پاورپوینت کامل جعفر بن حسین مؤمن قمى ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعفر بن حسین مؤمن قمى ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعفر بن حسین مؤمن قمى ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعفر بن حسین مؤمن قمى ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ جعفر بن حسین مومن قمی
۲ استادان جعفر بن حسین مومن قمی
۳ شاگردان مومن قمی
۴ شخصیت جعفر بن حسین مومن قمی از دیدگاه دانشمندان شیعه
۵ آثارجعفر بن حسین مومن قمی
۶ وفات مومن قمی
۷ واقعیه ی همزمان با سال وفات جعفربن حسین مومن قمی
۸ چند حدیث از احادیث جعفر بن حسین مومن قمی

۸.۱ پاره هاى زر
۸.۲ منزلت زید بن صوحان
۸.۳ اثر دعاى امام
۸.۴ ارزش هاى معنوى

۹ پى نوشت

۹.۱ منبع

جعفر بن حسین مومن قمی

تقریباً در نیمه سده سوم از هجرت، در شهر قم، که به عنوان حرم اهل بیت علیهم‌السلام از شهرت بسزایى برخوردار بود، در یکى از خاندان هاى رفیع شیعه، کودکى دیده به جهان گشود؛ کودکى که فقط خدا مى دانست که در آینده نه چندان دور در سلسله یکى از پیام رسانان بزرگ و محدثان بلندمرتبه، قرار خواهد گرفت. پدرش او را «جعفر» نامید و اتفاقاً این گزینش تفأّل خیرى بود که این کودک در آینده در مسیر و راه و روش امام جعفرصادق علیه‌السلام گام نهد. کنیه اش، «ابومحمد» و لقب معروف او «مؤمن» بود و چون در قم زاده شد، به قمى بودن هم اشتهار یافت.(۱)

اما این که این روایتگر برجسته شیعى، دقیقاً در چه سالى به دنیا آمد، چندان در سخن رجال شناسان شیعه و سنى، روشن نیست؛ با این همه با تحقیق و بررسى در احوال استادان و شاگردان و بعضى از خصوصیات این بزرگوار، شاید بتوان به آنچه اشاره کردیم، اطمینان یافت. به هر حال او در دوره غیبت صغری و روزگار زندگى سفیران ویژه امام عصر علیه‌السلام زندگى مى کرده است.

پدر این بزرگوار نیز معلوم نیست که آیا از راویان شیعى بوده و یا این که شخصیتى معمولى داشته است؟ در این زمینه، تاریخ گویا نیست.

استادان جعفر بن حسین مومن قمی

جعفر بن حسین مؤمن قمى یکى از نمونه هاى برجسته عالمان شیعى است که متانت تمامى داشت که این موقعیت شایسته را در پرتو بهره مندى از سرچشمه هاى زلال معرفت، به دست آورده بود. طبعاً هر محدثى، مدتى از عمر خویش را در محضر استاد، زانوى ادب به زمین مى زند تا بتواند ذخیره اى از حدیث را بیندوزد.

حسین جعفر بن قمى نیز نزد استادان بسیارى کسب فیض نمود که نام هاى آنان در کتاب هاى تراجم ذکر شده است. در این جا فقط به نام آنان بسنده مى کنیم:

۱. محمد بن حسن صفار قمى؛(۲)
۲. محمد بن عبدالله بن جعفر حمیرى قمى؛(۳)
۳. محمد بن حسن بن احمد بن ولید قمى؛(۴)
۴. محمد بن جعفر بن بطه قمى.(۵)

ابن بطه کتاب هاى بسیارى در زمینه حدیث تألیف کرده است. کنیه اش «ابوجعفر» و به «قمى» معروف است. نجاشى در شرح حال این استاد حدیث مى نگارد: «کانَ کبیر المنزله بقم کثیرالادب والفضل والعلم؛ او مردى بزرگ از تبار محدثان و دانشمندى فاضل و ادیبى توانا بود» گروهى از راوى شناسان چندان نظر مساعدى به او ندارند و مى گویند: این محدث در نقل حدیث، دچار مسامحه و تساهل بوده است.

علامه ممقانى در اثر خود درباره این محدث مى گوید: «علامه وحید بهبهانى از سخن نجاشى جواب داده و گفته: این که او گاهى در اسناد روایات مسامحه مى کرد، نه از این جهت است که او در مسائل دینى بى مبالات بود؛ زیرا اگر چنین بود، از او به عنوان بزرگ قم و به عنوان انسانى دانشمند و استاد اجازات بزرگان مطرح یاد نمى شد». سپس مرحوم ممقانى مى گوید: «ما هم سخن او را تأیید مى کنیم و به اخبار ابن بطه اعتماد مى کنیم».(۶)

شاگردان مومن قمی

حسین جعفر بن قمى، پس از فراگیرى و گردآورى احادیث و معارف اهل بیت علیهم‌السلام، درصدد برآمد که یافته هاى ارزشمند خود را به افراد شایسته و جان هاى تشنه انتقال دهد. از این رو گروهى از دانش طلبان، نزدش شتافتند و از خرمن دانش او خوشه ها چیدند که به تعدادى از آن چهره هاى تابناک اشاره مى کنیم:

