید هادی خسروشاهی نیز به توصیف علمی ‌‌