پاورپوینت کامل بازگشت ادبی ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازگشت ادبی ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازگشت ادبی ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازگشت ادبی ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ آغاز بازگشت ادبی
۲ اصفهان مهد بازگشت ادبی
۳ بازگشت ادبی در دوره زندیه
۴ بازگشت ادبی در دوره قاجار
۵ بازگشت در نثر
۶ نویسندگان بازگشت ادبی
۷ تأثیرات دوره بازگشت در ادبیات فارسی
۸ پانویس
۹ منابع

آغاز بازگشت ادبی

در نیمه قرن دوازدهم، تقریباً از اواخر عصر افشاریه، حرکت تازه ای در شعر فارسی آغاز شد و تنی چند از شاعران به فکر پیروی از اسلوبهای کهن شعر فارسی ـ سبک خراسانی (یا ترکستانی) و سبک عراقی ـ افتادند و این طرز را در شعر «شیوه متقدّمین» یا «طرز قدما» خواندند یا با عبارتهای دیگری از این قبیل نامیدند.

لطفعلی آذر بیگدلی[۱۱] که خود از پیشگامان بازگشت ادبی است، در هیچ جای آتشکده آذر، «بازگشت ادبی» یا عبارتی نظیر آن بکار نبرده است. عین عبارتی که وی در ترجمه مشتاق اصفهانی[۱۲] پیشگام اصلی بازگشت ادبی در شعر، ذکر کرده این است:

«از آنکه سلسله نظم را سالها بود که به تصرّفات نالایق متأخرین [مقصود شعرای عصر صفوی و بعد است] از هم گسیخته به سعی تمام و جهد مالاکلام او [یعنی مشتاق اصفهانی] پیوند اصلاح یافته… و بنای نظم فصحای بلاغتْ شعارِ متقدمین را تجدید کرده».[۱۳] آذربیگدلی فقط از تجدید اسلوب متقدّمان، یعنی شیوه شعرای پیش از عصر صفوی، سخن به میان آورده است و از کلام او نکته دیگری جز این استنباط نمی شود. عبدالرّزاق دُنْبُلی،[۱۴] در حدائق الجنان و محمود میرزا قاجار در سفینه المحمود و رضاقلیخان هدایت،[۱۵] در مجمع الفصحا[۱۶] در شرح حال مشتاق اصفهانی مطلب و نکته ای افزون بر گفته آذربیگدلی نیاورده اند و درباره سایر شعرای بازگشت نیز فقط انشای مطلب آنها تفاوت دارد. البته رضاقلیخان در ادامه مطلبش افزوده است که طرز ادبی مشتاق و همگامان وی به مراتبِ عالیه نرسید تا این که جمعی از فضلا و فصحا در عصر قاجاریه طریقه قدما را به صورت کامل آن برگزیدند.

اصفهان مهد بازگشت ادبی

حرکت بازگشت از شهر اصفهان شروع شد، هر چند که در دوره استیلای افغانها و عصر انحطاط و افول پس از آن، شهر آباد اصفهان ویران شده بود و دیگر مقر حکومت و مرکز اصلی سیاست نبود و مردم آنجا، از جمله اهل علم و ادب در بلاد متعدد پراکنده شده بودند. شهرهای شیراز و کاشان و تهران پس از اصفهان به حرکت بازگشت گراییدند. شاعرانی که پیشگام حرکت نو ادبی شدند عبارت اند از سید محمد شعله اصفهانی (متوفی ۱۱۶۰) و میر سیدعلی مشتاق اصفهانی و میرزا محمد نصیر اصفهانی. (متوفی ۱۱۹۲)

به کوشش این سه تن به ویژه به اهتمام و تشویق مشتاق، محفلی از شعرا در اصفهان تشکیل شد و شاعرانِ بااستعدادی چون عاشق اصفهانی * [۱۷] و صهبای قمی * (متوفی ۱۱۹۱) و لطفعلی آذر بیگدلی و هاتف اصفهانی * (متوفی ۱۱۹۸) و صباحی بیدگلی کاشانی * (متوفی ۱۲۰۶ یا ۱۲۰۷) و رفیق اصفهانی * (متوفی ۱۲۲۶) و عده ای دیگر گردهم آمدند و به بحث و گفتگو و سرودن شعرهایی به شیوه شاعران بلندآوازه قدیم پرداختند.