۱. اولین شاگرد برجسته و پرآوازه او، شیخ صدوق قمى است:(۷) شیخ صدوق از پرتلاش ترین و موفق ترین و نام‌آورترین محدثان شیعى است. او در سده چهارم هجرى زیست مى کرد. او در عصرى که امکانات نوشتن و تألیف کتاب و مسافرت بسیار مشقت بار بود، توانست با سفرهاى طولانى خود به گوشه و کنار جهان اسلام از شرق به غرب و جنوب، مانند ماوراءالنهر، مرو، سمرقند، عراق، ایران و شبه جزیره عربستان، در ردیف بزرگترین پدیدآورنده کتاب هاى حدیثى قرار گیرد. آن بزرگوار در اواخر سده چهارم هجرى در سال ۳۸۱ جان به جان آفرین تسلیم کرد و در کنار مرقد حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام در شهر رى به خاک سپرده شد.(۸)

۲. احمد بن محمد بن نصر رازى سمسار؛(۹)

۳. احمد بن حسین بن عمران:(۱۰) درباره این محدث فقط نوشته اند که او از معاصرین شیخ صدوق است؛ اما منزلت علمى او در کتاب هاى تراجم مورد کاوش واقع نشده است.

در این جا یادآورى یک نکته دقیق رجالى شایان توجه است. محقق بزرگ آیت الله آقا بزرگ تهرانى در اثر تحقیقى خود به نام «الاعلام» مى نگارد: احمد بن حسین بن احمد بن عمران، صاحب کتاب «اختصاص» است؛ کتابى که شیخ مفید، کتاب عیون و محاسن خود را، که در عصر ما به عنوان کتاب اختصاص شیخ مفید شهرت یافته از کتاب اختصاص احمد بن حسین و از سایر کتاب هاى روایتى مانند کتاب مِحَن امیرالمؤمنین علیه‌السلام و فضائل امیرالمؤمنین از ابن دأب و کتاب صفه بهشت و جهنم و قبض روح المؤمن والکافر از سعید بن جناح و غیر این‌ها، برگرفته است. و چون اولین کتابى را که شیخ مفید احادیث را از آن استخراج کرد، کتاب اختصاص احمد بن حسین بود، لذا کتاب مفید به نام «اختصاص» اشتهار یافت. بر این اساس است که کتاب عیون و محاسن در فهرست کتاب هاى مرحوم مفید یادآورى شده است؛ اما کتاب اختصاص را هیچ یک از دانشمندانِ کتاب شناس در جمله کتاب هاى مفید ذکر نکرده اند.(۱۱)

او سپس اضافه مى کند: استاد بزرگوار ما، میرزاحسین نورى، در خاتمه کتاب مستدرک الوسائل، اشتباه فرمود که جعفر بن حسین قمى را از استادان مفید شمرد. ریشه این اشتباه از این جا ناشى مى شود که او قصور کرد کتاب اختصاص از شیخ مفید است. بلکه جان کلام این جا است که احمد بن حسین روایت مى کند از استاد خود، جعفر بن حسین قمى، آن گاه شیخ مفید که آمده از کتاب اختصاص احمد بن حسین به عین الفاظ، استخراج کرد؛ حاجى نورى خیال فرمود که مفید از جعفر بن حسین روایت مى کند.(۱۲)

۴. محمد بن على بن فضل بن تمام:(۱۳) این محدث بزرگوار، کنیه اش «ابوالحسین» و استاد حدیث گروهى از استادان شیخ نجاشى است.(۱۴)

نجاشى در منزلت او چنین مى نگارد: محمد بن على بن فضل بن تمام بن سُکَین؛ همانا او ملقب به سُکَین شد؛ زیرا بزرگان حدیث، او را بسیار بزرگ مى داشتند و او محدث موجه، موثق، برجسته و داراى باورهاى دینى درست و منطقى و بسیار خوش تألیف بود. او آن گاه تمامى آثار این استاد حدیث را نام مى برد.(۱۵) از سخن شیخ طوسى برمى آید که او در سال ۳۴۰ در قید حیات بوده است.(۱۶)

شخصیت جعفر بن حسین مومن قمی از دیدگاه دانشمندان شیعه

اینک لازم است که شخصیت و منزلت جعفر بن حسین قمى را از دیدگاه دانشوران شیعى، مورد ارزیابى قرار دهیم. در این زمینه زیباترین و دقیق ترین سخن، از نجاشى است که مى گوید: جعفر بن حسین، معروف به ابى محمد مؤمن قمى، استادى است از استادان قم؛ محدثى صاحب وجاهت و وثاقت است که در مقطعى از زندگى خویش از شهر قم هجرت کرد و به سوى کوفه شتافت و رحل اقامت افکند و در همین کوفه بود که دنیا را بدرود حیات گفت.(۱۷)

بر پایه همین سخن، تمامى رجال نویسان، این محدث را ستوده و از او به نیکى یاد کرده و با دیده تکریم و احترام به او نگریسته اند.(۱۸)

آیت الله خویى در کتاب خود مى نویسد: جعفر بن حسین، یکى از استادان شیخ صدوق است که در شأن استادش گفته: «رضى اللّه عنه» که نشانه بزرگىِ این استادِ حدیث است.(۱۹)

آثارجعفر بن حسین مومن قمی

جعفر بن حسین بن شهریار قمى، علاوه بر تدریس، کتاب هایى را نیز تألیف کرد و آموخته هاى خود را به رشته تحریر درآورد. نجاشى چند کتاب او را نام برده است که عبارتند از:

۱) کتاب المزار؛
۲) فضل الکوفه و مساجدها؛
۳) کتاب النوادر.(۲۰)

وفات مومن قمی

این استاد گرانقدر و پرتلاش شیعه، بعد از این که عمر بابرکت خویش را در دو شهر قم و کوفه به گردآو