مشتاق شخصاً به شعر حافظ و بیشتر به غزل و رباعی راغب بود و از حافظ و سعدی استقبال می کرد؛ اما اعضای محفل ادبی او به شیوه شاعران عصر پیش از مغول، خاصه فردوسی و عنصری و فرخی و منوچهری و انوری و خاقانی نظر داشتند و نحوه بیان و نوعاً مضمونهای شعر آنان را سرمشق خود ساختند. مشتاق اصفهانی درباره جلوس نادرشاه و فتح هندوستان و قندهار و بلخ و ایروان و شکست و فرار افغانها به دست نادرشاه اشعاری به سبک شاعران قدیم می ساخت.

آذر بیگدلی قصاید غرّا به شیوه قدما و طبیب اصفهانی * (متوفی ۱۱۶۸) مثنوی به تقلید نظامی گنجوی می سرود. قصیده های هاتف اصفهانی به سبک امامی هروی، شاعر معاصر سعدی و گاه به شیوه خاقانی بود. عبدالرّزاق دنبلی که از پیشگامان بازگشت در نثر است، شعر هم می گفت و در قصیده به امیر معزّی اقتفا می کرد و غزل را به سبک قدما می سرود. این شاعران و عده کثیری از پیروان و دست پروردگان ایشان ذهن مردم را از سبک غالب رایج در دوره پس از مغول و تیموری به تدریج دور ساختند و حرکتی را آغاز کردند که پس از مدتی دامنه اش از شعر گذشت و به نثر فارسی سرایت کرد و موجب تغییر سبک ادبی گردید و بعدها در دوره قاجاریه،[۱۸] پخته تر و سخته تر شد.

نکته در خور تأمّل این که این حرکتْ بی مقدمه و یکباره یا فقط به اراده و خواهش یا به ذوق و قریحه مشتاق اصفهانی و همگامان او و فارغ از تطورات ادبی و تحولات جامعه آغاز نشده و تحولی بی سابقه و ناگهانی نبوده است. در دوره صفوی همه شاعران به سبک رایج در آن عصر شعر نمی سرودند.

شاعران بسیاری بودند که در قصیده و غزل سبک قدما را پیروی می کردند یا شعرشان تقلید سبک رایج در آن عهد نبود و اصالت و استقلال نسبی داشت. محمد محیط طباطبایی می گوید که عده ای به دنبال آذر بیگدلی مرتکب اشتباه شده اند و آغاز «تحوّل اسلوب سخن» را روزگار مشتاق و عاشق شمرده اند، حال آنکه «تتبّع سخن سخنوران عهد شاه سلطان حسین چنین دلالت می کند که این تحول سبک سخن در اواخر قرن یازدهم آغاز شده بود و شعرای نیمه اول سده دوازدهم از حیث قوت اسلوب خود را از سیاق سخن هندی پسند دور کرده بودند».[۱۹] در واقع، تبحّرِ بارز نخستین شعرای بازگشت در سرودن قصیده و غزل به شیوه قدما گواه آشکار دوام سنّتی ریشه دار و ا نس و الفت عمیق با قالب و جان شعر قدیم است وگرنه طبیعی است که هیچ شاعری هر چند مایه ور باشد، نمی تواند در بدو امر به این درجه از تسلط بر کلام و فنون شعری دست یابد.

جلال الدین همائی که عهد تنی چند از استادان قدیم شعر اصفهان را شخصاً درک کرده، برای سبکهای شعر فارسی اصطلاحهای دیگری اختیار کرده است و سبک شاعران دوره بازگشت را که به تصریح او از انجمن مشتاق اصفهانی آغاز شد و «اثرش به قرن ۱۳ و ۱۴ رسید و هنوز هم آن شیوه مابین شعرای مکتب قدیم شایع و متداول است»، [۲۰] «سبک عراقی جدید» و «سبک عراقیِ اصفهانی جدید» [۲۱] در مقابلِ «سبک عراقی قدیم» و «سبک عراقی متوسط» (=سبک اصفهانی/هندی) نام داده است.

به نظر او، حاصل ادبی انجمن مشتاق و شعر شاعران بازگشت ظهور سبک تازه ای در غزلسرایی بوده و این سبک تازه «آمیخته ای است از سبک عراقی قدیم و متوسط»،[۲۲] سبکی که عنصر غالبش از سبک عراقی و چاشنی آن از سبک اصفهانی/هندی بوده است و اکثر شعرای اصفهان در قرن ۱۳ و ۱۴ پیرو همین سبک بوده اند.

بازگشت ادبی در دوره زندیه

پس از روی کار آمدن سلسله زندیّه و استقرار آرامش در عصر حکومت وکیل الرّعایا کریمخان زند، حرکت بازگشت ادبی نضج گرفت. کریمخان شخصاً شعردوست و شاعرپرور نبود، امّا فراغ بال سی ساله حکومت نسبتاً سالمش به بازار ادب و هنر رونق نسبی داد. شعرا در عصر زندیّه محفل ادبی داشتند و حرکتی را که سالها پیشتر آغاز شده بود به طور منظم ادامه می دادند.

میرزا عبدالوهاب موسوی اصفهانی در زمان کریمخان زند حاکم و کلانتر اصفهان شد و شاعرانی که از سبک رایج بیزار و به طرز قدما مایل بودند، به تشویق او و در منزل شخصی او انجمن ادبی تشکیل دادند. به ترغیب وی، بازار شاعری در اصفهان که مرکز ادبی بود، رونق گرفت.

میرزا حسین وزیر فراهانی متخلص به وفا، وزیر زندیه که مردی ادیب و سخن شناس و معتقد به طریقه بازگشت بود و کتابخانه ای از نفایس آثار داشت، در شیراز محفل ادبی دایر کرد.[۲۳]

میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی ۱۱۷۵-۱۲۴۴، فاضل و ادیب و منشی و از شعرای اوایل عصر قاجار در زمان سلطنت آقا محمدخان قاجار حاکم اصفهان شد و در آنجا مانند نیای خود میرزاعبدالوهاب موسوی، محفل شعرا را که در واقع انجمن عمده ادبی شهر بود، تشکیل داد.

به گفته رضا قلی خان هدایت، محفلش «مجمع شعرا و ظرفا» بود. این محفل در قیاس با محافل ادبی سابق با آگاهی بیشتر به اسلوبهای گوناگون شعری توجه می کرد؛[۲۴][۲۵] پس از آن که نشاط اصفهانی برای تصدی بعضی امور دیوانی به دربار تهران احضار و انجمن نشاط در اصفهان تعطیل شد، حجره مجمر در مدرسه کاسه گران به صورت مجمع سخنسرایان شهر درآمد.[۲۶]

بازگشت ادبی در دوره قاجار

آرامش نسبی دوره قاجاری پس از سالها آشوب و فتنه، شعردوستی شاهان و شاهزادگان این سلسله، تشویقهای آنان از شاعران و بعضی عوامل مساعد دیگر موجب شد تا بازار شعر و شاعری که در آن عصر پناهگاه دیگری برای رشد خود نداشت، رونق بگیرد. حرکتی که مشتاق اصفهانی و همگامانش آغاز کرده بودند، به همت کسانی که در محافل ادبی آنان پرورش یافته یا از آن محافل تأثیر پذیرفته بودند به ویژه از طریق محفلهای ادبی به رغم تغییرات سیاسی از دوره افشاریّه و زندیّه به عصر قاجاریه انتقال یافت.

سید محمد سحاب، شاعر بزرگ عصر فتحعلی شاه، پسر هاتف اصفهانی بود و شرر بیگدلی شاعر اوایل عصر قاجار و پسر لطفعلی آذر بیگدلی، فتحعلی خان صبای کاشانی ح ۱۱۷۹-۱۲۳۸، ملک الشعرای دربار فتحعلیشاه، شاگرد صباحی بیدگلی.

فتحعلی خان صبا و میرزا بزرگ عیسی قائم مقام که پس از انقراض سلسله زندیه به دستگاه و دیوان قاجار راه یافتند، راه و روش مشتاق اصفهانی و صباحی بیدگلی را به شاعران بزرگ آن دوره منتقل ساختند و حرکت بازگشت را تداوم بخشیدند. فتحعلی خان صبا پس از مشتاق و آذر و هاتف و صباحی در جریان بازگشت ادبی نقش عمده ایفا کرد. نشاط اصفهانی، مجمر اصفهانی (ح۱۱۹۰ـ۱۲۲۵)، وصال شیرازی (۱۱۹۲ یا ۱۱۹۳ـ۱۲۶۲)، یغمای جندقی (۱۱۹۶ـ۱۲۷۶) و فروغی بسطامی (۱۲۱۳ـ۱۲۷۴) و حبیب اللّه قاآنی (۱۲۲۳ـ۱۲۷۰ یا ۱۲۷۲)، سروش اصفهانی (۱۲۲۸ـ۱۲۸۵)، صفی علیشاه (۱۲۵۱ـ۱۳۱۶)، میرزاحبیب